Σημίτης: Χαιρετίζω την κίνηση των «58»
Θετικός εμφανίστηκε απέναντι στο κείμενο - μανιφέστο των 58
προσωπικοτήτων για τη δημιουργία νέου πολιτικού φορέα της
Κεντροαριστεράς, ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης στην πρώτη του,
δημόσια τοποθέτηση επί του θέματος.
Στο περιθώριο της παρουσίασης του βιβλίου Μια σύγχρονη Οδύσσεια, του πρώην προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Γιώργου Βασιλείου, ο Κώστας Σημίτης δήλωσε για την πρωτοβουλία των «58»:«Βρίσκω πολύ σωστό το κείμενο των 58. Το χαιρετίζω και πιστεύω ότι μπορεί να βοηθήσει να βγούμε από το αδιέξοδο».
Σύμφωνα με το σημερινό Εθνος, (ρεπορτάζ: Φώφη Γιωτάκη), οι υπογράφοντες τη «διακήρυξη» για την ενοποίηση της Κεντροαριστεράς έχουν αρχίσει ήδη να σχεδιάζουν τα επόμενα κρίσιμα «βήματα» με πρώτο «σταθμό» την Ιδρυτική Συνέλευση, στην οποία καλούνται να συμμετάσχουν κόμματα, κινήσεις, προσωπικότητες με διακριτό «στίγμα», αλλά κυρίως απλοί πολίτες της ευρύτερης προοδευτικής παράταξης. Συνέχεια εδώ
Βlogger:
Τα ίδια πολιτικά ρετάλια εμφανίζονται ως αυτόκλητοι σωτήρες όταν οι περισσότεροι απ' αυτούς συμμετείχαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο προηγούμενο καθεστώς που είναι υπεύθυνο για τη σημερινή τραγωδία. Σε άλλους πολιτισμούς με άλλα πολιτικά ήθη θα είχαν ήδη κάνει χαρακίρι, αλλά στα καθ' ημάς πολιτικά πτώματα τύπου Μπίστη τολμούν να μιλάνε ακόμα...Μια τραννή απόδειξη της μεγαλοψυχίας (ή της αφασίας) των νεοελλήνων. - Το φίδι βγήκε από τη φωλιά του…
- 58 κλεπταποδόχοι μιας πλαστής ελπίδας κάνουν έκκληση για σοσιαλδημοκρατική ανασυγκρότηση…
ΛΕΙΠΕΙ Ο ΜΑΡΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ; Ο K.ΣΗΜΙΤΗΣ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟΥΣ "58"
58 κατασκευαστές συνιστούν… μνημονιακό, «κεντροαριστερό» πλυντήριο.
- Οι 58 κρατικοδίαιτα μνημονιακά γερμανοτσογλάνια του βολεμένου πολιτικού συστήματος
58 Σωματοφύλακες σφάζονται για το καλό μας
Λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή;
Γιατί οι Σημίτης – Γιαννίτσης – Μόσιαλος στηρίζουν την πρωτοβουλία των 58 για την Κεντροαριστερά;
================
Οι ινστρούκτορες του πολιτικού ρεβιζιονισμού δεν έχουν καμία σχέση με την κοινωνία και τα προβλήματά της. Πώς να την αποκτήσουν άλλωστε; Στις τάξεις τους δεν υπάρχει ούτε ένας εργαζόμενος του ιδιωτικού τομέα, ούτε ένας φοιτητής, ούτε ένας άνεργος.
Καθ’ έξιν καρεκλοκένταυροι (με διαδρομές ανάμεσα στο χώρο του παλαιύ ΚΚΕ Εσωτερικού και του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ) γέμισαν και γεμίζουν τα στομάχια τους από τον κρατικό κορβανά. Δεν είναι διόλου τυχαίο άλλωστε ότι αρκετοί από δαύτους έχουν διατελέσει γενικοί γραμματείς Υπουργείων και 8 από τους 58 (ποσοστό 13,8%) υπουργοί.
Αμ το χειρότερο απ’ όλα δεν είναι αυτό! Είναι ότι οι 7 εξ αυτών (Αλιβιζάτος, Αυγερινός, Βερνίκος, Ευθυμιόπουλος, Μπίστης, Ροζάκης και Χριστοδουλάκης) διορίστηκαν υπουργοί, χωρίς να είναι καν βουλευτές. Μόνο ο ένας, ο Μπένος, που του χάρισε ο Ανδρέας την έδρα του Γεννηματά στη Μεσσηνία, το Νοέμβριο του ’89, επειδή ήθελε να ενισχύσει τον συνδυασμό της Α’ Αθήνας!
Ως πότε αυτοί οι άνθρωποι χωρίς την παραμικρή απήχηση στην κοινωνία θα ταλαιπωρούν το δημόσιο λόγο με, την καμωμένη από τα μούτρα του Σημίτη, Ελιά τους;
=================================================
ου Θ. Τζήμα via TVXS
Δύσκολο
συναίσθημα η ενοχή. Σε φθείρει και σταδιακά σε διαλύει εσωτερικά.
Επίσης δύσκολο να πρέπει να πλασάρεις ένα κατεστημένο τόσο βαθιά
διαβρωμένο και χρεοκοπημένο με καινούριο περιτύλιγμα, να του στήσεις
δεκανίκια, να το μασκαρέψεις. Κι ακόμα χειρότερη η αίσθηση του αδιεξόδου
που σου προκαλεί η ήττα σου, η αδυναμία σου να παρέμβεις στην κοινωνική
βάση με αποτέλεσμα να άγεσαι και να φέρεσαι από ό,τι πιο αντιδραστικό έχει να παρουσιάσει η άρχουσα τάξη, εξαιρουμένης της Χρυσής Αυγής.
