του Γιώργου Ζαντιώτη
Το βασίλειο της Δανιμαρκίας του Νότου αναζητά το χαμένο «επενδυτή» σε όλα τα μήκη και πλάτη της υδρογείου. Είναι «απορίας άξιο» γιατί έχει εξαφανιστεί ο καλός αυτός άνθρωπος. Οι φίλοι του εδώ, έχουν αλλάξει τα πάντα στη χώρα. Την έχουν μεταβάλλει σε μια ζεστή γωνιά, ένα τόπο φιλικό και πρόθυμο να σταθεί δίπλα του σε κάθε δυσκολία.
Οι φύλαρχοι έχουν αφήσει στο «χρονοντούλαπο της ιστορίας» τις παλιές τους έχθρες και περιμένουν – με αγωνία καλεσμένου στην εκπομπή «Πάμε Πακέτο» - να τον σφίξουν στην αγκαλιά τους.
Σαφή μηνύματα σε πολλούς αποδέκτες – όπως αναφέρει η σχετική ειδησεογραφία – θέλησε να στείλει ο «αρχηγός του συμβουλίου των φυλάρχων» Αντώνης Σαμαράς, ανοίγοντας με ομιλία....του το Διεθνές Συνέδριο για την Ενέργεια : «Αthens Energy Forum 2013» στις 25/2/2013.
Με αφορμή το γεγονός αυτό θέλω να αναφερθώ σε «παρεμφερείς περιπτώσεις» που παλιότερα απασχόλησαν γειτονικά μας «βασίλεια» σε μια προσπάθεια να τους δώσω θάρρος και ελπίδα.
ΠΡΩΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ: ΝΙΓΗΡΙΑ
Η συμπαθής αυτή γειτονική μας χώρα, τα παλιά καλά χρόνια που τα πετροδολάρια ήταν στη Νέα Υόρκη και όχι στο «καταραμένο» το Κατάρ, έψαχνε τον χαμένο επενδυτή στην πρωτεύουσα του κόσμου. Για να δείτε τον τρόπο και να κάνετε τις συγκρίσεις παραθέτω τη διαφήμιση της Εταιρείας Ηλεκτρισμού της Νιγηρίας, που δημοσιεύτηκε στους New York Times το 1973:
H Νιγηρία σας προσφέρει την υπέροχη ντόπια αγορά της
(55 εκατομμύρια άνθρωποι) και την εξωτερική αγορά της
(300 εκατομμύρια, που ολοένα αυξάνουν).
Σας προσφέρει άφθονη εργατική δύναμη, προσιτή στην
ασήμαντη τιμή των 7 σεντς την ώρα.
Μπορείτε να βρείτε όποια πρώτη ύλη και όποιο αγροτικό
προϊόν επιθυμείτε.
Η γη είναι παντού εύφορη και ο ηλεκτρισμός, το νερό και
οι καλοί δρόμοι στο κατώφλι σας.
Υπάρχει πολιτική σταθερότητα.
Οι επιχειρήσεις ανθούν.
Η πρωτοποριακή βιομηχανία έχει απεριόριστες ευκολίες.
Η απόδοση των επενδύσεών σας είναι δυνατή σε λιγότερο
από τρία χρόνια.
Το ηλεκτρικό ρεύμα είναι άφθονο και φθηνό, όσο πουθενά
στον κόσμο, αν έχετε τιμολόγιο χοντρικής κατανάλωσης.
Όλος ο κόσμος έχει τεράστια κέρδη στη ΝΙΓΗΡΙΑ
γιατί όχι
ΚΙ ΕΣΕΙΣ!
