Ένα μοντέλο σε στιλ Γκάνας θέλει η Γερμανία για την Ελλάδα

την


Βlogger: 
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ..οδεύουμε προς Γκάνα και επειδή η Γκάνα μας πέφτει λίγο μακριά και σε μερικούς μπορεί να φαντάζει και εξωτική, σας χαλάω και την τελευταία ελπίδα. Η Γκάνα είναι δίπλα μας στο Κόσοβο! 
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία τώρα πια! Η ελληνική πολιτική και οικονομική ελίτ  έχει αποφασίσει να είναι  ο φύλαρχος σε μια αφρικανική χώρα που διαμορφώνεται  αργά, αλλά σταθερά στη χώρα μας. Ο σαδομονεταρισμός που εφαρμόζεται έχει μόνο μια κατάληξη και το ξέρουν όλοι! Την διάλυση αυτού που σινιστά ελληνικό κράτος. Η σημερινή ελληνική και πολιτική ελίτ έχει αποφασίσει να χάσει τα λιγότερα στέλνοντας στον καιάδα τους έλληνες. Οι  έλληνες "διανοούμενοι" στέκονται σιωπηλοί, αφού δεν μπορούν να φαντασθούν τη ζωή τους χωρίς  "αιμοδοσία" από τα Ευρώ των Βρυξελλών. Εκτός από εξαιρέσεις οι περισσότεροι σιτιζόμενοι για χρόνια από πάσης φύσεως ευρωπαϊκά προγράμματα, γνωρίζουν την εγγενή ανεπάρκειά τους και αν δεν σιωπούν κάνουν καριέρα ως τυπικοί δοσίλογοι στηρίζοντας την επίθεση των ΜΜΕ στη χώρα. Ο λαός προδομένος και συνάμα ορφανός από ηγεσίες κάνει αυτό που θ'άκανε ο καθένας σε έναν ανελέητο  βομβαρδισμό - χαλί! Λουφάζει, γλύφει τις πληγές του και προσπαθεί να καταλάβει που ακριβώς πάει το πράγμα:  να "σώζεται" η χώρα ενώ ο ίδιος χρεοκοπεί. Θα του πάρει λίγο χρόνο να καταλάβει αυτόν τον διαχωρισμό. Άλλο η χώρα και άλλο οι πολίτες της. Κρυφακούωντας έναν κυνικό της τρόϊκας θ' ακούσετε την πρόταση: "Μας ενδιαφέρει η χώρα, ως οικόπεδο προς αξιοποίηση - εκποίηση, οι ενεργειακοί της πόροι. Οι κάτοικοι που βρέθηκαν να ζούν εδώ αποτελούν μια θλιβερή παραφωνία - εμπόδιο στην "αξιοποίηση". Δεν τους λέμε ευθέως να φύγουν, αλλά θα κάνουμε τη ζωή τους αβίωτη, ώστε όσοι μπορούν να φύγουν και οι υπόλοιποι υποταγμένοι να αποτελέσουν οι "κινέζοι" του ευρωπαϊκού οικονομικού  χώρου". 
Αν σας ενοχλεί το "κινέζοι" νας σας πω "μεξικάνους". Οι έλληνες μαζί με τους άλλους βαλκάνιους και τους λαθρομετανάστες που συσσωρεύονται θα αποτελέσουν για του Γερμανούς ότι οι Μεξικάνοι για τους Αμερικανούς στη δικιά τους οικονομική ζώνη (NAFTA). 

Γράφει ο Μενέλαος Τασιόπουλος 

Το «παίγνιο» που εξελίσσεται στην Ελλάδα μέσω Μνημονίων και εντολών της τρόικας δεν έχει νόημα, σύμφωνα με κάποια από τις γνωστές οικονομικές θεωρίες. Αν λάβουμε υπόψη μας τη θεώρηση του Κύκλου του Σικάγο, της περίφημης Σχολής Φρίντμαν και τις παραλλαγές της, θα έπρεπε να έχουμε μείωση κρατικών δαπανών, ιδιωτικοποιήσεις, απελευθέρωση της αγοράς, ελαχιστοποίηση της φορολογίας, περιβάλλον φιλικό στις ξένες επενδύσεις.

Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στην Ελλάδα, όπου ο κύκλος της ρευστότητας και της κατανάλωσης εκμηδενίζεται, η φορολογία αυξάνεται με θυελλώδη ρυθμό και το περιβάλλον, παρά την κάθετη αποκεφαλαιοποίηση των αξιών, ειδικά στα ακίνητα, μόνον φιλικό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί για ξένες επενδύσεις.
Αν, από την άλλη, ακολουθήσουμε τη Σχολή του Κέινς, που θεωρείται αντίποδας της Σχολής του Σικάγο και στην οποία βασίστηκε η Αμερική για να βγει από την ύφεση του 1930, θα έπρεπε να εκλογικεύσουμε τις κρατικές δαπάνες, να ενισχύσουμε τις δημόσιες επενδύσεις, να κάνουμε λειτουργικό το κράτος και τη γραφειοκρατία, να διατηρήσουμε σε ισχύ το κοινωνικό κράτος, παρά το κόστος του. Καμία σχέση επίσης με όσα συμβαίνουν την τελευταία τριετία αλλά και σήμερα στην Ελλάδα.

