Του δρα Ν. Λογοθέτη, τ. αντιπροέδρου της ΕΛΣΤΑΤ
«Η Eurostat ήταν ξεκάθαρη ότι θεωρεί αξιόπιστη και σύμφωνα με τους κοινοτικούς κανόνες που ακολουθούν όλα τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης την αναθεώρηση των ελληνικών στοιχείων για το 2009 από την Ελληνική Στατιστική Αρχή».
Η δήλωση αυτή της Emer Traynor, εκπροσώπου του επιτρόπου της Ε.Ε. για θέματα φορολογίας Algirdas Semeta, σε μια προσπάθεια υποστήριξης του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου στον απόηχο του αιτήματος των οικονομικών εισαγγελέων για άσκηση ποινικής δίωξης εναντίον του, συμπίπτει με την απλόχερη υποστήριξη που πολλά ΜΜΕ αλλά και πολλά μέλη της Βουλής των Ελλήνων συνεχίζουν να προσφέρουν προς τον κ. Γεωργίου, χρησιμοποιώντας ως μόνη αιτιολογία αυτήν ακριβώς την «ξεκάθαρη» στάση της Eurostat περί «αξιοπιστίας και σύμφωνα με τους κοινοτικούς κανόνες αναθεώρηση» του ελλείμματος του 2009.
Για τα τελευταία δυόμισι χρόνια η ελληνική κοινωνία ήταν παραδομένη στους ιστούς της πλεκτάνης που δημιούργησε η Eurostat και που συντηρήθηκε από τους εμπόρους της ιδιοτελούς παραπληροφόρησης. Ενώ αυτοί που τόλμησαν μια αμφισβήτηση ήρθαν αντιμέτωποι με έναν πρωτοφανή πόλεμο εναντίον τους και κατέληξαν αγνοημένοι, προφήτες του περιθωρίου, γραφικοί και καταγέλαστοι.
Μέχρι την ώρα που κάποιοι αδιάφθοροι οικονομικοί εισαγγελείς πίστεψαν στη ρήση του Γ. Μάλκιν ότι «η αμφισβήτηση είναι ο ψίθυρος της αλήθειας» και αποφάσισαν να ακούσουν τον «ψίθυρο».
Αλλά η Emer Traynor δραστηριοποιείται μάλλον μακριά για να μπορεί να ακούει ψιθύρους. Και θεώρησε χωρίς δεύτερη σκέψη «αξιόπιστα και σύμφωνα με τους κοινοτικούς κανόνες» τα στοιχεία του ελλείμματος που παρουσίασε ο κ. Γεωργίου. Χωρίς βέβαια να είναι σε θέση να αιτιολογήσει η ίδια αυτή την «αξιοπιστία των στοιχείων» ή να μας εξηγήσει ποίοι τέλος πάντων είναι αυτοί οι «κοινοτικοί κανόνες» που εφαρμόστηκαν.
Και είναι απορίας άξιον το αν η κ. Traynor ξέρει τους κανόνες του ESA95 (που υποτίθεται ότι είναι αυτοί που έπρεπε να εφαρμοστούν), διότι, αν τους ήξερε, θα καταλάβαινε ότι δεν είναι αυτοί που δήθεν εφαρμόστηκαν. Ας σημειωθεί όμως ότι η μεθοδολογία του ESA95 δεν έχει αλλάξει επισήμως εδώ και μια δεκαετία – συνεπώς δεν μπορεί κανείς να πρεσβεύει ότι ο υπολογισμός του ελλείμματος έγινε «σύμφωνα με τις νέες μεθοδολογίες».
Παραπέμπει λοιπόν η κ. Traynor στην Eurostat, διότι δεν μπορεί να παραπέμψει πουθενά αλλού – π.χ. σε μια σοβαρή στατιστική μελέτη που να αιτιολογεί τεκμηριωμένα αυτή τη δήθεν «αξιοπιστία» των στοιχείων του ελλείμματος του 2009. Διότι απλά τέτοια μελέτη δεν τεκμηριώνεται από πουθενά ότι έχει γίνει. Δεν μας προσκομίσθηκε όταν τη ζητούσαμε πριν από δυόμισι χρόνια και, όπως φαίνεται πλέον, δεν κατατέθηκε ούτε στους οικονομικούς εισαγγελείς.
