Η ΧΩΡΑ ΟΔΕΥΕΙ ΣΕ ΕΚΛΟΓΕΣ

Ευτυχώς (για μας) και δυστυχώς (για τη δικομματική κλεπτοκρατία)
Κλεάνθης Γρίβας
15-5-2012
(δημοσιεύτηκε στην κυριακάτικη εφημερίδα "ΤΟ ΧΩΝΙ" στις 20-5-2012)



«Δυστυχώς, πάμε σε εκλογές»
Ταυτόσημη δήλωση των απελπισμένων πρωταγωνιστών
της καταρρέουσας μεταπολιτευτικής δικομματικής
μπορντελο-κλεπτοκρατίας (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ),
συνεπικουρούμενων από τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ
(μόνο σε ύφος, θέλω να ελπίζω)

«Άθλιε γελωτοποιέ, το δηλητήριο που χύνεις θα σε σκοτώσει...»
Verdi, Rigoletto

Εάν «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, γιατί διαθέτει πάντα τη διέξοδο των εκλογών», τότε είναι ολοφάνεροι οι στόχοι του Κόμματος του Μνημονίου και της Υποτέλειας που επιδίωξε με κάθε (νόμιμο και παράνομο) τρόπο να αποφύγει τις εκλογές για να ρίξει οριστικά και αμετάκλητα την ελληνική κοινωνία στην άβυσσο ενός δήθεν «μονοδρόμου» που (μέσα σε δύο χρόνια) αποδείχθηκε σπαρμένος με:

• ● 3.500 «αυτοκτονίες» (μνημονιακές δολοφονίες), τουλάχιστον.
• ● 1.500.000 άνεργους σε κατάσταση απόγνωσης.
• ● 450.000 παιδιά που υποσιτίζονται.
• ● Χιλιάδες ανθρώπους χωρίς στέγη.
• ● Χιλιάδες ανθρώπους που αναζητούν τροφή στα συσσίτια και στα σκουπίδια.
• ● Διάλυση χιλιάδων οικογενειών.
• ● Τρομακτική αύξηση των «ψυχικών διαταραχών».
• ● Πάνω από 80.000 νέους με μορφωτικά εφόδια που εξαναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν, στερώντας τη χώρα από πολύτιμο εκπαιδευμένο δυναμικό.
• ● Ένα πελώριο πληθυσμιακό έλλειμμα 1,2 - 1,5 εκατομμυρίων υπάρξεων που καταδικάστηκαν να μη γεννηθούν (εξαιτίας της απόλυτης οικονομικής αδυναμίας στην οποία περιήλθαν οι νέοι άνθρωποι), πράγμα που συνιστά μια μορφή αποτρόπαιης γενοκτονίας.

Ποια άλλα «ισοδύναμα» πρέπει να θυσιάσει η ελληνική κοινωνία στον αχόρταγο και αδηφάγο «Μινώταυρο των Μνημονίων» των Αγορών, τον οποίο υπηρετεί δουλικά η δικομματική μεταπολιτευτική μπορντελο-κλεπτοκρατία που ενεργεί ως πράκτορας της διεθνούς τοκογλυφίας στην Ελλάδα;

[Σημείωση: Φυσικά, σ’ αυτά τα «ισοδύναμα» δεν συγκαταλέγεται ούτε ένας από τους πολιτικούς μπαμπουίνους που τα επέβαλαν ή κάποιο από τα μέλη των οικογενειών τους]

Τί κερδίζει ο γερμανικός νεο-εθνικισμός

Ο γερμανικός νεο-εθνικισμός έχει επιδοθεί σε μια πελώρια κερδοσκοπική επιχείρηση που επιτρέπει στη Γερμανία να αποκομίζει τεράστια κέρδη από τις «επιχειρήσεις διάσωσης» που επιβάλλει στις χώρες της περιφέρειας της Ευρώπης.

1) Όπως έγραφε η Frankfurter Allgemeine Sontags Zeitung (6 και 13-5-2011):
«Χάρη στην κρίση στην Ελλάδα, όποιος δανείζει την Γερμανία σήμερα, λαμβάνει τους ιστορικά χαμηλούς τόκους…. Η Ελλάδα πληρώνει την Γερμανία με επιτόκια σαφώς μεγαλύτερα από εκείνα που λαμβάνει η Γερμανία στην αγορά και [γι’ αυτό ο δανεισμός της Ελλάδας] μπορεί να είναι σήμερα μια καλή επιχειρηματική συμφωνία».

