Σε σημείωμα των αναλυτών της, η Citigroup ανανέωσε την πρόβλεψη της για έξοδο της Ελλάδας από την νομισματική ένωση των 17 από την προηγούμενη εκτίμηση του 50% σε 75%, και είπε ότι πιθανότατα θα συμβεί μέσα στα επόμενα δύο έως τρία τρίμηνα. Συγκεκριμένα, η τράπεζα εκτιμά ότι η έξοδος της Ελλάδας θα συμβεί την 1η Ιανουαρίου 2013, αν και σημειώνει ότι δεν αποτελεί πρόβλεψη, ή συγκεκριμένη ημερομηνία.
«Η βασική μας εκτίμηση είναι για παρατεταμένη οικονομική αδυναμία και πιέσεις της κεφαλαιαγοράς στις χώρες της περιφέρειας, που διαχέεται σε μια ανανεωμένη ύφεση εντός του ευρώ ως σύνολο για το τρέχον έτος και το επόμενο,» αναφέρει το σημείωμα των αναλυτών της Citigroup. Οι ίδιοι, επίσης, εκτιμούν ότι ακόμη και με την ισπανική διάσωση τραπεζών, τόσο η Ισπανία, όσο και η Ιταλία είναι «πιθανό» να υποστούν κάποια μορφή διάσωσης μέχρι το τέλος του 2012. Κάτι βέβαια που θα επιδεινώσει δραματικά τις προοπτικές της ευρωζώνης, αλλά θα περιορίσει επίσης δραστικά και τα όποια περιθώρια της Ελλάδας να συνεχίσει τον ίδιο δρόμο των απανωτών «διασώσεων».
Την ίδια ώρα, τη θέση ότι το ΔΝΤ γνώριζε εξαρχής ότι το ελληνικό πρόγραμμα δεν θα πετύχει εξέφρασε ο πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Ταμείο Παναγιώτης Ρουμελιώτης, σε συνέντευξη που παραχώρησε στους New York Times. «Ξέραμε στο Ταμείο από την αρχή ότι το πρόγραμμα αυτό ήταν αδύνατο να εφαρμοστεί, επειδή δεν είχαμε κανένα, μα κανένα, επιτυχημένο παράδειγμα», δήλωσε για το Μνημόνιο ο κ. Ρουμελιώτης, εστιάζοντας στο γεγονός πως η τρόικα υποτίμησε τις αρνητικές συνέπειες του προγράμματος για την ελληνική οικονομία και εντέλει η οικονομία οδηγήθηκε σε μεγάλη ύφεση. «Η τρόικα υποτίμησε τις αρνητικές επιδράσεις που θα είχε το φάρμακό της στην ελληνική οικονομία» δήλωσε, προσθέτοντας πως «το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι οι μεγάλες περικοπές συνέβαλαν στο καθοδικό σπιράλ αποδεκατίζοντας την οικονομική ζήτηση εντός της Ελλάδας». Στο ίδιο πλαίσιο ο κ. Ρουμελιώτης επικριτικά σχολίασε πως «το επιχείρημα που συνήθως χρησιμοποιείται από την τρόικα για να ασκήσει κριτική στην Ελλάδα -και για να αγνοήσει τα δικά της λάθη- είναι πως η βαθιά ύφεση οφείλεται στη μη εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων».
Αυτό που δήλωσε ο κ. Ρουμελιώτης δεν είναι κάτι καινούργιο. Αναφέρεται ρητά στην έκθεση του ΔΝΤ για την Ελλάδα στις 16 Μαρτίου (σ. 48-49). Μόνο που η τοποθέτηση αυτή του ΔΝΤ δεν είναι γιατί λυπήθηκε τους Έλληνες, ούτε γιατί είναι εναντίον των συγκεκριμένων πολιτικών. Αλλού είναι το ζήτημα. Το ΔΝΤ φαίνεται να εκτιμά ότι δεν θα πετύχει η πολιτική της «εσωτερικής υποτίμησης» και έτσι προσπαθεί να εισάγει την ανάγκη και για «εξωτερική υποτίμηση». Με άλλα λόγια θέλει να προετοιμάσει το έδαφος για την εισαγωγή νομίσματος στην ελληνική οικονομία προκειμένου να συνδυαστεί η «εσωτερική» με την «εξωτερική» υποτίμηση.
«Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο άφησε να εννοηθεί προς την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι δεν θα συμμετάσχει σε περαιτέρω βοήθεια προς την Ελλάδα», υποστηρίζει το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel (22/7), το οποίο σημειώνει ότι «η Ελλάδα θα μπορούσε να χρεοκοπήσει το Σεπτέμβριο». Σύμφωνα με συγκεκριμένο δημοσίευμα «η υπομονή του ΔΝΤ με την Ελλάδα πλησιάζει στο τέλος της», ενώ «υψηλόβαθμα στελέχη του Ταμείου έκαναν γνωστό στην ηγεσία της ΕΕ ότι το ΔΝΤ δεν προτίθεται πλέον να διαθέσει περαιτέρω χρήματα για τη βοήθεια προς την Ελλάδα».Το περιοδικό αναφέρει ότι αυτή την περίοδο η τρόικα εξετάζει κατά πόσο η χώρα εφαρμόζει τις υποχρεώσεις της για μεταρρυθμίσεις και υποστηρίζει ότι είναι ήδη βέβαιο πως η κυβέρνηση στην Αθήνα δεν μπορεί να μειώσει το χρέος της χώρας στο 120% του ΑΕΠ μέχρι το 2020, όπως έχει συμφωνηθεί. «Εάν η χώρα λάβει περισσότερο χρόνο για να εκπληρώσει τους στόχους της, αυτό θα συνεπάγεται, βάσει των εκτιμήσεων της τρόικας, επιπλέον βοήθεια μεταξύ 10 και 50 δισεκατομμυρίων ευρώ».
«Πολλές κυβερνήσεις της Ευρωζώνης δεν είναι πλέον διατεθειμένες να επωμιστούν νέα βάρη της Ελλάδας, ενώ χώρες όπως η Ολλανδία και η Φινλανδία έχουν συνδέσει τη δική τους βοήθεια με την συμμετοχή του ΔΝΤ» σημειώνει το γερμανικό περιοδικό. Σε αυτό το πλαίσιο, συνεχίζει το δημοσίευμα, «ο κίνδυνος εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη κρίνεται πλέον στις χώρες της Ευρωζώνης ως διαχειρίσιμος».
«Δεν πρέπει να δοθεί περαιτέρω βοήθεια στην Ελλάδα» υποστηρίζει ο ΓΓ των Γερμανών Χριστιανοκοινωνιστών (CSU) Αλεξάντερ Ντόμπριντ και προτείνει το ελληνικό κράτος να ξεκινήσει να πληρώνει το 50% των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων και άλλα έξοδα σε δραχμές, προκειμένου η επιστροφή στο παλιό νόμισμα να γίνει ήπια και όχι με «σκληρή τομή». Σε συνέντευξή του στην Κυριακάτικη Welt (21/7), ο κ. Ντόμπριντ επαναφέρει το θέμα της εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, με συγκεκριμένα βήματα. Στην περίπτωση της Αθήνας «δεν πρέπει να δοθεί περαιτέρω βοήθεια. Για την Ελλάδα υπάρχουν άλλες εναλλακτικές λογικές. Χρειαζόμαστε επειγόντως έναν οδικό χάρτη για την Ελλάδα, ο οποίος θα ρυθμίζει την έξοδο από την ΟΝΕ, αλλά και την δυνατότητα επανένταξης, εφόσον πληρούνται τα απαραίτητα κριτήρια,» αναφέρει.
«Η Ελλάδα θα χρειαστεί περισσότερη αναδιάρθρωση του χρέους», δήλωσαν ανώνυμα αξιωματούχοι της ΕΕ στο Reuters (24/7). «Η Ελλάδα είναι απίθανο να είναι σε θέση να εξοφλήσει τις οφειλές της και μια περαιτέρω αναδιάρθρωση του χρέους είναι πολύ πιθανό να είναι απαραίτητη, δήλωσαν τρεις αξιωματούχοι της ΕΕ, ένα κόστος που θα πρέπει να επωμιστούν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι κυβερνήσεις της ζώνης του ευρώ,» αναφέρει το Reuters. «Αυτό σημαίνει ότι οι επίσημοι πιστωτές της Ελλάδας - η ΕΚΤ και οι κυβερνήσεις της ζώνης του ευρώ - θα πρέπει να αναδιαρθρώσουν κάποια από τα περίπου 200 δισ. ευρώ ελληνικών ομολόγων που κατέχουν εάν η Αθήνα πρόκειται να τεθεί πάλι σε βιώσιμη βάση. Όμως δεν υπάρχει προθυμία των κρατών μελών ή από την ΕΚΤ να αναλάβει μια τέτοια δραματική δράση σε αυτό το στάδιο.»
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Μήπως ότι θέλουν να μας διώξουν από το ευρώ και να μας πάνε σε εθνικό νόμισμα; Ούτε κατά διάνοια. Η όξυνση των προβλημάτων στην Ελλάδα συνδέεται οργανικά με την κατάσταση συνολικά στην ευρωζώνη. Όχι μόνο η ευρωζώνη, το ίδιο το ευρώ και η αρχιτεκτονική του έχουν μετατραπεί σε επίκεντρο της κρίσης παγκόσμια, αλλά ολόκληρη η περιοχή έχει αρχίσει να μετατρέπεται – όλο και πιο φανερά – σε πεδίο ανοιχτής αντιπαράθεσης δυο πόλων: Αυτό που εκφράζεται κατά κυρίαρχο ρόλο από τις ΗΠΑ και το άλλο που εκφράζει η Γερμανία. Η αντιπαράθεση αυτή που λίγο λείπει να μετεξελιχθεί σε ανοιχτό πόλεμο με όλα τα διπλωματικά και οικονομικά μέσα, δεν αφορά την διάλυση ή μη της ευρωζώνης. Κανείς από τους δυο πόλους δεν θέλει να διαλυθεί η ευρωζώνη που μπορεί ακόμη και σ’ αυτές τις συνθήκες να αποδίδει τα υψηλότερα ποσοστά κέρδους απ’ όλα τα ανεπτυγμένα κέντρα της παγκόσμιας οικονομίας. Η σύγκρουση έχει επικεντρωθεί στο ποιος θα την ελέγξει οικονομικά και πολιτικά, αλλά και πως θα πρέπει να μετασχηματιστεί έτσι ώστε να γίνει βιώσιμη.
Τις προηγούμενες ημέρες και εν μέσω μιας ραγδαίας επιδείνωσης των προοπτικών της παγκόσμιας οικονομίας είχαμε ένα μπαράζ επιθέσεων. Την αρχή την έκανε η Moody’s Investors Service η οποία υποβάθμισε την Τρίτη τις προοπτικές για την τριπλή Α αξιολόγηση της Γερμανίας σε αρνητική από σταθερή, λόγω αβεβαιότητας από την κρίση χρέους της ευρωζώνης. Η Moody’s υποβάθμισε επίσης τις προοπτικές της Ολλανδίας και του Λουξεμβούργου και επιβεβαίωσε απλά το τριπλό Α της Φινλανδίας. Με άλλα λόγια έθεσε στο στόχαστρο των αγορών όχι μόνο τη Γερμανία, αλλά όλο σχεδόν τον Γερμανικό άξονα, που φαινόταν απρόσβλητος. Η Moody’s δικαιολόγησε την βαθμολογία της αναφερόμενη στην πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη και στις επιπτώσεις που θα έχει πάνω στην Ισπανία και την Ιταλία. «Ακόμα και αν ένα τέτοιο γεγονός αποφευχθεί, υπάρχει μια αυξανόμενη πιθανότητα ότι θα απαιτηθεί μια μεγαλύτερη συλλογική στήριξη για άλλα κράτη της ευρωζώνης, κυρίως την Ισπανία και την Ιταλία», δήλωσε ο οργανισμός. Αυτό το βάρος είναι πιθανό να πέσει πολύ περισσότερο στα κράτη μέλη με την καλύτερη βαθμολογία μέλη «αν η ζώνη του ευρώ πρόκειται να διατηρηθεί στην παρούσα μορφή της,» δήλωσε η Moody’s. Προσέξτε ιδιαίτερα αυτή την τελευταία παρατήρηση. Αν η ζώνη του ευρώ πρόκειται να διατηρηθεί στην παρούσα μορφή της.
