H WSJ αποκαλύπτει απόρρητα έγγραφα του ΔΝΤ για το ελληνικό πακέτο του 2010. Οι αντιδράσεις πολλών στο Ταμείο, που έκριναν ότι το πρόγραμμα δεν έβγαινε και βάρυνε υπερβολικά τους Έλληνες. Τα συμφέροντα Λαγκάρντ και Στρος-Καν και η ανάγκη προστασίας της Ε.Ε.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο συμμετείχε στο πρόγραμμα στήριξης της Ελλάδας το 2010 παρά τις έντονες εσωτερικές διαφωνίες στους κόλπους του ως προς το εάν το συγκεκριμένο πρόγραμμα θα λειτουργούσε, σύμφωνα με απόρρητα έγγραφα που φέρνει στο φως της δημοσιότητας η Wall Street Journal, τα οποία διαψεύδουν τις επίσημες δηλώσεις αξιωματούχων.
Τα νέα στοιχεία αποκαλύπτονται την ώρα που στο Ταμείο εκφράζεται και πάλι διαμάχη για το εάν θα πρέπει να υπάρξει νέα μείωση χρέους της Ελλάδας, με τη συμμετοχή αυτήν τη φορά του επίσημου τομέα. Το ζήτημα έχει προκαλέσει μεγάλη τριβή, καθώς αρκετές ευρωπαϊκές χώρες -και κυρίως η Γερμανία- αντιδρούν και δεν θέλουν να πληρώσουν το τίμημα οι φορολογούμενοι πολίτες τους.
«Το θέμα θα βρίσκεται στην κορυφή της ατζέντας κατά τη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών από όλο τον κόσμο στη σύνοδο του ΔΝΤ αυτήν την εβδομάδα στην Ουάσιγκτον», αναφέρει το δημοσίευμα της WSJ.
Η εφημερίδα κάνει λόγο για έγγραφα που είχαν χαρακτηριστεί «μυστικά» ή «άκρως απόρρητα». Εκεί αναφέρεται ότι σχεδόν το ένα τρίτο των μελών του διοικητικού συμβουλίου του ΔΝΤ, που αντιπροσωπεύουν περισσότερες από 40 μη ευρωπαϊκές χώρες, είχε εγείρει ενστάσεις για το ελληνικό πακέτο. «Πολλοί αντέδρασαν επειδή όλο το βάρος της επώδυνης προσαρμογής τέθηκε στους Έλληνες, χωρίς να ζητά τίποτα από τους Ευρωπαίους πιστωτές. Αρκετοί υπέδειξαν ότι το πρόγραμμα ήταν καταδικασμένο να αποτύχει εάν οι πιστωτές της Ελλάδας δεν μείωναν με κάποιον τρόπο το υπερβολικό βάρος χρέους της καταπονημένης χώρας», αναφέρει το δημοσίευμα.
Σύμφωνα με τα πρακτικά των συνεδριάσεων, οι απεσταλμένοι στο ΔΝΤ από τη Βραζιλία, τη Ρωσία, τον Καναδά και την Αυστραλία -που εκπροσωπούν ακόμη 38 χώρες- εξέφρασαν την ανησυχία τους για τους τεράστιους κινδύνους του προγράμματος. Ο απεσταλμένος της Βραζιλίας στο ΔΝΤ χαρακτήρισε το πρόγραμμα «κακοσχεδιασμένο και τελικά μη βιώσιμο» ή απλώς «ένα πρόγραμμα για τους ιδιώτες κατόχους ελληνικών ομολόγων, που είναι κυρίως ευρωπαϊκοί χρηματοοικονομικοί οργανισμοί».
Το πράσινο φως δόθηκε τελικά καθώς οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. έχουν περισσότερο από το ήμισυ των ψήφων στο διοικητικό συμβούλιο του ΔΝΤ. «Κάποιοι από εκείνους που είχαν διαφωνήσει σε εκείνη τη συνεδρίαση όπως και μερικά από τα σημερινά στελέχη του ΔΝΤ πιστεύουν πως τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών δυνάμεων μπήκαν πάνω από τα συμφέροντα της Ελλάδας, η οποία βλέπει την οικονομία της να συρρικνώνεται από το 2009 και το ποσοστό της ανεργίας να αγγίζει το 28%», αναφέρει η WSJ και συμπληρώνει: «Αυτό βοηθά τη στάση του ΔΝΤ σήμερα στις διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους ως προς την αναδιάρθρωση του χρέους, σύμφωνα με ορισμένους νυν και πρώην αξιωματούχους του Ταμείου».
Ο τότε απεσταλμένος της Ινδίας είχε επισημάνει ότι το μέγεθος της δημοσιονομικής προσαρμογής που απαιτήθηκε από την Ελλάδα ήταν «ένα γιγαντιαίο βάρος που η οικονομία δεν θα μπορούσε να αντέξει» και προειδοποίησε ότι το μέγεθος της απαιτούμενης λιτότητας θα οδηγούσε σε εκτροχιασμό του προγράμματος και τη χώρα σε χρεοκοπία.