2) Ο Γερμανός διευθυντής του Ευρωπαϊκού Ταμείου Διάσωσης (ERS) κ. K. Retling σε συνέντευξή του (2011), που δημοσιεύτηκε με τον τίτλο «Μέχρι τώρα, η σωτηρία των άλλων είναι μια καλή επιχείρηση για τη Γερμανία», ομολογούσε ότι:
«Μέχρι σήμερα υπάρχουν μόνο κέρδη για τους Γερμανούς. Παίρνουμε τόκους που είναι υψηλότεροι από το κεφάλαιο αναχρηματοδότησής μας. Τη διαφορά την καρπώνεται εν τέλει ο δημόσιος προϋπολογισμός της Γερμανίας».

3) Ο Ιταλός νυν πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Μάριο Ντράγκι, δήλωσε στη Wall Street Journal (14-8-2011):
«Μέχρι τώρα η Γερμανία έχει βγάλει καλά λεφτά από τη βοήθεια προς την Ελλάδα».

4) Σ’ αυτές της συνθήκες, ερμηνεύεται εύκολα η στάση του Γερμανικού νεο-εθνικισμού απέναντι στην Ελλάδα, οι απειλές για την (θεσμικά αδύνατη) «εκδίωξή» της από το Ευρώ και η στάση της σε θέματα άκρως κερδοφόρα για την ίδια, όπως π.χ. το πολυδιαφημισμένο συγκινητικά «φιλανθρωπικό» κούρεμα των ελληνικών ομολόγων σε ποσοστό πάνω από 50%:
«Σύμφωνα με μελέτες του τραπεζικού κολοσσού USB (2011), για τον Γερμανό φορολογούμενο είναι πολύ πιο φθηνό να «χρηματοδοτήσει» ένα κούρεμα των ελληνικών ομολόγων κατά 50% και να πληρώνει τη λειτουργία του ελληνικού κράτους, διότι αυτό θα του κόστιζε 1.000 ευρώ κατά κεφαλή, ενώ η αποχώρηση της Γερμανίας από το ευρώ θα του κόστιζε 6-8.000 ευρώ κατά κεφαλή και η αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ θα του κόστιζε 12-15.000 ευρώ κατά κεφαλή».

5) Όπως αναφέρει ο Γερμανός ιστορικός της οικονομίας Α. Ritsch, η κερδοσκοπική δραστηριότητα της Γερμανίας σε διεθνές επίπεδο και, ιδιαίτερα, στην Ευρώπη, απογείωσε τον πλούτο της:
«Η καθαρή αξία των περιουσιακών στοιχείων της Γερμανίας στο εξωτερικό:
Το 1974 ισοδυναμούσε με το 17% του ΑΕΠ της.
Το 2005 ήταν 468 δις ευρώ ή 20% του ΑΕΠ της.
Το 2011 ήταν 1,07 τρις ευρώ (αύξηση κατά 128%) ή 40% του ΑΕΠ της.
Η Γερμανία χρειάστηκε 60 χρόνια για να αποκτήσει περιουσιακά στοιχεία στο εξωτερικό ύψους 468 δις και μόνο 5 χρόνια για τα υπόλοιπα 603 δις ευρώ».
(Σημείωση: Τα στοιχεία των παραγράφων 1-5, σταχυολογήθηκαν από το ενδιαφέρον βιβλίο του Νίκου Κοτζιά, Η Πολιτική της Σωτηρίας ενάντια στην Τρόϊκα, Λιβάνης, Αθήνα, 2012)

Την «εύρυθμη» και αδιατάρακτη λειτουργία αυτής της (καλά «λαδωμένης») επιχείρησης, ήρθε να αμφισβητήσει κάπως το αποτέλεσμα των ελληνικών εκλογών της 6ης Μαΐου 2012.

Όχι τόσο εξαιτίας του «μικρού» ειδικού βάρους της Ελλάδας στο παιχνίδι που διευθύνουν ως γκρουπιέρηδες οι Μέρκελ και Σόϊμπλε, αλλά, κυρίως, εξαιτίας του μεγάλου ειδικού βάρους που μπορεί να αποκτήσει ως παράδειγμα για μίμηση από τους άλλους υποτελείς λαούς της Ευρώπης.