Την σκυτάλη πήρε ο υπουργός οικονομικών των ΗΠΑ και ένα από τα πιο καθαρά φερέφωνα των κεφαλαιαγορών, κ. Τιμ Γκάιντερ, ο οποίος δήλωσε: «Η οικονομική ύφεση στην Ευρώπη πλήττει την οικονομική ανάπτυξη σε όλο τον κόσμο, και η συνεχιζόμενη οικονομική πίεση προκαλεί μια γενική σύσφιξη των χρηματοπιστωτικών συνθηκών, γεγονός που επιδεινώνει την παγκόσμια οικονομική επιβράδυνση», είπε ο Γκάιντερ σε κατάθεσή ενώπιον της Επιτροπής Χρηματοπιστωτικών Υπηρεσιών της Βουλής των ΗΠΑ.«Μια σοβαρή κρίση στην Ευρώπη θα έχει αναγκαστικά πολύ σημαντικές, αρνητικές συνέπειες για τις Ηνωμένες Πολιτείες», δήλωσε επίσης ο Γκάιντερ, ο οποίος ξεκαθάρισε ότι αποτελεί προτεραιότητα εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ το τι συμβαίνει στην «Ευρώπη».
Οι αγορές με την σειρά τους έπεσαν πάνω στην Ισπανία αυτή την εβδομάδα, καθώς οι επενδυτές πιέζουν κυβέρνηση και ευρωζώνη για ένα πακέτο διάσωσης. Χθες, η τιμή που η Ισπανία πρέπει να πληρώσει για να δανειστεί χρήματα για 10 χρόνια ανέβηκε πάνω από 7%, το κόστος που οι ειδικοί λένε ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντέξει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η απόδοση του 10ετούς ομολόγου της Ισπανίας αυξήθηκε σε υψηλό του 7,75% την Τρίτη, προτού πέσει και πάλι χθες στο 7,37%. Ανάλογη πίεση δέχεται και η Ισπανία.
Γιατί όλα αυτά; Τι ζητάνε οι κεφαλαιαγορές και οι ΗΠΑ; Μας το λένε καθαρά οι 17 «επιφανείς οικονομολόγοι», των οποίων η έκθεση δόθηκε στην δημοσιότητα μόλις χθες. Ξέρετε, όταν οι μεγάλοι καρχαρίες των αγορών θέλουν να πλασάρουν τις απαιτήσεις τους, αντί να βγουν να εκτεθούν οι ίδιοι, αγοράζουν την άποψη «ειδικών». Έτσι έγινε και με την έκθεση των 17 που δημοσίευσε το Ινστιτούτο Νέας Οικονομικής Σκέψης (ΙΝΕΤ), της Νέας Υόρκης το οποίο στηρίζεται από τον κερδοσκόπο επενδυτή Τζ. Σόρος. Αυτοί οι «επιφανείς» και κυρίως «αδέκαστοι» οικονομολόγοι ζητάνε – εκ μέρους πάντα των χορηγών τους – τα εξής: Οι αξιωματούχοι της ευρωζώνης θα πρέπει να λύσουν δύο προβλήματα ξεχωριστά: αφ' ενός να αντιμετωπίσουν το κόστος που έχει κληρονομηθεί από τον αρχικά ελαττωματικό σχεδιασμό του ευρώ και αφ' ετέρου να διορθώσουν τη δομή της ευρωζώνης.
Στις συστάσεις τους περιλαμβάνονται η έγκαιρη μερική αμοιβαιοποίηση του χρέους και η δημιουργία ενός διακρατικού εποπτικού οργανισμού για τον χρηματοοικονομικό κλάδο με μεγαλύτερη εξουσία από ό,τι τα κρατικά όργανα.
