Ιδού μερικές πρόσφατες απρέπειες, από πλευράς των μεγάλων τραπεζών:
1. Ξέπλυμα χρήματος για λογαριασμό των καρτέλ των ναρκωτικών. Μάλιστα, το βρώμικο χρήμα από το εμπόριο ναρκωτικών, είναι αυτό που κράτησε ζωντανό το τραπεζικό σύστημα στην κορύφωση της κρίσης του 2008.
2. Ξέπλυμα χρήματος, για λογαριασμό τρομοκρατών.
3. Μαφιόζικες απάτες εναντίον των αρχών της τοπικής αυτοδιοίκησης.
4. Κλέψιμο χρήματος από σχεδόν κάθε συναλλαγή πληρωμής σύνταξης, που οι τράπεζες διαχειρίζονται εδώ και δεκαετίες, με αποτέλεσμα την συνολική υφαρπαγή δισεκατομμυρίων από τους συνταξιούχους σε ολόκληρο τον κόσμο.
5. Χρέωση για τη φύλαξη χρυσού.
6. Διάπραξη απάτης, τόσο με την ενυπόθηκη δανειοδότηση στεγαστικών δανείων, όσο και με την επακόλουθη κατάσχεση των ακινήτων που αγοράστηκαν.
7. Πώληση του ιδίου ενυπόθηκου δανείου σε πολλαπλούς αγοραστές. Σαν να πουλά κάποιος το αμάξι του, και να εισπράττει χρήματα από δέκα διαφορετικούς αγοραστές (για το ίδιο αμάξι).
8. Χρησιμοποίηση εσωτερικής πληροφόρησης (insider trading).
9. Προώθηση επενδύσεων που ήξεραν ότι είναι προβληματικές, και στη συνέχεια στοιχήματα εναντίον αυτών των επενδύσεων, με σκοπό το κέρδος.
10. Χειραγώγηση των αγορών.
11. Συμμετοχή σε διάφορα σχέδια πυραμίδας.
12. Χρέωση παράνομων εξόδων σε στεγαστικά δάνεια βετεράνων.
13. Μαγείρεμα των λογιστικών τους βιβλίων.
14. Εκβίαση και τρομοκράτηση των οίκων αξιολόγησης, προκειμένου αυτοί να παραποιήσουν την αξιολόγηση επικίνδυνων επενδυτικών προϊόντων τους.
Οι επικεφαλής των μεγάλων τραπεζών επιμένουν πως οι όποιες παρασπονδίες γίνονται πάντα από κάποιους χαμηλόβαθμους υπαλλήλους. Μελέτες όμως που έχουν γίνει, αποδεικνύουν ότι οι περισσότερες τραπεζικές απάτες γίνονται από τις διοικήσεις τους.
Ο καθηγητής νομικής και οικονομικών Bill Black, που θεωρείται παγκόσμια αυθεντία στις τραπεζικές απάτες, λέει πως οι περισσότερες απ αυτές είναι «απάτες ελέγχου», όπου αυτοί που ελέγχουν τις τράπεζες είναι και αυτοί πραγματοποιούν όλες τις συστημικές απάτες.
Ναι, αλλά οι μεγάλες τράπεζες κάνουν και κάτι καλό, όπως το να δανείζουν τις επιχειρήσεις, έτσι δεν είναι; Όχι.
Στη πραγματικότητα, οι μεγάλες τράπεζες έπαψαν να ασχολούνται με παραδοσιακές τραπεζικές εργασίες.
- Η κύρια πλέον δραστηριότητά τους είναι η κερδοσκοπία.
- Για παράδειγμα, λιγότερο από το 10% των περιουσιακών στοιχείων της Bank of America, οφείλονται στις παραδοσιακές καταθέσεις. Η κύρια πηγή τους είναι η κερδοσκοπία και τα παράγωγα.
Οι μεγάλες τράπεζες μείωσαν τον δανεισμό τους από τότε που τις έσωσαν οι φορολογούμενοι. Αντίθετα, οι μικρές τράπεζες αύξησαν τον δικό τους δανεισμό.
Σήμερα, ένα μεγάλο μερίδιο των τραπεζικών κερδών προέρχεται από τις κρατικές διασώσεις τους.
Για παράδειγμα, το 77% των καθαρών εσόδων της JP Morgan προέρχεται από τις κρατικές επιδοτήσεις, που πλήρωσαν οι φορολογούμενοι.
Οι μεγάλες τράπεζες δολοφονούν (κυριολεκτικά) την οικονομία.