Στην κατεύθυνση αυτή, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι ίδιες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές και μιντιακές δυνάμεις που πρωταγωνίστησαν στο πολιτικό πραξικόπημα που ανέτρεψε τη συνταγματική τάξη τον Ιούλιο 1965, πρωταγωνιστούν εδώ και 2,5 χρόνια και μέχρι σήμερα σε ένα πολύπλευρο πραξικόπημα που ανέτρεψε τη συνταγματική τάξη, με στόχο την οριστική μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο του γερμανικού νεο-εθνικισμού. Και επιδιώκουν να καταστήσουν το πραξικόπημά τους διαρκές.

Το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μαΐου 2012 και, κυρίως, η αποτυχία των χειρισμών του υπερήλικα προέδρου (ο οποίος δεν εναντιώθηκε ούτε λεκτικά στη νέα κατοχή και τη διάλυση της χώρας από τον γερμανικό νεο-εθνικισμό):

• 1) Προκάλεσε αγωνία στο μπλοκ της διεθνούς τοκογλυφικής μαφίας («αγορές») και των ιθαγενών μειρακίων της.
• 2) Κατέστησε αναποτελεσματικό τον τρομοκρατικό βραχίονα του Κόμματος του Μνημονίου και της Υποτέλειας.
• 3) Κονιορτοποίησε τα ιδεολογήματα περί του «μονόδρομου των Μνημονίων».
• 4) Αναπτέρωσε τις ελπίδες του ελληνικού λαού ότι (εάν θέλει) μπορεί να αρνηθεί να βαδίσει σ’ ένα δρόμο που είναι σπαρμένος με πτώματα, ο οποίος σχεδιάστηκε από τους τους «μηχανικούς» της κοινωνικής εξαθλίωσης» που εξυπηρετεί την τοκογλυφική οικονομία-καζίνο («αγορές»), κατά τα πρότυπα των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης και θανάτου που σχεδίασαν οι «μηχανικοί του θανάτου» του ναζισμού.

Επιχείρηση «Τρομοκρατήστε τους Έλληνες»:
Πύρ ομαδόν στο… κενό

● Στις 14-5-2012, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βολφγκανγκ Σόιμπλε («ομόλογος στις μίζες» του κ. Ακη Τσοχατζόπουλο), κούνησε απειλητικά το δάκτυλο στον Ελληνικό λαό (που δεν ψήφισε σύμφωνα τις εντολές του), και, προσπαθώντας να εκβιάσει τις εξελίξεις, έσπευσε να δηλώσει ότι «οι νέες εκλογές στην Ελλάδα είναι δημοψήφισμα για την παραμονή της στο ευρώ… Αν η Ελλάδα -και αυτό είναι η επιθυμία της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων- θέλει να μείνει στο ευρώ, τότε θα πρέπει να αποδεχθεί τους όρους. Σε αντίθετη περίπτωση αυτό δεν θα είναι δυνατό». (συνέντευξη στις Βρυξέλες, 14-5-2012, ΒΗΜΑ, 15-5-2012).

● Σημείωση: Το 2000, ο κ. Σόϊμπλε εξαναγκάστηκε να παραιτηθεί από πρόεδρος της CDU, εξαιτίας της αποκάλυψης ενός οικονομικού σκανδάλου στο οποίο πρωταγωνίστησε το 1994 (όταν αποδείχθηκε ότι το 1994 είχε δεχθεί μια «ενίσχυση» πάνω από 100.000 μάρκα από τον λομπίστα-μιζοδότη έμπορο όπλων Karlheinz Schreiber).
Το σκάνδαλο έγινε αιτία να χάσει την προεδρία του κόμματος της CDU και τη διαδοχή του Χέλμουτ Κολ (με συνέπεια ως πρόεδρος της CDU και διάδοχος του Κολ να αναδειχθεί η παλαιοκομμουνίστρια Angela Merkel).
«Περιέργως πως», αυτή η «ασήμαντη λεπτομέρεια» για το ποιόν του ανδρός, απουσιάζει από όλες τις «αγιογραφίες» του κ. Σόϊμπλε που καταχωρούνται στον «ελληνικό» καθεστωτικό τύπο.