Δεν ξέρω τί από τα παραπάνω βαραίνει περισσότερο
κάθε έναν από τους 58 επίδοξους κατασκευαστές του κεντροαριστερού
πλυντηρίου των μνημονιακών συνενόχων. Η προσπάθειά τους όμως είναι
εξίσου θλιβερή με τις αντίστοιχες, προηγούμενες προσπάθειες που
ανακυκλώνονται από το 2010. Άλλες από ξεφτισμένους τηλεϋπουργούς της
δεκαετίας του 2000, άλλες από εκείνους τους “σελέμπριτις” που οι
ιδιοκτήτες των καθεστωτικών ΜΜΕ έχρισαν “διανόηση”, προκειμένου να
λιβανίζουν πρώτα την “ισχυρή Ελλάδα” και έπειτα το μνημονιακό μονόδρομο.
Το κείμενο των 58 μυρίζει συστημική μούχλα, μέσα από τις ήξεις αφίξεις. Προδίδει ήττα μέσα από το ανύπαρκτο στρατηγικό διά ταύτα.
Από πού να ξεκινήσει κανείς και πού να τελειώσει:
“Προοδευτικός ευρωπαϊσμός”. Περί τίνος ακριβώς πρόκειται; Οδηγεί για
παράδειγμα αυτός ο “προοδευτισμός” στην απόρριψη του αντιδραστικού ευρώ-
φυλακή των λαών ή το αποδέχεται όπως και αν έχει, όποια πολιτική και αν
υπηρετεί. Υπάρχει εν γένει “προοδευτική ευρωπαϊστική” πολιτική θεωρία;
Ποιά είναι; Μήπως η εξωνημένη σοσιαλδημοκρατία- δεκανίκι της πολιτικής
Μέρκελ; Ή η καταρρέουσα σοσιαλδημοκρατία του Φρανσουά Ολάντ που οδηγεί
τη γαλλική ακροδεξιά σε πρωτοφανή άνοδο;
Έπειτα έρχεται η “επαναθεμελίωση των ιστορικών παρατάξεων”. Μιας
και μιλούμε λοιπόν προφανώς- και- για την ιστορική παράταξη που
σχηματοποιήθηκε μέσα από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, να θυμήσουμε στους 58,
ότι το ΠΑΣΟΚ θεμελιώθηκε μέσα από την 3η του Σεπτέμβρη, κείμενο που
μπροστά του το πρόγραμμα του “εθνο-λαϊκιστικού” “νεοκομμουνιστικού”
ΣΥΡΙΖΑ φαντάζει σοσιαλδημοκρατική παρέκκλιση. Αυτοί δε με τους οποίους
οι 58 επιδιώκουν να επαναθεμελιώσουν την εν λόγω ιστορική παράταξη, τότε
θεωρούσαν ότι “κάθε ψήφος στο ΠΑΣΟΚ είναι σφαίρα στην καρδιά της
δημοκρατίας.” Οι 58 έχουν τόση σχέση με τις ιστορικές παρατάξεις όσο ο
φάντης με το ρετσινόλαδο.
Εκτός και αν οι 58 μας ζητούν να επαναθεμελιωθούν οι Φιλελεύθεροι του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Χώρια που- και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για το δημόσιο λόγο της
εποχής- οι παρατάξεις δεν επαναθεμελιώνονται από μόνες τους. Παθητική
φωνή χρησιμοποιούν μόνο όσοι αδυνατούν ή δε θέλουν να ορίσουν κοινωνικό
υποκείμενο, είτε γιατί δε διαθέτουν τις διανοητικές ικανότητες, είτε
γιατί δε θέλουν να αποκαλύψουν πως θεωρούν ότι η όποια πράξη πρέπει ως
υποκείμενο να έχει τις ίδιες ελιτίστικες και κατά τα άλλα κούφιες ομάδες
προσώπων που κινούνται στο γνωστό τρίγωνο του κέντρου των Αθηνών.
Κατόπιν όμως αρχίζει το καλύτερο σημείο:
η κρίση δεν έχει πρόσημο και υπευθύνους, ούτε στην άρχουσα τάξη που
διευθύνει τη χώρα ούτε στον πολιτικό της βραχίονα. Είναι γενικά μια
κρίση. Ήρθε και θα φύγει όπως οι φυσικές καταστροφές. Σε αγαστή σύμπνοια
μάλιστα με τη γραμμή του Μαξίμου, οι 58 μας ενημερώνουν ότι η εποχή των
μνημονίων φτάνει στο τέλος της. Το ότι τους διαψεύδουν όλοι οι διεθνείς
παράγοντες, όπως και ότι το βίαιο, νεοφιλελεύθερο περιεχόμενο των
μνημονίων ως στρατηγική επιλογή του κατεστημένου θα μείνει και θα
κυριαρχήσει αν δεν το ανατρέψει ο λαός με την πάλη του, δεν έχει την
παραμικρή σημασία για τους 58. Έτσι απλά όπως μας έστειλε ο
Μεγαλοδύναμος τα μνημόνια για να μας δοκιμάσει, αφού επιδείξαμε Ιώβια
υπομονή μας τα παίρνει πίσω.
Για τους 58 το πρόβλημα δεν είναι ότι θα μείνουν η φτώχεια, η νεοαποικιοκρατική εξάρτηση, η
ανεργία, η παραγωγική απίσχναση. Άλλωστε, επίσης στη γραμμή των
επικοινωνιολόγων του Μαξίμου, μας ενημερώνουν ότι έχουμε ήδη μπει στη
φάση της Εθνικής Ανασυγκρότησης. Προφανώς εννοούν τις χαριστικές
παραχωρήσεις ψηφιακών συχνοτήτων ή κάτι παραπλήσιο.
Τώρα το ζήτημα τους είναι άλλο: η εθνική συμφιλίωση. Κι εμείς οι ανόητοι που νομίζαμε ότι αυτή ήρθε με την αναγνώριση της εθνικής αντίστασης…
Για τους 58 το πρόταγμα δεν είναι η πάλη κατά του εγχώριου και ντόπιου παρασιτισμού που επέβαλαν τα μνημόνια. Ούτε
η πάλη κατά του νεοφιλελευθερισμού και της εξάρτησης. Όχι. Είναι πίσω
από την ψευτό- εθνική συμφιλίωση, να συμφιλιωθούμε ως λαός με τους
εκμεταλλευτές μας, να διασφαλίσουμε την κυριαρχία τους και να τους
αφήσουμε να συνεχίσουν την προσπάθεια “εθνικής ανασυγκρότησης” που ήδη
άλλωστε περιχαρείς βιώνουμε, όπως μας ενημερώνουν.
