του Δημήτρη Καζάκη
Ο κ. Κοτζιάς για μια ακόμη φορά μπερδεύεται στο ίσωμα. Τα ερωτήματα με το ευρώ και την ευρωζώνη είναι εξαιρετικά απλά.
- Με ποιον συγκεκριμένο τρόπο μπορούμε να έχουμε ευρώ χωρίς πολιτικές λιτότητας και καταστροφής;
- Γιατί δεν απαντά συγκεκριμένα πώς θα χρηματοδοτηθεί μια άλλου τύπου ανάπτυξη στην Ελλάδα υπέρ της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού;
- Γιατί δεν μας λέει τίποτε για το πώς μέσα στο ευρώ και υπό το καθεστώς των μνημονίων της ευρωζώνης μπορεί να γίνει αναδιανομή εισοδήματος και πλούτου υπέρ των ασθενέστερων.
- Γιατί σε όλες τις χώρες της ευρωζώνης έχουν γκρεμιστεί τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα; Τυχαίο; Δεν νομίζω. Το ευρώ δεν απηχεί κρατικές πολιτικές.
- Με ένα νόμισμα σταθερής κυκλοφορίας, όπως είναι το ευρώ, που σχεδιάστηκε για να ....εξυπηρετεί και να εκφράζει κυρίαρχα τις διατραπεζικές αγορές και όχι την δυναμική των οικονομιών, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο άλλης πολιτικής εκτός από μια διαρκή "εσωτερική υποτίμηση" σαν κι αυτήν που εφαρμόζεται στην Ελλάδα και σ' όλες τις χώρες της ευρωζώνης. Για να παραμείνει ισχυρό το ευρώ στις διεθνείς αγορές είναι υποχρεωμένη η ευρωζώνη να υποστηρίζει διαρκώς τις τράπεζες και τα ενεργητικά τους σε βάρος της πραγματικής οικονομίας. Αυτό κάνει η "εσωτερική υποτίμηση": υποτιμά την πραγματική οικονομία, το εισόδημα και την δουλειά του εργαζόμενου πρώτα και κύρια, μιας και δεν μπορεί να υποτιμηθεί το ευρώ. Να γιατί είναι αδύνατο να υπάρξει άλλη πολιτική εντός του ευρώ εκτός από την "εσωτερική υποτίμηση" για όλες τις χώρες και τις οικονομίες της ευρωζώνης. Καλό να ονειρεύεται κανείς ότι μπορεί να κάνει άλλα μέσα στο ευρώ, αλλά άλλο η φαντασία και άλλο η πραγματικότητα.
- Ο κ. Κοτζιάς δεν φτάνει μόνο που δεν ασχολείται ούτε στο παραμικρό με την ουσία του ζητήματος που λέγεται ευρώ, αρνείται να ασχοληθεί και με ένα ακόμη κορυφαίο ζήτημα: Μπορεί να υπάρξει εθνική ανεξαρτησία μέσα στο ευρώ; Μπορεί ένας λαός και μια κυβέρνηση – ας την πούμε προοδευτική – να ελέγξει την οικονομία έχοντας το ευρώ και λειτουργώντας εντός της ευρωζώνης; Ο κ. Κοτζιάς δεν ακουμπά καν το ζήτημα αυτό. Γιατί; Μήπως είναι από εκείνους που στο όνομα του κοσμοπολιτισμού και της παγκοσμιοποίησης θεωρεί ότι η εθνική αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία ενός λαού είναι ανέφικτη; Ο αγώνας για την εθνική ανεξαρτησία και την κυριαρχία του λαού συνιστά τον ακρογωνιαίο λίθο της δημοκρατίας και της προόδου. Δίχως την κατοχύρωσή τους δεν μπορεί να υπάρξει ούτε δημοκρατία, ούτε πρόοδος. Για τον κ. Κοτζιά όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα της “αριστεράς και της προόδου” που ξέρει μόνο να αναμασά την αποικιοκρατική λογική των νεοναζί αρχιτεκτόνων του ευρώ και της ΕΕ.
Ο κ. Κοτζιάς καταλήγει με το εξής τραγελαφικό: “Πρώτα παλεύει κανείς με όλα του τα όπλα και μετά εγκαταλείπει το πεδίο της μάχης, ακολουθεί νέα σχέδια. Αυτό είναι το αλφαβητάρι της πολιτικής.” Όχι κ. Κοτζιά. Αυτό είναι το αλφαβητάρι της υποτέλειας. Όσο για τα όπλα που διαθέτει κανείς μέσα στο ευρώ και την ευρωζώνη είναι πραγματικά να γελά κανείς. Ποια όπλα; Ξεχνά ο κ. Κοτζιάς ότι η ευρωζώνη με το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, που έχει τεθεί σε ισχύ από 1/1/2013, έχει αφαιρέσει την δικαιοδοσία από τις εθνικές κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια στην σύνταξη του προϋπολογισμού και στην εποπτεία των οικονομιών τους; Ξεχνά ότι η ευρωζώνη έχει αποφασίσει την ενοποίηση του τραπεζικού συστήματος υπό τον απόλυτο έλεγχο της ΕΚΤ; Ξεχνά ότι από τις 12/9/2012 έχει επίσημα ξεκινήσει να οικοδομείται η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία που προϋποθέτει την κατάλυση των εθνικών κρατών; Πώς σκέφτεται να παλέψει ο κ. Κοτζιάς εντός της ευρωζώνης όταν ο κ. Μπαρόζο έχει ήδη ανακοινώσει ότι δεν αναγνωρίζει η εθνική κυριαρχία των κρατών μελών και ότι αντικαθίσταται με την “συλλογική κυριαρχία” των οργάνων της ΕΕ; Σε λίγο ούτε καν ελληνική ιθαγένεια θα υπάρχει έναντι της υπερισχύουσας ευρωπαϊκής προκειμένου η εθνική επικράτεια να περάσει στην “συλλογική κυριαρχία” των Ευρωπαίων.
- Ας αφήσουμε τον κ. Κοτζιά να παλεύει με ανύπαρκτα όπλα εντός της ευρωζώνης, όπως ο Δον Κιχώτης πάλευε για την φανταστική Δουλτσινέα του εναντίον των τρομερών Ανεμόμυλων. Άλλωστε έχει προσωπική εμπειρία από τέτοιες μάχες. Μην ξεχνάμε ότι τα περισσότερα χρόνια της δεκαετίας του 2000 ήταν προσωπικός σύμβουλος και φίλος του Γιώργου Παπανδρέου, όπου προφανώς πάλευε από μέσα να τον αλλάξει, αλλά τελικά κατέληξε να μας τον φορτώσει ως κυβερνήτη της Ελλάδας, μόνο και μόνο για πουλήσει την χώρα και τον λαό της όπως κάθε τυπικός δωσίλογος. Αν είναι να κάνουμε τέτοια πάλη από τα μέσα πρώτα, σαν αυτές που ξέρει να δίνει ο κ. Κοτζιάς, καλύτερα να μας λείπει. Όπως ξέρει κάθε Έλληνας αγωνιστής πατριώτης από την εποχή της εθνικής απελευθέρωσης, οι κοσμοπολίτικες απολυταρχίες – όπως ήταν παλιά οι αυτοκρατορίες και σήμερα οι υπερεθνικές ολοκληρώσεις – δεν παλεύονται από μέσα, ανατρέπονται με την δύναμη της ενότητας του λαού που παλεύει για την εθνική του αυτοδιάθεση, για εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία προκειμένου να κατακτήσει την δημοκρατία και την πρόοδο στον τόπο του.
Σχόλια