Τέτοιες ιταμές δηλώσεις:

● Συνιστούν ευθεία προσβολή για τον ελληνικό λαό και ανοικτή παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις μιας καθ’ υπόθεση «ανεξάρτητης» χώρας.
● Απευθύνονται μόνο σε κατεχόμενες χώρες, οι οποίες έχουν απολέσει το κυριαρχικό τους δικαίωμα να ορίζουν οι ίδιες τη θεματική των δημοψηφισμάτων που διενεργούν.
(Πράγμα που έχει επαναληφθεί τον Οκτώβριο 2011, όταν ο ανεκδιήγητος Γιωργάκης Παπανδρέου πρότεινε δημοψήφισμα με το ερώτημα «Ναι ή Όχι στη Δανειακή Σύμβαση», για να το δει να μετατρέπεται σε «Ναι ή Όχι στο Ευρώ» από την παλαιοκομμουνίστρια κ. Μέρκελ και τον γελωτοποιό της, κ. Σαρκοζί).
● Είναι απαράδεκτες (πολύ περισσότερο, όταν προέρχονται από τον Γερμανό «ομόλογο στις μίζες» του κ. Ακη Τσοχατζόπουλο). Διότι, είναι λογικά ανακόλουθο και υποκριτικό, ένας από τους πολιτικούς πρωταγωνιστές του γερμανικού μηχανισμού εξαγωγής της διαφθοράς διεθνώς, να κάνει μαθήματα «ηθικής» και «συνέπειας» στους Έλληνες πολίτες, οργίλος και με υψωμένο δάκτυλο. Προφανώς, λησμόνησε ότι συνομιλητές του στην Ελλάδα είναι μόνο οι μπαμπουίνοι της ιθαγενούς δικομματικής μπορντελο-κλεπτοκρατίας, την οποία ενδυνάμωσαν και χρησιμοποιούν οι γερμανικές επιχειρήσεις που ενεργούν ως παραγωγοί και εξαγωγείς της διαφθοράς διεθνώς (Siemens, Mann, Deutsche Bank, κ.α.)

Αντίλογος: H τρομοκρατία συνιστά
«ανοησίες και προπαγάνδα»

● Ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, πρόεδρος του Eurogroup, σε συνέντευξή του μετά τη λήξη των εργασιών του Eurogroup, άδειασε τους, κάθε εθνικότητας, μπαμπουίνους-τρομοκράτες, δηλώνοντας:
«Προσωπικά είμαι κατηγορηματικά κατά της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Η ευρωζώνη έχει 17 μέλη και δεν θα μπορούσα να διανοηθώ ούτε για ένα δευτερόλεπτο την Ελλάδα εκτός ευρώ. Πρόκειται για ανοησίες και προπαγάνδα. Πρέπει να σεβαστούμε τη δημοκρατία. Αυτά τα σενάρια προκαλούν την ελληνική κοινή γνώμη. Η Ελλάδα ψήφισε». (ΤΟ ΒΗΜΑ, 14-5-2012)

● Η υπουργός Οικονομικών της Αυστρίας Μαρία Φέκτερ, έσπευσε να «παπαγαλίσει» τον κ. Σόϊμπλε, στις 14-5-2012, επαναλαμβάνοντας τις γνωστές -ανυπόστατες- απειλές κατά Ελλάδας, ότι η Ελλάδα, εάν δεν τηρήσει τις αυτοκτονικές υποχρεώσεις που της επέβαλε η συμμορία της διεθνούς χρηματοπιστωτικής μαφίας, «πρέπει να φύγει από το ευρώ» και πως «η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη είναι δυνατή μόνον εφόσον αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση». (Το Βήμα, 15-5-2012).

Αλλά, λίγο αργότερα, την «άδειασαν»:

1) Ο καγκελάριος της Αυστρίας και αρχηγός των Αυστριακών Σοσιαλδημοκρατών, Βέρνερ Φάιμαν, δηλώνοντας ότι «η αυστριακή κυβέρνηση δεν συζητά μια αποχώρηση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη».

2) Ο αντικαγκελάριος της Αυστρίας, υπουργός Εξωτερικών και αρχηγός του (συγκυβερνώντος) Λαικού Κόμματος, Μίχαελ Σπίντελεγκερ, δηλώνοντας ότι «μόνον η Ελλάδα μπορεί να αποφασίσει αποχώρησή της από την Ευρωζώνη».

