Του Ζακ Σαπίρ
Μπορούμε να υποθέσουμε ότι το ένα τρίτο του πληθυσμού δεν επιζεί πλέον παρά μόνο εξαιτίας της ανάπτυξης της ανταλλαγής ή των τοπικών συστημάτων πληρωμής. Αυτό σημαίνει ότι ένα μέρος της Ελλάδας έχει –στην πράξη– ήδη βγει από τη ζώνη του ευρώ.Η στατιστική υπηρεσία της Ελλάδας μόλις δημοσίευσε τα τελευταία της δεδομένα (http://f.hypotheses.org/wpcontent/blogs.dir/981/files/2012/11/Gr%C3%A8ce-PIB-trimestriel.pdf) και βρίσκονται σε αντίθετη κατεύθυνση από τους «παρατηρητές» που πίστευαν σε μία βελτίωση της κατάσταση σ’ αυτή τη δυστυχισμένη χώρα. Η οικονομία συνεχίζει να καταρρέει και μάλιστα μ’ ένα ρυθμό που πλέον είναι γρήγορος. Σε σταθερή αξία το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν μειώθηκε από τα 211 δις ευρώ σε 171 δις, πρόκειται δηλαδή για μία συσσωρευμένη πτώση του 19% από το πρώτο τρίμηνο του 2009. Βρισκόμαστε μπροστά σε μία πραγματική καταστροφή.
Η στατιστική υπηρεσία της Ελλάδας μόλις δημοσίευσε τα τελευταία της δεδομένα (http://f.hypotheses.org/wpcontent/blogs.dir/981/files/2012/11/Gr%C3%A8ce-PIB-trimestriel.pdf) και βρίσκονται σε αντίθετη κατεύθυνση από τους «παρατηρητές» που πίστευαν σε μία βελτίωση της κατάσταση σ’ αυτή τη δυστυχισμένη χώρα. Η οικονομία συνεχίζει να καταρρέει και μάλιστα μ’ ένα ρυθμό που πλέον είναι γρήγορος. Σε σταθερή αξία το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν μειώθηκε από τα 211 δις ευρώ σε 171 δις, πρόκειται δηλαδή για μία συσσωρευμένη πτώση του 19% από το πρώτο τρίμηνο του 2009. Βρισκόμαστε μπροστά σε μία πραγματική καταστροφή.
Διάγραμμα Ι. Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ
Η ταχύτητα αυτής της πτώσης οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Υπάρχουν καταρχάς οι πολιτικές της λιτότητας που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω της Τρόικα. Και υπό αυτή τη σκοπιά, η γαλλική κυβέρνηση, που ευθυγραμμίζεται με τις εντολές που υπαγορεύει η Τρόικα, φέρει μία αδιαμφισβήτητη ευθύνη στην καταστροφική εξέλιξη της ελληνικής οικονομικής κατάστασης.
Σ’ ένα δεύτερο επίπεδο η περιστολή της πίστης και η συνεπαγόμενη ανάπτυξη της ανταλλακτικής οικονομίας καταλήγουν στην επιτάχυνση της διαδικασίας κατάρρευσης. Ολόκληροι τομείς της ελληνικής οικονομίας έχουν σταματήσει, όχι γιατί δεν έχουν πελάτες (ειδικά όσον αφορά τις εξαγωγές), αλλά γιατί δεν μπορούν πλέον να χρηματοδοτήσουν τον κύκλο της παραγωγής τους. Την ίδια στιγμή, άλλοι τομείς βγαίνουν από την επίσημη οικονομία εξαιτίας της ανάπτυξης της ανταλλακτικής οικονομίας. Πράγματι, μπορούμε να υποθέσουμε ότι το ένα τρίτο του πληθυσμού δεν επιζεί πλέον παρά μόνο εξαιτίας της ανάπτυξης της ανταλλαγής ή των τοπικών συστημάτων πληρωμής. Αυτό σημαίνει ότι ένα μέρος της Ελλάδας έχει –στην πράξη– ήδη βγει από τη ζώνη του Ευρώ. Και αυτό το φαινόμενο τείνει να επιταχυνθεί. Θα μπορούσε μάλιστα να προκαλέσει σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα μία κατάρρευση των δημοσιονομικών πηγών, οι οποίες προφανώς πληρώνονται σε ευρώ. Μ’ αυτό τον τρόπο η de jure έξοδος της Ελλάδας από τη ζώνη του Ευρώ, θα έρθει ως επιστέγασμα αυτής της de facto διαδικασίας, είτε αυτό αρέσει στον κ. Σαμαρά είτε όχι, τον πρωθυπουργό της Ελλάδας που είναι μ’ αυτό τον τρόπο συνένοχος για τον στραγγαλισμό της χώρας του.