Για περισσότερες λεπτομέρειες απευθυνθείτε:
ΤHE GENERAL MANAGER AND CHIEF EXECUTIVE OFFICER,
ELECTRICITY CORPORATION OF NIGERIA
Αν έχετε απορία ποιο ήταν το αποτέλεσμα της επενδυτικής αυτής καμπάνιας – το διαφημιστικό κόστος της οποίας είχε προφανώς φορτωθεί στους ώμους των Νιγηριανών – προσέξτε την «υποκειμενική» άποψη του φυλάρχου Αβολόβο: «το κατά κεφαλή εισόδημα στη χώρα μας παραμένει άλυτο όπως πάντα. Η φτώχια η άγνοια και η αρρώστια πρυτανεύουν παντού, ιδιαίτερα στις αγροτικές περιοχές. Καλό είναι να θυμόμαστε ότι η κατάσταση, όπως έχει τώρα, όπου τα αγαθά της ζωής περιορίζονται στη μικρή μειοψηφία των Νιγηριανών και είναι σχεδόν ολοκληρωτικά απαγορευμένα για την μεγάλη πλειοψηφία των συμπολιτών μας, κυοφορεί απρόβλεπτους κινδύνους για όλους μας, και αν θέλετε μπορώ να γίνω αναλυτικότερος». [2]
Το γεγονός ότι η Νιγηρία – όπως και η Ελλάδα – δεν είναι αποικία ούτε χώρα του τρίτου κόσμου προκάλεσε κοινωνικές και φοιτητικές ταραχές, όταν έγινε προσπάθεια να επιβληθούν νομοθετικά περισσότερες ώρες εργασίας. Παντού τα ίδια ρε παιδί μου!! Λάγος Νιγηρίας ή Σκουριές Χαλκιδικής τα ίδια «σκουριασμένα» μυαλά. Μη τολμήσει κάποιος να πει ότι άδικα έγινε στρατιωτικό πραξικόπημα το 1975. Αφού οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν το συμφέρον τους. Ήταν αδύνατο να μείνουν «απροστάτευτοι».
Λίγα λόγια για τη γείτονα χώρα σήμερα: η Νιγηρία θεωρείται ο γίγαντας της Αφρικής. Το πολιτικό κλίμα είναι πλέον ήρεμο και οι κάτοικοι χαίρονται τους καρπούς της «ανάπτυξης». Χαρακτηριστικό είναι το πολιτισμένο περιβάλλον μέσα στο οποίο έγιναν οι βουλευτικές εκλογές του 2011 που διεξήχθησαν στις 9 Απριλίου (είχαν αρχικά προγραμματιστεί στις 2 Απριλίου αλλά αναβλήθηκαν). Μοναδικές «παραφωνίες» ήταν ότι μια μέρα πριν την ψηφοφορία εκδηλώθηκαν επιθέσεις με βόμβες, που είχαν ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν τουλάχιστον 8 άτομα, να αναβληθούν ξανά για τις 26 Απριλίου οι εκλογές σε 15 επαρχίες γερουσιαστών και 48 ομοσπονδιακές περιφέρειες κ.λ.π. Στο διαδίκτυο θα βρείτε και άλλους καβγάδες στο σπίτι του γείτονά μας.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ: ΓΚΑΝΑ
Στην ίδια πάντα γειτονιά των «Δυτικών Αφρικανικών Βαλκανίων» βρίσκεται το συμπαθητικό αυτό «κτίσμα». Αν η Νιγηρία είναι ένα πολυώροφο κτίριο του κέντρου η Γκάνα είναι ένα αξιοπρεπές «τριώροφο» των προαστίων. Και από αυτό όμως ακούγονται καυγάδες (συνηθισμένο αφρικάνικο έθιμο), αφού στις τελευταίες εκλογές η αντιπολίτευση κατήγγειλε την παραποίηση των αποτελεσμάτων από την Εφορευτική Επιτροπή. Λίγο πριν την ανακήρυξη των αποτελεσμάτων η αστυνομία έκανε χρήση δακρυγόνων και διέλυσε τους διαδηλωτές που διαμαρτύρονταν.
Η συμβολή του Νείλου στον πλούτο της Αιγύπτου είναι ιστορικά γνωστή. Μπορεί η φύση να μην «προίκισε» τη Γκάνα με το «Θεό Νείλο» αλλά δεν την άφησε και παραπονούμενη. Έδωσε και σ’αυτή ένα ποτάμι. Το λάθος των κατοίκων της είναι ότι το «βάφτισαν» Βόλτα! Πάντα ο λαός κάνει τα λάθη είπαμε. Αυτό είναι αξίωμα στην «επιστήμη της ανάπτυξης». Ο επενδυτής που ψάχνουμε έκανε μια βόλτα προς τα εκεί. Αφού οι κάτοικοι δεν είχαν κάνει διαφημιστικά έξοδα όπως οι Νιγηριανοί, έπρεπε να κάνουν κάτι για να τιμήσουν το σπουδαίο επισκέπτη που φάνηκε στα μέρη τους. Πήραν έτσι ένα «δανειάκι» σε αμερικάνικα δολάρια και με πανύψηλους τόκους για να φτιάξουν ένα υδροηλεκτρικό εργοστάσιο. Αυτό παρείχε στην KAISER ALUMINIUM [3] τεράστιες ποσότητες ηλεκτρικού ρεύματος, με ελάχιστα χρήματα σύμφωνα με μακροπρόθεσμα συμβόλαια. Όμως η KAISER δε χρησιμοποίησε καθόλου το βωξίτη της Γκάνας ούτε έχτισε εγκατάσταση αλουμινίου στη χώρα. Αντίθετα έκανε εισαγωγή του αλουμινίου που ήταν απαραίτητο για τις εργασίες της και το έστελνε στη Γερμανία για επεξεργασία.
Έτσι ένας μεγάλος πλουτοπαραγωγικός πόρος προσφέρθηκε για εκμετάλλευση με αντάλλαγμα ασήμαντη συμβολή στην «ανάπτυξη» της Γκάνας. Αν έχετε ακούσει κάτι για την τιμή αγοράς του ρεύματος και τα οφειλόμενα στη ΔΕΗ από τον «εθνικό» μας επενδυτή κ. Μυτιληναίο, μη δώσετε βάση. Η ελληνική κυρίαρχη τάξη είναι αντάξια των προγόνων της.
ΤΡΙΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ: ΤΟΓΚΟ
Ας πάμε όμως και σ’ ένα μικρό σπιτάκι στην ίδια γειτονιά. Εκεί που τα λαϊκά τραγούδια λένε ότι βασιλεύει η ευτυχία.
Μέχρι το 1906 στην άλλοτε γερμανική αποικία Τόγκο, ένα χρηματικό σύστημα με τη δικιά μας έννοια, παρέμενε εντελώς άγνωστο. Το σωτήριο αυτό έτος εισήχθη εκεί το μάρκο, ως μέσο πληρωμής, εξαιτίας και μόνο του αυξανόμενου ενδιαφέροντος Γερμανών επενδυτών, για τις εργασίες σιδηροδρομικών μεταφορών.
Για την οικονομία της παρουσίασης θα κάνουμε ένα χρονικό άλμα 100 χρόνων και θα φτάσουμε στο 2006, για να δούμε σε ποια ακριβώς κατάσταση βρίσκεται η συμπαθής αυτή χώρα της Αφρικής. Στο θρόνο ανεβαίνει ο George V Tupou. Ένα χρόνο πριν, το 2005, είχε αναλάβει την προεδρία ο Φόρε Γκνασινγκμπέ μετά το θάνατο του πατέρα του (κάτι δηλαδή σαν τον δικό μας ΓΑΠ). Το Μάρτιο του 2012, ο βασιλιάς πεθαίνει και οι θλιμμένοι τοπικοί άρχοντες και πολίτες, ενώθηκαν με τους εκπροσώπους από την Βρετανική και την Ιαπωνική βασιλική οικογένεια που έλαβαν μέρος στην τελετή της ταφής. Ο νεότερος αδερφός του, ο οποίος ήταν μαζί του όταν πέθανε στο Χόνγκ Κονγκ (έχουν και στο Τόγκο τα ίδια έθιμα με εμάς, ως προς την προτίμηση των ευγενών στα νοσοκομεία του εξωτερικού) είναι πλέον ο νέος μονάρχης TupouVI.
Τον Αύγουστο ξεσπούν επεισόδια και η αντιπολίτευση καταγγέλει ότι έχει καταμετρήσει περίπου 100 τραυματίες και125 συλληφθέντες, σε διαδηλώσεις που έχουν διαλύσει οι «δυνάμεις της τάξης» κάνοντας χρήση δακρυγόνων.
