Η κατοχή δεν μπορεί να είναι ανθρώπινη. Υπάρχουν επομένως δύο επιλογές: ή αποδέχεσαι την κατοχή και όλες τις μεθόδους που είναι αναγκαίες για την επιβολή της ή, διαφορετικά, την απορρίπτεις εξ ολοκλήρου και όχι μόνο κάποια συγκεκριμένα μέρη της” (Simone de Beauvoir).
Ελπίζουμε επίσης ότι, κάποια στιγμή θα σταματήσει η σιωπή των αμνών, σύμφωνα με την οποία το κάποτε «τελεσίγραφο» των Γερμανών εισβολέων (1940) στην πατρίδα μας, θα έπρεπε να προβληματίσει τους βουλευτές μας - έτσι ώστε να ψηφίσουν, «νηφάλια, συνειδητά και υπεύθυνα», υπέρ της «αμαχητί συνθηκολόγησης», αντιλαμβανόμενοι σωστά την καταστροφή που τότε θα επακολουθούσε.
Αν μη τι άλλο, η συλλογική απόφαση αντίστασης εναντίον των Γερμανών εισβολέων το 1940, ήταν πολύ πιο επώδυνη, με εξαιρετικά υψηλότερο κόστος, σε σχέση με το σημερινό - πόσο μάλλον αφού είχαμε και έχουμε εναλλακτική δυνατότητα στη διάθεση μας (διαπραγμάτευση με τους πιστωτές για την αναστολή πληρωμών, με στόχο την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους μας, έτσι ώστε να εξοφληθεί ολόκληρο σταδιακά, με τα μη τοκογλυφικά επιτόκια της ΕΚΤ - 1%).
Άλλωστε, ο Ισολογισμός της Ελλάδας, όπου στη μία πλευρά του (Παθητικό) είναι το δημόσιο χρέος, ενώ στην άλλη (Ενεργητικό) η τεράστια ακίνητη περιουσία του δημοσίου, οι κρατικές επιχειρήσεις, ο υπόγειος πλούτος και οι γερμανικές επανορθώσεις (άρθρο μας), είναι πολύ περισσότερο «πλεονασματικός», από όλες τις άλλες χώρες – αρκεί φυσικά να υπάρξει μία υπερήφανη πολιτική ηγεσία, η οποία να έχει την ικανότητα/επάρκεια να τον απεικονίσει σωστά, διαπραγματευόμενη ορθολογικά με τους δανειστές μας.
Από την άλλη πλευρά, έχοντας ένα από τα μικρότερα συνολικά χρέη (δημόσιο και ιδιωτικό) στην Ευρωζώνη, όπως έχουμε τονίσει πάρα πολλές φορές στο παρελθόν (μεταξύ άλλων στο άρθρο μας από τον Ιανουάριο του 2011: Η επιλογή της χρεοκοπίας), είμαστε σε θέση να ανταπεξέλθουμε με όλες τις υποχρεώσεις μας – αφού το δημόσιο χρέος, αντίθετα με το ιδιωτικό, είναι πολύ εύκολα διαχειρίσιμο, όπως έχουμε συχνά τεκμηριώσει. Ο Πίνακας Ι που ακολουθεί, το αποδεικνύει ακόμη μία φορά:
ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Συνολικά χρέη 2011, δημόσια και ιδιωτικά, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ
Σημείωση: Τα γερμανικά νοικοκυριά είναι χρεωμένα κατά μέσον όρο με 13.800 €, τα ελληνικά με 10.200 € και τα ιρλανδικά με 30.200 € (πηγή: Creditreform Γερμανίας). Πρόκειται λοιπόν για ένα τεράστιο πλεονέκτημα της Ελλάδας, το οποίο δεν μπορεί δυστυχώς να χειριστεί σωστά η κυβέρνηση. Το γεγονός αυτό τεκμηριώνει πόσο ικανοί είναι οι Έλληνες, μοναδικό πρόβλημα των οποίων είναι η διεφθαρμένη, ανίκανη και ανεπαρκής Πολιτική τους.
Το πλεονέκτημα εδώ των χωρών με χαμηλό ιδιωτικό χρέος, όπως η Ελλάδα και η Γερμανία, είναι η δυνατότητα του ιδιωτικού τομέα να χρεωθεί - μεταξύ άλλων για να δανείσει (τράπεζες), για να επενδύσει (επιχειρήσεις) και για να καταναλώσει (νοικοκυριά). Στα πλαίσια αυτά, εάν για παράδειγμα χρεωνόταν (δανειζόταν) ο ιδιωτικός τομέας της Ελλάδας (167% του ΑΕΠ χρέος), κατά 100%, φτάνοντας στο ύψος του ιταλικού ιδιωτικού χρέους (257%), τότε θα μειωνόταν μακροπρόθεσμα, με τις κατάλληλες κινήσεις (επενδύοντας στις επιχειρήσεις και τα ακίνητα του δημοσίου, για παράδειγμα), το δημόσιο χρέος στα 66% - με το συνολικό να παραμένει ως έχει.