Δημοσίως όμως, η ηγεσία του ΔΝΤ εξέφραζε πάντα την πίστη της στο πρόγραμμα. «Τον Μάιο του 2010 γνωρίζαμε ότι η Ελλάδα χρειαζόταν ένα πρόγραμμα στήριξης, αλλά όχι ότι θα απαιτούνταν αναδιάρθρωση χρέους», δήλωσε η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, σε συνέντευξη που έδωσε τον Ιούνιο, και συμπλήρωσε: «Δεν είχαμε ιδέα ότι η συνολική οικονομική κατάσταση θα επιδεινωνόταν τόσο γρήγορα». «Η Κρ. Λαγκάρντ ήταν τότε υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας και επιδίωκε τη μείωση των ζημιών για τις γαλλικές τράπεζες που είχαν δανείσει σημαντικά την Ελλάδα. Ο Ντ. Στρος-Καν, που τότε ήθελε να διεκδικήσει τη γαλλική προεδρία, εγκατέλειψε την προσπάθεια να προχωρήσει το θέμα καθώς συνάντησε ευρωπαϊκές αντιδράσεις, πριν από τη συνεδρίαση του ΔΝΤ», σχολιάζει η εφημερίδα. ΠΗΓΗ
------------------
Δολοφόνησαν εν ψυχρώ (και εκ προμελέτης) την Ελλάδα!
Απόρρητα έγγραφα από τη συνεδρίαση του ΔΝΤ στις 9 Μαΐου 2010 στην Ουάσινγκτον, όπου αποφασίστηκε να δοθεί το πρώτο δάνειο στην Ελλάδα, τα οποία αποδεικνύουν ότι η χώρα μας θυσιάστηκε για να σωθούν οι τράπεζες της Γαλλίας και της Γερμανίας αλλά και των ΗΠΑ έφερε χθες στο φως η αμερικανική οικονομική εφημερίδα «The Wall Street Journal». Με άλλα λόγια, η αμερικανική εφημερίδα δημοσίευσε τις αποδείξεις για τις εγκληματικές ευθύνες που φέρουν το ΠΑΣΟΚ, ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Γιώργος Παπανδρέου και ο θιασώτης της οικονομικής πολιτικής του Γιώργος Παπακωνσταντίνου, οι οποίοι παρέδωσαν τη χώρα μας σαν πρόβατο σε θυσία για να διασωθούν οι οικονομίες των άλλων χωρών της ευρωζώνης.
Η ιστορία
Οπως τονίζει η «WSJ», τα έγγραφα, που αποτελούν τμήματα από τα πρακτικά εκείνης της συνεδρίασης, «ξαναγράφουν την ιστορία του μεγαλύτερου πακέτου στην ιστορία του ΔΝΤ». Δείχνουν ότι σχεδόν το 1/3 των μελών του Δ.Σ. του Ταμείου, δηλαδή 40 χώρες εκτός της Ευρώπης, όχι απλά είχε έντονες ανησυχίες για το Μνημόνιο της Ελλάδας, αλλά διατύπωσε ξεκάθαρα τη θέση ότι πρέπει να γίνει «κούρεμα» του χρέους, διαφορετικά όλο το βάρος θα πέσει στους Ελληνες πολίτες και όχι στους ιδιώτες πιστωτές, δηλαδή στις ευρωπαϊκές τράπεζες, ενώ ταυτόχρονα η ελληνική οικονομία θα επιδεινώνεται διαρκώς.
«Το πρόγραμμα θα μπορούσε να αποδειχτεί κακοσχεδιασμένο και μη βιώσιμο ή απλά να γίνει πακέτο διάσωσης των ιδιωτών πιστωτών της Ελλάδας, κυρίως των ευρωπαϊκών τραπεζών» φέρεται ότι είχε προειδοποιήσει ο εκπρόσωπος της Βραζιλίας Πάουλο Νογκέιρα Μπατίστα.
«Η εναλλακτική λύση μιας εκούσιας αναδιάρθρωσης του χρέους θα έπρεπε να είχε τεθεί στο τραπέζι» είχε δηλώσει ο εκτελεστικός διευθυντής της Αργεντινής στο ΔΝΤ, προσθέτοντας ότι το Ταμείο διακινδύνευε απλώς «να αναβάλει και ίσως να επιδεινώσει το αναπόφευκτο - μία χρεοκοπία της Ελλάδας».
Αλλά και οι εκπρόσωποι του Καναδά, της Ρωσίας, της Αυστραλίας ακόμη και της Ελβετίας φαίνεται μέσα από τα έγγραφα ότι είχαν εκφράσει τις ανησυχίες τους, καθώς το πρόγραμμα έριχνε όλο το βάρος της προσαρμογής στους Ελληνες, ενώ δεν ζητούσε τίποτε από τους Ευρωπαίους πιστωτές. Μάλιστα, όπως αποδεικνύουν τα πρακτικά, οι Ευρωπαίοι εκπρόσωποι είχαν ξαφνιαστεί από τη στάση της Ελβετίας, καθώς ο εκπρόσωπος της χώρας είχε πολύ σωστά αναρωτηθεί «γιατί δεν είχε ληφθεί υπόψη η αναδιάρθρωση του χρέους και η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στο πακέτο διάσωσης». Το σενάριο αυτό δεν είχε φυσικά συμπεριληφθεί γιατί, όπως επισημαίνει η «Wall Street Journal», «το μεγαλύτερο μέρος του χρέους βρισκόταν στα χέρια των ήδη εύθραυστων τραπεζών της Γερμανίας και της Γαλλίας, κι αυτό ήταν κάτι που προβλημάτιζε τα ευρωπαϊκά κράτη. Αλλά και οι τράπεζες των ΗΠΑ ήταν εκείνη την περίοδο εκτεθειμένες κατά ένα τρισ. δολάρια στις ευρωπαϊκές τράπεζες».
