Blogger:
To επόμενο χρονικό διάστημα θα μπούμε στη θερμή ζώνη των μεταμορφώσεων και μεταμφιέσεων κάτι σαν απόκριες δηλαδή, αλλά αισθητικά προς το χειρότερο. Οι μουτσούνες πρόχειρες αφού o χρόνος δεν περιμένει και οι PR εταιρείες λίγες που ανακυκλώνουν παλιές ιδέες.
Πολλοί από το παλιό πολιτικό προσωπικό αντί να "καθίσουν στ' αυγά τους" και να απολογηθούν για τη ζημιά που έκαναν στη χώρα, θα θελήσουν να "υπάρξουν" αναβαφτιζόμενοι μέσα σε άλλους πολιτικούς σχηματισμούς. Μεγάλο μέρος αυτής της ακρίδας έχει βρεί στέγη στον Συριζα που ήδη έχει μολυνθεί αρκούντως, τόσο ώστε να κινδυνεύει να καταστεί το "ορφανοτροφείο" των παιδιών του Πασοκ, κάτι σαν ΠΑΣΟΚ-2 δηλαδή. (Μεταγεννέστερη εγγραφή: Πολιτικοί γυρολόγοι στην λίστα αναμονής του ΣΥΡΙΖΑ)
Όσοι νέοι πολιτικοί οργανισμοί θέλουν να προσφέρουν κάτι στη χώρα, πρέπει να επινοήσουν ειδικό τρόπο διαχείρισης - απόκρουσης αυτών των πολιτικών ρεταλιών που τίποτα νέο δεν έχουν να προσφέρουν στη χώρα. Η μεγαλύτερη ποινή γι' αυτά τα πολιτικά πτώματα της μεταπολίτευσης - ακόμα μεγαλύτερη και από την ποινική καταδίκη - είναι εξορία τους από τον πολιτικό διάλογο. Δεν είναι δυνατόν πυρομανείς καθ' έξιν, να καλούνται ως ομιλητές σε ημερίδες για την προστασία και ανάπτυξη του δάσους. Είναι τόσο απλό πάνω σε μπάζα δεν θεμελιώνεις ποτέ!
(Μεταγεννέστερη εγγραφή: http://www.seisaxthia-epam.blogspot.gr/2012/12/blog-post_1112.html)
================================
«Πυρετώδεις» παρασκηνιακές διαβουλεύσεις λαμβάνουν χώρα στο χώρο της Κεντροαριστεράς τον τελευταίο καιρό, με αφορμή την προοπτική των ενδεχόμενων συγκλίσεων στο χώρο. Ενδεικτικό των διεργασιών που εκτυλίσσονται είναι το κλίμα που επικράτησε στην προχθεσινή εκδήλωση Κινήσεων και Ομίλων στο Γκάζι.
Όπως προκύπτει από το σχετικό ρεπορτάζ, στελέχη δύο διαφορετικών κινήσεων, ο Γιώργος Φλωρίδης του «Κοινωνικού Συνδέσμου» και ο Δημήτρης Κατσαντώνης, εκπρόσωπος της «Π80», εμφάνισαν ταύτιση απόψεων στο σκέλος της εκούσιας διάλυσης ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ μέχρι και την άνοιξη στο «φως» της προοπτικής άμεσης διενέργειας κοινού ιδρυτικού συνεδρίου.
- Χαρακτηριστικό είναι το ότι ο κ. Κατσαντώνης είχε προετοιμαστεί τόσο καλά για το παραπάνω ενδεχόμενο, που επιστράτευσε, στο πλαίσιο της ομιλίας του, διαφάνειες αναδεικνύοντας τους άξονες των προτάσεων και των σκέψεών του. Η σύμπλευση αυτή των δύο ανδρών οφείλεται και στο ότι ο κ. Κατσαντώνης διατηρεί στενή σχέση με τον Γιάννη Ραγκούση, ο Γιώργος Φλωρίδης με τον Ανδρέα Λοβέρδο, ενώ και οι τρεις μαζί, μέσω άλλων, διατηρούν ένα σύνδεσμο φιλίας με στόχο μια «άλλη κεντροαριστερά».