Παράλληλα, δολοφονούν την δημοκρατία και την αμερικανική μορφή της δημοκρατικής διακυβέρνησης.
πηγή
Blogger: αν τα παραπάνω δεν αρκούν: δες παρακάτω:
- Tο σκάνδαλο Libor και η χειραγώγηση της πραγματικότητας
Πρόκειται για μια αποτελεσματικότατη εκστρατεία, όχι για την αλλοίωση της πραγματικότητας, αλλά για το θόλωμα της αντίληψής μας, και για την διάβρωση της στοιχειώδους κατανόησής μας απέναντι σε ζητήματα που είναι καθημερινά, αλλά και κρίσιμα. Ζητήματα που έχουν να κάνουν με την οικονομική κρίση, την κλιματική αλλαγή, ακόμη και το εύρος της μέσης μας!
Ο δείκτης Libor είναι σημαντικός, με την έννοια ότι αποτελεί βαρόμετρο της γενικότερης υγείας της παγκόσμιας οικονομίας. Επηρεάζει τα πάντα, και όσοι ασχολούνται με την διαχείριση του χρήματος τον χρησιμοποιούν ως οδηγό της εμπιστοσύνης και της αξιοπιστίας.
Όταν ο Libor πέφτει, τα πράγματα πάνε καλά. Όταν ανεβαίνει, αυτό προκαλεί ανησυχίες και διστακτικότητα στον δανεισμό. Εν ολίγοις, ο Libor παίζει κρίσιμο ρόλο στις χρηματαγορές.
Τα μεγάλα στελέχη των τραπεζικών οργανισμών κλπ δεν συμπαθούν την επιφυλακτικότητα. Πληρώνονται αδρά όταν οι μετοχές κερδίζουν σε αξία, και αυτό συμβαίνει όταν δανείζουν περισσότερα χρήματα και παίρνουν περισσότερα ρίσκα. Αμείβονται για να κλείνουν δουλειές και όχι για να είναι επιφυλακτικά αρνητικοί. Ο Libor όμως, πολλές φορές μεταφέρει το μήνυμα για την ανάγκη επιφυλακτικότητας.
Ο γίγαντας του τραπεζικού τομέα, η βρετανική Barclays, ανέφερε ψευδώς ότι μπορεί να δανειστεί ευκολότερα απ ότι ίσχυε. Αυτό κατέβασε τον δείκτη Libor. Παράλληλα την παρουσίαζε ως πιο υγιή απ ότι ήταν, ενώ χειραγωγήθηκαν όλα τα παράγωγα που ήταν συνδεδεμένα με τον Libor, υπέρ της συγκεκριμένης τράπεζας.
Στην ουσία η παραποίηση των στοιχείων προκάλεσε έναν ψευδή Libor, με αποτελέσματα που δεν είναι εύκολο να μετρηθούν, αλλά που σίγουρα οδήγησαν σε περισσότερα ρίσκα, καταλήγοντας σε μια οικονομική καταστροφή την οποία υφίστανται απλοί άνθρωποι που έχασαν τη δουλειά τους, τα σπίτια τους, ακόμη και τις καταθέσεις τους.
Η Barclays αποκλείεται να έδρασε μόνη της. Υπάρχουν φήμες πως ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Tim Geithner ήξερε για το θέμα από τότε που ήταν πρόεδρος της επιτροπής κεφαλαιαγοράς, και πως κάποιοι αρμόδιοι το κουκούλωσαν, ώστε να μην δημιουργηθούν αναταράξεις στην χρηματαγορά. Υπάρχουν έγγραφα που δείχνουν ότι ο Geithner είχε στείλει το 2008 επιστολή στην Τράπεζα της Αγγλίας, ανησυχώντας αναφορικά με τον τρόπο λειτουργίας του Libor. Τελικά όμως δεν έγινε τίποτα. Για χάρη των αγορών. Στη συνέχεια, όταν κατέρρευσαν οι «πανίσχυροι» Bear Stearns και Lehman Brothers, οι αρχές αποφάσισαν να αποκρύψουν τα περί Libor, φοβούμενες πως η αγορά δεν θα αντέξει ένα ακόμη σκάνδαλο.
Αυτού του είδους οι υπολογισμοί δεν περιορίζονται στον χρηματοπιστωτικό κόσμο. Σε ολόκληρο τον κόσμο των επιχειρήσεων, η κυρίαρχη πίστη και λογική είναι ότι ο απλός λαός δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την αλήθεια. Και όταν η αλήθεια εμποδίζει το κέρδος, αυτοί που είναι να κερδίσουν πολύ συχνά μας προσφέρουν μια άλλη πραγματικότητα.