Ζητούν ακόμη να αναλάβει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τον ρόλο του έσχατου δανειστή. Δηλαδή να κόψει νόμισμα και να χρηματοδοτήσει απευθείας τα κράτη.
Επειδή ο μόνιμος μηχανισμός σταθερότητας ESM είναι κατά την άποψη τους πολύ μικρός για να βοηθήσει κράτη όπως η Ισπανία και η Ιταλία, οι 17 ειδικοί προτείνουν ως άμεσο μέτρο τη δημιουργία ενός ταμείου εξόφλησης χρέους. Σε αυτό θα συγκεντρωθούν όλα τα χρέη των κρατών της ευρωζώνης τα οποία υπερβαίνουν το 60% του ΑΕΠ. Σε αντάλλαγμα, τα κράτη θα υποχρεωθούν να εξοφλούν τα χρέη τους τακτικά και σε είδος. Με ότι κι αν σημαίνει αυτό.
Ως μακροπρόθεσμο στόχο η οικονομολόγοι βλέπουν μια δημοσιονομική ένωση στην οποία δεν θα κοινοποιούνται ούτε τα τραπεζικά, ούτε τα χρέη των κρατών-μελών της ευρωζώνης. Για αυτό το λόγο, τονίζουν, θα πρέπει να εγκαθιδρυθεί, μεταξύ άλλων, μια κοινή τραπεζική ένωση με κεντρική εποπτεία. Επιπλέον, θα πρέπει να δημιουργηθούν μηχανισμοί που θα διασφαλίζουν τον έλεγχο των δημοσιονομικών των κρατών-μελών της ευρωζώνης, όπως επίσης και η δυνατότητα εξόδου μιας χώρας από το ευρώ σε περίπτωση που δεν τηρεί τα κοινά δημοσιονομικά κριτήρια.
Με άλλα λόγια, αυτό που προτείνουν οι «επιφανείς» και προπαντός «αδέκαστοι» οικονομολόγοι είναι η ρευστοποίηση όλων των κρατών μελών σε μια ενιαία οικονομική και νομισματική ένωση, όπου η ΕΚΤ θα παίζει το ρόλο της αμερικανικής Fed και το ευρώ θα μπορεί να κόβεται απεριόριστα κι έτσι θα μπορεί να υποτιμάτε και να ανατιμάτε κατά το δοκούν.
Πρόκειται για την τρελή χαρά των απανταχού κερδοσκόπων. Μόνο που η Γερμανία και η ελεγχόμενη απ’ αυτήν ΕΚΤ τσινάνε γιατί πολύ απλά δεν βλέπουν τίποτε από το όλο σχέδιο που να τους ωφελεί. Οι Γερμανοί είναι πιο παραδοσιακοί στον επεκτατισμό τους. Διαλύουν τα κράτη και προσαρτούν με όρους αποικιοκρατίας τις περιφέρειες που τους ενδιαφέρουν. Μια τέτοια ενοποίηση ονειρεύονται και ήδη έχουν ξεκινήσει να την κάνουν πράξη με την καταστροφή της Ελλάδας και την προσάρτησή της ως τυπικό προτεκτοράτο με γκαουλάιτερ και όλα τα αναγκαία αξεσουάρ.
Ωστόσο, ο άξονας των διεθνών κεφαλαιαγορών και ΗΠΑ δεν πείθονται έτσι εύκολα και ζητούν από την Γερμανία να δεχθεί αυτό που ζητάνε και να πει κι ένα τραγούδι. Να γιατί βγήκαν σήμερα να πιέσουν την ΕΚΤ η Moody’s Investors Service, αλλά και ο πρόεδρος της Goldman Sachs Asset Management Τζιμ Ο' Νιλ. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο CNBC ο Ο' Νιλ δήλωσε πως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα αναγκασθεί να «κουρέψει» την άξια των ελληνικών ομολόγων που έχει στο χαρτοφυλάκιο της.