«Είχαν δίκιο»
Η «Wall Street Journal» αναφέρεται ακόμη στην παραδοχή του ΔΝΤ, τον περασμένο Ιούνιο, για τις «αξιοσημείωτες αποτυχίες» του πρώτου δανειακού πακέτου της Ελλάδας. Επισημαίνει όμως ότι κάποιοι από τους εκπροσώπους, όπως αποδεικνύεται, είχαν εκφράσει τις ανησυχίες τους τρία χρόνια νωρίτερα. «Οι αμφισβητίες είχαν τελικά δίκιο. Η Ελλάδα δεν μπόρεσε να εκπληρώσει τους δημοσιονομικούς στόχους της και χρειάστηκε και δεύτερο πακέτο το 2012. Οι εναπομείναντες ιδιώτες πιστωτές υπέστησαν “κούρεμα”, ένα από τα μεγαλύτερα στην ιστορία. Το χρέος φούσκωσε από τότε, καθώς η οικονομία κατέρρεε, οδηγώντας τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης να αντιμετωπίσουν τώρα την προοπτική ενός τρίτου πακέτου, ενώ μπορεί να διαγραφεί ένα μέρος του χρέους» καταλήγει η εφημερίδα.
Μαρία Παναγιώτου Πηγή
==================
Την ίδια ώρα, αυλαία φαίνεται να πέφτει στη λεγόμενη «Λίστα Λαγκάρντ» και στις αντίστοιχες άλλες τρεις λίστες που όπως όλα δείχνουν οδηγούνται σε… παραγραφή. Μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο; Ασφαλώς και μπορεί. Μάλλον, τελικά, αυτό θα συμβεί, την ώρα δε που τα «νέα μέτρα» που δεν θα έρχονταν ποτέ ήδη ετοιμάζονται.
Μην το κουράζουμε άλλο: είμαστε απλώς άξιοι της μοίρας μας. Και ως χώρα, που με τέτοια προθυμία κάνουμε ότι δεν ακούμε τα ντοκουμέντα της ελληνικής καταστροφής, ή σβύνουμε απ’ το χάρτη χαρτιά όπως αυτό του Κατοχικού Δανείου, αλλά και ως πολίτες που ανεχόμαστε να συμβαίνουν όλα τα παραπάνω, την ώρα που ψοφάμε πια ως πειραματόζωα κάτω από μια πραγματικά θανατηφόρα πολιτική, άγνωστη μέχρι σήμερα στο δυτικό κόσμο.
Είμαστε απλώς άξιοι της μοίρας μας…
Τα νέα στοιχεία αποκαλύπτονται την ώρα που στο Ταμείο εκφράζεται και πάλι διαμάχη για το εάν θα πρέπει να υπάρξει νέα μείωση χρέους της Ελλάδας, με τη συμμετοχή αυτήν τη φορά του επίσημου τομέα. Το ζήτημα έχει προκαλέσει μεγάλη τριβή, καθώς αρκετές ευρωπαϊκές χώρες -και κυρίως η Γερμανία- αντιδρούν και δεν θέλουν να πληρώσουν το τίμημα οι φορολογούμενοι πολίτες τους.
«Το θέμα θα βρίσκεται στην κορυφή της ατζέντας κατά τη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών από όλο τον κόσμο στη σύνοδο του ΔΝΤ αυτήν την εβδομάδα στην Ουάσιγκτον», αναφέρει το δημοσίευμα της WSJ.
Η εφημερίδα κάνει λόγο για έγγραφα που είχαν χαρακτηριστεί «μυστικά» ή «άκρως απόρρητα». Εκεί αναφέρεται ότι σχεδόν το ένα τρίτο των μελών του διοικητικού συμβουλίου του ΔΝΤ, που αντιπροσωπεύουν περισσότερες από 40 μη ευρωπαϊκές χώρες, είχε εγείρει ενστάσεις για το ελληνικό πακέτο. «Πολλοί αντέδρασαν επειδή όλο το βάρος της επώδυνης προσαρμογής τέθηκε στους Έλληνες, χωρίς να ζητά τίποτα από τους Ευρωπαίους πιστωτές. Αρκετοί υπέδειξαν ότι το πρόγραμμα ήταν καταδικασμένο να αποτύχει εάν οι πιστωτές της Ελλάδας δεν μείωναν με κάποιον τρόπο το υπερβολικό βάρος χρέους της καταπονημένης χώρας», αναφέρει το δημοσίευμα.
- «Η εναλλακτική μιας εθελοντικής αναδιάρθρωσης του χρέους θα έπρεπε να είχε τεθεί επί τάπητος», παραδέχτηκε ο Αργεντίνος, τότε εκτελεστικός διευθυντής του ΔΝΤ, Andres Pereira. Κατά την άποψή του, το ΔΝΤ ρίσκαρε απλώς την «αναβολή και ίσως την επιδείνωση του αναπόφευκτου» - της ελληνικής χρεοκοπίας.
- «Η ελληνική διάσωση δεν ήταν ένα πρόγραμμα για την Ελλάδα, αλλά για την ευρωζώνη», ανέφερε αξιωματούχος που συμμετείχε στη συνάντηση του 2010.
