Η πρώην υπουργός και κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ διάλεξε εκείνο το μεσημέρι του χρόνου που η Αθήνα είναι πιο άδεια από ποτέ για να συναντηθεί με τον προφυλακισμένο πλέον Ιωάννη Σμπώκο στην οδό Μεσογείων 30. Ήταν 15 Αυγούστου 2012, η ώρα έδειχνε 3 το μεσημέρι και οι παγωμένοι καπουτσίνοι ξεδιψούσαν τους λιγοστούς πελάτες της πλατείας Κολωνακίου.
Ο Σμπώκος εκτός από το διαμέρισμα είχε φροντίσει, προφανώς για «τεχνικούς» λόγους να νοικιάσει και το πλυσταριό της παλαιάς πολυκατοικίας. Έτσι ήταν σίγουρος πως οι συνομιλίες που είχε με κορυφαία στελέχη του Κινήματος δεν θα μπορούσαν εύκολα να καταγραφούν. Άλλωστε η πρώην υπουργός είχε αφήσει στον αστυνομικό συνοδό της ακόμη και το κινητό της όταν ανέβηκε στο γραφείο του πρώην στενού συνεργάτη του Άκη Τσοχατζόπουλου.
Στο πρόσωπό της τόσο ο Άκης Τσοχατζόπουλος, όσο και Ιωάννης Σμπώκος έβλεπαν έναν δικό τους άνθρωπο με άκρες τόσο στην εγχώρια διαπλοκή όσο και στην ευρωπαική. Έπρεπε να την πάρουν με το μέρος τους σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια του Άκη να μείνει εκτός Κορυδαλλού. Η εν λόγω κυρία δεν έκρυβε την αδυναμία της στους ισχυρούς άνδρες και στο χρήμα. Ο Άκης μπορούσε να της εξασφαλίσει μυθικά ποσά με την προυπόθεση ότι θα εξακολουθούσε να απολαμβάνει το πλούσιο πρωινό του με θέα την Ακρόπολη. Τόσο εκείνος όσο και ο Σμπώκος έβαλαν την πρώην υπουργό στο κόλπο και την έκαναν συμμέτοχη στη προσπάθεια για το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος. Στην μεγάλη παρέα είχε από νωρίς καταφέρει να εισχωρήσει και γνωστός διαφημιστής που διατηρούσε διαχρονικά στενές σχέσεις με το ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα με την πρώην υπουργό. Στις τελευταίες εκλογές ο διαφημιστής κατέβαλλε κάθε προσπάθεια να εξαλείψει από τα ΜΜΕ αρνητικές αναφορές για το πρόσωπο της φιλόδοξης πολιτικού.
Ακόμη και όταν ο Σμπώκος-όπως απεκάλυψε ο Βασίλης Λαμπρόπουλος στο ΒΗΜΑ-γρονθοκόπησε τον Άκη στην γιάφκα της Μεσογείων, η πρώην υπουργός εξακολουθούσε να διατηρεί επαφές και με τους δύο άνδρες οι οποίοι στο μεταξύ πλακωνόντουσαν για τα λεφτά. Επικές είναι οι αναφορές του Άκη στα ημερολόγιά του για τον περίφημο Bosco. Aπό κοντά και ο διαφημιστής με τις καλές προσβάσεις στο Μέγαρο Μαξίμου, ανεξαρτήτως πρωθυπουργού. Άλλωστε η πρόσφατη ιστορία έχει δείξει ότι οι μεν καλύπτουν τους δε καθώς εναλλάσονται στην εξουσία.
Εκείνη-η πρώην υπουργός-αισθάνθηκε να την λούζει κρύος ιδρώτας στο άκουσμα του θανάτου του Βλάσση Καμπούρογλου. Το ίδιο και ο διαφημιστής. Άλλωστε δεν ήταν λίγες οι φορές που είχαν καθήσει στο ίδιο τραπέζι με τον νεκρό.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ ο Βλάσσης Καμπούρογλου βρέθηκε νεκρός σε ξενοδοχείο της Τζακάρτα στην Ινδονησία, όπου είχε καταφύγει από τις 27 Σεπτεμβρίου 2012 φοβούμενος για τη ζωή του. Χωρίς εμφανή ίχνη εγκληματικής ενέργειας ή αυτοχειρίας, λένε οι πληροφορίες. Εντελώς “επιστημονικά”.