Θα μας εκδικηθούν;
Και τι δείχνουν λοιπόν όλα αυτά με την κ. Traynor: δείχνουν μια απροκάλυπτα προκλητική παρέμβαση των Βρυξελλών στην άσκηση της δικαστικής μας εξουσίας – μια τουλάχιστον από τις τρεις εξουσίες στη χώρα μας που ακόμα φαίνεται να λειτουργεί αδιάφθορα και αδέκαστα. Και τι πρέπει δηλαδή να περιμένουμε από εδώ και πέρα; Να μας εκδικηθούν επειδή τολμήσαμε να αμφισβητήσουμε τον κ. Γεωργίου;
Σχετικά βέβαια με την ανέκαθεν μονομερή υποστήριξη του γενικού διευθυντή της Eurostat κ. W. Radermacher προς τον κ. Γεωργίου, αυτό ήταν, και θα συνεχίσει να είναι, απόλυτα αναμενόμενο. Η αξιοπιστία του κ. Radermacher (και κατ’ επέκταση και της Eurostat!) είναι απόλυτα συνυφασμένη με την αξιοπιστία του κ. Γεωργίου. Αν αποδειχθούν αναξιόπιστα τα στατιστικά στοιχεία που παρουσίασε η ΕΛΣΤΑΤ, το ίδιο θα συμβεί και για αυτά που δημοσίευσε «χωρίς καμία απολύτως επιφύλαξη» η Eurostat. Άλλωστε ήταν το κλιμάκιο της Eurostat που διαχειρίστηκε και υποδείκνυε τη «μεθοδολογία» υπολογισμού του ελλείμματος του 2009 στον κ. Γεωργίου.
Είναι λογικό λοιπόν να υποθέσει κανείς ότι η απόφαση π.χ. για την ένταξη των χρεών των 17 ΔΕΚΟ στο έλλειμμα του 2009 (χωρίς να έχουν προηγηθεί οι απαραίτητες αιτιολογικές μελέτες όπως απαιτούνται από τους ίδιους τους κανονισμούς της Eurostat) ήταν καθοδηγούμενη από τον κ. Radermacher και ο κ. Γεωργίου απλώς την υιοθέτησε, χωρίς καν να ζητήσει την έγκριση των υπόλοιπων μελών του Συμβουλίου για αυτό.
Αναρωτιέται βέβαια κανείς τι θα απαντήσει ο κ. Γεωργίου αν του ζητηθεί στην επικείμενη δίκη του (ενόρκως) να αιτιολογήσει τη συγκεκριμένη πράξη ένταξης των ΔΕΚΟ από τον τομέα των μη χρηματοοικονομικών οργανισμών στον τομέα της Γενικής Κυβέρνησης – προφανώς θα συνεχίσει να επικαλείται την «χωρίς αστερίσκους αποδοχή των στοιχείων από την Eurostat». Και, εφόσον δεν φαίνεται να έγιναν ούτε οι απαραίτητες στατιστικές μελέτες που απαιτούνται σε αυτή την περίπτωση, είναι απορίας άξιον τι θα απαντήσει και ο ίδιος ο κ. Radermacher αν τολμήσει να υποστηρίξει ενόρκως τον κ. Γεωργίου!
