Και όμως δεν είναι η χώρα μας αυτή που πανικοβάλλει περισσότερο τις διεθνείς αγορές χρήματος, αυτό τον καιρό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα πάθουν ζημιά αν μας αναγκάσουν να εγκαταλείψουμε το ευρώ ( διότι όλοι ξέρουν ότι τότε αρχίζει το ξήλωμα της Ευρωζώνης) Ούτε η γενικευμένη κρίση εμπιστοσύνης στις καταχρεωμένες χώρες της περιφέρειας, όπως σε Πορτογαλία, Ιρλανδία και τα δυσθεώρητα μεγέθη χρέους σε Ισπανία, Ιταλία, είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος στην παγκόσμια οικονομία: τα κράτη ,ακόμα και αν πτωχεύσουν, οι κοινωνίες υπάρχουν για να ξαναγοράσουν χρέη και να παράγουν πλούτο...
Είναι γνωστό και μονίμως υπό παρακολούθηση το τεράστιο ρίσκο από το ταρακούνημα στα θεμέλια των τραπεζικών κολοσσών της Γαλλίας ,της Ιταλίας , του Βελγίου, αλλά και της Γερμανίας. Η μετοχή της Societe Generale υποχώρησε κατά 57% το 2011, της Credit Agricole 54% και της Paribas 36%. Η ιταλική Unicredito, με έκθεση 49 δισ. στο χρέος της Ιταλίας, έχασε πάνω από το μισό της κεφαλαιοποίησής της μέσα στο 2011. Η Dexia διασώθηκε με κυβερνητική παρέμβαση στο Βέλγιο ενώ στην Γερμανία , η Commerzbank, της οποίας η μετοχή της έχασε 70,7% το 2011, βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των γερμανικών τραπεζών που θεωρείται ότι θα ζητήσουν σύντομα κρατική βοήθεια. Oι κτηματικές και στεγαστικές τράπεζες, είναι ήδη στα κόκκινα, ενώ κάποιες-οι μεγαλύτερες- έχουν ακόμη σοβαρά βάρη απο την έκθεση τους στα πιστωτικά παράγωγα για τα ενυπόθηκα δάνεια, απο την εποχή της κατάρρευσης της Lehman Brothers.
Η δε ηγέτιδα δύναμη της γερμανικής μηχανής χρήματος, η ισχυρή ασπίδα της Μέρκελ, η Deutche Bank, αποτελεί αυτή την στιγμή την πιο πιθανή πηγή μεγάλων δεινών στις οικονομίες . Και αυτό, γιατί έχει κρύψει μια βραδυφλεγής βόμβα στο αμερικανικό χρηματοοικονομικό σύστημα , που ονομάζεται Taunus. Με ενεργητικό 380 δισ. δολαρίων, η Taunus είναι η όγδοη μεγαλύτερη εταιρεία τραπεζικών συμμετοχών στις ΗΠΑ. Παρά το τεράστιο μέγεθος του ενεργητικού της, η Taunus έχει πολύ χαμηλή κεφαλαιακή επάρκεια. Διαθέτει κεφάλαια μόλις 4,7 δισ. δολαρίων. Κατά 78 φορές μεγαλύτερο των κεφαλαίων της!
Προχθές λοιπόν το Bloomberg ανέφερε ότι η Taunus χρειάζεται 20-30 δισ. νέα κεφάλαια, προκειμένου να συμμορφωθεί με τους κανόνες κεφαλαιακής επάρκειας των ΗΠΑ. Η Fed έβγαλε μια ανακοίνωση, σημειώνοντας ότι η Deutsche Bank θα έσπευδε να στηρίξει κεφαλαιακά τη θυγατρική της. Όμως, η γερμανική τράπεζα , είναι κάθε άλλο παρά πρόθυμη την ώρα που πασχίζει να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους. Αντίθετα, προσπαθεί να απαλλαγεί από την τραπεζική άδεια της Taunus, κοινώς να την ανακαλέσει , αφού με τον τρόπο αυτό, η θυγατρική δεν θα εμπίπτει πια στους κανόνες περί κεφαλαιακής επάρκειας.
Οι ευρωπαικές τράπεζες έχουν διασυνοριακές συναλλαγές (από γραμμές πίστωσης μέχρι διακράτηση χρέους με κάθε μορφή) με το αντίστοιχο αμερικάνικο που υπερβαίνουν τα 1,5 τρισ. δολάρια. Περίπου το 20% των στοιχείων ενεργητικού των τραπεζών της Ν.Αμερικής ελέγχεται από τις τράπεζες της Ευρωζώνης, άρα κι εκεί ο αντίκτυπος θα είναι σημαντικός.
Το τραπεζικό σύστημα δε της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης ουσιαστικά εξαρτάται κατά 80% από το αντίστοιχο της Δυτικής Ευρώπης και βρίσκεται, λόγω της αναγκαστικής απομόχλευσης που εφαρμόζουν οι μητρικές εταιρείες, αναζητώντας ρευστότητα και κάνοντας περικοπές, σε δραματική κατάσταση. Π.χ η Κεντρική Τράπεζα της Αυστρίας, εξέδωσε οδηγία, στην προσπάθειά της να περισώσει το ΑΑΑ της πιστοληπτικής της αξιολόγησης, και απαγόρευσε στις τράπεζές της ( Erste Group, Raiffeisen Bank και Bank Austria ) να διοχετεύσουν μεγάλα ποσά στις θυγατρικές τους στην Αν. Ευρώπη
Μπορεί η ΕΚΤ, με πρωτοφανείς για τα δεδομένα της κινήσεις να διαθέτει απεριόριστα δάνεια προς τις εμπορικές ευρωπαϊκές τράπεζες, διάρκειας 3 ετών, αλλά είναι πλέον ορατό ότι οι τράπεζες, αντί να χρησιμοποιήσουν τη ρευστότητα αυτή για να χρηματοδοτήσουν την πραγματική οικονομία, προτιμούν να την παρκάρουν στο overnight της ΕΚΤ, όπου κερδίζουν ένα μικρό επιτόκιο.
Το χειρότερο όλων : κανείς δεν γνωρίζει το ακριβές μέγεθος κεφαλαίων που απαιτείται για αναχρηματοδότηση υποχρεώσεων στις τράπεζες, πληρωμές ομολόγων και πιθανές ανα-κεφαλαιοποιήσεις, από σκελετούς στις ντουλάπες και διαγραφές /κουρέματα επισφαλών δανείων και επενδύσεων. Κάποιοι σοβαροί οίκοι μιλάνε για τρις…
Το μπαρούτι μυρίζει άσχημα, ας ελπίσουμε να μην ανάψει κάποιος το φυτίλι, αν και πιθανολογώ ότι τόσο το αγγλικό όσο και το αμερικανικό τραπεζικό λόμπι, έχει το δάκτυλό στην σκανδάλη, απλά προσέχουν μήπως τους γυρίσει μπούμεραγκ. Είναι τέτοια η υπερ-κυκλικότητα του διεθνούς τραπεζικού κυκλώματος, που οι αλληλεπιδράσεις δεν αφήνουν περιθώρια για λάθος στόχους…
http://www.market-talk.net/index.php/id/10774
Σχόλια