- Απώτερος σκοπός των κινήσεων αυτών είναι η διάλυση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ και η δημιουργία ενός νέου κεντροαριστερού κόμματος όπως συνέβη στο Επινέ (Épinay-sur-Seine). Στο Επινέ, βόρειο προάστιο της πόλης των Παρισίων, το 1971 έγινε το ιδρυτικό συνέδριο του γαλλικού σοσιαλιστικού κόμματος, το οποίο προήλθε από τη συνένωση μικρών κομμάτων του 4%. Όλα μαζί δημιούργησαν το μεγάλο σοσιαλιστικό κόμμα το οποίο ανέδειξε ως γραμματέα του τον Φρανσουά Μιτεράν.
- Πάντως παρά την προαναφερθείσα σύγκλιση, η συζήτηση ξαφνικά πολώθηκε. Στα πηγαδάκια που ακολούθησαν, λίγο έλειψε οι φωνές να ακουστούν μέχρι και έξω, καθώς η παρέμβαση του Νίκου Μπίστη, με την οποία συμφώνησαν η «Πολιτεία» του Νίκου Τούντα, οι «Νέοι Μεταρρυθμιστές», η «Πρωτοβουλία Β’» και το «Μπροστά», ήταν αντίθετη στην αυτοδιάλυση των κομμάτων, αφού εκτιμήθηκε πως είναι ακραίο κάτι τέτοιο.Όλες αυτές οι κινήσεις συμφώνησαν εναντίον των άλλων δύο (Κατσαντώνη και Φλωρίδη)
Εκτός της Άννας Διαμαντοπούλου, του Γιάννη Ραγκούση, παρόντες ήταν ακόμη οι: Ηλίας Καρανίκας Αθηνά Δρέττα, Λάζαρος Λωτιδης, Θανάσης Οικονόμου, Κωνσταντίνος Παρασυρης, Συμεών Κεδίκογλου, Άγγελος Τόλκας και Κατερίνα Μπατζελή.
http://newpost.gr/post/172331/paraskiniakes-diergasies-gia-ti-dialysi-pasok-kai-dimar/
Πηγή
=======================================
Που το πάει ο Κώστας Σημίτης; Αυτό το ερώτημα γίνεται πιο έντονο, μετά την κυκλοφορία του βιβλίου του “Εκτροχιασμός” στο οποίο πνέει το Γιώργο Παπανδρέου, τον Ευάγγελο Βενιζέλο αλλά και τον Κώστα Καραμανλή. Για όσους δεν γνωρίζουν τον ψυχισμό του Κώστα Σημίτη τα όσα αναφέρει στο βιβλίο του προκαλούν κατάπληξη. Για τους άσπονδους όμως φίλους του κάτι τέτοιο ταιριάζει απόλυτα στην ψυχοσύνθεση του πρώην πρωθυπουργού. Όπως μας έλεγε παλιός του γνώριμος “ Ο Σημίτης δεν πρόκειται να συγχωρέσει κανέναν από τους τρεις. Τον καθένα για ξεχωριστούς λόγους. Κινείται με βάση τα απωθημένα του και με μνησικακία. Τον Γιώργο Παπανδρέου γιατί θεωρεί ότι του έκλεψε εν μια νυκτί το …θρόνο του ΠΑΣΟΚ και δεν τον υπερασπίστηκε. Τον Κώστα Καραμανλή γιατί αποκάλυψε στη Βουλή τα έργα και ημέρες του όταν τον στιγμάτισε ως “αρχιερέα της διαπλοκής’ αλλά και γιατί έκοψε τα άνθη του κακού που φύτρωναν στην τότε αυλή του Μαξίμου. Και τον Ευάγγελο Βενιζέλο γιατί πέταξε στο …δρόμο τα ορφανά του και δεν προστάτευσε τους ανθρώπους του”. Τώρα πιστεύει ότι ήρθε η ώρα να πάρει τη ρεβάνς μια και οι Γερμανοί όχι απλώς ξανάρχονται στην Ελλάδα αλλά επιχειρούν να γίνουν το αφεντικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι σχέσεις του πρώην πρωθυπουργού ήταν και παραμένουν εκλεκτικές με τους Γερμανούς. Ο άνθρωπος κλειδί και μυστήριο ήταν ο αδελφός του καθηγητής Σπύρος Σημίτης που αποτελούσε επίλεκτο συνομιλητή των γερμανικών κυβερνήσεων. Ο κ. Καθηγητής που ζεί και εργάζεται εδώ και χρόνια στη Γερμανία βρισκόταν πάντα στη σκιά και από κει κινούσε τα νήματα