Το κύριο μέρος της αμφιλεγόμενης επιχειρηματικής δραστηριότητας του Βλάσση Καμπούρογλου σχετιζόταν με την λειτουργία της εταιρείας Drumillan που μνημονεύεται στο σκάνδαλο Τσοχατζόπουλου,με τα εξοπλιστικά προγράμματα.
Η Drumilan International (Hellas) εταιρεία «Αντισταθμιστικών Ωφελημάτων» ιδρύθηκε το 1998, μετά την υπογραφή της συμφωνίας για την αγορά των TOR-M1 από τον Γιάννη Σμπώκο και τον Μιχαήλ Βορομπιόφ, εκπρόσωπο της ρωσικής εταιρείας ANTEY, της εταιρείας δηλαδή που κατασκεύαζε και πουλούσε τους TOR Μ-1. Το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρείας, μεταξύ άλλων, το αποτελούσαν οι Φουάντ Αλ Ζαγιάτ του Μισέλ, πορτογάλος υπήκοος, επιχειρηματίας, κάτοικος Λευκωσίας Κύπρου, καθώς και ο αποθανών στην Τζακάρτα Βλάσσης Καμπούρογλου που διέμενε επί σειρά ετών στην λεωφόρο Πεντέλης στα Μελίσσια, είχε παντρευτεί μια Αγγλίδα κι είχε δύο παιδιά. Σύμφωνα με συνεργάτες του ο Βλάσσης Καμπούρογλου διέμενε πιθανόν στην Βραζιλία και στην Ελβετία, χωρίς αυτές οι αναφορές να έχουν επιβεβαιωθεί μέχρι στιγμής...
Η Drumilan Offset Program Ltd του Φουάντ Αλ Ζαγιάτ και η Drumilan International (Hellas) ΑΕ ήταν αδελφές εταιρείες και σε αυτές μεταφέρθηκαν κατ' αρχήν τα 25 εκατ. δολάρια των αντισταθμιστικών ωφελημάτων (offsets) από την Αntey.
Ο Βλάσης Καμπούρογλου κατέθεσε για το θέμα στην επιτροπή της Βουλής τον Δεκέμβριο του 2004, ισχυριζόμενος ότι «η εταιρεία με έδρα την Αθήνα δεν έχει εισπράξει κανένα ποσό από τη σύμβαση αντισταθμιστικών». Μάλιστα τότε δήλωσε «ηλίθιος», διότι η εταιρεία της οποίας προΐστατο (Drumilan), δεν είχε έσοδα, παρά το γεγονός ότι είχε αναλάβει έργα ύψους 770 εκατ. ευρώ.
Ο θάνατος του Βλάση Καμπούρογλου έρχεται να προστεθεί σε δύο δολοφονίες Ρώσων που είχαν προσπαθήσει να βρουν την άκρη του νήματος για την υπόθεση προμήθειας των ρωσικών TOR M1 στην Ελλάδα.
Τον Φεβρουάριο του 1999 ο τότε γενικός διευθυντής Εξοπλισμών Γιάννης Σμπώκος και σήμερα κατηγορούμενος και ο Ι. Βορόμπιεφ, πρόεδρος του ρωσικού ομίλου Almaz-Antey, υπέγραψαν τη σύμβαση για την προμήθεια των οπλικών συστημάτων TOR-M1.
Ομως η συμφωνία διεκπεραιωνόταν κανονικά και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για την τύχη των αντισταθμιστικών ωφελημάτων (Α/Ω), αξίας 73 εκατ. δολαρίων.
Ο Σπύρος Τραυλός, διάδοχος του Γιάννη Σμπώκου, όταν αναζήτησε τα χρήματα, διαπίστωσε ότι η Drumilan είχε κλείσει τα γραφεία της στην Αθήνα και ο εκπρόσωπός της κ. Φουάντ Αλ Ζαγιάτ μαζί με τον έλληνα συνεργάτη του Βλάση Καμπούρογλου είχαν εξαφανιστεί.