Είναι λοιπόν ένα μεγάλο πλεονέκτημα της χώρας μας, το οποίο δεν πρέπει να χαθεί από την εγκληματική πολιτική του ΔΝΤ και της Γερμανίας – στόχος των οποίων είναι η λεηλασία τόσο του δημόσιου, όσο και του ιδιωτικού τομέα.
ΟΙ ΕΚΒΙΑΣΜΟΙ
Όσον αφορά την «τρομοκρατία», σε σχέση με τους κινδύνους της επιλογής της αναβολής πληρωμών (εντός ευρώ πάντοτε, αφού κανείς δεν μπορεί να μας υποχρεώσει να εγκαταλείψουμε το κοινό νόμισμα, ενώ η χρεοκοπία με εθνικό νόμισμα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό – άρθρο μας), τα εξής:
(α) Τα περισσότερα κράτη συνήθως χρεοκοπούν (αναγκάζονται να κηρύξουν στάση πληρωμών καλύτερα, αφού ένα κράτος δεν μπορεί να χρεοκοπήσει, όπως συμβαίνει σε μία επιχείρηση), επειδή δεν έχουν στη διάθεση τους συνάλλαγμα - με το οποίο να μπορούν να πληρώνουν τις εξωτερικές υποχρεώσεις τους, να εισάγουν εμπορεύματα, πρώτες ύλες, ενέργεια κλπ. Η Ελλάδα όμως έχει συνάλλαγμα στη διάθεση της – αφού το Ευρώ είναι συνάλλαγμα.
Ολοκληρώνοντας, όπως φαίνεται, με μέτρα που μάλλον δεν εφαρμόζονται, όχι τουλάχιστον μέσα σε τόσο στενά χρονικά περιθώρια και εν μέσω ύφεσης, δεν πείθουμε κανέναν – φυσικά ούτε τις αγορές, οι οποίες απαιτούν καθαρές, βιώσιμες λύσεις. Επομένως οδηγούμαστε όλο και πιο κοντά σε μία πραγματικά ανεξέλεγκτη, σε μία «άτακτη» καλύτερα χρεοκοπία (αθέτηση πληρωμών ομολόγων χωρίς καμία προειδοποίηση, κατάρρευση του κράτους κλπ.), με όλο και λιγότερα διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα – με αποτελέσματα που είναι εξαιρετικά δύσκολο πλέον να προβλεφθούν.
ΟΙ ΕΚΒΙΑΣΤΕΣ
Σε κείμενο μας τον Απρίλιο του 2009, στο οποίο «κατηγορούσαμε» τη Γερμανία, γράφοντας ότι θέλει να χρησιμοποιήσει την Ελλάδα, θεωρώντας την ως την ιδανική υποψήφια χώρα για τον παραδειγματισμό των υπολοίπων «εταίρων» της Ευρωζώνης (Link), αναφέραμε μεταξύ άλλων τα παρακάτω:
“Μπορούμε όμως, αδιαφορώντας εντελώς για όλα αυτά, να αντιπαρατεθούμε με επιτυχία στην άδικη επίθεση που δεχόμαστε, αντιστρέφοντας το «παιχνίδι» και εξερχόμενοι με σοβαρά κέρδη από την οικονομική κρίση; Σε τελική ανάλυση, μπορούμε μήπως να τεκμηριώσουμε ότι, τουλάχιστον στην περίπτωση της χώρας μας, η Γερμανία κάνει κατάχρηση της δεσπόζουσας θέσης της στην Ευρώπη, εάν υποθέσουμε ότι δεν μας συκοφαντεί, δυσφημίζοντας μας;
Μία τέτοιας έκτασης δυσφήμιση, ακόμη και αν δεχθούμε ότι δεν είναι κακοπροαίρετη, μπορεί να μας κοστίσει πάνω από 10 δις € σε ετήσιους τόκους (δυσανάλογη αύξηση του επιτοκίου δανεισμού μας), καθώς επίσης να καταστρέψει πολλούς τομείς της οικονομίας μας, μέσα σε μία νύχτα. Μπορούμε να το επιτρέψουμε, χωρίς να αντισταθούμε συλλογικά; Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να προστατεύσουμε το Δίκαιο και την Ελλάδα;”
ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Είμαστε απολύτως πεπεισμένοι ότι, όλοι σχεδόν οι Ευρωπαίοι Πολίτες, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, αντιμετωπίζουν ανάλογα προβλήματα με εμάς – αφού όλοι υποφέρουμε από την κατάλυση της Δημοκρατίας, από τη δικτατορία των αγορών, από τις επεκτατικές βλέψεις της πρωσικής Γερμανίας, από την ανεπάρκεια των πολιτικών, από τη διαφθορά, από τη διαπλοκή κοκ.