με ισχυρές επαφές . Ο Σπύρος Σημίτης, άνθρωπος του σκληρού γερμανικού κατεστημένου ή, για τους πιο μυημένους, μέλος του στενού πυρήνα του «γερμανικού βαθέος κράτους» και άμεσα διασυνδεμένος με το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, το οποίο εκφράζεται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αποτελεί το πρόσωπο-κλειδί σε ό,τι αφορά τη λειτουργία του «κύκλου της Φρανκφούρτης». Στην ίδια ομάδα είχαν μυηθεί τόσο ο Κώστας Σημίτης ( σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Μάρμπουργκ της τότε Δυτικής Γερμανίας και εκεί ξεκίνησε την ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία ως διδάκτωρ της Νομικής στο Πανεπιστήμιο του Μάρμπουργκ το 1959) όσο και ο Λουκάς Παπαδήμος. Δεν είναι τυχαίο ότι ο κ. Παπαδήμος ως μεταβατικός πρωθυπουργός είναι μαζί με τον κ. Στουρνάρα, οι δυο για τους οποίους ο κ. Σημίτης δεν φείδεται στο βιβλίο του επαίνων. Φαίνεται πως σε αυτόν τον “κύκλο” έχει προσχωρήσει και ο κ. Γιάννης Στουρνάρας για τον οποίο εκτός του Σημίτη και οι Γερμανοί (όπως η Μέρκελ και ο Σόιμπλε) τον θεωρούν “δικό τους άνθρωπο” μια και κατανοεί πως πρέπει να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις.
Στόχος του “κύκλου της Φρανκφούρτης” είναι να εντάξει ολοκληρωτικά την Ελλάδα στη σφαίρα της επιρροής της Γερμανίας. Τώρα λοιπόν πιστεύουν ότι είναι η “ώρα μηδέν” για να υλοποιηθεί το σχέδιο παράδοσης της χώρας μέσω των Μνημονίων σε..γερμανική διοίκηση.
Σκοπός λοιπόν σε αυτήν την κρίσιμη συγκυρία είναι να δημιουργηθεί ένα πολιτικό και τεχνοκρατικό προσωπικό που την κατάλληλη στιγμή θα λειτουργήσει ως “εφεδρεία” αν εξαιτίας κυρίως της ΔΗΜΑΡ και της διάλυσης του ΠΑΣΟΚ χρειαστεί ευρωπαικός-φιλογερμανικός εταίρος σε μια κυβέρνηση.
Στη γερμανική λογική βρίσκεται το “κλαμπ” των εκσυγχρονιστών, ο Βασίλης Κοντογιαννόπουλος που είναι συνομιλητής του κ.Σημίτη, οι κυρίες Ντόρα Μπακογιάννη και Αννα Διαμαντοπούλου που προσφάτως συνέφαγαν στο εξωτερικό, ο Αλέκος Παπαδόπουλος, Στέφανος Μάνος, Γ. Φλωρίδης. η Μιράντα Ξαφά, ο Ν. Χριστοδουλάκης, ο Ν. Μπίστης και φυσικά ο κ. Λουκάς Παπαδήμος.
Στον κ. Σημίτη του άρεσε να παρομοιάζει τον εαυτό του ως μεγάλο μαέστρο. Τώρα πιστεύει ότι κουνά την μπαγκέτα του πιστεύοντας ότι η ελληνική πολιτική σκηνή θέλει το…Γερμανό της.
πηγή
===================
Μεταρρυθμιστική Αριστερά και νοτιοευρωπαική μπανανία
Το τελευταίο διάστημα μέσα από διάφορες συναντήσεις, όπως ήταν εκείνη που οργανώθηκε την προηγούμενη εβδομάδα και μέσα από λογής κινήσεις, ως επί το πλείστον στελεχών των μνημονιακών κυβερνήσεων, η κεντροαριστερά- όρος ούτως ή άλλως αμφιλεγόμενος- υφίσταται νέους βιασμούς από διαφόρους επίδοξους “ανασυγκροτητές” της. Από πρόσωπα δηλαδή που μιλούν στο όνομά της, παρότι τόσο η είσοδος της Ελλάδας στον καπιταλισμό της φούσκας κατά τη δεκαετία του '90, όσο και τα μνημόνια της φτώχειας και του λαϊκού αδιεξόδου φέρουν φαρδιές πλατιές τις υπογραφές τους.