«Δεδομένου ότι έχει εμπλακεί ώστε να διαγραφεί χρέος από χώρες και ιδιωτικούς τομείς θα είναι δύσκολο να μην το κάνουν. Δεν βλέπω πως μπορεί να αποφύγει να δεχτεί κάποια διαγραφή ελληνικού χρέους», σημείωσε χαρακτηριστικά. Μάλιστα, προσέθεσε ότι αν η ΕΚΤ προβεί σε μια τέτοια κίνηση θα στείλει ένα θετικό μήνυμα στις αγορές, οι οποίες έχουν φοβηθεί από τις διαρκείς απώλειες που δέχονται οι ιδιώτες επενδυτές από τις επενδύσεις τους σε κρατικό χρέος.
«Αν η ΕΚΤ δεν αναλάβει τα ρίσκα που πρέπει δεν θα δώσει τα απαραίτητα κίνητρα στους επενδυτές», είπε ο επικεφαλής της Goldman Sachs Asset Management.
Εξάλλου, σύμφωνα με έκθεση του οίκου Moody’s η απόφαση της ΕΚΤ να μην κάνει αποδεκτά ελληνικά ομόλογα ή εγγυήσεις ως εχέγγυα δανείων, υπογραμμίζει την πίεση που υφίστανται οι τράπεζες σε χώρες της Ευρωζώνης που τελούν υπό κρίση, αλλά και ένδειξη αβεβαιότητας σχετικά με το εάν η Ελλάδα θα μείνει στη ζώνη του ευρώ.
«Βλέπουμε την απόφαση της ΕΚΤ ως μια ένδειξη της απροθυμίας της να ανακουφίσει τις δημοσιονομικές αρχές της Ευρωζώνης από το καθήκον τους για σταθεροποίηση των δημοσιονομικών των κυβερνήσεων με προβλήματα», αναφέρει η Moody’s.
Όπως σημειώνει, η απόφαση δεν έχει πρακτικές επιπλοκές για την ώρα, από τη στιγμή που η Τράπεζα της Ελλάδας θα συνεχίσει να παρέχει ρευστότητα, αλλά διασφαλίζει ότι σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, οι ζημιές δεν θα επηρεάσουν την ΕΚΤ και τους μετόχους της.
«Οι αποφάσεις της ΕΚΤ αποδεικνύουν την επιθυμία της να προστατεύσει τον ισολογισμό της από τις συνέπειες μιας απώλειας στήριξης της Ελλάδας από την ΕΕ και το ΔΝΤ», αναφέρει ο οίκος.
Όλα αυτά υποδηλώνουν όχι μόνο το γεγονός που σημειώσαμε, ότι το βάθεμα της κρίσης βιωσιμότητας του ευρώ έχει μετεξελιχθεί σε ένα άγριο παιχνίδι ηγεμονίας και επικυριαρχίας, αλλά και το γεγονός ότι η κατάσταση στην Ελλάδα είναι ένας από τους άσσους σ’ αυτό το παιχνίδι και για τους δυο βασικούς παίχτες. Η χώρα παίζεται στα χαρτιά με ανείπωτες συνέπειες για το λαό της. Από αυτό το παιχνίδι δεν βγαίνει κανείς μπλοφάροντας, αλλά ανακτώντας επειγόντως την κυριαρχία του και αλλάζοντας εντελώς του κανόνες του παιχνιδιού προς όφελός του. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με έναν τρόπο: προχωρώντας τώρα, πριν είναι πολύ αργά, σε μονομερή καταγγελία του δημόσιου χρέους και στην διαγραφή του, αλλά και στην έξοδο από το ευρώ με τους δικούς μας όρους πριν μας βάλουν σε ειδικό καθεστώς εκποίησης και πατρωνίας μέσα στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ΕΜΣ). Εδώ και τώρα, πριν η χώρα διαμελισθεί κυριολεκτικά προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα αντίπαλα στρατόπεδα.
Κι ενώ το παιχνίδι σε βάρος της χώρας και του λαού της έχει αγριέψει σε τέτοιο βαθμό που να απειλείται η ίδια η επιβίωσή τους, το επίσημο πολιτικό σύστημα παραμένει στον αυτόματο πιλότο, ενώ οι επίδοξοι ανατροπείς του βάζουν πλάτες.