Θα αποκτήσουμε άλλωστε τα
μέσα να επανασχεδιάσουμε το μέλλον μας. Ποια είναι αυτά; Πώς; Πότε; Δε
χρειάζεται να ξέρουμε εμείς. Ξέρουν οι 58 και το Μαξίμου.
Ακόμα και στο σημείο που οι 58
κάνουν μια απόπειρα να συρράψουν πράγματα που έχουν ειπωθεί από άλλους,
ως προς το μοντέλο ανάπτυξης, αναδύουν το γλυκερό φολκλορισμό
εκείνου που νομίζει ότι απευθύνεται στο ηττημένο πόπολο. Όλα γίνονται
αχταρμάς για να μην ονοματιστούν οι κατεξοχήν υπεύθυνοι. Οι Έλληνες
είμαστε γενικά υπεύθυνοι για τις εθνικές ολιγωρίες. Ποιοί μέσα από τους
Έλληνες; Ποιοί έχουν την κύρια ευθύνη; Ποιές πολιτικές; Ποιές δυνάμεις;
Ποιό είναι το κατεστημένο που κερδοσκοπεί μέσα στην κρίση και που την
καθοδηγεί; Ποιά είναι η πρωτεύουσα αντίθεση; Σιωπή οι 58. Το “όλοι μαζί
τα φάγαμε” με πιο ευγενικό περιτύλιγμα. Γενίκευση και βολικός αχταρμάς.
Και έπειτα οι γλυκανάλατες θεωρήσεις για το τί είναι ο ελληνικός λαός και τί δεν είναι, βγαλμένες
από εγχειρίδιο- που μάλλον δεν μπόρεσαν και να κατανοήσουν επαρκώς- για
το πώς να μιλήσεις στο θυμικό των ιθαγενών. Ο ελληνικός λαός δεν είναι
εν γένει ούτε οργισμένος, ούτε στοχαστικός. Υπάρχουν στρώματα, τάξεις,
ομάδες, άτομα. Όποιος τολμάει ας προσπαθήσει με διαλεκτικό τρόπο να
συγκροτήσει κοινωνικό μπλοκ και να δει εκεί τί είναι, ποιοί. Αυτοί που
αθωώνει πάντως το κείμενο των 58, οι οικονομικοί και πολιτικοί υπεύθυνοι
των μνημονιών δεν είναι ούτε στοχαστικοί, ούτε θυμωμένοι: είναι
απασχολημένοι να μαζεύουν τον πλούτο που υφαρπάζουν από τους
εργαζομένους, τους νεόπτωχους, τους ανέργους, τους νέους που
μεταναστεύουν.
Και φυσικά, το εν λόγω κείμενο, όπως
κάθε κείμενο πολιτικά ηττημένων τελειώνει με τον αναγκαίο
ετεροπροσδιορισμό: ούτε δεξιά, ούτε νεοκομμουνιστική αριστερά. Καλή η
προσπάθεια προσεταιρισμού των “φοβισμένων νοικοκυραίων” αλλά ξεχνούν οι
συντάκτες του κειμένου, ότι η δική τους εκδοχή δύο άκρων προδίδει ότι
είναι η ενωμένη δεξιά που υπερασπίζονται. Γιατί η δεξιά στη χώρα
συγκυβερνά: Αρχικά ΔΗΜΑΡ- Κόμμα Βενιζέλου- ΝΔ και πλέον οι δύο
τελευταίοι. Και τα δεκανίκια της δεξιάς, οι αναγκαίες τσόντες μιας
δεξιάς πολιτικής είναι επίσης δεξιά. Ενίοτε και η δεξιά της δεξιάς.
Χώρια που μόνο κάποιος βαθιά δεξιός αλλά και αδαής- τόσο όσο οι
εγκέφαλοι του Μαξίμου ίσως- θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τον όρο
νεοκομμουνιστική αριστερά.
Εν τέλει ποιό είναι το διά ταύτα του κειμένου; Ολίγη από ΔΗΜΑΡ και κόμμα Βενιζέλου,
μπόλικη από εκσυγχρονισμό της καπιταλιστικής φούσκας και παρασιτισμό
που θεριεύει χάρη στα μνημόνια. Μακάρι το προσκλητήριό τους να βρει
απήχηση σε αυτούς που απευθύνεται. Όλοι μαζί θα πάνε πιο γρήγορα στον
πάτο.
===================================================
===================================================
ΦΥΛΑΧΘΕΙΤΕ, ΟΙ ΣΗΜΙΤΙΚΟΙ ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ!
Λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή; Ο K. Σημίτης , με μια κίνηση επιστροφής στον τόπο του πολιτικού εγκλήματος, έσπευσε να ευλογήσει την κίνηση των "58", ξεγυμνώνοντας πλήρως το βαθύτατα νεοφιλελεύθερο χαρακτήρα της και αποκαλύπτοντας τα βαθύτερα ελατήρια της, που είναι η διαιώνιση , στο όνομα ενός στείρου και παρωχημένου "ευρωπαϊσμού" και ενός ψευδώνυμου "εκσυγχρονισμού" της βαθύτατης εξάρτησης, παράδοσης και εξουθένωσης της χώρας.
«Σωστή κίνηση, που μπορεί να μας βοηθήσει να βγούμε από το αδιέξοδο» χαρακτήρισε ο Κώστας Σημίτης το κείμενο-πρωτοβουλία των «58» που απηύθυναν προσκλητήριο ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς.
Η δήλωση αυτή του πρώην πρωθυπουργού,που έγινε στο περιθώριο της παρουσίασης της αυτοβιογραφίας του Γιώργου Βασιλείου, δεν εξέπληξε φυσικά κανένα.
Στη συνέχεια η Iskra παραθέτει ένα σχόλιο του ΚΩΣΤΑ ΦΕΡΜΟΥ για την κίνηση των "58".
Δεν υπάρχει τίποτα πιο χαρακτηριστικό, που να αποτυπώνει το πλήρες αδιέξοδο του χώρου της Κεντροαριστεράς, από το κείμενο με 58 ονόματα για ένα ενιαίο φορέα της Κεντροαριστεράς, το οποίο δόθηκε τη Δευτέρα (14/10) στη δημοσιότητα (ολόκληρο στη συνέχεια).
Είναι αξιοσημείωτο ότι αρκετά από τα πρόσωπα που συνυπογράφουν το κείμενο έχουν παίξει κεντρικό ρόλο από θέσεις ευθύνης στο δήθεν «εκσυγχρονιστικό» ανοσιούργημα από το 1996, το οποίο και οδήγησε στη σημερινή κρίση και καταστροφή της χώρας, ενώ άλλα από τα συνυπογράφοντα πρόσωπα είχαν αναλάβει εργολαβικά όλα αυτά τα χρόνια (και συνεχίζουν!) το ρόλο της «εκσυγχρονιστικής» τρομοκρατικής ντουντούκας και της επίθεσης ενάντια σε όσους/όσες έκαναν το ατόπημα να κριτικάρουν τον «εκσυγχρονιστικό» παράδεισο.
Η απόπειρα των 58, την οποία έσπευσε, πρώτος-πρώτος, να χειροκροτήσει ο Ευ. Βενιζέλος, για να ακολουθήσει ο αρχιερέας του "εκσυγχρονισμού" (βλ. άγριου νεοφιλελευθερισμού και δογματικού "ευρωπαϊσμού") δεν εκφράζει τίποτα άλλο από το φόβο για την άνοδο της Αριστεράς.
Η απόπειρα των 58 αποσκοπεί μόνο και μόνο στο να συνενώσει «ερείπια» και «συντρίμμια», μήπως και έτσι ορθωθεί κάποιο ανάχωμα στην έλευση μιας κυβέρνησης της Αριστεράς ή αν δεν το κατορθώσει, να μετατραπεί σε αυριανό κυβερνητικό εταίρο του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να υπονομεύσει ή και να ακυρώσει μια νέα προοδευτική ριζοσπαστική πορεία.
Είναι γι’ αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χρέος όχι μόνο να αποκλείσει κάθε προοπτική συνεργασίας με τη λεγόμενη «Κεντροαριστερά», η οποία αποτελεί και κατ’ εξοχήν στυλοβάτη, συμμετέχοντας ή όχι, του σημερινού κυβερνητικού σχήματος Σαμαρά – Βενιζέλου αλλά και να ανοίξει σφοδρό μέτωπο απέναντι σε όλες τις παραλλαγές και εκδοχές της.
ΚΩΣΤΑΣ ΦΕΡΜΟΣ
Η Iskra στη
συνέχεια παραδίδει αυτούσιο το κείμενο των "58" στους αναγνώστες της,
προκειμένου οι ίδιοι να σχηματίσουν τη δική τους άποψη και να εκφέρουν
τις δικές τους κρίσεις.
---------------------------
Μπας σε καλό μα και άλλοι Σωτήρες μας προέκυψαν αυτή την φορά στην ομάδα συμμετέχουν άπαντες πανεπιστημιακοί, πολιτικοί και καλλιτέχνες (λέμε τώρα) !!!
Στο σύνολο τους 58 διανοούμενοι . . Ξανά μανά τα ίδια…. Θέλουν λέει επιστήμονες και καλλιτέχνες, τη συγκρότηση ενός ενιαίου φορέα της κεντροαριστεράς, κάτι σαν την ελληνική «Ελιά»… Όλα αυτά τα παρουσίασαν σε ένα κείμενο χωρίς οραματικό λόγο, το οποίο μάλιστα αποκρύπτει νεοφιλελεύθερες απόψεις !!!
Οι υπογράφοντες δε, πιστεύουν ότι έχουν ενδιαφέρον και ότι μπορούν να εμπνεύσουν την ταλαιπωρημένη κοινωνία …Ο λόγος για τους αριστερούς της πολιτικής ζωής του τόπου Παρ. Αυγερινό, Αθ. Δρέττα, Ν. Χριστοδουλάκη, Ηλ. Ευθυμιόπουλο, Ν. Μουζέλη, Χρ. Ροζάκη αλλά και Ν. Μπίστη!!! Καθηγητές όπως ο Ν. Αλιβιζάτο, ο Γ. Καλογήρου, ο Γ. Γραμματικάκη, ο Μ. Ματσαγγάνη, ο Κίμ. Χατζιμπίρο. Ορισμένοι καλλιτέχνες σαν τον Γιάννη Μπέζο ή συγγραφείς όπως ο Θαν. Χειμωνά και η Σώτη Τριανταφύλλου αλλά και εκδότες σαν το Γ. Μεϊμάρογλου.
Όλα αυτά τα ανακαλύπτουν μετά από μια τριετία καταστροφής και βυθισης της χώρας στο σκοτάδι και στο κρύο εξισώνοντας προς τα πάνω τις τιμές του πετρελαίου κίνησης και θέρμανσης και ζητώντας αύξηση στη φορολογία ρεύματος και φυσικού αερίου.… Μετά το ξεπούλημα της Ελλάδας. Μετά τον ευτελισμό της ανθρώπινης ζωής στην Ελλάδα. Μετά την ανεργία, την καταστροφή της Παιδείας, τη διάλυση της δημόσιας υγείας…Μετά την συζήτηση από το ΔΝΤ για κούρεμα των καταθέσεων !!!