  • Στο πρώτο μοντέλο επίσης τις θέσεις εργασίας δημιουργεί ο ιδιωτικός τομέας.
  • Στο δεύτερο μοντέλο, ο δημόσιος τομέας.
  • Στο μοντέλο της τρόικας οι θέσεις εργασίας χάνονται, χωρίς να αναπληρώνονται ούτε από τον δημόσιο ούτε από τον ιδιωτικό τομέα.

Θα πει κάποιος καλοπροαίρετος ότι ακολουθείται το ατυχές και πολλαπλά καταστροφικό μοντέλο του ΔΝΤ. Προφανώς ούτε αυτό ισχύει. Καταρχάς η παρουσία του ΔΝΤ, ενός λογιστηρίου, στην ουσία, από την πλευρά των αγορών και του διεθνούς παράγοντα των πιστωτών, συνδέεται σε όλες τις περιπτώσεις, πλην της ελληνικής ιδιαιτερότητας, με την παρουσία της Παγκόσμιας Τράπεζας. Το ΔΝΤ κάνει τις περικοπές και η Παγκόσμια Τράπεζα χρηματοδοτεί προγράμματα του δημόσιου ή του ιδιωτικού τομέα, που οδηγούν σε ανάκαμψη. Βάζει δηλαδή χρήμα στην εσωτερική οικονομία μιας χώρας, που δοκιμάζεται από τις περικοπές του ΔΝΤ.

  • Το μοντέλο του ΔΝΤ επίσης ποντάρει σε μια θεωρία αποπληθωρισμού, με τη διαδικασία της εσωτερικής υποτίμησης, μειώνει δαπάνες, πιέζει για αποκρατικοποιήσεις και υπολογίζει στο αξίωμα των ισολογισμένων προϋπολογισμών και των πρωτογενών πλεονασμάτων. Το μοντέλο αυτό, για να λειτουργήσει στην πράξη, προϋποθέτει εθνικό νόμισμα που υποτιμάται και με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται και η διατήρηση της ρευστότητας στην εσωτερική οικονομία μιας χώρας.

Τίθεται το ερώτημα τι μοντέλο ακολουθείται στην Ελλάδα. Η απάντηση δεν βρίσκεται στις οικονομικές θεωρίες, αλλά στα μοντέλα που ακολουθούνται για να χειραγωγηθεί μια χώρα που μετεξελίσσεται σε παραγωγό και όχι πλέον σε καταναλωτή ή σε εισαγωγέα ενέργειας· είτε αυτή είναι πετρέλαιο είτε φυσικό αέριο. Προβεβλημένα είναι δύο παραδείγματα.

  • Το ένα είναι της Γκάνας, με τους χρυσοφόρους ενεργειακούς ορίζοντες και τους πάμφτωχους κατοίκους, θύματα μιας χρεοκοπίας που προηγήθηκε την άντλησης του μαύρου χρυσού. Τα τεράστια υπερκέρδη της αφρικανικής χώρας διαχέονται σε ξένες δυνάμεις και οικονομίες και η χώρα μένει σε κατάσταση σταθερής χρεοκοπίας στο εσωτερικό της.
  • Το άλλο μοντέλο είναι της Νορβηγίας. Οταν οι κυβερνήσεις των Νορβηγών πέτυχαν τον διακανονισμό με την Αγγλία για τα πετρέλαια της Βόρειας Θάλασσας και ενώ η χώρα βρισκόταν σε κατάσταση χρεοκοπίας και εκεί, υπό τον έλεγχο του ΔΝΤ, η Νορβηγία προχώρησε στους διακανονισμούς με τις διεθνείς εταιρίες για την εξόρυξη των πετρελαίων, έδιωξε το ΔΝΤ και αρνήθηκε τις επίμονες πιέσεις για ένταξή της στη ζώνη του ευρώ. Σήμερα, σύμφωνα με τις διεθνείς εκθέσεις, βρίσκεται με το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο στην Ευρώπη, με την οικονομία της δυναμικά αναπτυσσομένη. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Είναι εμφανές ότι στην Ελλάδα η Γερμανία εφαρμόζει το μοντέλο της Γκάνας.

Πηγή
Βlogger: επειδή η Γκάνα μας πέφτει λίγο μακριά και δεν πολυκαταλαβαίνουμε τι συμβαίνει εκεί, δείτε ένα ανάλογο παράδειγμα στη γειτονιά μας: Το Κόσοβο!

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου