Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι
Του Δημήτρη ΚωνσταντακόπουλουΤο 1991, ήμουν ανταποκριτής στη Μόσχα όταν ο Pablo (Μιχάλης Ράπτης) μου ζήτησε να κάνω έναν απολογισμό της σοβιετικής κατάρρευσης, για το περιοδικό που έβγαζε η τάση του στο Παρίσι, το Sous le drapeau du Socialisme. Υποστήριξα στο άρθρο αυτό (αρ.122, αναδημοσιεύτηκε πρόσφατα από τη γαλλική επιθεώρηση Utopie Critique, αρ. 50), ότι «ο ψυχρός πόλεμος δεν τελείωσε, αλλά θα ξεκινήσει πάλι, αυτή τη φορά όχι από το Βερολίνο και την Καμπούλ, αλλά από το Κίεβο και την Τασκένδη».
Αυτό ακριβώς βλέπουμε τώρα να γίνεται στην Ουκρανία, στην καρδιά της πρώην Σοβιετικής ‘Ενωσης, ίσως μάλιστα να μην περιορισθούμε σε απολύτως «ψυχρές» μορφές σύγκρουσης, αλλά τότε, το 1991, δεν ήταν καθόλου αυτονόητο. ‘Ολος ο κόσμος μιλούσε για την οριστική νίκη της «οικονομίας της αγοράς», της «ειρήνης», της «δημοκρατίας», που σηματοδοτούσε το «τέλος της ιστορίας» (Φουκουγιάμα) και μια νεοκαντιανή «αιώνια ειρήνη» (Χάμπερμας). Ακόμα και πρώην μαρξιστές έμοιαζαν έτοιμοι να θεωρήσουν όλη σχεδόν την ανθρώπινη (προ)ιστορία των ατέλειωτων ταξικών και εθνικών συγκρούσεων, της απίστευτης βαρβαρότητας που ξεπηδάει από την επιδίωξη του πλούτου και της εξουσίας, ως είδος «παρένθεσης», προορισμένης να εξαφανισθεί γρήγορα ενώπιον του ανατέλλοντος «καλύτερου δυνατού κόσμου», όπως τον περιέγραφαν, περισσότερο από τους ίδιους τους καπιταλιστές, διάφοροι πρώην αριστεροί, «μανούλες» στην εφεύρεση εξωραϊστικών εκφράσεων, όταν οι περιστάσεις το απαιτούν.
«Νέα παγκόσμια τάξη»: από τη δημοκρατία στον ολοκληρωτισμό
Ο λόγος που μπόρεσα να κάνω την ορθή όπως απεδείχθη και, φοβούμαι, θα αποδειχθεί περισσότερο, πρόβλεψη, είναι, πρώτον, γιατί δεν είχα καμμία εκτίμηση ούτε στις «δημοκρατικές αρετές» (υπαρκτές μόνο υπό απειλή) του ύστερου καπιταλισμού, ούτε στον σταθεροποιητικό του ρόλο, δεύτερον, γιατί διατήρησα πάντα μια πολύ κριτική στάση απέναντι στο σοβιετικό καθεστώς, γεγονός που επέτρεψε στο μυαλό και την όποια κριτική μου ικανότητα να παραμείνουν στη θέση τους παρά τον συγκλονισμό της σοβιετικής κατάρρευσης. Αντίθετα, διάφοροι λάτρεις του σταλινομπρεζνιεφισμού πέρασαν με εκπληκτική ταχύτητα στον νεοφιλελευθερισμό και αντικομμουνισμό.
Τα λέω αυτά και σήμερα σε φίλους της επίσημης ελληνικής αριστεράς που πιστεύουν, μετά την εκλογική εκτόξευση του 2012, ή εξαιτίας της, ότι ο κόσμος πάει προς το πολύ καλύτερο και αρνούνται να παραδεχτούν και να προετοιμαστούν κατάλληλα για την σκληρότατη πραγματικότητα ενός τρομερού οικονομικού-«ιδεολογικού» πολέμου που αποβλέπει στην καταστροφή και υποδούλωση Ελλάδας (και Κύπρου). Δυστυχώς, στην Ελλάδα, στη Μέση Ανατολή, στη Γιουγκοσλαβία, στη Φουκουσίμα και σε πολλά άλλα μέρη ζούμε όχι στον «καλύτερο», αλλά συχνά στον «χειρότερο δυνατό κόσμο». Η σοβιετική κατάρρευση οδήγησε στην αποχαλίνωση του δυτικού καπιταλισμού, την εμφάνιση σε καθαρότερη μορφή των ολοκληρωτικών του τάσεων, υπό τη μορφή μιας παγκόσμιας Αυτοκρατορίας του Χρήματος και των ‘Οπλων. Παραδόξως όμως, ο μαρξισμός, η πιο επαναστατική θεωρία της ιστορίας, τροφοδοτεί συχνά τον πιο απίθανο συντηρητισμό στους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς που του ορκίζονται πίστη.