Σύμφωνα με τα πρακτικά των συνεδριάσεων, οι απεσταλμένοι στο ΔΝΤ από τη Βραζιλία, τη Ρωσία, τον Καναδά και την Αυστραλία -που εκπροσωπούν ακόμη 38 χώρες- εξέφρασαν την ανησυχία τους για τους τεράστιους κινδύνους του προγράμματος. Ο απεσταλμένος της Βραζιλίας στο ΔΝΤ χαρακτήρισε το πρόγραμμα «κακοσχεδιασμένο και τελικά μη βιώσιμο» ή απλώς «ένα πρόγραμμα για τους ιδιώτες κατόχους ελληνικών ομολόγων, που είναι κυρίως ευρωπαϊκοί χρηματοοικονομικοί οργανισμοί».
Το πράσινο φως δόθηκε τελικά καθώς οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. έχουν περισσότερο από το ήμισυ των ψήφων στο διοικητικό συμβούλιο του ΔΝΤ. «Κάποιοι από εκείνους που είχαν διαφωνήσει σε εκείνη τη συνεδρίαση όπως και μερικά από τα σημερινά στελέχη του ΔΝΤ πιστεύουν πως τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών δυνάμεων μπήκαν πάνω από τα συμφέροντα της Ελλάδας, η οποία βλέπει την οικονομία της να συρρικνώνεται από το 2009 και το ποσοστό της ανεργίας να αγγίζει το 28%», αναφέρει η WSJ και συμπληρώνει: «Αυτό βοηθά τη στάση του ΔΝΤ σήμερα στις διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους ως προς την αναδιάρθρωση του χρέους, σύμφωνα με ορισμένους νυν και πρώην αξιωματούχους του Ταμείου».
- Τα έγγραφα του 2010 αποτυπώνουν τον σκεπτικισμό αρκετών απεσταλμένων του ΔΝΤ, που εξαρχής αμφισβήτησαν τις προβλέψεις του προγράμματος ως «ιδιαίτερα αισιόδοξες». «Από πολλές απόψεις, αυτά τα απόρρητα έγγραφα ξαναγράφουν την ιστορία του μεγαλύτερου πακέτου στήριξης» σχολιάζει η WSJ και συμπληρώνει: «Για παράδειγμα, ο τότε διευθυντής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος-Καν, μετά τη συνεδρίαση τον Μάιο του 2010, είπε στους δημοσιογράφους ότι δεν είχε καμία αμφιβολία πως το πρόγραμμα στήριξης θα λειτουργούσε. Πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας, όμως, ένας σημαντικός αριθμός διευθυντών του ΔΝΤ είχε εκφράσει σοβαρές αμφιβολίες -ακόμη και οργή- ως προς αυτό, σύμφωνα με τα πρακτικά».
Ο τότε απεσταλμένος της Ινδίας είχε επισημάνει ότι το μέγεθος της δημοσιονομικής προσαρμογής που απαιτήθηκε από την Ελλάδα ήταν «ένα γιγαντιαίο βάρος που η οικονομία δεν θα μπορούσε να αντέξει» και προειδοποίησε ότι το μέγεθος της απαιτούμενης λιτότητας θα οδηγούσε σε εκτροχιασμό του προγράμματος και τη χώρα σε χρεοκοπία.
Δημοσίως όμως, η ηγεσία του ΔΝΤ εξέφραζε πάντα την πίστη της στο πρόγραμμα. «Τον Μάιο του 2010 γνωρίζαμε ότι η Ελλάδα χρειαζόταν ένα πρόγραμμα στήριξης, αλλά όχι ότι θα απαιτούνταν αναδιάρθρωση χρέους», δήλωσε η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, σε συνέντευξη που έδωσε τον Ιούνιο, και συμπλήρωσε: «Δεν είχαμε ιδέα ότι η συνολική οικονομική κατάσταση θα επιδεινωνόταν τόσο γρήγορα». «Η Κρ. Λαγκάρντ ήταν τότε υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας και επιδίωκε τη μείωση των ζημιών για τις γαλλικές τράπεζες που είχαν δανείσει σημαντικά την Ελλάδα. Ο Ντ. Στρος-Καν, που τότε ήθελε να διεκδικήσει τη γαλλική προεδρία, εγκατέλειψε την προσπάθεια να προχωρήσει το θέμα καθώς συνάντησε ευρωπαϊκές αντιδράσεις, πριν από τη συνεδρίαση του ΔΝΤ», σχολιάζει η εφημερίδα. ΠΗΓΗ
------------------
Δολοφόνησαν εν ψυχρώ (και εκ προμελέτης) την Ελλάδα!
Η ιστορία
Οπως τονίζει η «WSJ», τα έγγραφα, που αποτελούν τμήματα από τα πρακτικά εκείνης της συνεδρίασης, «ξαναγράφουν την ιστορία του μεγαλύτερου πακέτου στην ιστορία του ΔΝΤ». Δείχνουν ότι σχεδόν το 1/3 των μελών του Δ.Σ. του Ταμείου, δηλαδή 40 χώρες εκτός της Ευρώπης, όχι απλά είχε έντονες ανησυχίες για το Μνημόνιο της Ελλάδας, αλλά διατύπωσε ξεκάθαρα τη θέση ότι πρέπει να γίνει «κούρεμα» του χρέους, διαφορετικά όλο το βάρος θα πέσει στους Ελληνες πολίτες και όχι στους ιδιώτες πιστωτές, δηλαδή στις ευρωπαϊκές τράπεζες, ενώ ταυτόχρονα η ελληνική οικονομία θα επιδεινώνεται διαρκώς.