Να τι δήλωσε ο κ. Τσίπρας σχετικά με το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ: «Θα επαναλάβω ότι στις εκλογές της 17ης Ιουνίου ο ελληνικός λαός και η χώρα έχασε μια μεγάλη ευκαιρία και δυνατότητα. Να παραμείνουμε ισότιμοι εντός της ευρωζώνης, να παραμείνουμε στο ευρώ αξιοποιώντας δυνατότητες ισχυρής διαπραγμάτευσης που ποτέ δεν αξιοποίησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και προχωρώντας σε άμεση ακύρωση του Μνημονίου και όλων εκείνων των νόμων που μας βυθίζουν στη λιτότητα και στην ύφεση και μας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο εθνικό μας νόμισμα.» Καταλαβαίνετε τι λέει; Ο λαός και η χώρα έχασε μια μεγάλη ευκαιρία και δυνατότητα που δεν ψήφισε Τσίπρα. Κι έτσι τώρα είναι καταδικασμένη να υποφέρει γυρίζοντας τελικά στο εθνικό νόμισμα.
Όταν η ίδια η κρίση της ευρωζώνης θέτει ανοιχτά θέμα εξόδου από το ευρώ, εσύ ως αριστερός – έστω και ροζουλί – τι θα έπρεπε να κάνεις; Δεν οφείλεις τουλάχιστον να έχεις θέση για το ενδεχόμενο; Εκτός κι αν ο Τσίπρας με την παρέα του έχουν σαλτάρει τόσο ώστε να θεωρούν ότι η «Ευρώπη» αναγκαστικά θα στραφεί στον ΣΥΡΙΖΑ για να της δείξει το φωτεινό μονοπάτι της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Όσο για το ΚΚΕ, μια από τα ίδια. Να τι είπε σε χθεσινό του σχόλιο το γραφείο τύπου του κόμματος: «Είτε με ευρώ είτε με δραχμή ο ελληνικός λαός θα είναι το μόνιμο υποζύγιο. Μπορεί να τον απελευθερώσει μόνο η συσπείρωση και η δράση ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα και με στόχο την αποδέσμευση από την ΕΕ και τη μονομερή διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία.» Με άλλα λόγια είτε μείνουμε στο ευρώ, είτε όχι, είναι το ίδιο και το αυτό για την ηγεσία του ΚΚΕ, καθότι αυτή αποδέχεται την διαγραφή του χρέους και την αποδέσμευση από την ΕΕ όχι όταν την πετύχει ο λαός, αλλά μόνο όταν θα έχει αυτή την κυβέρνηση. Τότε γιατί κατέβασε το σχέδιο νόμου για την καταψήφιση μνημονίων και δανειακών συμβάσεων; Για το θεαθήναι, δηλαδή για τα μάτια του κόσμου, ή για να οικοδομήσει μέτωπο πάλης που αναγκαστικά προϋποθέτει την άμεση έξοδο από το ευρώ; Εκτός κι αν η ηγεσία του ΚΚΕ πιστεύει ότι κι ο Τσίπρας. Ότι μπορούν να καταψηφιστούν τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις με την Ελλάδα να παραμένει στο ευρώ και την ευρωζώνη.
Όπως και να ‘χει η πράξη αποδεικνύει ότι ο λαός δεν μπορεί να εμπιστεύεται το σύνολο των κομματικών μηχανισμών του πολιτικού συστήματος. Οι μισοί από δαύτους είναι δοσίλογοι και ξεπουλημένοι, ενώ οι άλλοι μισοί τόσο ηλίθιοι και αναίσθητοι για το τι συμβαίνει στην πραγματικότητα, που αυτός ο βαθμός ηλιθιότητας και αναισθησίας ισοδυναμεί με προδοσία. Μόνο στις δικές του δυνάμεις μπορεί να έχει εμπιστοσύνη ο λαός αν θέλει να γλυτώσει από τον Αρμαγεδδών που έχει εγκατασταθεί στην χώρα του.
πηγή
Σχόλια