( 1 ) Διασύρετε τη δημόσια εκπαίδευση -και γενικότερα τα δημόσια ιδρύματα- ότι επιβαρύνουν τους φορολογούμενους με άχρηστες θέσεις εργασίας σε βαθμό που κανείς δεν θα τολμούσε να τα υπερασπιστεί. Αυτό θα εξασφαλίσει ότι τα δημόσια πανεπιστήμια θα υποβιβαστούν στη δεύτερη κατηγορία με κατώτερες εγκαταστάσεις και στρατιές διδασκόντων μερικής απασχόλησης, αποκτώντας ένα μόνιμο αρνητικό στίγμα σε σχέση με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
( 2 ) Μεταχειριστείτε την οικονομική ύφεση για να υποκινήσετε την "οργή του φορολογούμενου" προκειμένου να παύσει η ενίσχυση των δημοσίων πανεπιστημίων, έτσι ώστε να πρέπει να επιβάλουν δίδακτρα ή να κάνουν περικοπές στα προγράμματά τους. Στη συνέχεια επικρίνετε τα ίδια ιδρύματα για την επιβολή διδάκτρων που χρησιμοποιούνται για να τρέφουν τεμπέληδες αριστερούς καθηγητές που διδάσκουν άσχετα θέματα όπως η ανθρωπολογία και η φιλοσοφία.
( 3 ) Δεδομένου ότι η κρατική στήριξη μειώνεται, προωθείτε ένα σύστημα φοιτητικών δανείων που θα δημιουργήσει μια "αγορά για τη τριτοβάθμια εκπαίδευση". Επιβαρύνοντας τους φοιτητές με πολλά χρέη τους μετατρέπετε σε ορθολογικούς καταναλωτές των εκπαιδευτικών προϊόντων και θα τους αναγκάσετε να φροντίζουν τα οικονομικά τους συμφέροντα. Προωθείτε αυτές τις αλλαγές ως "ενίσχυση της δύναμης των φοιτητών".
( 4 ) Εφαρμόστε νέα συστήματα δημόσιας διαχείρισης για να αποδυναμώσετε τα συλλογικά όργανα διοίκησης των τμημάτων. Ωστόσο, για να αποφύγετε τη γενική δυσαρέσκεια, κρατήστε τις συγκλήτους των πανεπιστημίων στη θέση τους σαν τεράστια, άχρηστα "κουτιά υποδείξεων". Φροντίστε να μιλάτε πολύ για τη σημασία της κοινής διακυβέρνησης καθώς προωθείτε αυτές τις τακτικές. Βαφτίστε τον προβληματισμό του προσωπικού που αναμφίβολα θα προκύψει ως "συναίνεση".
( 5 ) Εφαρμόστε διάφορα "εποπτικά όργανα", όπως ποιοτικούς ελέγχους, "πίνακες παραγωγικότητας", ή ελεγκτικούς μηχανισμούς, για να εξασφαλίσετε "διαφάνεια" και "λογοδοσία" στα "ενδιαφερόμενα μέρη". Μπορείτε να δοκιμάστε να χρησιμοποιήσετε την αξιολόγηση της έρευνας όπως γίνεται στη Βρετανία ή την Αυστραλία , ή πιο φθηνά και χοντρά μέτρα όπως στο Texas A&M, δημοσιεύοντας απλά μια ανάλυση κόστους/οφέλους των διδασκόντων. Αν ξεμείνετε από ιδέες, απλά επικοινωνήστε με το Ίδρυμα Δημόσιας Πολιτικής του Τέξας.
( 6 ) Αυξήστε την εξάρτηση από διδάσκοντες με μερική απασχόληση και μονοετείς συμβάσεις στη διδασκαλία των περισσοτέρων μαθημάτων. Έτσι θα είναι πιο ευάλωτοι και δεκτικοί στον διοικητικό έλεγχο (θα πρέπει επίσης να αυξήσετε σημαντικά και τον αριθμό των διοικητικών υπαλλήλων, προκειμένου να διαχειριστούν τους αποδυναμωμένους επαγγελματίες). Στη συνέχεια, επικρίνετε το επίπεδο κατάρτισης των αποφοίτων. Αυτό θα δώσει αφορμές για ακόμη περισσότερο διοικητικό έλεγχο και αξιολόγηση.