- «Σε αρκετές περιπτώσεις εκπρόσωποι αυτών των χωρών δεν εξέφραζαν απλά ανησυχία αλλά θυμό για το πρόγραμμα» τονίζει η εφημερίδα. Ομως οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί, που εκπροσωπούν περισσότερο από το 50% των δικαιωμάτων ψήφου στο Δ.Σ. του ΔΝΤ, μπόρεσαν να πετύχουν την έγκριση του προγράμματος, το οποίο ζητούσε από την ελληνική κυβέρνηση να υιοθετήσει βίαιες μειώσεις των δημόσιων δαπανών και αυξήσεις φόρων. Κι όλα αυτά ενώ ήξεραν ότι με το Μνημόνιο υπογράφεται στην ουσία η θανατική καταδίκη της ελληνικής οικονομίας. Απλά προχώρησαν στην ψήφισή του προγράμματος, εξυπηρετώντας την προσωπική τους, εθνική ατζέντα - την οποία φυσικά δεν εξυπηρέτησε ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Γιώργος Παπανδρέου.
«Το πρόγραμμα θα μπορούσε να αποδειχτεί κακοσχεδιασμένο και μη βιώσιμο ή απλά να γίνει πακέτο διάσωσης των ιδιωτών πιστωτών της Ελλάδας, κυρίως των ευρωπαϊκών τραπεζών» φέρεται ότι είχε προειδοποιήσει ο εκπρόσωπος της Βραζιλίας Πάουλο Νογκέιρα Μπατίστα.
«Η εναλλακτική λύση μιας εκούσιας αναδιάρθρωσης του χρέους θα έπρεπε να είχε τεθεί στο τραπέζι» είχε δηλώσει ο εκτελεστικός διευθυντής της Αργεντινής στο ΔΝΤ, προσθέτοντας ότι το Ταμείο διακινδύνευε απλώς «να αναβάλει και ίσως να επιδεινώσει το αναπόφευκτο - μία χρεοκοπία της Ελλάδας».
Αλλά και οι εκπρόσωποι του Καναδά, της Ρωσίας, της Αυστραλίας ακόμη και της Ελβετίας φαίνεται μέσα από τα έγγραφα ότι είχαν εκφράσει τις ανησυχίες τους, καθώς το πρόγραμμα έριχνε όλο το βάρος της προσαρμογής στους Ελληνες, ενώ δεν ζητούσε τίποτε από τους Ευρωπαίους πιστωτές. Μάλιστα, όπως αποδεικνύουν τα πρακτικά, οι Ευρωπαίοι εκπρόσωποι είχαν ξαφνιαστεί από τη στάση της Ελβετίας, καθώς ο εκπρόσωπος της χώρας είχε πολύ σωστά αναρωτηθεί «γιατί δεν είχε ληφθεί υπόψη η αναδιάρθρωση του χρέους και η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στο πακέτο διάσωσης». Το σενάριο αυτό δεν είχε φυσικά συμπεριληφθεί γιατί, όπως επισημαίνει η «Wall Street Journal», «το μεγαλύτερο μέρος του χρέους βρισκόταν στα χέρια των ήδη εύθραυστων τραπεζών της Γερμανίας και της Γαλλίας, κι αυτό ήταν κάτι που προβλημάτιζε τα ευρωπαϊκά κράτη. Αλλά και οι τράπεζες των ΗΠΑ ήταν εκείνη την περίοδο εκτεθειμένες κατά ένα τρισ. δολάρια στις ευρωπαϊκές τράπεζες».
«Είχαν δίκιο»
Η «Wall Street Journal» αναφέρεται ακόμη στην παραδοχή του ΔΝΤ, τον περασμένο Ιούνιο, για τις «αξιοσημείωτες αποτυχίες» του πρώτου δανειακού πακέτου της Ελλάδας. Επισημαίνει όμως ότι κάποιοι από τους εκπροσώπους, όπως αποδεικνύεται, είχαν εκφράσει τις ανησυχίες τους τρία χρόνια νωρίτερα. «Οι αμφισβητίες είχαν τελικά δίκιο. Η Ελλάδα δεν μπόρεσε να εκπληρώσει τους δημοσιονομικούς στόχους της και χρειάστηκε και δεύτερο πακέτο το 2012. Οι εναπομείναντες ιδιώτες πιστωτές υπέστησαν “κούρεμα”, ένα από τα μεγαλύτερα στην ιστορία. Το χρέος φούσκωσε από τότε, καθώς η οικονομία κατέρρεε, οδηγώντας τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης να αντιμετωπίσουν τώρα την προοπτική ενός τρίτου πακέτου, ενώ μπορεί να διαγραφεί ένα μέρος του χρέους» καταλήγει η εφημερίδα.
