Σ' αυτό το πάρτι δεν θα είμαι εγώ...

Οι τιμές των μετοχών ανεβαίνουν, επιχειρηματικά σχήματα του εξωτερικού ακονίζουν τα μαχαίρια τους για τα φιλέτα των ιδιωτικοποιήσεων. Απ’ ό,τι φαίνεται διοργανώνεται ένα πάρτι. Δυστυχώς, δεν μπορώ να σας πω ούτε πότε ξεκινάει, ούτε πόσο θα διαρκέσει. Μπορεί το πάρτι να γίνεται στην αυλή του σπιτιού μας, αλλά εμάς δεν μας έχουν καλέσει. Αντιθέτως, μας έχουν κλείσει στο υπόγειο για να μην μας βλέπουν οι καλεσμένοι και τρομάξουν!

Aυτή είναι η πικρή αλήθεια. Μπορεί η χώρα να παραμείνει στο ευρώ, να αλλάξουν χέρια όλες οι επιχειρήσεις, να γίνουν χιλιάδες αλλαγές, αλλά όλα αυτά δεν θα αφορούν τον πολύ κόσμο. Δεν αναφερόμαστε μόνο στους ανέργους, οι οποίοι μετατρέπονται σε απόκληρους. Αλλά στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.
Αρκεί να σκεφτούμε το εξής: Οι προηγούμενες χρηματιστηριακές άνοδοι είχαν ανταπόκριση στην ευρύτερη κοινωνία. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο υπήρχε διάχυση της ανόδου. Αυτή την φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά.

• Στο πάρτι αυτό δεν είμαστε καλεσμένοι. Βλέποντας το μέλλον, σκεφτόμαστε αν θα υπάρχει μία ελληνική επιχείρηση. Είναι πιθανόν το επόμενο κοινοτικό πακέτο να αφορά αυτό: 
• Λίγο εθνικό χρώμα σε μία Ελλάδα που δεν θα υπάρχει τίποτα το ελληνικό. Και ποιος νοιάζεται; 
• Μπορεί σήμερα να δηλώνουν πολλοί ότι τους είναι αδιάφορο, αλλά δεν είναι έτσι. 
• Μία χώρα ορίζεται από τα συμφέροντα των κατοίκων της. Όταν οι κάτοικοι είναι αμέτοχοι με αυτό που συμβαίνει στην γη τους, τότε δημιουργείται δυσαρμονία. Στην φύση και στην πολιτική η δυσαρμονία δεν γίνεται ανεκτή για πολύ καιρό.

Στις 15 Φεβρουαρίου του 2008 έγραφα στο Capital.gr για ένα όνειρο με τον... Μάντη Κάλχα: «Την ώρα που όλοι θα περιμένουν την απόλυτη καταστροφή και θα ψάχνουν λαγούμι να κρυφτούν, θα κατέβουν στη γη οι άρπαγες, ένα είδος φθονερό και πονηρό. Θα σπείρει τον όλεθρο και την καταστροφή, μέχρι να πάρει στα χέρια του το βιός των ανθρώπων. Η όψη τους τρομερή, δεν θα μπορέσει κάποιος να τους αντισταθεί. Και τότε, όταν τα πάρουν όλα, θα μεταμορφωθούν σε ανθρώπους και θα πάρουν την θέση τραπεζιτών, χρηματιστών και κερδοσκόπων».

• Είναι μία «προφητεία» που άρχισε να εκπληρώνεται. Δεν πρόκειται, φυσικά, για κάποιο παράθυρο που άνοιξε στο υπερπέραν και μας έδωσε από τότε τα μελλούμενα. Είναι η φυσική ροή των πραγμάτων σε μία χώρα που η καταστροφή άργησε να έρθει μία δεκαετία. 
• Κι αυτά που σήμερα σας λέμε, για την πιθανότητα να ζούμε σε μία χώρα που δεν θα είναι δική μας και δεν θα μας αντιπροσωπεύει (με ό,τι αυτό συνεπάγεται), είναι κάτι που επίσης είναι φυσικό να συμβεί. 
• Κάποιοι από εσάς ίσως πουν ότι το προτιμούν αυτό  από την σημερινή Ελλάδα της ανομίας. Ίσως να έχουν δίκιο. Πιθανότατα, όμως, έχουν άδικο. Δεν μπορούν να μετρήσουν την  ισχύ της ωρολογιακής βόμβας που κρύβεται μέσα σε μία τέτοια εξέλιξη...

Θανάσης Μαυρίδης 

thanasis.mavridis@capital.gr

* Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Κεφάλαιο" της 20ης Οκτωβρίου