Νέος ψυχρός (δυνητικά θερμός) πόλεμος
Υπάρχουν στην Ουκρανία, όπως και στην Αραβία τεράστιες εσωτερικές αντιθέσεις, χωρίς τις οποίες τα γεγονότα εκεί δεν εξηγούνται. Αλλά δεν μπορούν επίσης να γίνουν κατανοητά εκτός του διεθνούς πλαισίου: της προσπάθειας της «Αυτοκρατορίας» να αποτρέψει με κάθε μέσο την υλοποίηση του ρωσικού σχεδίου «Ευρασιατικής ‘Ενωσης», στη θέση της πρώην Σοβιετικής. ‘Ηδη πέρυσι η Κλίντον δήλωσε ότι η Ουάσιγκτων αναζητά αποτελεσματικούς τρόπους διακοπής ή επιβράδυνσης της δημιουργίας Ευρασιατικής ‘Ενωσης. (Δεν μπορούμε βέβαια να αποκλείσουμε τελείως ότι η «φράξια» Κλίντον, ελάχιστα ευτυχής με τις εξελίξεις σε Συρία και Ιράν, βρήκε στην Ουκρανία την ευκαιρία να «αντεπιτεθεί», ενεργοποιώντας όμως κάτι που αποτελεί συνολική δυτική στρατηγική επιδίωξη).
Για την «Αυτοκρατορία», ούτε αυτό θα ήταν αρκετό. Στο Drang nach Osten, που ξεκινά από το Λβιβ και το Κίεβο, τελικό επιδιωκόμενο «έπαθλο» είναι η ίδια η Μόσχα, η ανατροπή του καθεστώτος Πούτιν. Η «παγκοσμιοποίηση», δικτατορία του Χρηματιστικού κεφαλαίου και των εθνών που κυριαρχούν σε αυτό, δεν θα συμβιβαστεί με τίποτα λιγότερο.
Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι μια σειρά δυτικών πολιτικών ταξίδεψαν μέχρι το Κίεβο να στηρίξουν τη αντιπολίτευση, περιλαμβανομένης και της σημαντικής ακροδεξιάς, καθαρά εθνικιστικής, ναζιστικής συνιστώσας της. ‘Όλα τα μέσα μοιάζουν κατάλληλα «για να σταματήσουμε και να απωθήσουμε» τη Ρωσία. Το είδος των δυνάμεων που υποστηρίζουν τώρα οι Δυτικοί στην Ουκρανία, είναι ένδειξη όχι τοπικής ή περιφερειακής, αλλά αληθινά παγκόσμιας σημασίας για το που πάει ο σύγχρονος καπιταλισμός, πόσο ασυμβίβαστος τείνει να αποδειχθεί με τη δημοκρατία. Αυτό αφορά ζωτικά και εμάς, αντιμέτωπους με πρωτοφανή επίθεση στο έθνος-κράτος μας και όποια τέλος πάντων δημοκρατία διαθέτουμε.
‘Ηδη, προ πενταετίας, μια πρώτη «γενική δοκιμή», αλλά και προειδοποίηση προς τη Μόσχα, για τη manu militari, αν χρειασθεί, αποτροπή της σύστασης Ευρασιατικής ‘Ενωσης, σημειώθηκε στη Γεωργία με τον πόλεμο στον οποίο οι ξένοι σύμβουλοί του έσπρωξαν τον Σαακασβίλι. Σήμερα η «Αυτοκρατορία» επανέρχεται δριμύτερη ενθαρρύνοντας κάθε είδους δυνάμεις διατεθειμένες να σπρώξουν στο χάος τη δεύτερη σε μέγεθος και σημασία, μετά την ίδια τη Ρωσία, από τις πρώην Δημοκρατίες της Σοβιετικής ‘Ενωσης.
Ουκρανία: μητέρα όλων των αντιφάσεων
Η Ουκρανία είναι στρατηγικά τοποθετημένη μεταξύ Δυτικής Ευρώπης και Ρωσίας, φιλοξενώντας και την κύρια βάση του ρωσικού στόλου στη Μαύρη Θάλασσα. Η Ρωσία δεν μπορεί σχεδόν να συνυπάρξει ως κράτος με μια εχθρική Ουκρανία. Θα κάνει τα πάντα για να μην πέσει υπό τον έλεγχο εχθρικών, «αυτοκρατορικών» δυνάμεων. Δεν είναι βέβαιο ότι μπορεί να την κερδίσει, αλλά μπορεί να αποτρέψει την «κατάκτησή» της από τους δυτικούς.