Οι άνθρωποι τώρα τα πήραν χαμπάρι και ζητούν την αναδιαπραγμάτευση με πολιτικούς όρους καθώς το πρόγραμμα λένε δε βγαίνει και έχουν αγωνία για το… μέλλον της κεντροαριστεράς, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ.
Για τις προθέσεις επιφυλαόμεθα . Από αντανακλαστικά όμως άστα να πάνε.
Που ήταν όταν το 2010 ή το 2011 που και πάλι το πρόγραμμα δεν έβγαινε; Μήπως διάβαζαν και αυτοί όπως ο Μακαριστός;
-------------------------------------------
Όταν ξέσπασε η κρίση δεν θέλησαν να την
αντιμετωπίσουν με όρους κυρίαρχου κράτους, άλλα καλύπτοντας ξανά τον
ίδιο πατροπαράδοτο φόβο τους που ήδη αναφέρθηκε. Τον φόβο του
εντοπισμού της απομόνωσης και τις …εξόντωσης.
Στο ενδιάμεσο Έλληνας ανακαλύφθηκε από του ευρωπαίους και απομονώθηκε
αν όχι ως Ανατολίτης τουλάχιστον με εθνικά κριτήρια. Αυτό έγινε γιατί
στην πρώτη κρίση ήταν αδύναμος. Τρέχοντας διαρκώς πίσω από την Ευρώπη
παραμεινε γυμνός από ένα εθνικό σχέδιο. Εξευτελίστηκε υιοθετώντας ως ελληνικό σχέδιο το πιο γιαλιστερό ευρωπαϊκό μοντέλο. Το Δανικό ή το Σουηδικό.
Χωρίς μια συνεκτική ιδεολογία, μια αφήγηση θα παραμείνει ανήμπορος ακόμη και σήμερα αφού θα έχει αντικαταστήσει όλα αυτά με ευρωπαϊκά.
---------------------------
Μπας σε καλό μα και άλλοι Σωτήρες μας προέκυψαν αυτή την φορά στην ομάδα συμμετέχουν άπαντες πανεπιστημιακοί, πολιτικοί και καλλιτέχνες (λέμε τώρα) !!!
Στο σύνολο τους 58 διανοούμενοι . . Ξανά μανά τα ίδια…. Θέλουν λέει επιστήμονες και καλλιτέχνες, τη συγκρότηση ενός ενιαίου φορέα της κεντροαριστεράς, κάτι σαν την ελληνική «Ελιά»… Όλα αυτά τα παρουσίασαν σε ένα κείμενο χωρίς οραματικό λόγο, το οποίο μάλιστα αποκρύπτει νεοφιλελεύθερες απόψεις !!!
Οι υπογράφοντες δε, πιστεύουν ότι έχουν ενδιαφέρον και ότι μπορούν να εμπνεύσουν την ταλαιπωρημένη κοινωνία …Ο λόγος για τους αριστερούς της πολιτικής ζωής του τόπου Παρ. Αυγερινό, Αθ. Δρέττα, Ν. Χριστοδουλάκη, Ηλ. Ευθυμιόπουλο, Ν. Μουζέλη, Χρ. Ροζάκη αλλά και Ν. Μπίστη!!! Καθηγητές όπως ο Ν. Αλιβιζάτο, ο Γ. Καλογήρου, ο Γ. Γραμματικάκη, ο Μ. Ματσαγγάνη, ο Κίμ. Χατζιμπίρο. Ορισμένοι καλλιτέχνες σαν τον Γιάννη Μπέζο ή συγγραφείς όπως ο Θαν. Χειμωνά και η Σώτη Τριανταφύλλου αλλά και εκδότες σαν το Γ. Μεϊμάρογλου.
Όλα αυτά τα ανακαλύπτουν μετά από μια τριετία καταστροφής και βυθισης της χώρας στο σκοτάδι και στο κρύο εξισώνοντας προς τα πάνω τις τιμές του πετρελαίου κίνησης και θέρμανσης και ζητώντας αύξηση στη φορολογία ρεύματος και φυσικού αερίου.… Μετά το ξεπούλημα της Ελλάδας. Μετά τον ευτελισμό της ανθρώπινης ζωής στην Ελλάδα. Μετά την ανεργία, την καταστροφή της Παιδείας, τη διάλυση της δημόσιας υγείας…Μετά την συζήτηση από το ΔΝΤ για κούρεμα των καταθέσεων !!!
Οι άνθρωποι τώρα τα πήραν χαμπάρι και ζητούν την αναδιαπραγμάτευση με πολιτικούς όρους καθώς το πρόγραμμα λένε δε βγαίνει και έχουν αγωνία για το… μέλλον της κεντροαριστεράς, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ.
Για τις προθέσεις επιφυλαόμεθα . Από αντανακλαστικά όμως άστα να πάνε.
Που ήταν όταν το 2010 ή το 2011 που και πάλι το πρόγραμμα δεν έβγαινε; Μήπως διάβαζαν και αυτοί όπως ο Μακαριστός;
-------------------------------------------
Γιατί οι Σημίτης – Γιαννίτσης – Μόσιαλος στηρίζουν την πρωτοβουλία των 58 για την Κεντροαριστερά;
Ένας πρώην πρωθυπουργός και δύο πρώην
υπουργοί του ΠΑΣΟΚ έσπευσαν να στηρίξουν την πρωτοβουλία των «58» για
την Κεντροαριστερά που μεχριο στιγμής ορίζεται ως “ο χώρος ανάμεσα στην
ΝΔ και στον ΣΥΡΙΖΑ”.
Τρία σημαντικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που
συνέδεσαν το όνομά τους με την γενιά που παραδοσιακά φόβοταν ότι ανά
πάσα στιγμή εντοπιστεί η ελληνική προέλευση και καταγωγή τους και θα
απομωνοθούν στην Ευρωπη ως ανατολίτες ή θα δωθούν για να εξωντωθούν απο την Τουρκία.
Σχετικό κείμενο: Μίμης: “Αν βγούμε από το Ευρώ θα χιμήξουν οι Τούρκοι”.