Ειδικότερα, η κατανάλωση έχει περισταλεί με εξαιρετικά ισχυρό τρόπο, όπως αποκαλύπτει έγγραφο της ελληνικής στατιστικής υπηρεσίας (http://f.hypotheses.org/wp-content/blogs.dir/981/files/2012/11/Gr%C3%A8ce-retail-trade.pdf). Είναι ακριβώς σ’ αυτό το σημείο που μπορούμε να μετρήσουμε το μέγεθος της καταστροφής που πραγματοποιείται σ’ αυτή τη χώρα. Σε σχέση με το επίπεδο του 2005, το επίπεδο των λιανικών πωλήσεων έπεσε κατά 24% και κατά 15% όσον αφορά τη διατροφική παραγωγή. Και μολονότι μπορούμε να ελπίζουμε ότι αυτή η πτώση ισοσταθμίστηκε σε κάποιο βαθμό από την ανάπτυξη των δικτύων ανταλλαγής για τη διατροφή και από την άμεση κατανάλωση, το ίδιο δεν μπορεί να ισχύει για κάποιες καταναλώσεις, όπως αυτές των δημόσιων υπηρεσιών (παιδεία, υγεία).
Πίνακας Ι. Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ
Πέραν επομένως από την οικονομική και την κοινωνική καταστροφή, είμαστε μάρτυρες και μίας ανθρωπιστικής καταστροφής. Πρόκειται για έγκλημα το οποίο οι πολιτικοί μας είχαν –και έχουν πάντα– τα μέσα να αποφύγουν. Αρνούνται όμως να αντιμετωπίσουν την ιδέα μίας στάσης πληρωμών (défaut) της Ελλάδας, η οποία ωστόσο είναι αναπόφευκτη, χωρίς να σταματούν να ζητάνε θυσίες από έναν λαό που βρίσκεται στα όρια των δυνάμεων του.
Ας ελπίσουμε πως ο κύριος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όντας άξιος εκπρόσωπος ενός συναισθηματικού σοσιαλισμού, θα έχει ένα δάκρυ για την Ελλάδα. Ένα δάκρυ όμως, τίποτα περισσότερο…
Πηγή: RussEurope
Μετάφραση: Μιχάλης Σκομβούλης
Μπορούμε να υποθέσουμε ότι το ένα τρίτο του πληθυσμού δεν επιζεί πλέον παρά μόνο εξαιτίας της ανάπτυξης της ανταλλαγής ή των τοπικών συστημάτων πληρωμής. Αυτό σημαίνει ότι ένα μέρος της Ελλάδας έχει –στην πράξη– ήδη βγει από τη ζώνη του ευρώ.Η στατιστική υπηρεσία της Ελλάδας μόλις δημοσίευσε τα τελευταία της δεδομένα (http://f.hypotheses.org/wpcontent/blogs.dir/981/files/2012/11/Gr%C3%A8ce-PIB-trimestriel.pdf) και βρίσκονται σε αντίθετη κατεύθυνση από τους «παρατηρητές» που πίστευαν σε μία βελτίωση της κατάσταση σ’ αυτή τη δυστυχισμένη χώρα. Η οικονομία συνεχίζει να καταρρέει και μάλιστα μ’ ένα ρυθμό που πλέον είναι γρήγορος. Σε σταθερή αξία το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν μειώθηκε από τα 211 δις ευρώ σε 171 δις, πρόκειται δηλαδή για μία συσσωρευμένη πτώση του 19% από το πρώτο τρίμηνο του 2009. Βρισκόμαστε μπροστά σε μία πραγματική καταστροφή.
Η στατιστική υπηρεσία της Ελλάδας μόλις δημοσίευσε τα τελευταία της δεδομένα (http://f.hypotheses.org/wpcontent/blogs.dir/981/files/2012/11/Gr%C3%A8ce-PIB-trimestriel.pdf) και βρίσκονται σε αντίθετη κατεύθυνση από τους «παρατηρητές» που πίστευαν σε μία βελτίωση της κατάσταση σ’ αυτή τη δυστυχισμένη χώρα. Η οικονομία συνεχίζει να καταρρέει και μάλιστα μ’ ένα ρυθμό που πλέον είναι γρήγορος. Σε σταθερή αξία το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν μειώθηκε από τα 211 δις ευρώ σε 171 δις, πρόκειται δηλαδή για μία συσσωρευμένη πτώση του 19% από το πρώτο τρίμηνο του 2009. Βρισκόμαστε μπροστά σε μία πραγματική καταστροφή.
