Από το Ζάππειο στο Μέγαρο

Αργά το απόγευμα της Δευτέρας 28 Μάη του «σωτήριου» έτους 1979, υπογράφτηκαν στο αίθριο του Ζαππείου Μεγάρου παρουσία «κουστωδίας» επισήμων, τα σχετικά με την προσχώρηση της χώρας μας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες κείμενα.
Το νεοκλασικό ύφος και το κορινθιακού ρυθμού πρόπυλο του κτιρίου, δεν άφηναν αμφιβολίες, ότι ο πολιτικός λόγος που θα ακουγόταν στο εσωτερικό θα ήταν βαρυσήμαντος. Ας θυμηθούμε πως κατέληγαν οι ομιλίες, για να εκτιμήσουμε το βάρος.

• α) Ο «εθνάρχης» Κων. Καραμανλής: «Η Ελλάς από σήμερα αποδέχεται οριστικά την ιστορική πρόκληση και την ευρωπαϊκή της μοίρα, διατηρώντας την εθνική της ταυτότητα. Έχουμε εμπιστοσύνη και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Έχουμε την απόφαση να είμαστε όλοι Ευρωπαίοι, όπως θα έλεγε ο Τσώρτσιλ και όλοι  Έλληνες, όπως θα έλεγε ο Σέλλεϋ. Γιατί, όπως έγραψε ο Ισοκράτης, Έλληνες δεν είναι εκείνοι που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, αλλά όλοι εκείνοι που υιοθέτησαν το πνεύμα το κλασικό».

• β) Ο Γάλλος υπουργός εξωτερικών Φρ. Πονσέ: «Προς αυτή την Ευρώπη της ελπίδας...στρέφεται σήμερα η Ελλάδα. Γνωρίζει όπως είπε και ο μεγάλος ποιητής της Καβάφης, ότι φθάνει η ημέρα που πρέπει να πει το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι. Στις δύσκολες στιγμές της ιστορίας του, ο ελληνικός λαός είπε το μεγάλο όχι, σ’ εκείνους που ήθελαν να τον υποτάξουν. Σήμερα, γεμάτος αυτοπεποίθηση ο ελληνικός λαός μαζί με τους άλλους της Ευρώπης είναι έτοιμος να πει το μεγάλο ναι για μια Κοινότητα ευημερίας και ελευθερίας».

• γ) Ο πρόεδρος της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων Ρόϋ Τζένκινς: «Τίποτα δεν επιτυγχάνεται χωρίς προσπάθεια και θυσία αντίθετα, μ’ αυτές τα πάντα είναι εφικτά. Γιατί όπως είπε και ο συνετός Περίανδρος, ένας από τους Επτά Σοφούς της Αρχαίας Ελλάδας – που αποπειρώμαι να αναφέρω στη μητρική του γλώσσα: “Μελέτη το παν”. Επισφραγίζουμε σήμερα ένα μεγάλο έργο. Ατενίζουμε με πνεύμα αισιοδοξίας τα άλλα μεγάλα έργα που, μαζί, έχουμε να εκπληρώσουμε, για τα επόμενα έτη».

Αφού υμνήσαμε τους προγόνους, ας έρθουμε στην ωμή πραγματικότητα.

Ο Λόρδος Τζένκινς ήταν σαφής λίγους μήνες πριν:

• «Δεν πρόκειται για μια Κοινότητα στην οποία εντάσσεται κανείς για να πετύχει μια μεταφορά πόρων από τη μια χώρα στην άλλη». 

Σαφέστεροι όμως ήταν οι Γερμανογάλλοι επιχειρηματίες, που τσακώνονταν στη βιτρίνα του μαγαζιού, για την επιλογή συστήματος έγχρωμης τηλεόρασης – PAL ή  SECAM – και στο εσωτερικό του για την πώληση γαλλικών φρεγατών ή γερμανικών αρμάτων μάχης. Δεν τους δυσαρεστήσαμε, παραγγείλαμε ένα «γύρο απ’ όλα».
Στο δεύτερο γύρο η ατμόσφαιρα ήταν πιο πεζή. Απόλυτα φυσιολογικό, αφού το μόνο  που χρειαζόταν ήταν να σερβίρουν ότι παραγγείλαμε.