3) Ο Αυστριακός υφυπουργός Οικονομικών, Αντρέας Σίντερ (του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος), αποφαινόμενος ότι «μια έξοδος από το ευρώ δεν λύνει το πρόβλημα ούτε για την Ελλάδα ούτε και για την Ευρώπη. Είναι απαραίτητες είναι οι μεταρρυθμίσεις και τα αναπτυξιακά μέτρα, ανεξάρτητα από το νόμισμα της χώρας».

4) Ο πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου Αυστρίας, Κρίστοφ Λάιτλ (ο οποίος τον Φεβρουάριο 2011 υποστήριζε με θράσος ότι «η Ελλάδα έπρεπε να βγάλει στο σφυρί τα νησιά της, για να πληρώσει το χρέος της»), δηλώνοντας ότι «είναι ανάγκη να παραμείνει η Ελλάδας στο ευρώ και να υπάρξει για την Ελλάδα μια λογική, βιώσιμη αναπτυξιακή τροχιά ώστε οι Έλληνες να έχουν και πάλι προοπτική για το μέλλον». (συνέντευξη Τύπου στη Βιέννη, Επίκαιρα, 15-5-2012)

Συμπέρασμα

• Μετά τις εκλογές της 6ης Μαίου 2012, άνοιξε ο δρόμος για την αποσάθρωση της μεταπολιτευτικής δικομματικής μπορντελο-κλεπτοκρατίας. Η αποσάθρωση αυτή πρέπει να ολοκληρωθεί στις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012, για να απαλλαγεί οριστικά η χώρα από την «κοινοβουλευτική» δικτατορία του εσμού των πολιτικών, οικονομικών και μιντιακών μπαμπουίνων που ασελγούν πάνω στο κορμί και τη ζωή της.
• Η ελληνική κοινωνία κατέβαλε ένα σκληρό τίμημα στον βωμό του κανιβαλισμού του γερμανικού νεο-εθνικισμού με τη μορφή των «ισοδυνάμων» που προσφέρθηκαν στο βωμό των «προγραμμάτων λιτότητας» της Τροιϊκανής συμμορίας (ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ) που επέβαλαν στη χώρα οι σύγχρονοι Κουίσλιγκς. Δεν έχει άλλες αντοχές.

Το συμπέρασμα είναι προφανές και θα μπορούσα να το συνοψίσω, παραφράζοντας το Κομμουνιστικό Μανιφέστο των Marx και Engels:

«Ένα φάντασμα διαγουμίζει τις ζωές μας: το φάντασμα του Καπιταλισμού-καζίνο των «αγορών» και του τζόγου.
Όλες οι δυνάμεις της αντίδρασης ενώθηκαν σε μια ανίερη συμμαχία για να δώσουν ζωή και διάρκεια σ' αυτό το φάντασμα: ο Πολιτικός και ο Κομισάριος, ο «Επιστήμονας» και ο Στρατοκράτης, ο Κεφαλαιοκράτης και ο Γραφειοκράτης, ο Διαχειριστής και ο Διώκτης.
Ο ολοκληρωτισμός του Καπιταλισμού-καζίνο και η δικτατορία των «αγορών» (τζόγος) αποτελεί μια πραγματικότητα εντός των τειχών των κοινωνιών μας, παράγοντας μαζικά εξαθλίωση, θάνατο, αρρώστια, αίμα και δάκρυα.
Κατά συνέπεια, είναι καιρός οι αντίπαλοι του να εκθέσουν ανοιχτά τις αντιλήψεις, τους σκοπούς και τις επιδιώξεις τους· και ν' αντιπαραθέσουν μια θεωρία και μια μέθοδο για την αντιμετώπιση του αδηφάγου φαντάσματος που τρέφεται με ανθρώπινες σάρκες.
Κάτω από τον ολετήρα του ολοκληρωτισμού του Καπιταλισμού-Καζίνο και της δικτατορίας των «αγορών», οι πραγματικοί και οι εν δυνάμει σκλάβοι του, φτάνουν σταδιακά σε ένα σημείο όπου δεν έχουν να χάσουν τίποτε άλλο εκτός από τις αλυσίδες τους. Πράγμα που τους καθιστά πιο αποφασιστικούς στον αγώνα για τη διεκδίκηση της ζωής τους».