Από τις μεγαλύτερες και φτωχότερες χώρες της Ευρώπης, η Ουκρανία παραμένει η «μητέρα» όλων των τεράστιων αντιθέσεων, ανάμεσα στη ρωσική, βιομηχανική ανατολή (Ντονιέτσκ, Χάρκοβο), την αντιρωσική, αγροτική δύση του Λβιβ, την ορθοδοξία και τον ουνιατισμό, τα ανδραγαθήματα της αντίστασης στους ναζί και τα εγκλήματα των φιλοναζιστών του Μπαντέρα, την εργατική τάξη και τους μικρο-μεσοαστούς. Βαθειά, εκ κατασκευής πολυεθνική όπως και η ίδια η Ρωσική Ομοσπονδία, η Ουκρανία θυμάται την καταπίεση τεσσάρων αιώνων της Ρωσικής Αυτοκρατορίας (που αφορούσε όμως όλους και όχι μόνο Ουκρανούς), την βαναυσότητα με την οποία ο Στάλιν αφάνισε αγρότες και διανοουμένους της. Αλλά θυμάται επίσης ότι υπήρξε τμήμα της σοβιετικής εποποιίας, με εκπληκτικά επιτεύγματα και εκπληκτικά εγκλήματα. Το να χωρίσεις την Ουκρανία από τη Ρωσία είναι σα να θέλεις να κόψεις στα δύο τον Γκόγκολ.
Οι δυσκολίες όμως του Πούτιν στην Ουκρανία αντανακλούν επίσης την μεγάλη εγγενή αντίφαση του ρωσικού καθεστώτος, που αποκατέστησε μεν το αίσθημα ασφάλειας, αξιοπρέπειας, εκτίμησης στην ίδια τους τη χώρα των Ρώσων πολιτών, σταματώντας την πορεία προς τη διάλυσή της και καθιστώντας εκ νέου τη Μόσχα σπουδαίο διεθνή παίκτη, δεν μπόρεσε όμως, ακόμα (;) να προσφέρει εναλλακτικό όραμα, διαφοροποιούμενο ουσιαστικά από τον μαφιόζικο-ολιγαρχικό μετασοβιετικό καπιταλισμό. Η Σοβιετική ‘Ενωση δεν ήταν μόνο γεωπολιτική-κρατική ισχύς, ήταν και ενσάρκωση, αυθεντική ή όχι, μιας ιδεολογίας και κοσμοαντίληψης. Η Ευρασιατική ‘Ενωση χρειάζεται περισσότερη πολιτική, ιδεολογία, κοινωνικό όραμα, κοινότητα εχθρού, για να αποκτήσει πιο στέρεη υπόσταση.
Ουκρανία, Ελλάδα, Ρωσία
Το τι θα γίνει πάντως στην Ουκρανία έχει τεράστια σημασία για μας, όπως και το τι θα γίνει στην Ελλάδα έχει τεράστια σημασία για τους Ρώσους. Παραδόξως ελάχιστοι άνθρωποι σε Ελλάδα και Ρωσία το καταλαβαίνουν αυτό βαθιά. Είτε γιατί βρισκόμαστε μπροστά σε νέες μορφές πολέμων, όπως οι ευρωπαϊκοί πόλεμοι χρέους, των οποίων δεν κατανοούμε καλά τη σημασία. Είτε γιατί προτιμάμε να μην αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα των τόσο τρομερών, δύσκολων, επικίνδυνων προβλήματα που μπλέξαμε. Ελλάδα και Ουκρανία είναι δύο από τα σημαντικότερα «μέτωπα» για την επιβολή «νέας παγκόσμιας τάξης». Το τι θα συμβεί εκεί θα έχει τεράστιες, άμεσες και έμμεσες συνέπειες, σε Ελλάδα και Ρωσία, παρά την ασυμμετρία των μεγεθών. Ποτέ δεν χρειαζόμαστε τόσο πολύ αίσθηση, επίγνωση της διεθνούς πραγματικότητας, ιστορικότητα, ποτέ δεν είχαμε τόση λίγη.
Πηγή
================
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Πριν από λίγες μέρες το γνωστό αγγλόφωνο ρωσικό κανάλι, RussianTV, είχε παρουσιάσει ένα ενδιαφέρων ρεπορτάζ από την Κροατία. Στο ρεπορτάζ μιλούσαν κυρίως ηλικιωμένοι Κροάτες που
είχαν ζήσει την εποχή της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας και συνέκριναν εκείνη την εποχή με την σημερινή. Οι περισσότεροι ομολόγησαν ότι έχουν σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα γιατί συνέβαλαν, υποκινούμενοι κυρίως από την γερμανική προπαγάνδα, στην διάλυση μιας ισχυρής διεθνώς χώρας που είχε δική της οικονομική πολιτική, ενώ σήμερα ζουν σε μια χώρα εξαρτημένη, με μια βαριά οικονομική κρίση, με την ανεργία να χτυπά «κόκκινο» και με του νέους να εγκαταλείπουν μαζικά την χώρα, (τι σας θυμίζουν όλα αυτά ;). Να μην ξεχνάμε ότι η ενωμένη Γιουγκοσλάβα ήταν η τέταρτη στρατιωτική δύναμη παγκοσμίως.
Αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην Ουκρανία, δεν είναι παρά η επανάληψη σε νέα εκδοχή του ίδιου σεναρίου της Γιουγκοσλαβίας. Μια χώρα βαθειά διαιρεμένη μεταξύ καθολικών ουνιτών και ρωσόφωνων ορθοδόξων, με μεγάλη στρατηγική σημασία, οδηγείτε σε εμφύλιο σπαραγμό με μια ξενοκίνητη εξέγερση υποκινούμενη, κυρίως και πάλι από την Γερμανία, που θέλει να επεκτείνει την οικονομική και όχι μόνο κατοχή της ανατολικά. Το ίδιο είχε γίνει και στην ενωμένη Γιουγκοσλαβία, με την διαφορά ότι αυτή την φορά το παιχνίδι είναι πολύ πιο «χοντρό», η Ρωσία δεν είναι η διαλυμένη Ρωσία της δεκαετίας του ενενήντα και ο Πούτιν δεν μπορεί με τίποτα να αφήσει να περάσει έτσι αυτό το νέο γερμανικό «πείραμα», γιατί απλά αυτό θα σημάνει το τέλος της παντοδυναμίας του.
Το ενδιαφέρων όμως είναι πως όλα αυτά επηρεάζουν την δική μας χώρα. Σίγουρα αυτοί που υπέγραψαν με έξωθεν εντολές το μνημόνιο της γερμανικής κατοχής της χώρας μας και οδήγησαν τον ελληνικό λαό στην εξαθλίωση και στην εξόντωση, δεν είχαν υπολογίσει ότι οι εξελίξεις της ευρύτερης περιοχής μας θα οδηγούσαν σε τέτοιες συγκρουσιακές καταστάσεις, όπως και το γεγονός ότι η Ρωσία δεν θα έμενε στην κατάσταση της παθητικής αδυναμίας αντίδρασης όπως στην κρίση της Γιουγκοσλαβίας, (σκεφτείτε τι θα γίνονταν αν ξεσπούσε σήμερα η γιουγκοσλαβική κρίση). Από τον Μάιο του 2010 μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει δραματικά όλα τα δεδομένα. Η Ελλάδα και η Κύπρος ανήκουν είτε το θέλουμε είτε όχι σε μια περιοχή με ύψιστη στρατηγική σημασία και για την γερμανοκρατούμενη Ευρώπη αλλά και για την στενή της σύμμαχο Αμερική. Την υποδούλωση της χώρας στις δυο αυτές δυνάμεις την υπηρετήσαν πολύ καλά μέχρι σήμερα ένα προδοτικό και κελπτοκρατικό πολιτικό κατεστημένο. Σήμερα όμως τα δεδομένα έχουν αλλάξει ριζικά και αν δεν το καταλαβαίνει ακόμα αυτό το ίδιο το κατεστημένο, τότε θα έχουμε πολλές απρόσμενες εκπλήξεις για όσους πίστεψαν στην ολοκληρωτική δύναμη των πατρώνων τους. Ήδη η μη ελεγχόμενη Ρωσία έδειξε τα «δόντια» στη κρίση της Συρίας οδηγώντας για πρώτη φορά στην μετακομμουνιστική παγκόσμια ιστορία την Αμερική σε μια ταπεινωτική ήττα, που ακόμα δεν μπορεί να την «χωνέψει».
Στο Κυπριακό η Ρωσία έδειξε πως δεν μπορεί να ανεχτεί τετελεσμένα γεγονότα που πλήττουν άμεσα τα στρατηγικά της συμφέροντα. Και φυσικά πολύ περισσότερο στην Ουκρανία, οι Ρώσοι δεν θα καθίσουν με σταυρωμένα χέρια να δουν στο υπογάστριο τους να αναπτύσσεται ένα καθαρά αντιρωσσικό καθεστώς γιατί αυτό θα σημάνει το τέλος της Ρωσίας και στη συνέχεια την διάσπαση της σε πολλά ελεγχόμενα από τη Δύση κομμάτια. Εδώ να μην ξεχνάμε και το μεγάλο «παιχνίδι» που παίζεται και με τους μουσουλμάνους της Ρωσικής ομοσπονδίας.