Πάντως είναι παράξενο το πώς ορισμένοι θεωρούν την Eurostat ως έναν φορέα που δεν επιδέχεται ουδεμία αμφισβήτηση. Και τι είναι δηλαδή η Eurostat και δεν πρέπει να την αμφισβητήσουμε; Η ίδια δεν είναι αυτή που στο παρελθόν αποδέχθηκε και δημοσίευσε λανθασμένα στοιχεία από την Ελλάδα (και όχι μόνο από την Ελλάδα), λάθη τα οποία παραδέχθηκε; Και δεν είναι εύλογο τώρα κάποιος ενδεχομένως να πει ότι και πάλι αποδέχεται λανθασμένα στοιχεία;
Ή, το χειρότερο, ακόμη κάποιος να υποψιαστεί ότι αυτήν την εποχή ο κ. Radermacher κόπτεται να υποστηρίζει τον Γεωργίου με κάθε τρόπο, ακριβώς επειδή η έρευνα των οικονομικών εισαγγελέων άγγιξαν το ευαίσθητο σημείο ενδεχόμενου δόλου στο «φούσκωμα» του ελλείμματος, κάτι που ενδεχομένως να «αγγίξει» κάποια στιγμή και τον ίδιο τον γενικό διευθυντή της Eurostat;
Δεν τηρήθηκε η μέθοδος
Ας πάψουν λοιπόν ορισμένοι να επικαλούνται τη «χωρίς αμφισβήτηση αποδοχή των στοιχείων» από την Eurostat για να δικαιολογήσουν τη δική τους υποστήριξη στον κ. Γεωργίου. Ας βρουν κάποια άλλη δικαιολογία. Αν μπορούν. Νομίζουν βέβαια ότι μπορούν. Λένε συνεχώς ότι «η ένταξη των 17 ΔΕΚΟ στο έλλειμμα του ’09 έγινε σύμφωνα με τις απαιτήσεις του ESA95». Αλλά όλα τα στοιχεία μέχρι τώρα δείχνουν ότι η μεθοδολογία ESA95 δεν τηρήθηκε!
Την περίοδο που ο κ. Γεωργίου ενημέρωσε το Συμβούλιο της ΕΛΣΤΑΤ για την ένταξη (για πρώτη φορά στα χρονικά της Στατιστικής Υπηρεσίας) των αρχικά 13 και τελικά 17 ΔΕΚΟ στη Γενική Κυβέρνηση, επηρεάζοντας έτσι (προς τα πάνω) το μέγεθος του ελλείμματος κατά τουλάχιστον δύο φορές, δεν αιτιολόγησε την ένταξη ούτε καν στη βάση κάποιας πολιτικής επιλογής. Και φυσικά, δεν επέτρεψε ούτε τη συζήτηση και την έκδοση σχετικής απόφασης του Συλλογικού Οργάνου Διοίκησης της Αρχής.
Ακόμη όμως κι αν η απόφαση για την ένταξη προέκυψε από πολιτική επιλογή, αμφισβητείται το αν τα πολύπλοκα κριτήρια ένταξης (που απαιτεί το ESA να ικανοποιούνται συγχρόνως) ίσχυαν για τις συγκεκριμένες ΔΕΚΟ. Ένα από τα πιο απλά κριτήρια που προτείνει το ESA είναι «το κριτήριο του 50%».
Σύμφωνα με αυτό, ένας οργανισμός εντάσσεται στη Γενική Κυβέρνηση εφόσον τα έσοδα από πωλήσεις του αγαθού ή της υπηρεσίας που προσφέρει δεν καλύπτουν τουλάχιστον το 50% του κόστους παραγωγής.
Αλλά ακόμη και αυτό το απλό κριτήριο (ας τονιστεί ότι υπάρχουν και άλλα!) απαιτεί ενδελεχή μελέτη – το ίδιο το εγχειρίδιο του ESA προτείνει να χρησιμοποιείται μόνο αν ισχύει «σε βάθος χρόνου» (στο παρελθόν) ή αν ισχύει φέτος και αναμένεται να ισχύει για το προσεχές μέλλον. Η απόφαση συνεπώς για το αν ικανοποιείται ή όχι, δεν μπορεί να είναι βιαστική – και μιλούμε μόνο για ένα από τα πολλά κριτήρια που πρέπει να μελετηθούν.