Ο Τραυλός ενημέρωσε τον διευθυντή της Almaz-Antey Ιγκόρ Κλίμοφ, προσωπικό φίλο του Βλαντιμίρ Πούτιν. Διαπιστώθηκε ότι περίπου 45 εκατ. δολάρια από τα χρήματα αυτά είχαν καταλήξει στην τράπεζα Western Bank του Μαυροβουνίου και περίπου 12 εκατ. εντοπίστηκαν σε λογαριασμό του προηγούμενου προέδρου Βορόμπιεφ στην Privi Bank της Μόσχας.
Ο ίδιος ο Πούτιν έδωσε εντολή στον Ιγκόρ Κλίμοφ να ηγηθεί αντιπροσωπείας που θα μετέβαινε στην Ελλάδα προκειμένου να ανακαλυφθεί τι είχε συμβεί.
Τον Μάιο του 2003 οι Ρώσοι ήρθαν στο ΥΕΘΑ και έκαναν πολυήμερες έρευνες. Ομως μερικές εβδομάδες αργότερα και ενώ έλληνας αξιωματούχος βρισκόταν στην Μόσχα για αυτήν την υπόθεση, πληροφορήθηκε στην Κόκκινη Πλατεία ότι ο Κλίμοφ είχε δολοφονηθεί! Το απόγευμα της ίδιας ημέρα,ς σε μια κωμόπολη κοντά στη Μόσχα, δολοφονήθηκε και ο Σεργκέι Σίτκο, στενός συνεργάτης του Κλίμοφ και πρόεδρος θυγατρικής της Almaz.
Τώρα η αγωνία όλων των υπολοίπων εμπλεκομένων στην υπόθεση είναι να κλείσει εδώ η ιστορία και να μην φτάσει στους ίδιους η τσιμπίδα του Νόμου. Σ΄ αυτή την περίπτωση η Χαριλάου Τρικούπη θα μετακομίσει στον Κορυδαλλό και κάποιοι από το πολιτικό και ευρύτερα μηντιακό προσωπικό της χώρας μπορεί να πάνε φυλακή ως ηθικοί αυτουργοί σε δολοφονίες! Αυτό ξεπερνά ακόμη και την λίστα Λαγκάρντ. Είναι στο χέρι της δικαιοσύνης να καθαρίσει ως το κόκκαλο την βρώμικη αυτή υπόθεση με τους 3 (;) νεκρούς.
Για το πως στήθηκε η κομπίνα το ρεπορτάζ που ακολουθεί από ένα τεύχος του ιστορικού και γενναίου για την εποχή του περιοδικού “Αντί”
του Ρεπόρτερ
Όσα διαδραματίστηκαν με αφορμή την πώληση των ΤΟΡ στην Ελλάδα ξεπερνούν τελικά ακόμα και τη φαντασία του Τζων Λε Καρρέ, ο οποίος έχει περιγράψει εκπληκτικά τις διαμάχες που ξέσπασαν στην πρώην σοβιετική αυτοκρατορία μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού.
Ο άνθρωπος που έβαλε ο Βλαντιμίρ Πούτιν να ξεκαθαρίσει την «Αλμάζ – Αντέϊ», την εταιρεία δηλαδή που μας πούλησε τους ΤΟΡ, δολοφονήθηκε εν ψυχρώ, όταν άρχισε να ερευνά ορισμένους τραπεζικούς λογαριασμούς. Δολοφονήθηκαν επίσης ο Ι. Κλίμωφ και ο βοηθός του, μια ημέρα (!!!) μετά την επιστροφή τους από την Ελλάδα, όπου είχαν έρθει για να ερευνήσουν την υπόθεση των αντισταθμιστικών. Ο Ιγκόρ Κλίμωφ, που δολοφονήθηκε πέρυσι το καλοκαίρι εν ψυχρώ έξω από το σπίτι ήταν άνθρωπος του Πούτιν και γενικός διευθυντής της «Αλμάζ – Αντέϊ» ήταν . Όπως λέγεται στη Μόσχα τον έφαγαν επειδή πήγε να ελέγξει κάποιες οικονομικές δοσοληψίες που αφορούσαν μεσάζοντες. Λίγο πριν τη δολοφονία του είχε πει: «Δεν είμαστε ικανοποιημένοι από τον τρόπο που εξελίσσονται σήμερα οι εξαγωγές». Εννοούσε φυσικά τις εξαγωγές προς Ελλάδα και Κύπρο.