Το ερώτημα μας τι ρόλο παίζει η Ελλάδα σε όλες αυτές τις εξελίξεις και κυρίως πως εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της. Το ερώτημα αυτό δεν μπορεί να απαντηθεί αν πρώτα δεν ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο από αυτούς που κατέστρεψαν την χώρα, από αυτούς την κατάκλεψαν και οδήγησαν τον ελληνικό λαό στην απελπισία και τους νέους στην εξορία. Υπάρχει όμως ένα πολύ μεγάλο ατού του ελληνισμού, (Ελλάδα -Κύπρος) και αυτό δεν μπορεί κανείς να το παραβλέψει παρά μόνο σκόπιμα το προδοτικό πολιτικό κατεστημένο που έκανε πάντα πως δεν ξέρει τίποτα. Αυτό είναι ο ενεργειακός πλούτος, (γνωστός ήδη από την δεκαετία του πενήντα) και η στρατηγική θέση της χώρας. Μέχρι σήμερα δεν κάναμε τίποτα για να εκμεταλλευτούμε αυτά τα δυο τεράστια «προσόντα» του τόπου μας, για τον οποίον επίτηδες μας είχαν επιβάλλει επί δεκαετίες την ιδέα της… ψωροκώσταινας. Ήρθε η ώρα αυτά να τα εκμεταλλευτούμε και η ευκαιρία είναι ακριβώς επειδή το παγκόσμιο γεωστρατηγικό παιχνίδι «χοντραίνει». Η Αρκούδα άρχισε να βρυχάται με πολύ άγριο τρόπο και από πίσω είναι και ο Δράκος, εξοργισμένος με τα αμερικανικά παιχνίδια στον Ειρηνικό Ωκεανό. Αν παρακολουθείται αυτές τις μέρες γερμανικά κανάλια, θα προσέξετε πως πολλοί Γερμανοί επώνυμοι πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες βγαίνουν δημόσια και καλούν την «αξιότιμη» κ Μέρκελ, να είναι πολύ προσεκτική με τους Ρώσους γιατί, όπως επισείουν τον κίνδυνο, η Γερμανία και ο γερμανικός λαός θα πληρώσει πολύ ακριβά μια κάποια αλαζονεία της γερμανικής εξουσίας, αυτή την φορά πολύ χειρότερα από την αλαζονεία του Χίτλερ.
Και ενώ οι ισορροπίες είναι πολύ ευαίσθητες και εύθραυστες επανερχόμαστε στο ερώτημα μας, εμείς τι κάνουμε ; Αλήθεια σκεφτήκατε τι θα γίνονταν αν πήγαινε ξαφνικά Έλληνας Πρωθυπουργός, (μιλάμε για Έλληνα πρωθυπουργό και όχι για ελληνόφωνο ανδρείκελο), στη Ρωσία για να διαπραγματευτεί την στρατηγική θέση της χώρας μας όπως άλλωστε έκανε ο συνάδελφος του από την Τουρκία, αψηφώντας τις όποιες αμερικανικές σκληρές προειδοποιήσεις ; Αν δείχναμε την πολιτική θέληση να διαπραγματευτούμε αμυντικές συμφωνίες με τους Ρώσους, όπως κάνει αψηφώντας τους πάντες και τα πάντα η Τουρκία ; Ποιος μπορεί να το κάνει αυτό ;
Αν δεν μπορεί κανείς, τουλάχιστον να βγουν και να δηλώσουν ξεκάθαρα ότι δεν κυβερνούν ανεξάρτητη Ελλάδα, αλλά… Ελλαδιστάν, (αυτό το καταλάβαμε, αλλά να το παραδεχτούν και επίσημα και οι «σωτήρες» μας και να δούμε τις συνέπειες αυτής της παραδοχής) και το κυριότερο, να σταματήσουν τα αξιοθρήνητα θέατρα τύπου αγίου Όρους. Ούτε και αυτό δεν σεβάστηκαν ! Το μόνο που επέτυχαν είναι και με την συμβολή και κάποιων γερόντων, να ταυτίσουν αυτό το πιο πολύτιμο θησαυροφυλάκιο της Ορθοδοξίας, που είναι το περιβόλι της Παναγιάς με την καταστροφική τους πολιτική. Αυτό το περιβόλι της Παναγίας δεν του αξίζει να γίνεται τηλεοπτικό σήριαλ εικονικής προπαγάνδας από χριστιανομάχους πολιτικούς που δεν διστάζουν να ψηφίζουν, (να ήταν μόνο αυτό ;), υπέρ του γάμου των ομοφυλόφιλων στο Ευρωκοινοβούλιο,
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
=================
Ουκρανία: Ο ρόλος της Monsanto και του G. Soros στην εξέγερση
Πολλά είναι τα διάφορα σενάρια που κυκλοφορούν αναφορικά με τις γενεσιουργές αιτίες της πρωτοφανούς κρίσης στην Ουκρανία η οποία λίγο απέχει από ένα εμφύλιο πόλεμο με όλα τα μέσα. Η πιο «δημοφιλής» αιτία φαίνεται να είναι αυτή της γεωπολιτικής σύγκρουσης της ΕΕ και των ΗΠΑ από
τη μια με τη Ρωσία από την άλλη με τη Δύση να επιχειρεί να θέσει υπο τον έλεγχό της τη χώρα.
Και αυτό θα μπορούσε να ήταν σωστό αλλά ίσως τα πράγματα να μην είναι τόσο απλά όσο φαίνονται. Όπως αναφέρουν δημοσιεύματα δύο από τους παράγοντες που έχουν πρωτοστατήσει στη δημιουργία της υφιστάμενης κατάστασης στην Ουκρανία είναι η εταιρεία παραγωγής μεταλλαγμένων τροφίμων Monsanto και ο «ευεργέτης» των σχολείων σε Αθήνα , Θεσσαλονίκη και Κοζάνη πολυεκατομμυριούχος George Soros.