Προς κάλυψη της παραπάνω ανάγκης έκρυψαν την Ελλαδα πίσω απο την μπλε σημαία της ΕΕ και προχωρήσαν σε υιοθεσία κάθε τι ευρωπαϊκού ως εκσυγχρονισμό και ακολούθησαν χωρίς κανένα φρένο όλες τις φάσεις της μίμησης του.
Στο τέλος στέρησαν την Ελλάδα από ένα εθνικό σχέδιο και μια συνεκτική ιδεολογία, μια αφήγηση και αντικαθιστώντας τα όλα με ευρωπαϊκά. Τοποθέτησαν την χωρα σε έναν υποτιθέμενο αυτόματο ευρωπαίο πιλότο και ένιωσαν ασφάλεις, έχοντας μια ισχυρή Ελλάδα στην Ευρώπη.
Σταδιακά η χώρα έχασε την παραγωγική της βάση, την αγροτική της παραγωγή, την βιοτεχνία της, την εξαγωγική της δυναμική για το ευρώ και Ευρωπη. Δημιούργησαν τελικά μια φούσκα στο Χρηματιστήριο που έσκασε και μια ακόμη ως οικονομία παροχής υπηρεσιών και μεταπώλησης η οποία θα σκάσει το 2008.
Έκαναν και μια επιδεικτικά πολυδάπανη ολυμπιάδα για να δείξουν ξανά στους έξω ότι είμαστε ισχυροι ευρωπαίοι και εκσυγχρονισμένοι, Την ίδια στιγμη το ΑΕΟ φούσκωνε ενώ οι όροι χρηματοδότησης της οικονομίας χειροτερεύαν διαρκώς λόγω του χρέους
Ήταν απολύτως αναμενόμενο λοιπόν ότι θα
στηρίξουν και αυτή την κίνηση για την Κεντροαριστερά. Το κάνουν ως
έσχατη προσπάθεια για να υπαρξει πολιτικό όχημα το οποίο θα
χρησιμοποίηθεί για να ξανακρυφτούμε στην ΕΕ.
Μια ΕΕ στην οποία κανείς μέσα η έξω απο
την χώρα δεν θεωρεί ότι είμαστε πολίτες της με δικαιώματα. Είμαστε εκεί
αλλά ως μια ιδιαιτερότητα και το έχουν αποδεχτεί αυτό απο την εισοδο
μας.
Όμως υπάρχει πια μια πιότικη διαφορά.
Από τότε ο Έλληνας φοβόταν μη
ανακαλυφθεί από τους ευρωπαίους και απομονωθεί ως ανατολίτης πέρασε
πολύ χρόνος.
Χωρίς μια συνεκτική ιδεολογία, μια αφήγηση θα παραμείνει ανήμπορος ακόμη και σήμερα αφού θα έχει αντικαταστήσει όλα αυτά με ευρωπαϊκά.
Τελικά βίωσε το σοκ της αποκαλυψης της γύμνιας και ήρθε αντιμέτωπος με το φόβο του εντοπισμού και της εξοντωσης.
Μα ξαφνικά μετά από 2 αιώνες ύπαρξης ελληνικού κράτους κάνεις δεν
ντρέπεται πια για την Ελληνικότητα του. Κανείς πια πλην κάποιων
παρωχημένων πολιτικών της μεταπολίτευσης δεν άγεται και φέρεται από το
μεταφυσικό φόβο πως δεν ανήκει ή δεν θα ανήκει κάποια σιγμή στην Ευρώπη.
Αντέξαμε και ατσαλώσαμε και η κρίση μας βοηθά και αλλάζουμε γενιά..
===========================
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=392958
Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΗ
Η νεκρανάσταση του οδωδότος «σημιτισμού», όπως επιχειρείται από τους «58», αιφνιδίασε την έκπληκτη Σώτη Τριανταφύλλου («Μας καπέλωσε ο Σημίτης»), αλλά δεν παραξένεψε κανέναν. Αμιγώς «εκσυγχρονιστικό» το εγχείρημα, αποκαλύπτει ταυτόχρονα τον τυφλό μνημονιακό προσανατολισμό του.
Και πώς να γίνει αλλιώς; Μια ματιά στα κείμενα και τις δηλώσεις των περισσοτέρων από τους «58» πείθει για του λόγου το αληθές. Αρκετοί εξ αυτών, μάλιστα, είχαν φτάσει στο σημείο, όπως ο κ. Μπίστης, να επιτιμούν τους Ελληνες για την «υποδοχή» που είχαν επιφυλάξει στην Μέρκελ. Τέτοια σοβαρότητα, τέτοιος σεβασμός απέναντι στους εν απογνώσει... Ας δούμε, όμως, τι λένε στο Μανιφέστο τους οι κήρυκες της νέας Κεντροαριστεράς:
1) Ενδιαφέρουσες οι διακηρυκτικές αναφορές στην ανάγκη «για αλλαγή του κράτους και του παραγωγικού μοντέλου». Ως «Μανιφέστο», δεν θα μπορούσε να εμπεριέχει αναλυτικό σχέδιο για την ανάπτυξη. Αρκούν οι γενικές αρχές. Ωστόσο, τι σημαίνει «αλλαγή του κράτους»; Μα... δεν έγινε επί σημιτικού «εκσυγχρονισμού» η αλλαγή αυτή; Εντάξει, δεν τολμούν να το ισχυριστούν οι «58» γιατί καραδοκεί η θυμηδία, αλλά λίγη αυτοκριτική δεν βλάπτει, ιδία όταν στηλιτεύουν τα κακώς κείμενα και ασκούν αυστηρή κριτική στους αλλοδόξους.
2) Ποιος φταίει για την κρίση; Μα... οι Ελληνες! Και η ατυχία τους! Αυτό λέει -προκλητικά και ανατριχιαστικά- το «Μανιφέστο»: «Στην κρίση οι Ελληνες δεν είναι ούτε αμαρτωλοί ούτε θύματα. Είναι υπεύθυνοι και άτυχοι. Υπεύθυνοι για τις εθνικές ολιγωρίες, άτυχοι γιατί στην δύσκολη στιγμή βρήκαν απέναντί τους μια Ευρωπαϊκή Ενωση αιφνιδιασμένη, μυωπική, συντηρητική, διαιρεμένη και αναδιπλωμένη στους εθνικισμούς της»...
