του Στάθη
Σήμερα οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί που υπηρετούν την πολιτική της Γερμανίας μέσω Τρόικας στην Ελλάδα, θα συναντηθούν για να συζητήσουν τον αντι«ρατσιστικό» νόμο Ρουπακιώτη εν πρώτοις, καθώς και τις μεταξύ των σχέσεις. Καθ’ ότι
ο κ. Βενιζέλος είναι πλέον κινούμενη βόμβα. Και για τη συνοχή της κυβέρνησης, και για τη συνοχή όσων ρακών απέμεναν απ’ το ΠΑΣΟΚ. Πρόβλημα του κ. Σαμαρά και ας το λύσει, ιδίως τώρα που το «success story» αρχίζει να δείχνει γυμνό και παραμύθα.
Όμως, εκτός απ΄τον Βενιζέλο το τρίγωνο του Διαβόλου της τρικομματικής....
φορτίζει επικίνδυνα και ο κ. Κουβέλης (της τριπλέτας Μανιτακή –Ρουπακιώτη – Σκοπούλη) με την επιμονή του για το αντιρατσιστικό (στην πραγματικότητα φασιστικό) νομοσχέδιο. Και εις ό, τι αφορά το τρίγωνο του Διαβόλου της τρικομματικής υπό την εποπτεία της Τρόικας ανθυποκυβέρνησης, ποσώς...
φορτίζει επικίνδυνα και ο κ. Κουβέλης (της τριπλέτας Μανιτακή –Ρουπακιώτη – Σκοπούλη) με την επιμονή του για το αντιρατσιστικό (στην πραγματικότητα φασιστικό) νομοσχέδιο. Και εις ό, τι αφορά το τρίγωνο του Διαβόλου της τρικομματικής υπό την εποπτεία της Τρόικας ανθυποκυβέρνησης, ποσώς...
...όμως με
αυτό το νομοσχέδιο ο κ. Κουβέλης επιχειρεί μια «δημαροποίηση», αν μου
επιτρέπετε τον νεολογισμό, του ΣΥΡΙΖΑ εις ό,τι αφορά τουλάχιστον τη στάση του στη Βουλή εν σχέσει με
το εν λόγω νομοσχέδιο. Βεβαίως ο κ. Κουβέλης βρίσκει και τα κάνει,
διότι ευρέθησαν ορισμένοι «πρόθυμοι» απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ, έτοιμοι από καιρό
άλλωστε (όπως η υπόθεση Ρεπούση είχε πρόδειξει) για λύσεις
κομφορμιστικές, πολιτικής ορθότητας και κανονιστικές.
Είμαι απολύτως βέβαιος και το λέω μετά λόγου γνώσεως ότι το μέγα μέρος του ΣΥΡΙΖΑ, μελών, στελεχών και ψηφοφόρων δεν υποστηρίζει (όπως και στην υπόθεση Ρεπούση δεν υποστήριζε), θέσεις που υπονομεύουν την πεμπτουσία της υπόστασης του λαού.
Βαριές κουβέντες; Βεβαίως! διότι το θέμα είναι βαρύ κι ασήκωτο. Συνεπώς, ευκολίες, πιασάρικες και μοδάτες απόψεις, καθώς και παραδοχές ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, εδώ δεν έχουν καμία θέση. Κι εξηγούμαι: πέραν των
όσων έχουμε πει πολλοί έως τώρα απ’ όλο το πολιτικό φάσμα (πλην Χρυσής Αυγής) ότι δηλαδή ο νόμος αυτός ποινικοποιεί τη γνώμη, ποινικοποιεί τις ιδέες, ποινικοποιεί την ιστορία, πέραν του ότι τέτοιες πολιτικές υπαγορεύονται από τη Νέα Τάξη, ώστε να
(από)προσανατολίζουν σε χρήσιμους εχθρούς, κρατώντας την ίδια (που εν τω μεταξύ τους χρησιμοποιεί) στο απυρόβλητο,
πέρα όλων αυτών και άλλων πολλών που έχουν ήδη ειπωθεί, όπως για τον προσχηματικό αντιφασισμό – κολυμβήθρα του Σιλωάμ για δυνάμεις όπως το ΠΑΣΟΚ, συμβαίνει
και κάτι ακόμα! Που αναβαθμίζει τον «αντιρατσιστικό» νόμο Ρουπακιώτη από φασιστικό νόμο σε φασιστικό έκτρωμα. Με βάση τις διατάξεις του
ένας Υπουργός (εν προκειμένω ο Υπουργός Δικαιοσύνης) θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να κατηγορήσει για «μίσος» ή «εχθροπάθεια» (!!!) οποιοδήποτε πρόσωπο, ομάδα ή κόμμα, να προχωρήσει στη διωξή τους κι εν τέλει να τους θέσει εκτός νόμου.
Αν ισχύσει κάτι τέτοιο, ένας Υπουργός, εν προκειμένω ο Υπουργός Δικαιοσύνης οποιασδήποτε κυβέρνησης θα έχει δικτατορικές εξουσίες. Το πράγμα είναι αδιανόητο. Μόνον
ένα φασιστικό ή ένα ναζιστικό κόμμα θα μπορούσαν να νομοθετήσουν κάτι τέτοιο. Να θυμίσουμε εδώ ότι, όταν ο Χίτλερ με την ανοχή του Χίντεμπουργκ (διότι ουδέποτε πήρε την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος) σχημάτισε κυβέρνηση, έθεσε αμέσως εκτός νόμου τα άλλα κόμματα,ένα – ένα.
Θα μου πείτε Χίντεμπουργκ ο κ. Παπούλιας και «Λαϊκός» Υπουργός Δικαιοσύνης ο κ. Ρουπακιώτης; - μακρυά από μένα τέτοια Ύβρις! Έχουμε όμως υπογράψει κάποιο συμβόλαιο με τον Πανάγαθο ότι ο Υπουργός Δικαιοσύνης και αύριο θα είναι ο κ. Ρουπακιώτης; Ότι ο εκάστοτε Υπουργός Δικαιοσύνης θα τυγχάνει φύσις αγαθή; Θα εξαρτάται απ΄το φιλότιμο του εκάστοτε Υπουργού Δικαιοσύνης ή νομική υπόσταση των κομμάτων;
Aλλά, και χωρίς αυτήν την παράμετρο ενός Υπουργού – Φάτσιο, η υπερψήφιση αυτού του νόμου θα σημαίνει την (κατά)δίωξη του μισού διαδικτύου, της μισής λογοτεχνίας, της μισής τέχνης και πάσης της ιστορικής έρευνας. Θα
οδηγήσει στην περαιτέρω κατίσχυση της ομογενοποιημένης σκέψης– όπερ και το ζητούμενο! Διότι το νομοσχέδιο αυτό δεν είναι μια ακόμα πασοκικά, γλίτσικη και αποτρόπαια, αλλά ένα ακόμα ζητούμενο λογοκρισίας και αυτολογοκρισίας.
Είναι ένα νομοσχέδιο που με πρόσχημα τη Χρυσή Αυγή μόνον η ίδια η Χρυσή Αυγή θα μπορούσε να νομοθέτησει. Και αυτό
αποδεικνύει ποιός πραγματικά χρησιμοποιεί τον φασιστικό κίνδυνο για τον εκφασισμό της κοινωνίας. Αυτοί οι ίδιοι που τον εξέθρεψαν...
Σχόλια