( 7 ) Διαμαρτυρηθείτε για το υψηλό κόστος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και των αυξήσεων στα δίδακτρα. Ρίξετε τις ευθύνες για τις αυξήσεις στους άπληστους, ακριβοπληρωμένους καθηγητές και όχι στη κατάργηση της κρατικής στήριξης, ή στη διοικητική διόγκωση που προκαλεί η αύξηση των πρακτικών ελέγχου και αξιολόγησης.
( 8 ) Προωθείστε τη στενή επαγγελματική εκπαίδευση και τους τομείς εφαρμοσμένων επιστημών για να δείξετε ότι είστε εναρμονισμένοι με τις απαιτήσεις της νέας "οικονομίας της γνώσης" και δεν θα ανεχθείτε πλέον υπερτιμημένα και άχρηστα αντικείμενα όπως η ιστορία ή η λογοτεχνία. Αν οι μαθητές ενδιαφέρονται για τα θέματα αυτά, μπορούν να κάνουν ιστορικές αναπαραστάσεις ή να ενταχθούν σε μια λέσχη βιβλίου. Τέτοιες περιοχές είναι περιττές στη νέα, ρεαλιστική εποχή του οικονομικού ντετερμινισμού και του παγκόσμιου ανταγωνισμού.
( 9 ) Περιορίστε τα συμβατικά δικαιώματα των διδασκόντων. Εξακολουθούν να είναι "προσκολλημένοι στη συλλογικότητα" και θα πρέπει να αναγκαστούν να αποδεχτούν την αυγή της νέας εποχής. Στο τέλος θα σας ευχαριστούν για την ελευθερία, τις αποδεσμεύσεις, και τις ευκαιρίες που τους δώσατε.
( 10 ) Φέρτε εξωτερικούς συμβούλους για να πείσετε τους διοικούντες για την επείγουσα ανάγκη "ριζοσπαστικών καινοτομιών" ή για άλλες ιδέες που ευλογούν οι γκουρού από το Harvard Business School. Αυτές μπορεί μεν να είναι συνθήματα χωρίς ουσία, αλλά κανείς δεν θα δώσει πολλή προσοχή, ιδιαίτερα εάν οι σύμβουλοι έχουν μια πολύχρωμη παρουσίαση PowerPoint.
( 11 ) Καθιερώστε ένα μοντέλο εκπαίδευσης "με βάση τις δεξιότητες" που επιτρέπει στους σπουδαστές να παρακάμψουν πολλές από τις παραδοσιακές απαιτήσεις του πανεπιστημίου. Οι κλασσικές απαιτήσεις του παλιού σχολείου παρεμποδίζουν τον "πολυάσχολο" και φορτωμένο με κινητά καταναλωτή σπουδαστή του σήμερα. Αν διαμαρτυρηθούν οι καθηγητές, απλά δηλώστε ότι κανείς δεν θα μπορούσε να εναντιωθεί στην ικανότητα, εκτός από τους ανίκανους.
( 12 ) Τέλος, χρησιμοποιείστε δημόσιες σχέσεις και διαφημιστικές εκστρατείες για να αποσπάσετε την προσοχή από τις δυσάρεστες συνέπειες όλων αυτών των μεταρρυθμίσεων. Μια ιστοσελίδα που δείχνει χαρούμενους ανθρώπους να κάνουν σπουδαία πράγματα έχει ιδιαίτερη σημασία εδώ. Στο κάτω-κάτω ζούμε σε μια μεταμοντέρνα εποχή. Το θέαμα και τα ομοιώματα υποκαθιστούν την ουσία.
[Μετάφραση ΘΝΣ μετά από υπόδειξη Δημήτρη Δαμίγου]
Πηγή: Αντιλογίες
Σχόλια