Η ολοκληρωτική χειραγώγηση της ανθρώπινης βούλησης και ο συνακόλουθος οριστικός θρίαμβος της δικτατορίας των «αγορών» είναι μια διαπιστώσιμη, αποκρουστική και οδυνηρή πραγματικότητα. Και, όπως σηματοδοτείται από τις εξελίξεις, εάν δεν αντιδράσουμε αποφασιστικά, θα χάσουμε αμετάκλητα το δικαίωμα να νοηματοδοτούμε τη ζωή μας, την κοινωνία μας και την ιστορία μας.

Ζώντας στην εποχή της ομογενοποιημένης συνείδησης, διαπιστώνουμε καθημερινά ότι οι προοπτικές είναι απελπιστικές. Αλλά παράλληλα, ανακαλύπτουμε ότι υπάρχουν ελπιδοφόρες νησίδες αμφισβήτησης που θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε μέτωπα αντίστασης.
«Αυτά τα μέτωπα της αντίστασης βρίσκονται παντού υπό διαμόρφωση. Και πρέπει να τα χτίσουμε, καθένα μας χωριστά και όλοι μαζί», εξεγειρόμενοι. [Jean Jiegler: Στρέψτε τα όπλα: Εγχειρίδιο Αντιπολιτευτικής Κοινωνιολογίας. Μαλλιάρης, 1983, σ. 256]

Γιατί, η εξέγερση είναι το δέλεαρ της ιστορίας: Η πρώτη πράξη της ζωής (με το βιολογικό και το ψυχικό της περιεχόμενο). Η κεντρική έννοια της διανοητικής παραγωγής, της επιστήμης, της λογοτεχνίας, της μουσικής, των εικαστικών τεχνών. Μ’ άλλα λόγια, το βασικό εργαλείο της επιβίωσής μας.

Κλεάνθης Γρίβας


G20: Κλάμπ «μπαταχτσήδων»
Το χρέος των G20
(των 20 πλουσιότερων χωρών του κόσμου)
αυξήθηκε
από 75% επί του ΑΕΠ τους το 2006
στο 110% επί του ΑΕΠ τους το 2011
(Στοιχεία ΔΝΤ, Morgan Stanley)


ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΠΟΥΑ-ΝΕΑ ΓΟΥΪΝΕΑ
το μοντέλο της Τροϊκανής Συμμορίας για την Ελλάδα;
Σύμφωνα με τις διακηρύξεις της Τρόϊκα και των ιθαγενών μπαμπουίνων της,
τα «Προγράμματα Εξαθλίωσης» της ελληνικής κοινωνίας
αποσκοπούν στη δημιουργία
Πρωτογενών και Δημοσιονομικών Πλεονασμάτων
ΕΡΩΤΗΜΑ:
Ποιες χώρες έχουν Πρωτογενή και Δημοσιονομικά Πλεονάσματα;
To 2010, από τα 215 κράτη του κόσμου
μόνο τα 45 έχουν πρωτογενή και δημοσιονομικά πλεονάσματα.
Απ’ αυτά, τα 41 συγκαταλέγονται στις αναδυόμενες ή υπανάπτυκτες χώρες.
Ανάμεσά σ’ αυτά τα 41, είναι και τα εξής:
Παπούα-Νέα Γουινέα, Ζιμπάμπουε, Τόνγκα, Αγκίλα,
Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν, Τουρκμενιστάν,
Περού, Βολιβία, Παραγουάη, Ιράν, Λιβύη,
ΠΑΠΟΥΑ-ΝΕΑ ΓΟΥΪΝΕΑ: «Μοντέλο» για την Ελλάδα;
(εμφανίζει στοιχεία άπιαστα για την Ελλάδα)
▪ Δημόσιο πλεόνασμα: 0,7% του ΑΕΠ
▪ Δημόσιο χρέος: 26% του ΑΕΠ
▪ Ανεργία: 1,8%
▪ Ρυθμός ανάπτυξης: 7%
αλλά
▪ Το κατά κεφαλή ΑΕΠ είναι 2.500 $
(δηλαδή, οι κάτοικοί του είναι πάμφτωχοι)