Αργότερα δικάστηκε και καταδικάστηκε στη Μόσχα και ο Μιχαήλ Βορομπιόφ, ο άνθρωπος δηλαδή που υπέγραψε τη συμφωνία αγοράς των TOR-M1 με τον Γιάννη Σμπώκο (διευθυντή εξοπλισμών τότε του υπουργείου Εθνικής Άμυνας) κατόπιν εντολής του Άκη Τσοχατζόπουλου.
Ο πόλεμος των μεσαζόντων για τον έλεγχο της εταιρείας που κατασκευάζει τους ΤΟR-M1, της «ΑΛΜΑΖ – ΑΝΤΕΥ» άρχισε από τη δεκαετία του 90 ακόμα. Στην αρχή ήταν δύο ξεχωριστές εταιρείες και τις διεκδικούσαν, μεταξύ άλλων ο «ολιγάρχης» Ποτάνιν της «Ιντερός» και ο Ηλία Κλεμπανόφ, πρώην αντιπρόεδρος της ρώσικης κυβέρνησης και αναπληρωτής πρωθυπουργός. Ο Κλεμπανόφ ήθελα να πάρει την «Αλμάζ» και στη συνέχεια την «Αντέϊ» και να τις θέσεις υπό τον έλεγχο της «Αμπαρανίτελνε Συστέμι» (OC) , στην οποία ήταν μέτοχοι ο ίδιος και ο Ποτάνιν. Ο πραγματικός στόχος ήταν βέβαια να θέσουν όλη την Πολεμική Βιομηχανία της Ρωσίας υπό τον έλεγχό τους.
Αντέδρασε όμως ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ο οποίος προχώρησε στην συνένωση των δύο εταιρειών υπό τον άμεσο έλεγχο της κυβέρνησής του. Το 1994 η Αντέϊ είχε ήδη υπογράψει το πρώτο μεγάλο συμβόλαιο για την πώληση των S-300 στην Κίνα και την Κύπρο (780 εκ $).
Την ίδια χρονιά κατοχυρώνεται στο Ληξιαρχείο Κύπρου και η γνωστή μας Drumilan Offset Program Ltd.
Ο άνθρωπος που έβαλε ο Πούτιν να διοικήσει το ενιαίο συγκρότημα ήταν ο επίσης γνωστός μας Βίκτωρ Ιβανώφ. Το 2000, ο Ιβανώφ προχώρησε επίσης στην συνένωση της «Ροσβαρουζένιε» με την Προμεξπόρτ, σε μια νέα εταιρεία , την «Ροσαμπαρόν – Εξπορτ» (ROSOBORONEXPORT) την εταιρεία δηλαδή που μας πούλησε τους ΤΟR-M1.
Στην Ελλάδα η σύγκρουση συμφερόντων για τους ΤΟΡ άρχισε πριν ακόμα την υπογραφή της σύμβασης. Στην τελευταία φάση του διαγωνισμού για την προμήθεια των SHORADS («Συστήματα Βραχέως Βεληνεκούς») κύριος αντίπαλός των ρωσικών συστημάτων ήταν τότε οι καναδικοί ADATS της OERLICON AEROSPACE. Οι ADATS ήταν κατά 12,6 δισεκατομμύρια δραχμές φθηνότεροι και για να αποφύγει το σκόπελο ο Άκης Τσοχατζόπουλος επέλεξε την οδό της απ΄ ευθείας ανάθεσης και στις 1111/1998 ενέκρινε την προμήθεια 21 ρωσικών συστημάτων με δικαίωμα προαίρεσης άλλα 29. Άλλος αντίπαλος των ΤΟΡ ήταν οι γαλλικοί Crotale.
Η κάθε πλευρά έχει βεβαίως τα επιχειρήματα της για το ποιο σύστημα ήταν το καλύτερο για τις ελληνικές συνθήκες. Οι Ρώσοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι «είναι αδιανόητο» να συγκρίνουν τους TOR-M1 με τους Crotale, ή άλλου είδους συστήματα. Και τους θεωρούν, μαζί με τους ADATS «απλοϊκά» οπλικά συστήματα. Δηλώνουν επίσης ότι οι TOR-M1 είναι όπλο «τέταρτης γενιάς» , ενώ οι άλλοι «δεύτερης». Από την άλλη μεριά η επιλογή των ρωσικών συστημάτων προκάλεσε από την πρώτη στιγμή τις έντονες αντιδράσεις του «κατεστημένου» των αντιπροσώπων οπλικών συστημάτων που «περιφέρονται» στους διαδρόμους του υπουργείου. Κύριο επιχείρημα αυτής της πλευράς είναι ότι οι ΤΟΡ δεν είναι συμβατοί με την υπόλοιπη ελληνική αεράμυνα.