Υπάρχει ένα φαινόμενο στο λιανικό εμπόριο που ονομάζεται vanity sizing (μεγέθη ματαιοδοξίας). Πριν από μερικά χρόνια, ένας μπλόγκερ του Esquire πήγε από μαγαζί σε μαγαζί με τη μεζούρα στο χέρι για να μετρήσει τη μέση στα ανδρικά παντελόνια. Στο κατάστημα της Gap, παντελόνια με ετικέτα μεγέθους 36 ιντσών ήταν στη πραγματικότητα 39! Σ’ αυτό της Old Navy, τα αντίστοιχα ήταν στην πραγματικότητα 41 ίντσες!
Προφανώς, οι κατασκευαστές θεώρησαν ότι αν ο κόσμος αντικρύσει την σκληρή πραγματικότητα της αυξανόμενης μέσης του, το προϊόν τους θα δυσκολευτεί να πουλήσει. Οπότε, άλλαξαν τα μεγέθη. Κάποιοι λοιπόν που θα έσπευδαν να αγοράσουν ένα μοντέρνο παντελόνι, αλλά θα συνειδητοποιούσαν ότι πάχυναν, είναι πιθανό να ακύρωναν την αγορά και να επέστρεφαν στο σπίτι. Για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο, οι υπεύθυνοι της Old Navy, αποφάσισαν να τους κάνουν ευτυχισμένους, ξεγελώντας τους.
Αυτή η πρακτική δεν διαφέρει και πολύ απ αυτήν που οι τραπεζίτες έκαναν σε σχέση με τον δείκτη Libor. Η πραγματικότητα έστειλε ένα αρνητικό σήμα, ότι παχύναμε και ότι τα οικονομικά γλέντια τελειώνουν, για αυτό και οι αρμόδιοι παρέκαμψαν την πραγματικότητα και όλα καλά.
Η μεταμφίεση της πραγματικότητας δεν είναι κάτι καινούργιο στον επιχειρηματικό κόσμο. Τα αποτελέσματα της όμως είναι ιδιαίτερα οδυνηρά σε μια εποχή όπου το μάρκετινγκ καλύπτει τα πάντα με μια υγιή καλοσύνη.
Πρόσφατα, μια έρευνα της εφημερίδας New York Times αποκάλυψε πως η Coca Cola, η Cargill και η Kraft έφτασαν να αποτελούν τους κυρίαρχους συντελεστές στα αρμόδια κρατικά όργανα που αποφασίζουν τι θεωρείται επίσημα ως «οργανικό». Οι εταιρίες αυτές κατάφεραν να αλλάξουν τον ορισμό προς όφελός τους, συμπεριλαμβάνοντας τον σε προϊόντα που είναι φτηνά και ανθυγιεινά. Δεν κοροϊδεύουν απλά τον κόσμο, πουλώντας χημικά ως οργανικά, αλλά αλλάζουν την όλη αίσθησή μας περί του τι ακριβώς συνιστά το υγιεινό τρόφιμο.
Κάτι ανάλογο κάνουν και οι αρνητές της κλιματικής αλλαγής, που εκμεταλλεύονται μαϊμού μελέτες, χρηματοδοτούμενες από τις πετρελαϊκές εταιρίες, οι οποίες υπονομεύουν την επιστημονική ομοφωνία ότι η ανθρωπότητα κινδυνεύει από την εξάρτησή της στα ορυκτά καύσιμα.
Αντί λοιπόν, να συζητήσουν το τι πρέπει να γίνει για να προσαρμοστούμε στην νέα αυτή πραγματικότητα, οι αρνητές επιτίθενται στην πραγματικότητα και στην επιστήμη, μολύνοντας την ανθρώπινη κατανόηση για χάρη του κέρδους της Exxon-Mobil.
Έτσι και σήμερα, με αφορμή τον δείκτη Libor, η πραγματικότητα αντιμετωπίζει μια νέα απειλή. Την ώρα που οι μεγάλοι παγκόσμιοι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί αντάλλασσαν μεταξύ τους αδιαφανή τοξικά προϊόντα, οδηγώντας το σύστημα στην κατάρρευση, κάποιοι που ήταν στο τιμόνι αποφάσισαν να μας κρύψουν την αλήθεια, που αν την βλέπαμε θα είχαμε τουλάχιστον προειδοποιηθεί.
huffingtonpost.com
πηγή
Σχόλια