Βόλγκανγκ Σόϊμπλε
Βιογραφικά στοιχεία
για τον Γερμανό «ομόλογο στις μίζες» των κυρίων Τσοχατζόπουλου, Τσουκάτου, Μαντέλη, κ.α., της συνομοταξίας Σημίτη-Παπανδρέου και λοιπών αυλικών
Ο κ. Βόλγκανγκ Σόϊμπλε (1942), «διακεκριμένος» πολιτικός και «μιζολήπτης» του δεξιού κόμματος της Χριστιανικής Δημοκρατικής Ένωσης (CDU).
● Άρχισε την πολιτική του καριέρα το 1961 ως μέλος του τμήματος νέων της CDU (τί θυμίζει αυτό;), και εκλέγεται βουλευτής, συνεχώς, από το 1972 μέχρι σήμερα.
● Στο διάστημα 1984-1989 ήταν επικεφαλής της Καγκελαρίας και Υπουργός Ειδικών Θεμάτων (με καγκελάριο τον Χέλμουτ Κολ).
● Το 1990 (12-10-1990), αποτέλεσε στόχο μιας απόπειρας δολοφονίας, μετά από μια προεκλογική εκδήλωση στο Oppeanu, όταν o Dieter Kaufmann, τον πυροβόλησε τρεις φορές. Ο Σόϊμπλε τραυματίστηκε σοβαρά στη σπονδυλική στήλη και στο πρόσωπο (και έκτοτε, έμεινε παράλυτος στα κάτω άκρα και χρησιμοποιεί αναπηρικό καροτσάκι). Το δικαστήριο αποφάσισε ότι ο δράστης ήταν «ψυχικά ασθενής» και διέταξε τον εγκλεισμό του σε ψυχιατρική κλινική. («German official injured in attack has more surgery». St. Petersburg Times. 15-10-1990).
● Στο διάστημα 1991-2000 ήταν Πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας της συμμαχίας CDU/CSU. Και
● Το 1998-2000 ήταν Πρόεδρος του κόμματος CDU και επίσημος διάδοχος του Χ. Κολ.
● Το 2000, εξαναγκάστηκε να παραιτηθεί από πρόεδρος της CDU, εξαιτίας της αποκάλυψης ενός οικονομικού σκανδάλου στο οποίο πρωταγωνίστησε το 1994 (όταν αποδείχθηκε ότι το 1994 είχε δεχθεί μια «ενίσχυση» πάνω από 100.000 μάρκα από τον λομπίστα-μιζοδότη έμπορο όπλων Karlheinz Schreiber).
Το σκάνδαλο έγινε αιτία να χάσει την προεδρία του κόμματος της CDU και τη διαδοχή του Χέλμουτ Κολ (με συνέπεια ως πρόεδρος της CDU και διάδοχος του Κολ να αναδειχθεί η παλαιοκομμουνίστρια Angela Merkel).
«Περιέργως πως», αυτή η «ασήμαντη λεπτομέρεια» για το ποιόν του ανδρός, απουσιάζει από όλες τις «αγιογραφίες» του κ. Σόϊμπλε που καταχωρούνται στον «ελληνικό» καθεστωτικό τύπο.
● Η Ανγκελα Μέρκελ, τον «αποζημίωσε» (επειδή τήρησε την ομερτά για τη διαπλοκή των διεφθαρμένων πολιτικών με τις διαφθείρουσες οικονομικές ελίτ της Γερμανίας), διορίζοντάς τον και πάλι πρόεδρο της CDU (2002), και, εν συνεχεία, υπουργό Εσωτερικών στην 1η κυβέρνησή της (2005-2009) και υπουργό Οικονομικών στη 2η κυβέρνησή της (από 2009 μέχρι σήμερα)
Οικογενειακή κατάσταση
● Ο πατέρας του ήταν φοροτεχνικός σύμβουλος στο Φράϊμπουργκ του Breisgau (ανοικτό το ερώτημα της σχέσης του με το ναζιστικό καθεστώς).
● Ο αδελφός του Τόμας Σόϊμπλε διετέλεσε Υπουργός Εσωτερικών στο κρατίδιο Βάδης-Βυτεμβέργης (φαίνεται ότι τα Υπουργεία Εσωτερικών αποτελούν ιδιαίτερη «αδυναμία» των Σόϊμπλε).
● Η σύζυγός του Ινγκεμποργκ Σόϊμπλε είναι οικονομολόγος. Μετά το γάμο τους απέκτησαν 4 παιδιά: τρεις κόρες (Χριστίνα, Τζουλιάνα και Αννα) και ένα γιό (Χανς-Γιοργκ).
πηγή