Στο κέντρο της σύγκρουσης βρίσκεται ο Φουάτ Αλ Ζαγιάτ ο Σύρος έμπορος όπλων που κρυβόταν πίσω από την «Drumilan Offset Program Ltd και την «Drumilan International (Hellas) Α.Ε » στις οποίες μεταφέρθηκαν καταρχήν τα 25.000.000 δολάρια των offsets από την «Αντέϊ». Συνεταίρος του Φουάτ στην Ελληνική «Ντρουμίλαν» ήταν ο Βλάσης Καμπούρογλου.
Έχουν γραφεί πολλά μέχρι σήμερα για τις υπόγειες και επίγειες σχέσεις του Φουάντ. Από όλα όσα εντοπίσαμε σημειώνουμε τη σχέση του με τον Μάρκο Σιαπάνη, παλαιό συνεταίρο του Σωκράτη Κόκκαλη στην υπόθεση του ρωσικού ΛΟΤΤΟ. Ο Σιαπάνης είναι από τους μεγάλους μεσάζοντες μεταξύ Ελλάδας – Ρωσίας με έδρα την Κύπρο.
Στα αντίπαλα συμφέροντα των προηγουμένων κατατάσσεται καταρχήν ο επιχειρηματίας από την Τασκένδη, Λάμπρος Μπαρτζώκας (κατάγεται από πολιτικούς πρόσφυγες) ο οποίος εμφανίζεται ως κύριος μέτοχος της Industrial Solution, η οποία ανέλαβε μετά τη διάλυση της Drumilan τα αντισταθμιστικά (offsets)
Στην υπόθεση έχει εμπλακεί και ο γνωστός από παλιά για τις σχέσεις του με τη Ρωσία επιχειρηματία Γιάννης Γιαννίκος, πρόεδρος της «Ιντρατέκ Κορπορέσιον». Ο κ. Γιαννίκος ήταν ο πρώτος που είχε σύμβαση αντιπροσώπου με την Αλμάζ – Αντέϊ, αλλά όταν τον «άδειασαν» κατέφυγε στη δικαιοσύνη. Ο κ. Γιαννίκος είναι επίσης γνωστός από τις δικαστικές διαμάχες του με τον κ. Μπόμπολα για την υπόθεση της Σοβιετικής Εγκυκλοπαίδειας.
Ο μόνος πάντως κερδισμένος μέχρι στιγμής πρέπει να είναι ένας άλλος μεσάζοντας, ο Κωνσταντίνος Δαφέρμος, ο οποίος έχει ήδη πουλήσει στο υπουργείο Άμυνας το αντιαρματικό σύστημα «Kornet – E». ….
Πως έγινε η δουλειά
Αυτό που τον βαρύνει περισσότερα από όλα τον Άκη Τσοχατζόπουλο – και κατά τη γνώμη μας αποτελεί πρόκριμα για το αποτέλεσμα των εργασιών της Εξεταστικής Επιτροπής – είναι ότι ενέκρινε την αγορά των προβληματικών συστημάτων TOR, χωρίς να δοθούν από τη ρώσικη πλευρά οι προβλεπόμενες νόμιμες εγγυήσεις. Επιπλέον ο ίδιος και ο Σμπώκος έδωσαν στους Ρώσους προκαταβολή χωρίς την προσκόμιση τραπεζικής εγγυητικής επιστολής.
Αντί για εγγυήσεις, οι Ρώσοι έστειλαν απλώς δυο υπουργικές επιστολές, οι οποίες νομικώς έχουν την αξία ευχετήριων επιστολών – «τι κάνει η οικογένεια», «πότε θα γίνει ο γάμος στο Παρίσι» κλπ. Αγόρασε δηλαδή «γουρούνι στο σακί» με αποτέλεσμα ,εκτός των άλλων, το σύστημα να μην λειτουργεί και οι Ρώσοι να κάνουν τον ανήξερο. Η πρώτη επιστολή εστάλη κατά το χρόνο αρχικής σύμβασης. Η δεύτερη από τον υπουργό Γκούντριν, το 2003.