• Αυτός είναι και ο λόγος που ο Σημίτης κρατούσε δύο ευρωχαρτονομίσματα, στη γνωστή φωτό. Το ένα ήταν για να τυλίξουμε το σουβλάκι και το άλλο η χαρτοπετσέτα για να σκουπιστούμε.

Ο τρίτος γύρος δεν είχε σουβλάκι. Αυτό, όπως μας κατηγόρησαν οι  «τηλεμάγειρες», είχαμε κάνει το τραγικό λάθος να το φάμε. Είχε όμως συρτάκι. Όχι στην παλιομοδίτικη «Αίγλη» του Ζαππείου, αλλά στη «Νέα Ρώμη», το Βερολίνο. Είμαστε πια στην εποχή του «Dancing with the stars». Η μέρα όπως πάντα σταθερή. Δευτέρα και πάλι 14-1-2013 ο Αλέξης Τσίπρας επισκέπτεται το Αμβούργο έχοντας ένα νέο ύφος στο λόγο του. Κυριολεκτικά ανέτρεψε τα πάντα. Έβαλε τον επίλογο της Δευτέρας 28-5-1979, στον πρόλογο, της ομιλίας του στο συνέδριο του ιδρύματος Zeit-Stiftung ,λέγοντας: «Χαίρομαι γιατί είμαι στη Γερμανία, στη χώρα του Καντ και του Γκαίτε, του Μπετόβεν και του Αϊνστάιν, στη χώρα του Γκίντερ Γκρας και της λογικής». Μετά από αυτά αναχώρησε για τις Η.Π.Α.
Το γεγονός ότι βρισκόμαστε στην Ελλάδα του παραλογισμού, ντυμένοι με το ζουρλομανδύα της ΟΝΕ, γεννά τρελούς συλλογισμούς:
α)   Αφού φάγαμε το σουβλάκι, χορέψαμε το συρτάκι, αυτό που μένει δεν είναι λογικά το καμάκι;
β)   Πόσο παράλογο είναι να σκεφτούμε ότι:

• Όταν υπογράψαμε τη συμφωνία με την Ε.Ε. καθόμαστε σε καθίσματα «ΤΣΑΟΥΣΟΓΛΟΥ».
• Όταν υπογράψαμε τη συμφωνία για την Ο.Ν.Ε. καθόμαστε σε καθίσματα  «SATO».
• Με τη λογική τους θα υπογράψουμε τη συμφωνία αποσύνδεσης σε καθίσματα «ΚΑΤΩ».

Μόνο που το «ΚΑΤΩ» (βλ. εδαφική κυριαρχία) δεν θα είναι δικό μας. Και η όποια υπογραφή τότε – μέσα ή έξω από την Ε.Ε. – θα είναι σε συμφωνία όχι κυρίαρχων κρατών αλλά σε συμβόλαιο υποταγής δουλοπάροικων σε φεουδάρχες. Πότε ακριβώς θα γίνει αυτό δεν γνωρίζω. Ο «Αστρολόγος» του Μαρτίου που κυκλοφορεί στα περίπτερα δεν το κάνει σαφές. Η ιστορία πάντως διδάσκει ότι οι «μαύρες μέρες», είναι Δευτέρες.
Απ’ ότι φαίνεται όμως, τίποτα από όσα αναφέραμε δεν θυμούνται οι συντελεστές της παράστασης, που θα ανέβει στις 6-3-2013 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Πρόκειται για την οπερέτα «Ο Αλή Μπαμπά και οι 40 κλέφτες», που θα παρουσιαστεί από πολυπρόσωπο θίασο πρωταγωνιστών, της ελληνικής πολιτικής σκηνής.
Ας είμαστε εκεί για να τους τα υπενθυμίσουμε.
Πηγή