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς; Οταν ακόμη και το ΔΝΤ ομολογεί ότι η Ενωση λειτούργησε προς ίδιον όφελος (και γι' αυτό δεν προέβη σε κούρεμα εξ αρχής, δεν έδωσε εύλογο χρόνο στην Ελλάδα, δεν έλαβε υπ' όψιν συγκεκριμένες ιδιαιτερότητες και δεν έδωσε δάνειο με χαμηλό επιτόκιο), ετούτοι δεν λένε λέξη! Αιδήμων σιωπή και για την μοιραία αποδοχή του Μνημονίου από ελληνικής πλευράς (λέξη για διαπραγμάτευση), απολύτως τίποτε για τον δυναστικό χαρακτήρα του Μνημονίου. Εξάλλου, τη λέξη αυτή την αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι...
Απεναντίας, τα βάζουν με τους Ελληνες, ξεπερνώντας σε λαϊκισμό τον Πάγκαλο, σχετικά με τις αιτίες της κρίσης. Καμία ευθύνη στον αναίσχυντο δικομματισμό, τον βασικό υπεύθυνο της κρίσης, αλλά επίρριψη ευθυνών στους Ελληνες! Θα απορήσει ώς και η Μέρκελ για το θράσος των «58». Οι οποίοι μιλούν και για την... ατυχία των Ελλήνων, καθώς η Ενωση αιφνιδιάστηκε κτλ., κτλ. Και ιδού η ιδεοληπτικού τύπου τυφλότης: Δυο κουβέντες ξέψυχες για «λάθη της συνταγής» (είπαμε: καμιά ουσιαστική αναφορά στη λέξη Μνημόνιο) και για «λάθη και μετριότητα των κυβερνητικών χειρισμών», ενώ ποταμηδόν οι ισχυρισμοί για τις ευθύνες των Ελλήνων, τόσο για την κρίση όσο και για την ποιότητα των αντιδράσεων έναντι της μνημονιακής πολιτικής.
3) Πες το ντε! Ε, το είπαν: Μνημόνιο - Αντιμνημόνιο, τέλος! Γιατί, επί της ουσίας, αυτό καίει τους «58». Η δυναμική εναντίον του Μνημονίου. Τρομαγμένοι από την δυναμική αυτή, ακραιφνώς συστημικοί, δεν λένε τίποτε για το βαθύ τραύμα, τον εφιάλτη και την ολοσχερή καταστροφή της χώρας, αλλά μιλούν - με «τον φασισμό των εκλεπτυσμένων επιχειρημάτων» για «εθνική πόλωση», αγνοώντας ιδιοτελώς ότι πρόκειται για παλλαϊκή αντίθεση σε συγκεκριμένες επιλογές, συγκεκριμένων κέντρων εξουσίας, ημετέρων και ξένων, με συγκεκριμένο περιεχόμενο. Τίποτε απ' όλα αυτά. Ούτε, βέβαια, έστω και μια λέξη για το «πόθεν» και το «πώς» της (καπιταλιστικής) κρίσης.
4) Το πρόβλημά τους; Η «νεοκομμουνιστική Αριστερά», δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, υπό το σχήμα «ούτε στη Δεξιά ούτε στη νεοκομμουνιστική εθνολαϊκιστική Αριστερά». Και για να μην υπάρξει κάποια... παρανόηση από την απουσία κάθε ουσιαστικής κριτικής στη Δεξιά και στην κυβερνώσα μνημονιακή ομάδα, γίνεται λόγος για τον «μικρό δικομματισμό Ν.Δ. - ΣΥΡΙΖΑ». Εδώ, οι απροκάλυπτα Μνημονιακοί «58» πετάνε τον φερετζέ τους και μιλούν για «εθνική συναίνεση, ώστε ο πολιτικός αντίπαλος να μη γίνει πάλι εσωτερικός εχθρός»... Ετσι, κλείνουν το μάτι σε μελλοντικές κυβερνήσεις συνεργασίας με τα φιλομνημονιακά κόμματα, διότι κατ' ουσίαν αυτός είναι ο στόχος και ο προσανατολισμός τους, καλυμμένος από μεταξωτές κουβέντες και προοδευτική ρητορική: Ενα κόμμα-μπαλαντέρ, έτοιμο να συνεργαστεί με τους καθωσπρέπει του καθεστωτικού Ευρωπαϊσμού, αρκεί να εξοβελιστεί ο επικίνδυνος ΣΥΡΙΖΑ και να στομώσει η αντιμνημονιακή δυναμική.
«Κεντροαριστερά» με τα όλα της, δηλαδή. Θα την ζήλευε ώς και η Μέρκελ...
===========================
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=392958
Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΗ
Νέοι κήνσορες, παλιοί γνώριμοι (2)
Και πώς να γίνει αλλιώς; Μια ματιά στα κείμενα και τις δηλώσεις των περισσοτέρων από τους «58» πείθει για του λόγου το αληθές. Αρκετοί εξ αυτών, μάλιστα, είχαν φτάσει στο σημείο, όπως ο κ. Μπίστης, να επιτιμούν τους Ελληνες για την «υποδοχή» που είχαν επιφυλάξει στην Μέρκελ. Τέτοια σοβαρότητα, τέτοιος σεβασμός απέναντι στους εν απογνώσει... Ας δούμε, όμως, τι λένε στο Μανιφέστο τους οι κήρυκες της νέας Κεντροαριστεράς:
1) Ενδιαφέρουσες οι διακηρυκτικές αναφορές στην ανάγκη «για αλλαγή του κράτους και του παραγωγικού μοντέλου». Ως «Μανιφέστο», δεν θα μπορούσε να εμπεριέχει αναλυτικό σχέδιο για την ανάπτυξη. Αρκούν οι γενικές αρχές. Ωστόσο, τι σημαίνει «αλλαγή του κράτους»; Μα... δεν έγινε επί σημιτικού «εκσυγχρονισμού» η αλλαγή αυτή; Εντάξει, δεν τολμούν να το ισχυριστούν οι «58» γιατί καραδοκεί η θυμηδία, αλλά λίγη αυτοκριτική δεν βλάπτει, ιδία όταν στηλιτεύουν τα κακώς κείμενα και ασκούν αυστηρή κριτική στους αλλοδόξους.