- Πρώην υπουργοί που διεκήρυσσαν ότι η χώρα θα σωθεί με μερικές χιλιάδες ταξιτζήδων και φαρμακοποιών ακόμα ή που κατέστρεψαν τις όποιες προοδευτικές τομές επιχειρήθηκαν στην τοπική αυτοδιοίκηση, άλλοι που κατοικοέδρευαν στα κανάλια της διαπλοκής, σύμβουλοι διαφόρων πρωθυπουργών με μηδενικά αποτελέσματα, υπουργοί της περιόδου Σημίτη που εξυμνούσαν την παγκόσμια φούσκα και το ιρλανδικό μοντέλο ως μονόδρομο, σνομπ τύποι που “φτιάχτηκαν” λάθρα βιώσαντες τις δεκαετίες του '70 και του '80, που το '90 ανακάλυψαν τις χάρες του εκσυγχρονισμού και τα τελευταία τρία χρόνια την αναγκαιότητα των μνημονίων, συναγελάζονται και διαγκωνίζονται για το ποιος θα “πρωτοφτιάξει” τη νεοφιλελεύθερη ψευτό- κεντροαριστερά. Θα επρόκειτο για αδιάφορες κινήσεις υποστηρικτών μιας ηττημένης πολιτικής, που επιζητούν φύλλο συκής για να καλύψουν τη συνενοχή τους, αν δε σχετίζονταν άμεσα με τους σχεδιασμούς των μνημονιακών δυνάμεων, με τους σχεδιασμούς του κατεστημένου της χώρας.
Οι κινήσεις αυτού του είδους, όπως εκείνες που συναντήθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα αποτελούν την αιχμή του δόρατος στην προσπάθεια σχηματισμού του κατ' επίφαση δεξιού σοσιαλδημοκρατικού- και στην πραγματικότητα νεοφιλελεύθερου- πόλου, που είναι αναγκαίος για το σχέδιο της ενωμένης δεξιάς. Υπό τη μεταρρυθμιστική ρητορική προσπαθούν να δώσουν “κεντροαριστερό” άλλοθι στο μαζικό ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, στη διείσδυση του ξένου παράγοντα στην ανώτερη και ανώτατη γραφειοκρατία, στην πλήρη, οργανική πρόσδεση της πολιτικής ζωής στον παρασιτισμό, στη φτωχοποίηση και υποτίμηση της αξίας της μισθωτής εργασίας, στην πλήρη αποικιοποίηση της εθνικής οικονομίας.
Στη δημιουργία μιας νοτιοευρωπαϊκής μπανανίας. Άλλωστε, δεν κρύβουν ιδιαιτέρως τους σχεδιασμούς τους: κατ' αυτούς για τα δεινά της χώρας φταίει το ΠΑΣΟΚ του '80 και η αριστερά. Εχθροί είναι τα συνδικάτα, οι φοιτητές, κάθε κοινωνικός χώρος που αντιδρά στη μνημονιακή πολιτική. Υπό το πρόσχημα του αντί- λαϊκισμού υπηρετούν και αναπράγουν το χυδαιότερο φολκλορισμό, ερμηνεύοντας τις εξελίξεις στην κοινωνική βάση ως κινήσεις αμαθών ιθαγενών. Κατά τους ίδιους η νέα μετά την κρίση Ελλάδα είναι η Ελλάδα των ξένων κολοσσών με τις αποικιακές προς όφελός τους συμβάσεις, της φτηνής εργασίας χωρίς δικαιώματα, του συρρικνωμένου κράτους που επιδοτεί παρασιτικές, ιδιωτικές αγορές, της διαρκούς εξάρτησης από τους διαφόρους πάτρωνες, του δημοσιονομισμού που πνίγει την πραγματική οικονομία.
Αυτοί είναι οι στόχοι το πρόγραμμα της “μεταρρυθμιστικής κεντροαριστεράς” τους. Και γιατί όλα αυτά μας αφορούν; διότι δένουν με το σενάριο της απλής αναλογικής που διόλου τυχαία διακινούν οι κύκλοι του κατεστημένου.