Για την ιστορία κρατήστε ότι ο συνασπισμός της αντιπολίτευσης, που συσπειρώνει εννέα οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών και επτά κόμματα και κινήματα της αντιπολίτευσης, έχει το χαρακτηριστικό όνομα: «Ας σώσουμε το Τόγκο».
Οι φαραωνικές επενδύσεις ανήκουν στο παρελθόν εδώ και πολλές δεκαετίες. Σήμερα δεν υπάρχουν πλέον δικτατορικές μάσκες. Οι επενδυτές το λένε ξεκάθαρα: θέλουμε το «Θεό Νείλο».
Και ενώ όλος ο ελληνικός λαός έχει καταλάβει το στημένο παιχνίδι, οι φίλοι του επενδυτή έχουν το θράσος να μας λένε:
Στουρνάρας: «κάτω από το μέσο όρο της Ε.Ε. το ενεργειακό κόστος των
βιομηχανιών».
Δασκαλόπουλος: «οι αυξήσεις γονατίζουν τις βιομηχανίες και τις εξαγωγικές
επιχειρήσεις και οι βιομηχανίες δεν θα δεχτούν λύσεις που
αφορούν την επιβίωσή τους».
Μητσοτάκης: « ο δρόμος που χαράξαμε εάν η κυβέρνηση είχε συνεχίσει το
έργο της, θα οδηγούσε τη χώρα στο επίπεδο των ευρωπαϊκών
χωρών οι οποίες σήμερα δεν αντιμετωπίζουν κίνδυνο πτώχευσης».
Ο ρόλος των δύο πρώτων είναι ολοφάνερος. Στον τελευταίο – που χωρίς ίχνος ντροπής τίμησαν με την παρουσία τους εκπρόσωποι όλων των ελληνικών κομμάτων – θα απαντήσω παραθέτοντας τη λογική των «δεξαμενών σκέψης» του τη δεκαετία του 90, όταν οι κάθε προέλευσης οπαδοί του κρατισμού (έτσι τους αποκαλούσαν) ανησυχούσαν για την υιοθέτηση της πολιτικής του:
«Η καθαρή θέση της δημόσιας περιουσίας είναι ίση με την αξία του συνόλου
της κάθε μορφής (επιχειρήσεις, κινητά, ακίνητα) περιουσίας του Δημοσίου
μειωμένη κατά την αξία του Δημοσίου Χρέους. Συνεπώς με την εκποίηση
δημόσιας περιουσίας και την εξόφληση ίσης αξίας δημοσίου χρέους,
η καθαρή θέση της δημόσιας περιουσίας δεν μεταβάλλεται. Απεναντίας
προστατεύεται από περαιτέρω μείωση, λόγω της αυξητικής τάσεως του
δημοσίου χρέους».[4]
Ελπίζω με τη μικρή αυτή αναφορά (είναι απόλυτα πραγματικά τα γεγονότα) να έβαλα ένα λιθαράκι στην προσπάθεια να συγκροτήσουμε τον συνασπισμό «Ας σώσουμε την Ελλάδα»από το μεταλλαγμένο μάρκο που λέγεται Ευρώ, από την «Ευρωπαϊκή Αλληλεγγύη» που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση και από την «ανάπτυξη» που θα φέρουν οι «επενδυτές» που αναζητούν οι «φύλαρχοι».
[1] NEW YORK TIMES, 4-2-1973
[2] J. OMO- FADAKA, “INDUSTRIALIZATION AND POVERTY IN THE THIRD WORLD”, στοECOLOGIST, Φεβρουάριος 1974, σελ. 62
[3] Η KAISER ALUMINIUM ιδρύθηκε το 1946 από τον Αμερικάνο βιομήχανο Henry Kaiser. Όσοι έχουν γνώση της «μητρικής αγγλικής μας γλώσσας», μπορούν να αναζητήσουν πληροφορίες για τη συνέχεια στο διαδίκτυο. Οι υπόλοιποι ας τη φανταστούν. Είμαι σίγουρος ότι θα καταλήξουν στα ίδια συμπεράσματα.
[4] Π. ΜΠΟΥΡΑ «Πως θα μειωθεί το υπέρογκο δημόσιο χρέος»,
Οικονομικός Ταχυδρόμος 28-3-1996.
Σχόλια