Η απόφαση που έγινε η αιτία για την εκδήλωση των πρώτων διαδηλώσεων στην Ουκρανία ήταν αυτή του προέδρου της χώρας Viktor Yanukovych ο οποίος διέκοψε τις διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε. για την σταδιακή ένταξη της χώρας στην Ένωση όταν διαπίστωσε πως η παρούσα θέση της Ουκρανίας ως ο «σιτοβολώνας» της Ανατ. Ευρώπης θα τίθετο υπό κίνδυνο εάν οι Βρυξέλες προχωρούσαν σε «παράδοση» των εκτάσεων της χώρας στον κολοσσό μεταλλαγμένων προϊόντων Monsanto. Παράλληλα η Ρωσία έβλεπε μια συμφωνία με την Ε.Ε. ως απειλή για τη δική της οικονομική επιβίωση.
Το 2013 η Monsanto αποφασίζει την ατασκευή μιας μεγάλης παραγωγικής μονάδας καλλιέργειας καλαμποκιού στην Ουκρανία. Η μονάδα αυτή θα κάλυπτε τόσο την εσωτερική κατανάλωση της Ουκρανίας όσο και τις εξαγωγές.
Η "εισβολή" της Monsanto στην αγορά της Ουκρανίας θα ήταν καθοριστικής σημασίας και για τις διαπραγματεύσεις του Κιέβου με την Ε.Ε.
Όπως είχε ανακοινωθεί αυτή θα έμπαινε σε λειτουργία το 2015 ενώ η εταιρεία τον Αύγουστο του 2013 βρισκόταν στη διαδικασία εξεύρεσης εκτάσεων για την τεράστια επένδυσή της με επίκεντρο την πόλη Vinnytsya. (η πόλη αυτή έγινε αργότερα επίκεντρο ταραχών με διαδηλωτές να επιχειρούν να καταλάβουν αστυνομικούς σταθμούς).
Βέβαια η μονάδα θα ήταν στην αρχή όχι για μεταλλαγμένους σπόρους καλαμποκιού αλλά για συμβατικούς όπως είχαν πει και οι ίδιοι οι υπεύθυνοι της Mosanto.
Το πρόβλημα ξεκινά όμως από το Αύγουστο του 2013 όταν οι υπεύθυνοι της Monsanto άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι συναντούν σημαντικά προσκόμματα στην κατασκευή του εργοστασίου στην Vinnytsya σε σημείο που σήμερα όπως εξηγεί σε συνέντευξή της στο περιοδικό Forbes η υπεύθυνη τεχνολογίας της Mosanto για την Ουκρανία και την Ρωσία Elena Fomina να μην υφίσταται πλέον συμφωνία για την κατασκευή του. «Νομίζαμε άλλα, αλλά η Ουκρανία δεν πρόκειται να είναι μια εύκολη περίπτωση», τόνισε στην συνέντευξη της.
Παρά το γεγονός ότι η Monsanto εξακολουθεί να βρίσκεται στην Ουκρανία καλλιεργώντας εκτάσεις σύντομα ανακάλυψε ότι δεν θα μπορέσει να κατασκευάσει το εργοστάσιό της εκεί, εξαιτίας προβλημάτων που σχετίζονται με την απροθυμία των ουκρανικών αρχών να τους βοηθήσουν. Η διακοπή των διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε. φαίνεται πως αποτέλεσε παράλληλα την αιτία για τη δημιουργία των συνθηκών εκείνων για την ανατροπή του Viktor Yanukovych.
Παράλληλα όπως αναφέρουν ξένα δημοσιεύματα τόσο ο George Soros όσο και ο Gene Sharp ιδρυτής του Albert Einstein Institution είχαν μεγάλα σχέδια και συμφέροντα από την συμφωνία μεταξύ Ουκρανίας και Ε.Ε. τα οποία τορπιλίστηκαν. Από εκεί και πέρα τα υπόλοιπα ήταν η εφαρμογή μιας διαδικασίας δημιουργίας των συνθηκών ενός εμφυλίου.
Ο καθοριστικός ρόλος του G. Soros στην «εξέγερση»
O George Soros – τα ιδρύματα του οποίου όπως το «Solidarity Now», θεωρείται από τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γ. Μπουτάρη ότι «βοηθούν τις κοινωνίες να αναλάβουν μέρος της ευθύνης τους»(!)- ξεκίνησε να δραστηριοποιείται στην Ουκρανία από το 2008 όταν η τότε πρόεδρος της χώρας Yulia Tymoshenko είχε δηλώσει ότι είναι «ο οικονομικός της σύμβουλος».