Στην προσπάθειά τους να δυσκολέψουν ή και να αποκλείσουν την αριστερά από την κυβέρνηση επεξεργάζονται την ιδέα της αλλαγής του εκλογικού νόμου προς την απλή αναλογική, θέλοντας να παγιδέψουν την αριστερά. Επιφανειακά δηλαδή να υλοποιήσουν ένα πάγιο αίτημα των κομμάτων της αριστεράς, ενώ παράλληλα ποντάρουν στο γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δε διαθέτει στο σημερινό πολιτικό σκηνικό συμμαχίες. Επιδιώκουν να διαμορφώσουν είτε διά της ένωσης κόμματος Βενιζέλου- ΔΗΜΑΡ, είτε με τη δημιουργία ενός νέου κόμματος, τον αναγκαίο σύμμαχο της δεξιάς σε μια επόμενη κυβέρνηση.
Ένα φορέα με νέο, κεντροαριστερό περιτύλιγμα που θα υποκαταστήσει τα σημερινά, καταρρέοντα δεκανίκια του Σαμαρά. Μια τέτοια κίνηση, εφόσον κατακτήσει ένα ευπρεπές ποσοστό στις επερχόμενες εκλογές και με τον ελεγχόμενο από το κατεστημένο “μπαμπούλα” τη χρυσής αυγής να καραδοκεί μπορεί να οδηγήσει βάσει της απλής αναλογικής ακόμα σε κοινοβουλευτική πλειοψηφία εις βάρος του πρώτου κόμματος. Για άλλη μια φορά ένας όρος που ούτως ή άλλως είχε από καιρό κακοποιηθεί, ευτελίζεται προς όφελος της μνημονιακής πολιτικής, της πολιτικής του υπαρκτού νοεφιλελευθερισμού.
Έρμη κεντροαριστερά, τι σου 'μέλε να πάθεις...
===============================
Διέγραψε ο Βενιζέλος τον Λοβέρδο!
Τη διαγραφή του Ανδρέα Λοβέρδου από την ΚΟ του ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, λίγες ώρες μετά τη δημιουργία της νέας πολιτικής κίνησης από τον πρώην υπουργό. «Το ΠΑΣΟΚ προχωρά με αυτούς που θέλουν και μπορούν» αναφέρεται- μεταξύ άλλων στην ανακοίνωση του προέδρου. Στη γραπτή δήλωση του ο Ευάγγελος Βενιζέλος σημειώνει τα εξής:
«Tην επομένη της συνεδρίασης της ΚΟΕΣ και της επίσημης έναρξης των εργασιών που οδηγούν στο Συντακτικό Συνέδριο της Παράταξης, το Φεβρουάριο και την ημέρα που το ΠΑΣΟΚ αναλαμβάνει την πρωτοβουλία κατά της ρατσιστικής και ξενοφοβικής βίας και της Χρυσής Αυγής, ο κ. Λοβέρδος έκανε την επιλογή να ιδρύσει την κίνησή του. Όχι ως ρεύμα ή τάση στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, αλλά ως αφετηρία συγκρότησης άλλου κόμματος.
Για λόγους εθνικού συμφέροντος, προκειμένου δηλαδή να διασφαλιστεί η κυβερνητική σταθερότητα και να τελειώσει ομαλά η δύσκολη διαπραγμάτευση με τους εταίρους και πιστωτές μας, ανέχθηκα επί μήνες συμπεριφορές βλαπτικές για την Παράταξη. Επίμονα και οργανωμένα βλαπτικές. Είχα την ελπίδα, ότι μετά την απόφαση του Eurogroup και την επανεμφάνιση του στα κομματικά όργανα, ο κ. Λοβέρδος θα έκλεινε τον κύκλο της αβεβαιότητάς του και θα επανεντασσόταν στις συλλογικές λειτουργίες της Παράταξης.
Δυστυχώς αυτό διήρκεσε μόλις λίγες ημέρες. Την ώρα που το ΠΑΣΟΚ οργανώνει, με κόπο και δυσκολίες, ένα νέο 'εμείς', κάποιος διάλεξε το «εγώ». Κρίμα. Το ΠΑΣΟΚ προχωρά με αυτούς που θέλουν και μπορούν. Και είναι ανοικτό στο διάλογο και τη συμπόρευση με όλους εκείνους που πιστεύουν στις αξίες των Ευρωπαίων δημοκρατών και σοσιαλιστών. Εφόσον ο κ. Λοβέρδος αποχωρεί από το ΠΑΣΟΚ και αναζητά άλλο κόμμα, ενημέρωσα με επιστολή μου τον κ. πρόεδρο της Βουλής ότι δεν ανήκει πλέον ούτε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ.»