Ας σημειωθεί όμως ότι μια αρχική μελέτη αναφορικά με το «κριτήριο του 50%» για τις αρχικές 13 ΔΕΚΟ είχε εκπονηθεί από τον τότε διευθυντή των Γενικών Λογαριασμών της ΕΛΣΤΑΤ κ. Ν. Στρόμπλο, το καθ’ ύλην αρμόδιο πρόσωπο για αυτό το θέμα. Η μελέτη τεκμηρίωνε ότι το «κριτήριο του 50%» δεν ίσχυε για τις συγκεκριμένες ΔΕΚΟ και συνεπώς δεν μπορούσε να αιτιολογηθεί η ένταξή τους στο έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης!
Κατά σύμπτωση, αμέσως μετά την προσκόμιση αυτής της μελέτης στον κ. Γεωργίου ο κ. Στρόμπλος καθαιρέθηκε από τη θέση του και αντικαταστάθηκε από τον κ. Μολφέτα! (Ο κ. Μολφέτας είναι το ένα από τα δύο στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ εις βάρος των οποίων, μαζί με τον κ. Γεωργίου, ζητήθηκε πλέον ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος). Λίγο μετά προέκυψε και η αλλαγή του ιδρυτικού Νόμου 3832/2010 που καταργούσε κάθε δικαιοδοσία των μελών του Συμβουλίου και μετέτρεπε την ΕΛΣΤΑΤ σε ενός ανδρός Αρχή. Δεν υπήρξε έκτοτε ουδεμία συνάντηση του Συμβουλίου!
Να απαντήσει η Eurostat
Ένα συγκεκριμένο ερώτημα όμως που τελικά πρέπει να απαντηθεί με σαφήνεια από την ίδια την Eurostat είναι: ποίο μεθοδολογικό τρόπο αποτύπωσης του ελλείμματος ακολουθεί τελικά η Eurostat (αφού το ESA95 παραμένει το ίδιο) και κατά πόσο το χρέος των υπό δημόσιο έλεγχο επιχειρήσεων αντιμετωπίζεται από όλα τα κράτη - μέλη με τον ίδιο τρόπο ή μήπως υπήρχε ιδιαίτερη αντιμετώπιση για την Ελλάδα και για ποιο λόγο;
Μετά τα ανωτέρω, αναρωτιέται κανείς τα εξής:
• Πού οφείλονται όλες αυτές οι απεγνωσμένες αντιδράσεις και πρωτοφανείς παρεμβάσεις που προέκυψαν από ορισμένους προς υποστήριξη του κ. Γεωργίου αμέσως μετά την άσκηση της ποινικής δίωξης εναντίον του;
• Προς τι όλη αυτή η ανοχή προς αυτόν;
• Μήπως έχουν πανικοβληθεί επειδή τυχαίνει να είναι και αυτοί μπλεγμένοι σε μεγάλο ή σε μικρό βαθμό στο σχέδιο και στη διαδικασία της συνεχούς διόγκωσης του ελλείμματος, ώστε να αποκλεισθεί η δυνατότητα της Ελλάδος για έξοδο στις αγορές για τις δανειακές της ανάγκες και έτσι να καταλήξει στα μνημόνια του ΔΝΤ και στα επαχθή μέτρα;
• Και μήπως αυτός ο πανικός οφείλεται στο γεγονός ότι η δίωξη σχετίζεται με κακουργηματική πράξη ψευδούς βεβαίωσης εις βάρος του δημοσίου και συνάδει με τον νόμο περί καταχραστών που, λόγω του μεγέθους της ζημιάς του δημοσίου, σημαίνει ισόβια;
Ίσως όμως θα έπρεπε να ακούσουν τα πρόσφατα λόγια του εξαίρετου καθηγητή Χρήστου Γιανναρά: «Τουλάχιστον, ας λειτουργήσουν τα διδάγματα της πικρής πείρας: Όποιος πανικοβάλλεται από αντίπαλο, του στρώνει το χαλί για να κυριαρχήσει. Όποιος πολεμάει από ιδιοτέλεια, είναι κιόλας νικημένος».
