Σε αφασία


Παρακολουθούμε όλα όσα διαδραματίζονται γύρω μας, όσοι δεν κατέχουμε θέσεις εξουσίας, εξουσίας νομοθετικής, εκτελεστικής, δικαστικής ή μιντιακής, μουδιασμένοι. Μουδιασμένοι από τον παραλογισμό της αγριότητας και της βίας. Παρακολουθούμε μέσα από τα καθημερινά βιώματα και  μέσα από το φίλτρο των media. Των media που, είτε με την επίφαση της προοδευτικότητας είτε της νομιμότητας και του κοινού καλού, σερβίρουν το γεύμα των ειδήσεων όπως εκείνα νομίζουν.
  • Σήμερα ο Νίκος Χατζηνικολάου θα πάρει συνέντευξη από τον Λοβέρδο. Και μεγάλα ειδησεογραφικά sites έχουν πρώτη μούρη την είδηση: O Λοβέρδος έκλασε! Έκλασε ένα νέο κόμμα!!! Αντίθετα, κινήματα πολύ μαζικά που εδώ και πολύ καιρό είναι ενεργά στο σώμα της κοινωνίας δεν κατέχουν καμιά περίοπτη και καθημερινή θέση στη βιτρίνα των μέσων μαζικής χειραγώγησης. Έτσι αδυνατίζουν, έτσι δεν βοηθιούνται, την ίδια στιγμή που αναδεικνύονται από το τίποτα ή και κατασκευάζονται εκτρώματα που προσφέρουν καλές υπηρεσίες σε ένα σύστημα που μας εξουσιάζει. (Blogger: βλέπε σχετικά: Παρουσίασε ο Λοβέρδος τη «Συμφωνία για τη ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ» και τα ΜΜΕ το κάνουν θέμα. Λες και δεν γνωρίζουμε τον ρόλο και τα κατορθώματα του Λοβέρδου, που προσπαθεί να απαλλαγεί από το ΠΑΣΟΚικό του παρελθόν και να "αναβαπτισθεί" σε κάτι  νέο.  Μια ακόμα τυπική προσπάθεια παραπλάνησης του λαού.)
Media και καθημερινότητα, πραγματική ζωή, όλα συντείνουν στην αναπαράσταση μιας κατάστασης απειλητικής, αδιέξοδης, ανισόρροπης, μιας καταστροφής. Καταστροφής της ίδιας της ζωής μας. Είναι σαν να παρακουθούμε στην οθόνη του κινηματογράφου ή της τηλεόρασης τον βασανισμό και το επικείμενο τέλος μας. Ακόμα και την ταφή μας, αν και αυτή θα είναι μια πολυτέλεια!
  • Μοιάζουμε σαν φυλακισμένοι που μας έχουν αφαιρεθεί όλα τα μέσα και τα εργαλεία με τα οποία θα μπορούσαμε να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε μια απόδραση και που δεν μας απομένουν παρά μόνο τα δυο πόδια και τα δυο χέρια μας. Οι κοινωνικές συναντήσεις, οι συλλογικές δράσεις, είναι αδύναμες. Τις παλεύουμε αλλά μοιάζουν αδύναμες μπροστά σε αυτό τον Αρμαγεδδώνα. 
  • Η επίθεση είναι συντριπτική, στο εισόδημα, στην επιβίωση, στην πληροφόρηση, στις πιθανές διεξόδους που θα μπορούσαμε να συνθέσουμε.
Δεν έχουμε παρά μόνο μια δυνατότητα: να συνεχίσουμε να παλεύουμε, όσοι το κάνουμε. Με όση δύναμη και όσα μέσα διαθέτουμε, ελπίζοντας πως, πολλές μικρές προσπάθειες, πολλές μικρές φωνές, κάπου, κάποτε θα συναντηθούν, θα ενωθούν και θα κάνουν μια μεγάλη φωνή και μια μεγάλη γροθιά! Και σε αυτή τη διαδρομή να μην ξεχνάμε να ονομάζουμε ότι και όποιον μπαίνει εμπόδιο σε αυτόν τον αγώνα επιβίωσης και αξιοπρέπειας. Η δουλειά του ξεκαθαρίσματος, η δουλειά της διαύγασης, είναι σημαντική, επίπονη και συνεχής. Αλλά μετά από κάθε προσπάθεια, έχουμε κάνει ένα βήμα μπροστά. Και να μην ξεχνάμε να ονομάζουμε τα αδέρφια μας, τους συνοδοιπόρους, τους συμμάχους μας,  γιατί αυτοί είναι η δύναμή μας.
 (πηγή)


Σχόλια