===============
Σκουπιδιών συνέχεια...
Το πιο ενδιαφέρον σημείο της ιδρυτικής διακύρηξης του ΡΙΚΣΥ
“Δεν αρκεί να δηλώνεις ευρωπαϊστής. Ήδη η πρώτη οικονομική δύναμη της Ευρώπης συμπεριφέρεται με «ευρωσκεπτικισμό», σε μία στιγμή που η ευρωπαϊκή ιδέα θα έπρεπε να αποτελεί το δραστικότερο κίνητρο στο ξέφραγο αμπέλι της παγκοσμιοποίησης. Ο ευρωπαϊστής δεν μπορεί να θυσιάζει τα πάντα στο βωμό του βραχυπρόθεσμου οικονομικού, κρατικού ή κομματικού κέρδους και γι’ αυτό οφείλει να κατανοεί την ανάγκη ριζοσπαστικών αλλαγών στην πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, την ανάγκη μιας κοινωνικής ένωσης. Ταυτοχρόνως, ως Έλληνας πρέπει να συναισθάνεται πόσο απαραίτητη είναι η συμμετοχή μας στον κεντρικό ευρωπαϊκό συσχετισμό δυνάμεων, παρά τις σημερινές του διαιρέσεις.”
Σχολιο: Υπάρχει λοιπόν σαφής “σκέψη” γύρω από την Ευρώπη. Σκέψη που καλύπτει ένα κενό.
Να σημειωθεί ότι αυτή η έλλειψη “σκέψεως” γύρω από την Ευρώπη μας οδήγησε στην άκριτη υιοθέτηση όλων των πολιτικών της Ευρώπης -ως εθνικές πολιτικές- στο πλαίσιο μιας εξελισσόμενης ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η κρίση απόδειξε ότι η βιωσιμότητα της χώρας επιβάλει την υιοθέτηση της ντε φακτο ευρωπαϊκής φιλοσοφίας ή οποία είναι: «Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είναι καλή μόνο αν μας συμφέρει ως έθνος».
Κατα τα λοιπά θα παρακολουθήσουμε το εγχείρημα με ενδιαφέρον
===============
Σκουπιδιών συνέχεια...
Το πιο ενδιαφέρον σημείο της ιδρυτικής διακύρηξης του ΡΙΚΣΥ
“Δεν αρκεί να δηλώνεις ευρωπαϊστής. Ήδη η πρώτη οικονομική δύναμη της Ευρώπης συμπεριφέρεται με «ευρωσκεπτικισμό», σε μία στιγμή που η ευρωπαϊκή ιδέα θα έπρεπε να αποτελεί το δραστικότερο κίνητρο στο ξέφραγο αμπέλι της παγκοσμιοποίησης. Ο ευρωπαϊστής δεν μπορεί να θυσιάζει τα πάντα στο βωμό του βραχυπρόθεσμου οικονομικού, κρατικού ή κομματικού κέρδους και γι’ αυτό οφείλει να κατανοεί την ανάγκη ριζοσπαστικών αλλαγών στην πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, την ανάγκη μιας κοινωνικής ένωσης. Ταυτοχρόνως, ως Έλληνας πρέπει να συναισθάνεται πόσο απαραίτητη είναι η συμμετοχή μας στον κεντρικό ευρωπαϊκό συσχετισμό δυνάμεων, παρά τις σημερινές του διαιρέσεις.”
Σχολιο: Υπάρχει λοιπόν σαφής “σκέψη” γύρω από την Ευρώπη. Σκέψη που καλύπτει ένα κενό.
Να σημειωθεί ότι αυτή η έλλειψη “σκέψεως” γύρω από την Ευρώπη μας οδήγησε στην άκριτη υιοθέτηση όλων των πολιτικών της Ευρώπης -ως εθνικές πολιτικές- στο πλαίσιο μιας εξελισσόμενης ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η κρίση απόδειξε ότι η βιωσιμότητα της χώρας επιβάλει την υιοθέτηση της ντε φακτο ευρωπαϊκής φιλοσοφίας ή οποία είναι: «Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είναι καλή μόνο αν μας συμφέρει ως έθνος».
Κατα τα λοιπά θα παρακολουθήσουμε το εγχείρημα με ενδιαφέρον
Σχόλια