Πηγή
Blogger: βλέπε σχετικά εδώ
«Η Eurostat ήταν ξεκάθαρη ότι θεωρεί αξιόπιστη και σύμφωνα με τους κοινοτικούς κανόνες που ακολουθούν όλα τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης την αναθεώρηση των ελληνικών στοιχείων για το 2009 από την Ελληνική Στατιστική Αρχή».
Η δήλωση αυτή της Emer Traynor, εκπροσώπου του επιτρόπου της Ε.Ε. για θέματα φορολογίας Algirdas Semeta, σε μια προσπάθεια υποστήριξης του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου στον απόηχο του αιτήματος των οικονομικών εισαγγελέων για άσκηση ποινικής δίωξης εναντίον του, συμπίπτει με την απλόχερη υποστήριξη που πολλά ΜΜΕ αλλά και πολλά μέλη της Βουλής των Ελλήνων συνεχίζουν να προσφέρουν προς τον κ. Γεωργίου, χρησιμοποιώντας ως μόνη αιτιολογία αυτήν ακριβώς την «ξεκάθαρη» στάση της Eurostat περί «αξιοπιστίας και σύμφωνα με τους κοινοτικούς κανόνες αναθεώρηση» του ελλείμματος του 2009.
Για τα τελευταία δυόμισι χρόνια η ελληνική κοινωνία ήταν παραδομένη στους ιστούς της πλεκτάνης που δημιούργησε η Eurostat και που συντηρήθηκε από τους εμπόρους της ιδιοτελούς παραπληροφόρησης. Ενώ αυτοί που τόλμησαν μια αμφισβήτηση ήρθαν αντιμέτωποι με έναν πρωτοφανή πόλεμο εναντίον τους και κατέληξαν αγνοημένοι, προφήτες του περιθωρίου, γραφικοί και καταγέλαστοι.
Μέχρι την ώρα που κάποιοι αδιάφθοροι οικονομικοί εισαγγελείς πίστεψαν στη ρήση του Γ. Μάλκιν ότι «η αμφισβήτηση είναι ο ψίθυρος της αλήθειας» και αποφάσισαν να ακούσουν τον «ψίθυρο».
Αλλά η Emer Traynor δραστηριοποιείται μάλλον μακριά για να μπορεί να ακούει ψιθύρους. Και θεώρησε χωρίς δεύτερη σκέψη «αξιόπιστα και σύμφωνα με τους κοινοτικούς κανόνες» τα στοιχεία του ελλείμματος που παρουσίασε ο κ. Γεωργίου. Χωρίς βέβαια να είναι σε θέση να αιτιολογήσει η ίδια αυτή την «αξιοπιστία των στοιχείων» ή να μας εξηγήσει ποίοι τέλος πάντων είναι αυτοί οι «κοινοτικοί κανόνες» που εφαρμόστηκαν.
Και είναι απορίας άξιον το αν η κ. Traynor ξέρει τους κανόνες του ESA95 (που υποτίθεται ότι είναι αυτοί που έπρεπε να εφαρμοστούν), διότι, αν τους ήξερε, θα καταλάβαινε ότι δεν είναι αυτοί που δήθεν εφαρμόστηκαν. Ας σημειωθεί όμως ότι η μεθοδολογία του ESA95 δεν έχει αλλάξει επισήμως εδώ και μια δεκαετία – συνεπώς δεν μπορεί κανείς να πρεσβεύει ότι ο υπολογισμός του ελλείμματος έγινε «σύμφωνα με τις νέες μεθοδολογίες».
Παραπέμπει λοιπόν η κ. Traynor στην Eurostat, διότι δεν μπορεί να παραπέμψει πουθενά αλλού – π.χ. σε μια σοβαρή στατιστική μελέτη που να αιτιολογεί τεκμηριωμένα αυτή τη δήθεν «αξιοπιστία» των στοιχείων του ελλείμματος του 2009. Διότι απλά τέτοια μελέτη δεν τεκμηριώνεται από πουθενά ότι έχει γίνει. Δεν μας προσκομίσθηκε όταν τη ζητούσαμε πριν από δυόμισι χρόνια και, όπως φαίνεται πλέον, δεν κατατέθηκε ούτε στους οικονομικούς εισαγγελείς.