Ο Soros από το 2008 μέχρι to 2010 είχε αναλάβει να χρηματοδοτήσει 868 προγράμματα στην Ουκρανία –παρόμοιας φύσης με τα σχολεία και τη θέρμανση στην Ελλάδα- συνολικού ύψους 10 εκατ. $. Παράλληλα είχε δημιουργήσει τρία ιδρύματα. Ένα κέντρο «ιατρικής περίθαλψης και βιοτεχνολογίας», ένα ταμείο το «Αναγέννηση» τις δραστηριότητες του οποίου ο Yanukovych διέκοψε το περασμένο Νοέμβριο και φυσικά σε αγαστή συνεργασία με την Monsanto είχε ιδρύσει «το εργαστήριο για την προώθηση/αλλαγή νομοθετικών ρυθμίσεων»(!) ("Лаборатория законодательных инициатив")
Αυτό γιατί η ουκρανική νομοθεσία εμπόδιζε στην Monsanto να υφαρπάξει τεράστιες εκτάσεις γης από έτσι ώστε να παράγει τα προϊόντα της,. Έτσι ο πανούργος Soros φρόντισε να φτιάξει ένα ίδρυμα για την αλλαγή της νομοθεσίας!
Η προφητική δήλωση του Oleksandr Yefremov
Στις 14/4 του 2011 ο πρόεδρος του κόμματος των Περιφερειών στην ουκρανική βουλή (Verkhovna Rada) Oleksandr Yefremov έχοντας αντιληφθεί το βρώμικο ρόλο του G. Soros (αυτού που δήμαρχοι όπως ο Καμίνης και ο Μπουτάρης δέχονται την βοήθειά του!) είχε δηλώσει:
«Ο Soros έχει χρηματοδοτήσει κάποιους ανθρώπους στην Ουκρανία για να ανατρέψουν την κυβέρνηση όπως γίνεται στις χώρες της Αφρικής. Είναι σίγουρο ότι ο Soros προετοιμάζει ένα σενάριο τύπου «Λιβύης» για την Ουκρανία»!
defencenet
=================
Ουκρανία: Ο ρόλος της Monsanto και του G. Soros στην εξέγερση
Πολλά είναι τα διάφορα σενάρια που κυκλοφορούν αναφορικά με τις γενεσιουργές αιτίες της πρωτοφανούς κρίσης στην Ουκρανία η οποία λίγο απέχει από ένα εμφύλιο πόλεμο με όλα τα μέσα. Η πιο «δημοφιλής» αιτία φαίνεται να είναι αυτή της γεωπολιτικής σύγκρουσης της ΕΕ και των ΗΠΑ από
τη μια με τη Ρωσία από την άλλη με τη Δύση να επιχειρεί να θέσει υπο τον έλεγχό της τη χώρα.
Και αυτό θα μπορούσε να ήταν σωστό αλλά ίσως τα πράγματα να μην είναι τόσο απλά όσο φαίνονται. Όπως αναφέρουν δημοσιεύματα δύο από τους παράγοντες που έχουν πρωτοστατήσει στη δημιουργία της υφιστάμενης κατάστασης στην Ουκρανία είναι η εταιρεία παραγωγής μεταλλαγμένων τροφίμων Monsanto και ο «ευεργέτης» των σχολείων σε Αθήνα , Θεσσαλονίκη και Κοζάνη πολυεκατομμυριούχος George Soros.
Η απόφαση που έγινε η αιτία για την εκδήλωση των πρώτων διαδηλώσεων στην Ουκρανία ήταν αυτή του προέδρου της χώρας Viktor Yanukovych ο οποίος διέκοψε τις διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε. για την σταδιακή ένταξη της χώρας στην Ένωση όταν διαπίστωσε πως η παρούσα θέση της Ουκρανίας ως ο «σιτοβολώνας» της Ανατ. Ευρώπης θα τίθετο υπό κίνδυνο εάν οι Βρυξέλες προχωρούσαν σε «παράδοση» των εκτάσεων της χώρας στον κολοσσό μεταλλαγμένων προϊόντων Monsanto. Παράλληλα η Ρωσία έβλεπε μια συμφωνία με την Ε.Ε. ως απειλή για τη δική της οικονομική επιβίωση.
Το 2013 η Monsanto αποφασίζει την ατασκευή μιας μεγάλης παραγωγικής μονάδας καλλιέργειας καλαμποκιού στην Ουκρανία. Η μονάδα αυτή θα κάλυπτε τόσο την εσωτερική κατανάλωση της Ουκρανίας όσο και τις εξαγωγές.
Η "εισβολή" της Monsanto στην αγορά της Ουκρανίας θα ήταν καθοριστικής σημασίας και για τις διαπραγματεύσεις του Κιέβου με την Ε.Ε.
Όπως είχε ανακοινωθεί αυτή θα έμπαινε σε λειτουργία το 2015 ενώ η εταιρεία τον Αύγουστο του 2013 βρισκόταν στη διαδικασία εξεύρεσης εκτάσεων για την τεράστια επένδυσή της με επίκεντρο την πόλη Vinnytsya. (η πόλη αυτή έγινε αργότερα επίκεντρο ταραχών με διαδηλωτές να επιχειρούν να καταλάβουν αστυνομικούς σταθμούς).