Το αποτέλεσμα της ανυπαρξίας νομικών εγγυήσεων είναι η πλήρης επιχειρησιακή ακινησία των TOR, αφού δεν έχουν ανταλλακτικά, εξαρτήματα και λογισμικό για να τα λειτουργήσουν. Σύμφωνα με έγγραφα που έχουμε στη διάθεσή μας η σημερινή επιχειρησιακή κατάσταση των συστημάτων είναι: εκτός λειτουργίας 14 εκτοξευτές, σε σύνολο 21 και 5 οχήματα μεταφοράς – φόρτωσης πυρομαχικών σε σύνολο 10.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Από το ποσό του συνολικού τιμήματος, το υπουργείο Άμυνας (ΥΕΘΑ) έχει καταβάλει μέχρι σήμερα στην ROSOBORONEXPORT 75.170.326,32 δολάρια (το 70% περίπου) «έχοντας παραλάβει συστήματα που δεν είναι δυνατόν να συμπεριληφθούν στην αμυντική θωράκιση της χώρας , διότι δεν έχει γίνει η απαιτούμενη συμβατική διασύνδεση – διαλειτουργικότητα του συστήματος TOR-M1 με το Ενοποιημένο Σύστημα Αεράμυνας που αποτελεί αντικείμενο της κύριας σύμβασης».
Δεν μπορούν δηλαδή να συνδυασθούν με τα άλλα οπλικά συστήματα της αεράμυνας και θα «παίζουν» μόνα τους, αν καταφέρουν ποτέ να τα κάνουν να λειτουργήσουν.
Επισημαίνουμε και κάποια άλλα σημεία – κλειδιά της δύσοσμης αυτής υπόθεσης:
Σύμφωνα με το Πρακτικό της Επιτροπής Τεχνοοικονομικής Αξιολόγησης, το σύστημα που προσέφερε η καναδική OERLICON AEROSPACE, όχι μόνο ήταν κατά 12,6 δισεκατομμύρια δραχμές φθηνότερο, αλλά κάλυπτε επιπλέον « το μείζον μέρος των βασικών και μη βασικών χαρακτηριστικών της εγκεκριμένης από το ΣΑΓΕ μελέτης» του για τις προδιαγραφές της προμήθειας «συστημάτων βραχέως βεληνεκούς» (SHORADS).
Για να αποφύγει τον σκόπελο αυτό, ο κ. Τσοχατζόπουλος επέλεξε την οδό της απ΄ ευθείας ανάθεσης (όλοι αντιλαμβάνονται πλέον το λόγο) και στις 11 /11/1998 ενέκρινε την προμήθεια 21 ρωσικών συστημάτων με δικαίωμα προαίρεσης άλλα 29!!!
Στις 12/2/99 μπαίνει στο παιχνίδι και ο Ι. Σμπώκος (Γενικός Διευθυντής της Διεύθυνσης Αμυντικών Εξοπλισμών) και κατακυρώνει την απ΄ ευθείας ανάθεση στους Ρώσους, επικαλούμενος τις διατάξεις του Π.Δ. περί μοναδικού κατασκευαστή και περί κάλυψης κατεπειγουσών αναγκών. Όπως είδαμε όμως αγόρασαν συστήματα που δεν λειτουργούν ακόμα. Τόσο κατεπείγουσα ήταν όπως φαίνεται για τον κ. Τσοχατζόπουλο η προμήθεια.
Και όχι μόνον αυτό. Την ίδια ημέρα ο Σμπώκος ενέκρινε τη χορήγηση προκαταβολής χωρίς την προσκόμιση τραπεζικής εγγυητικής επιστολής. Η προκαταβολή δόθηκε σε δυο δόσεις, η πρώτη ύψους 30% και η δεύτερη ύψους 20%.
Το αρχικό συμβατικό τίμημα ήταν 519.053.910 δολάρια. Στις 18/2/2000, ο Σμπώκος ενεργοποιεί το δικαίωμα προαίρεσης και υπογράφει την 1η Συμπλήρωση (Amendment) της σύμβασης ζητώντας άλλα 4 TOR-M1 που ανεβάζουν το συνολικό τίμημα στα 818.695.684 δολάρια και την προκαταβολή κατά 147.820.886 δολάρια.