Θα μας εκδικηθούν;
Και τι δείχνουν λοιπόν όλα αυτά με την κ. Traynor: δείχνουν μια απροκάλυπτα προκλητική παρέμβαση των Βρυξελλών στην άσκηση της δικαστικής μας εξουσίας – μια τουλάχιστον από τις τρεις εξουσίες στη χώρα μας που ακόμα φαίνεται να λειτουργεί αδιάφθορα και αδέκαστα. Και τι πρέπει δηλαδή να περιμένουμε από εδώ και πέρα; Να μας εκδικηθούν επειδή τολμήσαμε να αμφισβητήσουμε τον κ. Γεωργίου;
Σχετικά βέβαια με την ανέκαθεν μονομερή υποστήριξη του γενικού διευθυντή της Eurostat κ. W. Radermacher προς τον κ. Γεωργίου, αυτό ήταν, και θα συνεχίσει να είναι, απόλυτα αναμενόμενο. Η αξιοπιστία του κ. Radermacher (και κατ’ επέκταση και της Eurostat!) είναι απόλυτα συνυφασμένη με την αξιοπιστία του κ. Γεωργίου. Αν αποδειχθούν αναξιόπιστα τα στατιστικά στοιχεία που παρουσίασε η ΕΛΣΤΑΤ, το ίδιο θα συμβεί και για αυτά που δημοσίευσε «χωρίς καμία απολύτως επιφύλαξη» η Eurostat. Άλλωστε ήταν το κλιμάκιο της Eurostat που διαχειρίστηκε και υποδείκνυε τη «μεθοδολογία» υπολογισμού του ελλείμματος του 2009 στον κ. Γεωργίου.
Είναι λογικό λοιπόν να υποθέσει κανείς ότι η απόφαση π.χ. για την ένταξη των χρεών των 17 ΔΕΚΟ στο έλλειμμα του 2009 (χωρίς να έχουν προηγηθεί οι απαραίτητες αιτιολογικές μελέτες όπως απαιτούνται από τους ίδιους τους κανονισμούς της Eurostat) ήταν καθοδηγούμενη από τον κ. Radermacher και ο κ. Γεωργίου απλώς την υιοθέτησε, χωρίς καν να ζητήσει την έγκριση των υπόλοιπων μελών του Συμβουλίου για αυτό.
Αναρωτιέται βέβαια κανείς τι θα απαντήσει ο κ. Γεωργίου αν του ζητηθεί στην επικείμενη δίκη του (ενόρκως) να αιτιολογήσει τη συγκεκριμένη πράξη ένταξης των ΔΕΚΟ από τον τομέα των μη χρηματοοικονομικών οργανισμών στον τομέα της Γενικής Κυβέρνησης – προφανώς θα συνεχίσει να επικαλείται την «χωρίς αστερίσκους αποδοχή των στοιχείων από την Eurostat». Και, εφόσον δεν φαίνεται να έγιναν ούτε οι απαραίτητες στατιστικές μελέτες που απαιτούνται σε αυτή την περίπτωση, είναι απορίας άξιον τι θα απαντήσει και ο ίδιος ο κ. Radermacher αν τολμήσει να υποστηρίξει ενόρκως τον κ. Γεωργίου!