2) Ποιος φταίει για την κρίση; Μα... οι Ελληνες! Και η ατυχία τους! Αυτό λέει -προκλητικά και ανατριχιαστικά- το «Μανιφέστο»: «Στην κρίση οι Ελληνες δεν είναι ούτε αμαρτωλοί ούτε θύματα. Είναι υπεύθυνοι και άτυχοι. Υπεύθυνοι για τις εθνικές ολιγωρίες, άτυχοι γιατί στην δύσκολη στιγμή βρήκαν απέναντί τους μια Ευρωπαϊκή Ενωση αιφνιδιασμένη, μυωπική, συντηρητική, διαιρεμένη και αναδιπλωμένη στους εθνικισμούς της»...
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς; Οταν ακόμη και το ΔΝΤ ομολογεί ότι η Ενωση λειτούργησε προς ίδιον όφελος (και γι' αυτό δεν προέβη σε κούρεμα εξ αρχής, δεν έδωσε εύλογο χρόνο στην Ελλάδα, δεν έλαβε υπ' όψιν συγκεκριμένες ιδιαιτερότητες και δεν έδωσε δάνειο με χαμηλό επιτόκιο), ετούτοι δεν λένε λέξη! Αιδήμων σιωπή και για την μοιραία αποδοχή του Μνημονίου από ελληνικής πλευράς (λέξη για διαπραγμάτευση), απολύτως τίποτε για τον δυναστικό χαρακτήρα του Μνημονίου. Εξάλλου, τη λέξη αυτή την αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι...
Απεναντίας, τα βάζουν με τους Ελληνες, ξεπερνώντας σε λαϊκισμό τον Πάγκαλο, σχετικά με τις αιτίες της κρίσης. Καμία ευθύνη στον αναίσχυντο δικομματισμό, τον βασικό υπεύθυνο της κρίσης, αλλά επίρριψη ευθυνών στους Ελληνες! Θα απορήσει ώς και η Μέρκελ για το θράσος των «58». Οι οποίοι μιλούν και για την... ατυχία των Ελλήνων, καθώς η Ενωση αιφνιδιάστηκε κτλ., κτλ. Και ιδού η ιδεοληπτικού τύπου τυφλότης: Δυο κουβέντες ξέψυχες για «λάθη της συνταγής» (είπαμε: καμιά ουσιαστική αναφορά στη λέξη Μνημόνιο) και για «λάθη και μετριότητα των κυβερνητικών χειρισμών», ενώ ποταμηδόν οι ισχυρισμοί για τις ευθύνες των Ελλήνων, τόσο για την κρίση όσο και για την ποιότητα των αντιδράσεων έναντι της μνημονιακής πολιτικής.
3) Πες το ντε! Ε, το είπαν: Μνημόνιο - Αντιμνημόνιο, τέλος! Γιατί, επί της ουσίας, αυτό καίει τους «58». Η δυναμική εναντίον του Μνημονίου. Τρομαγμένοι από την δυναμική αυτή, ακραιφνώς συστημικοί, δεν λένε τίποτε για το βαθύ τραύμα, τον εφιάλτη και την ολοσχερή καταστροφή της χώρας, αλλά μιλούν - με «τον φασισμό των εκλεπτυσμένων επιχειρημάτων» για «εθνική πόλωση», αγνοώντας ιδιοτελώς ότι πρόκειται για παλλαϊκή αντίθεση σε συγκεκριμένες επιλογές, συγκεκριμένων κέντρων εξουσίας, ημετέρων και ξένων, με συγκεκριμένο περιεχόμενο. Τίποτε απ' όλα αυτά. Ούτε, βέβαια, έστω και μια λέξη για το «πόθεν» και το «πώς» της (καπιταλιστικής) κρίσης.
4) Το πρόβλημά τους; Η «νεοκομμουνιστική Αριστερά», δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, υπό το σχήμα «ούτε στη Δεξιά ούτε στη νεοκομμουνιστική εθνολαϊκιστική Αριστερά». Και για να μην υπάρξει κάποια... παρανόηση από την απουσία κάθε ουσιαστικής κριτικής στη Δεξιά και στην κυβερνώσα μνημονιακή ομάδα, γίνεται λόγος για τον «μικρό δικομματισμό Ν.Δ. - ΣΥΡΙΖΑ». Εδώ, οι απροκάλυπτα Μνημονιακοί «58» πετάνε τον φερετζέ τους και μιλούν για «εθνική συναίνεση, ώστε ο πολιτικός αντίπαλος να μη γίνει πάλι εσωτερικός εχθρός»... Ετσι, κλείνουν το μάτι σε μελλοντικές κυβερνήσεις συνεργασίας με τα φιλομνημονιακά κόμματα, διότι κατ' ουσίαν αυτός είναι ο στόχος και ο προσανατολισμός τους, καλυμμένος από μεταξωτές κουβέντες και προοδευτική ρητορική: Ενα κόμμα-μπαλαντέρ, έτοιμο να συνεργαστεί με τους καθωσπρέπει του καθεστωτικού Ευρωπαϊσμού, αρκεί να εξοβελιστεί ο επικίνδυνος ΣΥΡΙΖΑ και να στομώσει η αντιμνημονιακή δυναμική.
«Κεντροαριστερά» με τα όλα της, δηλαδή. Θα την ζήλευε ώς και η Μέρκελ...
Σχόλια