Επί Τσοχατζόπουλου οι καταβολές γινόντουσαν προς την ρώσικη εταιρεία ALMAZ –ANTEY που ήταν και ο αντισυμβαλλόμενος με το ΥΕΘΑ. ¨Όταν όμως μπήκε στο παιχνίδι και Γιάννος Παπαντωνίου άλλαξε και η αντισυμβαλλόμενη εταιρεία και στην 3η Τροποποίηση ( Φ. 600/554945 Σ. 941/2.6.2003) αντικαταστάθηκε από την ROSOBORONEXPORT. Την ίδια ημέρα δόθηκε από τον κ. Παπαντωνίου εντολή να καταβληθεί στη νέα εταιρεία ποσοστό 20% του συμβατικού τιμήματος , δηλαδή ποσού 147.820.886 δολαρίων. Και έγινε αυτό πριν την ολοκλήρωση της διασύνδεσης του συστήματος στο Ενοποιημένο Σύστημα Αεράμυνας της Ελλάδας.
Ύστερα από όλα αυτά τι άλλο μπορεί να προσθέσει κανείς; Μόνο ότι θα ήταν προτιμότερο να κρυφτούν κάπου και να μην κάνουν δηλώσεις.
Και η αλήθεια των λογαριασμών
Στις 24/4/2000 με επιστολή του υπουργείου Εθνικής Άμυνας (Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών, Διεύθυνση Αντισταθμιστικών) πληροφορεί την κατασκευάστρια εταιρεία των TOR-M1, CONCERN ANTEY, ότι πιστώθηκαν στην «Drumilan International» 250.817.577 $ για αντισταθμιστικά.
Ως γνωστόν το ποσό αυτό δεν αντιστοιχεί σε ρευστό χρήμα, αλλά έργα , υπηρεσίες κλπ.
Ύστερα από λίγους μήνες, όμως, και ενώ δεν έχει υλοποιηθεί κανένα αντισταθμιστικό φεύγει από το CONCERN ANTEYτο 10% του ανωτέρω ποσού σε «καυτό χρήμα» προς την ελληνική και κυπριακή «Ντρουμίλαν» και στη συνέχεια χάνεται σε κρυφούς λογαριασμούς και offshore εταιρείες..
Στις 25/09/2000 από το CONCERN ANTEY πηγαίνουν στην Drumilan Offset Program Ltd, 21.081.757 $ , στο λογαριασμό 001-33-142388 του κεντρικού καταστήματος της Popular Bank, Λευκωσίας, μέσω του λογαριασμού 361-54-634 της International Moscow Bank. (Receiver’s Correspondent: Bank of New York, (1Wall Street, Floor 8, New York)
Στις 02/11/2000 από το CONCERN ANTEY πηγαίνουν στην Drumilan International (Hellas) Α.Ε 4.000.000 $, στο λογαριασμό «125-87-81 S» της Credit Agricole Indosuez (Suisse) 4 Qual General Guissan, Geneva. (Intermediary: Account No 361.54.634 Citibank New York)
Η καταβολή των 25.091.757$ συνολικά, ποσού δηλαδή που αντιστοιχεί στο 10% της πίστωσης που βεβαίωσε το ελληνικό υπουργείο Εθνικής Άμυνας στις 24/4/200 έγινε βάση της συμφωνίας ΚΑ/3000401 της 18/7/2000, Invoice No OP 2000/1 της 14/09/2000
Όλα τα προηγούμενα είναι αδιαμφισβήτητα, διασταυρωμένα και δημοσιεύσιμα. Από εκεί και πέρα μη επιβεβαιωμένες πληροφορίες λένε ότι από τα 21 εκ. της κυπριακής Ντρουμίλαν:
Τα 6. 000.000 πήγαν σε κάποια εταιρεία Blue Bell. Ποιοι συμμετέχουν σε αυτήν κύριοι της κυβέρνησης;
Τα 3.000.000 πήγαν σε έναν Κύπριο μεσάζοντα.
Και τα υπόλοιπα τα έφαγε εκείνος που έκανε την δουλειά; Ποιος είναι;
πηγή
Σχόλια