Η ταχύτητα αυτής της πτώσης οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Υπάρχουν καταρχάς οι πολιτικές της λιτότητας που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω της Τρόικα. Και υπό αυτή τη σκοπιά, η γαλλική κυβέρνηση, που ευθυγραμμίζεται με τις εντολές που υπαγορεύει η Τρόικα, φέρει μία αδιαμφισβήτητη ευθύνη στην καταστροφική εξέλιξη της ελληνικής οικονομικής κατάστασης.
Σ’ ένα δεύτερο επίπεδο η περιστολή της πίστης και η συνεπαγόμενη ανάπτυξη της ανταλλακτικής οικονομίας καταλήγουν στην επιτάχυνση της διαδικασίας κατάρρευσης. Ολόκληροι τομείς της ελληνικής οικονομίας έχουν σταματήσει, όχι γιατί δεν έχουν πελάτες (ειδικά όσον αφορά τις εξαγωγές), αλλά γιατί δεν μπορούν πλέον να χρηματοδοτήσουν τον κύκλο της παραγωγής τους. Την ίδια στιγμή, άλλοι τομείς βγαίνουν από την επίσημη οικονομία εξαιτίας της ανάπτυξης της ανταλλακτικής οικονομίας. Πράγματι, μπορούμε να υποθέσουμε ότι το ένα τρίτο του πληθυσμού δεν επιζεί πλέον παρά μόνο εξαιτίας της ανάπτυξης της ανταλλαγής ή των τοπικών συστημάτων πληρωμής. Αυτό σημαίνει ότι ένα μέρος της Ελλάδας έχει –στην πράξη– ήδη βγει από τη ζώνη του Ευρώ. Και αυτό το φαινόμενο τείνει να επιταχυνθεί. Θα μπορούσε μάλιστα να προκαλέσει σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα μία κατάρρευση των δημοσιονομικών πηγών, οι οποίες προφανώς πληρώνονται σε ευρώ. Μ’ αυτό τον τρόπο η de jure έξοδος της Ελλάδας από τη ζώνη του Ευρώ, θα έρθει ως επιστέγασμα αυτής της de facto διαδικασίας, είτε αυτό αρέσει στον κ. Σαμαρά είτε όχι, τον πρωθυπουργό της Ελλάδας που είναι μ’ αυτό τον τρόπο συνένοχος για τον στραγγαλισμό της χώρας του.
Ειδικότερα, η κατανάλωση έχει περισταλεί με εξαιρετικά ισχυρό τρόπο, όπως αποκαλύπτει έγγραφο της ελληνικής στατιστικής υπηρεσίας (http://f.hypotheses.org/wp-content/blogs.dir/981/files/2012/11/Gr%C3%A8ce-retail-trade.pdf). Είναι ακριβώς σ’ αυτό το σημείο που μπορούμε να μετρήσουμε το μέγεθος της καταστροφής που πραγματοποιείται σ’ αυτή τη χώρα. Σε σχέση με το επίπεδο του 2005, το επίπεδο των λιανικών πωλήσεων έπεσε κατά 24% και κατά 15% όσον αφορά τη διατροφική παραγωγή. Και μολονότι μπορούμε να ελπίζουμε ότι αυτή η πτώση ισοσταθμίστηκε σε κάποιο βαθμό από την ανάπτυξη των δικτύων ανταλλαγής για τη διατροφή και από την άμεση κατανάλωση, το ίδιο δεν μπορεί να ισχύει για κάποιες καταναλώσεις, όπως αυτές των δημόσιων υπηρεσιών (παιδεία, υγεία).
Πέραν επομένως από την οικονομική και την κοινωνική καταστροφή, είμαστε μάρτυρες και μίας ανθρωπιστικής καταστροφής. Πρόκειται για έγκλημα το οποίο οι πολιτικοί μας είχαν –και έχουν πάντα– τα μέσα να αποφύγουν. Αρνούνται όμως να αντιμετωπίσουν την ιδέα μίας στάσης πληρωμών (défaut) της Ελλάδας, η οποία ωστόσο είναι αναπόφευκτη, χωρίς να σταματούν να ζητάνε θυσίες από έναν λαό που βρίσκεται στα όρια των δυνάμεων του.
Ας ελπίσουμε πως ο κύριος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όντας άξιος εκπρόσωπος ενός συναισθηματικού σοσιαλισμού, θα έχει ένα δάκρυ για την Ελλάδα. Ένα δάκρυ όμως, τίποτα περισσότερο…
Πηγή: RussEurope
Μετάφραση: Μιχάλης Σκομβούλης
Σχόλια