Μαρία Παναγιώτου Πηγή
==================
Αξιοι της μοίρας μας
Κανονικά θα έπρεπε να έχουν σηκωθεί και οι πέτρες μετά τις χθεσινές αποκαλύψεις της WSJ για τα όσα συνέβησαν την άνοιξη του 2010 εις βάρος της Ελλάδας: πιστοποιείται πλέον με τον πιο απόλυτο τρόπο ότι το «πρόγραμμα σωτηρίας» της χώρας ουδεμία σχέση είχε με τη δική της «σωτηρία», αλλά αφορούσε αποκλειστικά ξένες τράπεζες και τη σταθερότητα του ευρώ, με την Ελλάδα όμως σε ρόλο θύματος και με κεντρικό σχεδιαστή το Βερολίνο.- Είναι καινούργια όλα αυτά; Ασφαλώς όχι: γράφτηκαν εδώ αμέτρητες φορές ήδη από εκείνη την εποχή, προκαλώντας συχνά την έξαλλη αντίδραση πολλών. Δεν είναι νέα. Όμως, σήμερα έρχονται πια και αποδείξεις, για κάτι που ήταν εξαρχής ορατό αν φυσικά κάποιος είναι αφενός σε θέση να αντιληφθεί τη διεθνή πραγματικότητα και δεν έχει, αφετέρου, άλλου είδους «διόπτρες» στην ανάλυσή του.
- Φυσικά, η Ελλάδα έκανε για μία ακόμα φορά ότι δεν άκουσε τίποτα για όλα αυτά – όχι ότι θα περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό. Η χώρα όχι μόνον δεν δείχνει έτοιμη να θέσει τέτοιου είδους ζητήματα, αλλά, αντιθέτως, δια στόματος του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, κάνει ακόμα περισσότερα στην κατεύθυνση του πλήρους κατευνασμού του Βερολίνου.
- Ο αυτόκλητος θαυμαστής του Σόιμπλε υπουργός Οικονομικών μας, έβαλε προχθές την οριστική ταφόπλακα στην υπόθεση του Κατοχικού Δανείου μιλώντας στην τηλεόραση, με μία φρασούλα: «δεν είναι η καταλληλότερη στιγμή», είπε. Κι έτσι, έριξε αυλαία μία θεατρική παράσταση που κρατά εδώ και πολλούς μήνες με το φινάλε του έργου να γράφεται όπως ακριβώς το επιθυμούν οι Γερμανοί…
Την ίδια ώρα, αυλαία φαίνεται να πέφτει στη λεγόμενη «Λίστα Λαγκάρντ» και στις αντίστοιχες άλλες τρεις λίστες που όπως όλα δείχνουν οδηγούνται σε… παραγραφή. Μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο; Ασφαλώς και μπορεί. Μάλλον, τελικά, αυτό θα συμβεί, την ώρα δε που τα «νέα μέτρα» που δεν θα έρχονταν ποτέ ήδη ετοιμάζονται.
Μην το κουράζουμε άλλο: είμαστε απλώς άξιοι της μοίρας μας. Και ως χώρα, που με τέτοια προθυμία κάνουμε ότι δεν ακούμε τα ντοκουμέντα της ελληνικής καταστροφής, ή σβύνουμε απ’ το χάρτη χαρτιά όπως αυτό του Κατοχικού Δανείου, αλλά και ως πολίτες που ανεχόμαστε να συμβαίνουν όλα τα παραπάνω, την ώρα που ψοφάμε πια ως πειραματόζωα κάτω από μια πραγματικά θανατηφόρα πολιτική, άγνωστη μέχρι σήμερα στο δυτικό κόσμο.
Είμαστε απλώς άξιοι της μοίρας μας…
=======================
Το μεγάλο έγκλημα.
http://hassapis-peter.blogspot.gr/2013/10/blog-post_8772.html
Του Γιάννη Τριάντη
Πανηγυρικά δικαιώθηκαν όσοι θεωρούσαν ότι το Μνημόνιο δεν ήταν μονόδρομος, τουλάχιστον με την μορφή που συγκροτήθηκε και επεβλήθη στην Ελλάδα. Η αποκάλυψη της «Wall Street Journal» για τις σοβαρές ενστάσεις στο εσωτερικό του ΔΝΤ δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το μεγάλο έγκλημα.
Όσοι βιαστικά, επιπόλαια ή ιδιοτελώς λένε ότι «αυτά ανήκουν στο παρελθόν, τώρα...
τι γίνεται;» λησμονούν ή κουτοπόνηρα παρακάμπτουν δύο βασικά στοιχεία της όλης υποθέσεως, που ίσχυαν τότε, ισχύουν και τώρα: τις προθέσεις, την λογική και εν τέλει τις επιλογές της Ενωσης, ιδία της Γερμανίας, και βέβαια την στάση της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας.
Κατά τούτο, η υπόμνηση του «τι συνέβη τότε» δεν αφορά κάποιο αυτονομημένο παρελθόν, και δεν έχει απλώς ιστορική αξία, αλλά εισχωρεί παιδευτικά στο σήμερα. Υψώνει περίβλεπτα το ευένδοτον ή τις αντιστάσεις, τα συγκροτημένα διεκδικητικά επιχειρήματα ή την μοιραία αποδοχή τετελεσμένων και, φυσικά, την εμμονή στο Μνημόνιο ή τις υπαρκτές εναλλακτικές. Ταυτόχρονα, φρεσκάρει την μνήμη. Για τα σοβαροφανή παπαγαλάκια του Μνημονίου, για εκείνους που είχαν αποθεώσει το Πρόγραμμα αλλά βλέποντας το ωκεάνιο κύμα των αντιδράσεων ποζάρουν σήμερα αντιμνημονιακοί, καθώς και για τους ελάχιστους -γραφιάδες και πολιτικούς- που έλεγαν από την πρώτη στιγμή ότι:
* Δεν έγινε καμία διαπραγμάτευση από τον τραγικό Γ. Παπανδρέου.