Βέβαια η μονάδα θα ήταν στην αρχή όχι για μεταλλαγμένους σπόρους καλαμποκιού αλλά για συμβατικούς όπως είχαν πει και οι ίδιοι οι υπεύθυνοι της Mosanto.
Το πρόβλημα ξεκινά όμως από το Αύγουστο του 2013 όταν οι υπεύθυνοι της Monsanto άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι συναντούν σημαντικά προσκόμματα στην κατασκευή του εργοστασίου στην Vinnytsya σε σημείο που σήμερα όπως εξηγεί σε συνέντευξή της στο περιοδικό Forbes η υπεύθυνη τεχνολογίας της Mosanto για την Ουκρανία και την Ρωσία Elena Fomina να μην υφίσταται πλέον συμφωνία για την κατασκευή του. «Νομίζαμε άλλα, αλλά η Ουκρανία δεν πρόκειται να είναι μια εύκολη περίπτωση», τόνισε στην συνέντευξη της.
Παρά το γεγονός ότι η Monsanto εξακολουθεί να βρίσκεται στην Ουκρανία καλλιεργώντας εκτάσεις σύντομα ανακάλυψε ότι δεν θα μπορέσει να κατασκευάσει το εργοστάσιό της εκεί, εξαιτίας προβλημάτων που σχετίζονται με την απροθυμία των ουκρανικών αρχών να τους βοηθήσουν. Η διακοπή των διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε. φαίνεται πως αποτέλεσε παράλληλα την αιτία για τη δημιουργία των συνθηκών εκείνων για την ανατροπή του Viktor Yanukovych.
Παράλληλα όπως αναφέρουν ξένα δημοσιεύματα τόσο ο George Soros όσο και ο Gene Sharp ιδρυτής του Albert Einstein Institution είχαν μεγάλα σχέδια και συμφέροντα από την συμφωνία μεταξύ Ουκρανίας και Ε.Ε. τα οποία τορπιλίστηκαν. Από εκεί και πέρα τα υπόλοιπα ήταν η εφαρμογή μιας διαδικασίας δημιουργίας των συνθηκών ενός εμφυλίου.
Ο καθοριστικός ρόλος του G. Soros στην «εξέγερση»
O George Soros – τα ιδρύματα του οποίου όπως το «Solidarity Now», θεωρείται από τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γ. Μπουτάρη ότι «βοηθούν τις κοινωνίες να αναλάβουν μέρος της ευθύνης τους»(!)- ξεκίνησε να δραστηριοποιείται στην Ουκρανία από το 2008 όταν η τότε πρόεδρος της χώρας Yulia Tymoshenko είχε δηλώσει ότι είναι «ο οικονομικός της σύμβουλος».
Ο Soros από το 2008 μέχρι to 2010 είχε αναλάβει να χρηματοδοτήσει 868 προγράμματα στην Ουκρανία –παρόμοιας φύσης με τα σχολεία και τη θέρμανση στην Ελλάδα- συνολικού ύψους 10 εκατ. $. Παράλληλα είχε δημιουργήσει τρία ιδρύματα. Ένα κέντρο «ιατρικής περίθαλψης και βιοτεχνολογίας», ένα ταμείο το «Αναγέννηση» τις δραστηριότητες του οποίου ο Yanukovych διέκοψε το περασμένο Νοέμβριο και φυσικά σε αγαστή συνεργασία με την Monsanto είχε ιδρύσει «το εργαστήριο για την προώθηση/αλλαγή νομοθετικών ρυθμίσεων»(!) ("Лаборатория законодательных инициатив")
Αυτό γιατί η ουκρανική νομοθεσία εμπόδιζε στην Monsanto να υφαρπάξει τεράστιες εκτάσεις γης από έτσι ώστε να παράγει τα προϊόντα της,. Έτσι ο πανούργος Soros φρόντισε να φτιάξει ένα ίδρυμα για την αλλαγή της νομοθεσίας!
Η προφητική δήλωση του Oleksandr Yefremov
Στις 14/4 του 2011 ο πρόεδρος του κόμματος των Περιφερειών στην ουκρανική βουλή (Verkhovna Rada) Oleksandr Yefremov έχοντας αντιληφθεί το βρώμικο ρόλο του G. Soros (αυτού που δήμαρχοι όπως ο Καμίνης και ο Μπουτάρης δέχονται την βοήθειά του!) είχε δηλώσει:
«Ο Soros έχει χρηματοδοτήσει κάποιους ανθρώπους στην Ουκρανία για να ανατρέψουν την κυβέρνηση όπως γίνεται στις χώρες της Αφρικής. Είναι σίγουρο ότι ο Soros προετοιμάζει ένα σενάριο τύπου «Λιβύης» για την Ουκρανία»!
defencenet
===================
Σχόλια