Πάντως είναι παράξενο το πώς ορισμένοι θεωρούν την Eurostat ως έναν φορέα που δεν επιδέχεται ουδεμία αμφισβήτηση. Και τι είναι δηλαδή η Eurostat και δεν πρέπει να την αμφισβητήσουμε; Η ίδια δεν είναι αυτή που στο παρελθόν αποδέχθηκε και δημοσίευσε λανθασμένα στοιχεία από την Ελλάδα (και όχι μόνο από την Ελλάδα), λάθη τα οποία παραδέχθηκε; Και δεν είναι εύλογο τώρα κάποιος ενδεχομένως να πει ότι και πάλι αποδέχεται λανθασμένα στοιχεία;
Ή, το χειρότερο, ακόμη κάποιος να υποψιαστεί ότι αυτήν την εποχή ο κ. Radermacher κόπτεται να υποστηρίζει τον Γεωργίου με κάθε τρόπο, ακριβώς επειδή η έρευνα των οικονομικών εισαγγελέων άγγιξαν το ευαίσθητο σημείο ενδεχόμενου δόλου στο «φούσκωμα» του ελλείμματος, κάτι που ενδεχομένως να «αγγίξει» κάποια στιγμή και τον ίδιο τον γενικό διευθυντή της Eurostat;
Δεν τηρήθηκε η μέθοδος
Ας πάψουν λοιπόν ορισμένοι να επικαλούνται τη «χωρίς αμφισβήτηση αποδοχή των στοιχείων» από την Eurostat για να δικαιολογήσουν τη δική τους υποστήριξη στον κ. Γεωργίου. Ας βρουν κάποια άλλη δικαιολογία. Αν μπορούν. Νομίζουν βέβαια ότι μπορούν. Λένε συνεχώς ότι «η ένταξη των 17 ΔΕΚΟ στο έλλειμμα του ’09 έγινε σύμφωνα με τις απαιτήσεις του ESA95». Αλλά όλα τα στοιχεία μέχρι τώρα δείχνουν ότι η μεθοδολογία ESA95 δεν τηρήθηκε!
Την περίοδο που ο κ. Γεωργίου ενημέρωσε το Συμβούλιο της ΕΛΣΤΑΤ για την ένταξη (για πρώτη φορά στα χρονικά της Στατιστικής Υπηρεσίας) των αρχικά 13 και τελικά 17 ΔΕΚΟ στη Γενική Κυβέρνηση, επηρεάζοντας έτσι (προς τα πάνω) το μέγεθος του ελλείμματος κατά τουλάχιστον δύο φορές, δεν αιτιολόγησε την ένταξη ούτε καν στη βάση κάποιας πολιτικής επιλογής. Και φυσικά, δεν επέτρεψε ούτε τη συζήτηση και την έκδοση σχετικής απόφασης του Συλλογικού Οργάνου Διοίκησης της Αρχής.
Ακόμη όμως κι αν η απόφαση για την ένταξη προέκυψε από πολιτική επιλογή, αμφισβητείται το αν τα πολύπλοκα κριτήρια ένταξης (που απαιτεί το ESA να ικανοποιούνται συγχρόνως) ίσχυαν για τις συγκεκριμένες ΔΕΚΟ. Ένα από τα πιο απλά κριτήρια που προτείνει το ESA είναι «το κριτήριο του 50%».
Σύμφωνα με αυτό, ένας οργανισμός εντάσσεται στη Γενική Κυβέρνηση εφόσον τα έσοδα από πωλήσεις του αγαθού ή της υπηρεσίας που προσφέρει δεν καλύπτουν τουλάχιστον το 50% του κόστους παραγωγής.
Αλλά ακόμη και αυτό το απλό κριτήριο (ας τονιστεί ότι υπάρχουν και άλλα!) απαιτεί ενδελεχή μελέτη – το ίδιο το εγχειρίδιο του ESA προτείνει να χρησιμοποιείται μόνο αν ισχύει «σε βάθος χρόνου» (στο παρελθόν) ή αν ισχύει φέτος και αναμένεται να ισχύει για το προσεχές μέλλον. Η απόφαση συνεπώς για το αν ικανοποιείται ή όχι, δεν μπορεί να είναι βιαστική – και μιλούμε μόνο για ένα από τα πολλά κριτήρια που πρέπει να μελετηθούν.