* Η διαπραγμάτευση δεν ήταν απλώς εφικτή, αλλά η Ελλάδα -απειλώντας ακόμη και με αποχώρηση από την Ευρωζώνη- είχε ένα τρομερό όπλο στα χέρια της: την εκτεταμένη οικονομική βλάβη γερμανικών και γαλλικών τραπεζών και τον εν γένει συγκλονισμό της Ευρωζώνης, σε περίπτωση αποχώρησης. Οταν ξεφορτώθηκαν τα τοξικά ελληνικά ομόλογα οι Γερμανογάλλοι, οι ελληνικές δυνατότητες περιορίστηκαν αλλά δεν εξέλιπαν. Ακόμη και σήμερα, το ενδεχόμενο εξόδου μιας χώρας από την Ευρωζώνη τρομάζει τους επικυριάρχους της Ενωσης.
* Το Πρόγραμμα, καταφανώς συμφέρον για Γερμανία και Γαλλία, όχι μόνο δεν εμπεριείχε το ανακουφιστικό για την Ελλάδα «κούρεμα», αλλά δεν ήταν στοιχειωδώς μελετημένο και σοβαρό. Πέραν των ομολογημένων «λαθών» (πολλαπλασιαστής κτλ.) και των γελοίων προβλέψεων για το τέλος της ύφεσης, δεν έδινε εύλογο χρονικό περιθώριο για τις επιβεβλημένες μεταρρυθμίσεις, δεν έλαβε υπ' όψιν ορισμένες καίριες ιδιαιτερότητες της Ελλάδας (π.χ. ιδιοκτησία, σπίτια), δεν προέβλεπε επιμήκυνση με χαμηλό επιτόκιο, και, βέβαια, λειτουργώντας τιμωρητικά στηρίχτηκε σε ανοιχτές συκοφαντίες για την χώρα και τους ανθρώπους της, με αποτέλεσμα καταστροφικές επιπτώσεις στην Οικονομία.
ΥΓ. (Ι): Σάρωσε με σχεδόν 50% η Ακροδεξιά στο καντόνι Μπρινιόλ (40,4% ο ραφιναρισμένος Λεπενισμός και 9,1% ο υποψήφιος του επίσης ακροδεξιού «Κόμματος της Γαλλίας»). Εν τω μεταξύ οι ακροδεξιοί συγκυβερνούν στην Νορβηγία, σκίζουν στην Αυστρία και θάλλουν στην Ολλανδία...
ΥΓ. (ΙΙ): Μέγας Αλέξανδρος, Φίλιππος ο Β', Αριστοτέλης και Ιουστινιανός (κέρινα ομοιώματα) στο νέο αρχαιολογικό μουσείο των Σκοπίων! Απορίας άξιον είναι ότι δεν θα φιλοξενηθούν και ομοιώματα Ελλήνων της σήμερον, που θεωρούν αυτονόητο δικαίωμα της γείτονος να αποκαλείται «Μακεδονία» και βάλλουν εναντίον του ελληνικού εθνικισμού...
Πηγή: enet.gr
Το μεγάλο έγκλημα.
http://hassapis-peter.blogspot.gr/2013/10/blog-post_8772.html
Του Γιάννη Τριάντη
Πανηγυρικά δικαιώθηκαν όσοι θεωρούσαν ότι το Μνημόνιο δεν ήταν μονόδρομος, τουλάχιστον με την μορφή που συγκροτήθηκε και επεβλήθη στην Ελλάδα. Η αποκάλυψη της «Wall Street Journal» για τις σοβαρές ενστάσεις στο εσωτερικό του ΔΝΤ δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το μεγάλο έγκλημα.
Όσοι βιαστικά, επιπόλαια ή ιδιοτελώς λένε ότι «αυτά ανήκουν στο παρελθόν, τώρα...
τι γίνεται;» λησμονούν ή κουτοπόνηρα παρακάμπτουν δύο βασικά στοιχεία της όλης υποθέσεως, που ίσχυαν τότε, ισχύουν και τώρα: τις προθέσεις, την λογική και εν τέλει τις επιλογές της Ενωσης, ιδία της Γερμανίας, και βέβαια την στάση της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας.
Κατά τούτο, η υπόμνηση του «τι συνέβη τότε» δεν αφορά κάποιο αυτονομημένο παρελθόν, και δεν έχει απλώς ιστορική αξία, αλλά εισχωρεί παιδευτικά στο σήμερα. Υψώνει περίβλεπτα το ευένδοτον ή τις αντιστάσεις, τα συγκροτημένα διεκδικητικά επιχειρήματα ή την μοιραία αποδοχή τετελεσμένων και, φυσικά, την εμμονή στο Μνημόνιο ή τις υπαρκτές εναλλακτικές. Ταυτόχρονα, φρεσκάρει την μνήμη. Για τα σοβαροφανή παπαγαλάκια του Μνημονίου, για εκείνους που είχαν αποθεώσει το Πρόγραμμα αλλά βλέποντας το ωκεάνιο κύμα των αντιδράσεων ποζάρουν σήμερα αντιμνημονιακοί, καθώς και για τους ελάχιστους -γραφιάδες και πολιτικούς- που έλεγαν από την πρώτη στιγμή ότι:
* Δεν έγινε καμία διαπραγμάτευση από τον τραγικό Γ. Παπανδρέου.
* Η διαπραγμάτευση δεν ήταν απλώς εφικτή, αλλά η Ελλάδα -απειλώντας ακόμη και με αποχώρηση από την Ευρωζώνη- είχε ένα τρομερό όπλο στα χέρια της: την εκτεταμένη οικονομική βλάβη γερμανικών και γαλλικών τραπεζών και τον εν γένει συγκλονισμό της Ευρωζώνης, σε περίπτωση αποχώρησης. Οταν ξεφορτώθηκαν τα τοξικά ελληνικά ομόλογα οι Γερμανογάλλοι, οι ελληνικές δυνατότητες περιορίστηκαν αλλά δεν εξέλιπαν. Ακόμη και σήμερα, το ενδεχόμενο εξόδου μιας χώρας από την Ευρωζώνη τρομάζει τους επικυριάρχους της Ενωσης.
* Το Πρόγραμμα, καταφανώς συμφέρον για Γερμανία και Γαλλία, όχι μόνο δεν εμπεριείχε το ανακουφιστικό για την Ελλάδα «κούρεμα», αλλά δεν ήταν στοιχειωδώς μελετημένο και σοβαρό. Πέραν των ομολογημένων «λαθών» (πολλαπλασιαστής κτλ.) και των γελοίων προβλέψεων για το τέλος της ύφεσης, δεν έδινε εύλογο χρονικό περιθώριο για τις επιβεβλημένες μεταρρυθμίσεις, δεν έλαβε υπ' όψιν ορισμένες καίριες ιδιαιτερότητες της Ελλάδας (π.χ. ιδιοκτησία, σπίτια), δεν προέβλεπε επιμήκυνση με χαμηλό επιτόκιο, και, βέβαια, λειτουργώντας τιμωρητικά στηρίχτηκε σε ανοιχτές συκοφαντίες για την χώρα και τους ανθρώπους της, με αποτέλεσμα καταστροφικές επιπτώσεις στην Οικονομία.
- Συγκεκριμένα, οι φωστήρες -αφού φρόντισαν επιμελώς, με πρώτο τον Ελληνα πρωθυπουργό, να συκοφαντήσουν την χώρα και να την εμφανίσουν ανυπόληπτη και επικίνδυνη- δεν έλαβαν υπ' όψιν ότι η πρώτη τραγική συνέπεια θα ήταν η τρομακτική φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό. Οπερ και συνέβη... Και να ήταν μόνον αυτό; Απόλυτα υγιείς εξαγωγικές επιχειρήσεις είδαν τις παραγγελίες τους να ακυρώνονται και την παραγωγή, μοιραία, να πέφτει στο ναδίρ. Αργότερα, και εξίσου αναπόφευκτα, θα ερχόταν η σειρά μεγάλων παραγωγικών μονάδων να μεταφέρουν την έδρα τους στο εξωτερικό (π.χ. Βιοχάλκο), εξαιτίας του τραπεζικού βρόχου, που προκάλεσε η εφαρμογή του δυναστικού Μνημονίου (...Εδώ η αποθέωση της εγκληματικής λογικής τους: αντί να δανείζονται με χαμηλό επιτόκιο οι παραγωγικές επιχειρήσεις προβληματικών χωρών, ώστε να αντιμετωπιστεί όσο γίνεται η ύφεση, δένονται τα χέρια των ελληνικών τραπεζών -καθ' ότι δανείζονται και αυτές με υψηλό επιτόκιο- και κλείνουν οι κρουνοί της χρηματοδότησης).
- Το αστείο, και οδυνηρό συνάμα, είναι ότι κάθε απόπειρα να φωταγωγηθεί πλήρως ο τάφος του Μνημονίου και να συζητηθεί σοβαρά η ανάγκη ανα-διαπραγμάτευσης, είτε χλευάζεται και συκοφαντείται είτε αποκρούεται με φτηνά επιχειρήματα και τυποποιημένους εκβιασμούς. Εως πότε, άραγε;
ΥΓ. (Ι): Σάρωσε με σχεδόν 50% η Ακροδεξιά στο καντόνι Μπρινιόλ (40,4% ο ραφιναρισμένος Λεπενισμός και 9,1% ο υποψήφιος του επίσης ακροδεξιού «Κόμματος της Γαλλίας»). Εν τω μεταξύ οι ακροδεξιοί συγκυβερνούν στην Νορβηγία, σκίζουν στην Αυστρία και θάλλουν στην Ολλανδία...
ΥΓ. (ΙΙ): Μέγας Αλέξανδρος, Φίλιππος ο Β', Αριστοτέλης και Ιουστινιανός (κέρινα ομοιώματα) στο νέο αρχαιολογικό μουσείο των Σκοπίων! Απορίας άξιον είναι ότι δεν θα φιλοξενηθούν και ομοιώματα Ελλήνων της σήμερον, που θεωρούν αυτονόητο δικαίωμα της γείτονος να αποκαλείται «Μακεδονία» και βάλλουν εναντίον του ελληνικού εθνικισμού...
Πηγή: enet.gr
Σχόλια