Ας σημειωθεί όμως ότι μια αρχική μελέτη αναφορικά με το «κριτήριο του 50%» για τις αρχικές 13 ΔΕΚΟ είχε εκπονηθεί από τον τότε διευθυντή των Γενικών Λογαριασμών της ΕΛΣΤΑΤ κ. Ν. Στρόμπλο, το καθ’ ύλην αρμόδιο πρόσωπο για αυτό το θέμα. Η μελέτη τεκμηρίωνε ότι το «κριτήριο του 50%» δεν ίσχυε για τις συγκεκριμένες ΔΕΚΟ και συνεπώς δεν μπορούσε να αιτιολογηθεί η ένταξή τους στο έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης!
Κατά σύμπτωση, αμέσως μετά την προσκόμιση αυτής της μελέτης στον κ. Γεωργίου ο κ. Στρόμπλος καθαιρέθηκε από τη θέση του και αντικαταστάθηκε από τον κ. Μολφέτα! (Ο κ. Μολφέτας είναι το ένα από τα δύο στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ εις βάρος των οποίων, μαζί με τον κ. Γεωργίου, ζητήθηκε πλέον ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος). Λίγο μετά προέκυψε και η αλλαγή του ιδρυτικού Νόμου 3832/2010 που καταργούσε κάθε δικαιοδοσία των μελών του Συμβουλίου και μετέτρεπε την ΕΛΣΤΑΤ σε ενός ανδρός Αρχή. Δεν υπήρξε έκτοτε ουδεμία συνάντηση του Συμβουλίου!
Να απαντήσει η Eurostat
Ένα συγκεκριμένο ερώτημα όμως που τελικά πρέπει να απαντηθεί με σαφήνεια από την ίδια την Eurostat είναι: ποίο μεθοδολογικό τρόπο αποτύπωσης του ελλείμματος ακολουθεί τελικά η Eurostat (αφού το ESA95 παραμένει το ίδιο) και κατά πόσο το χρέος των υπό δημόσιο έλεγχο επιχειρήσεων αντιμετωπίζεται από όλα τα κράτη - μέλη με τον ίδιο τρόπο ή μήπως υπήρχε ιδιαίτερη αντιμετώπιση για την Ελλάδα και για ποιο λόγο;
Μετά τα ανωτέρω, αναρωτιέται κανείς τα εξής:
• Πού οφείλονται όλες αυτές οι απεγνωσμένες αντιδράσεις και πρωτοφανείς παρεμβάσεις που προέκυψαν από ορισμένους προς υποστήριξη του κ. Γεωργίου αμέσως μετά την άσκηση της ποινικής δίωξης εναντίον του;
• Προς τι όλη αυτή η ανοχή προς αυτόν;
• Μήπως έχουν πανικοβληθεί επειδή τυχαίνει να είναι και αυτοί μπλεγμένοι σε μεγάλο ή σε μικρό βαθμό στο σχέδιο και στη διαδικασία της συνεχούς διόγκωσης του ελλείμματος, ώστε να αποκλεισθεί η δυνατότητα της Ελλάδος για έξοδο στις αγορές για τις δανειακές της ανάγκες και έτσι να καταλήξει στα μνημόνια του ΔΝΤ και στα επαχθή μέτρα;
• Και μήπως αυτός ο πανικός οφείλεται στο γεγονός ότι η δίωξη σχετίζεται με κακουργηματική πράξη ψευδούς βεβαίωσης εις βάρος του δημοσίου και συνάδει με τον νόμο περί καταχραστών που, λόγω του μεγέθους της ζημιάς του δημοσίου, σημαίνει ισόβια;
Ίσως όμως θα έπρεπε να ακούσουν τα πρόσφατα λόγια του εξαίρετου καθηγητή Χρήστου Γιανναρά: «Τουλάχιστον, ας λειτουργήσουν τα διδάγματα της πικρής πείρας: Όποιος πανικοβάλλεται από αντίπαλο, του στρώνει το χαλί για να κυριαρχήσει. Όποιος πολεμάει από ιδιοτέλεια, είναι κιόλας νικημένος».
Πηγή
Blogger: βλέπε σχετικά εδώ
Σχόλια