Αν και θεωρούμε λοιπόν ότι, δεν είμαστε οι μοναδικοί, οι οποίοι αντιμετωπίζουν προβλήματα, ενώ πιστεύαμε ανέκαθεν στην Ευρωπαϊκή Ιδέα, είμαστε παράλληλα υποχρεωμένοι να λάβουμε τα μέτρα μας – να μην επιτρέψουμε δηλαδή τον περαιτέρω εξευτελισμό ή/και το διασυρμό μας, την άσκοπη κατάλυση της εθνικής μας κυριαρχίας, τη λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής μας περιουσίας, καθώς επίσης την καταδίκη της πατρίδας μας σε μία «κυλιόμενη χρεοκοπία». Στα πλαίσια αυτά, η έγκαιρη αναζήτηση πραγματικών, πρακτικών και εφαρμόσιμων λύσεων, ακόμη και ανατρεπτικών, είναι ίσως η μεγαλύτερη υποχρέωση μας.
Οι λύσεις αυτές οφείλουν να είναι αρχικά μέσα στα πλαίσια της Ενωμένης Ευρώπης και του κοινού νομίσματος – σημαντικότατα επιτεύγματα, τα οποία δεν πρέπει σε καμία απολύτως περίπτωση να θυσιάσουμε, επειδή μία και μόνο χώρα δημιουργεί προβλήματα. Εν τούτοις, οφείλουμε να ερευνήσουμε και άλλες δυνατότητες, οι οποίες θα εξαρτώνται αποκλειστικά και μόνο από εμάς – αφού δεν μπορούμε να επιβάλλουμε τις απόψεις μας, όσο και αν το επιθυμούμε.
Σε κάθε περίπτωση φυσικά, θα ήταν προτιμότερο όλων το να αποβληθεί η Γερμανία, εάν συνεχίσει να παραμένει αδιάλλακτη και μη συνεργάσιμη – αφού, εάν καθυστερήσει η πολιτική, καθώς επίσης η δημοσιονομική ένωση, με την παράλληλη «ενεργοποίηση» της ΕΚΤ (Ευρωομόλογα κλπ.), η ήδη «παραπαίουσα» Ευρωζώνη θα καταδικαστεί αμετάκλητα.
Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)
Αθήνα, 14. Φεβρουαρίου 2012
πηγή
- Κατ’ αναλογία, με το ΔΝΤ και με τη Γερμανία δεν διαπραγματεύεσαι – είτε τους αποδέχεσαι όπως είναι, είτε τους απορρίπτεις εξ ολοκλήρου. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά για «τα μάτια» - για τις ψήφους, για τα προνόμια και για τις (απολύτως θεμιτές, εάν δεν είναι εις βάρος της πατρίδας σου) φιλοδοξίες.
- Άρθρο
- Σε μία σημερινή, «επαίσχυντη» συνέντευξη του εναντίον της Ελλάδας, σε γερμανικό περιοδικό, ο διευθυντής της Bosch λέει τα εξής:
- “Εάν οι Έλληνες δεν εγκαταλείψουν με τη θέληση τους την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη, θα πρέπει η Κομισιόν να αλλάξει τους ευρωπαϊκούς νόμους και να εκδιώξει την Ελλάδα – αφού μέχρι στιγμής, τα ευρωπαϊκά συμβόλαια δεν επιτρέπουν τον αποκλεισμό καμίας χώρας της Ευρωζώνης”.
Ελπίζουμε επίσης ότι, κάποια στιγμή θα σταματήσει η σιωπή των αμνών, σύμφωνα με την οποία το κάποτε «τελεσίγραφο» των Γερμανών εισβολέων (1940) στην πατρίδα μας, θα έπρεπε να προβληματίσει τους βουλευτές μας - έτσι ώστε να ψηφίσουν, «νηφάλια, συνειδητά και υπεύθυνα», υπέρ της «αμαχητί συνθηκολόγησης», αντιλαμβανόμενοι σωστά την καταστροφή που τότε θα επακολουθούσε.
Αν μη τι άλλο, η συλλογική απόφαση αντίστασης εναντίον των Γερμανών εισβολέων το 1940, ήταν πολύ πιο επώδυνη, με εξαιρετικά υψηλότερο κόστος, σε σχέση με το σημερινό - πόσο μάλλον αφού είχαμε και έχουμε εναλλακτική δυνατότητα στη διάθεση μας (διαπραγμάτευση με τους πιστωτές για την αναστολή πληρωμών, με στόχο την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους μας, έτσι ώστε να εξοφληθεί ολόκληρο σταδιακά, με τα μη τοκογλυφικά επιτόκια της ΕΚΤ - 1%).
Άλλωστε, ο Ισολογισμός της Ελλάδας, όπου στη μία πλευρά του (Παθητικό) είναι το δημόσιο χρέος, ενώ στην άλλη (Ενεργητικό) η τεράστια ακίνητη περιουσία του δημοσίου, οι κρατικές επιχειρήσεις, ο υπόγειος πλούτος και οι γερμανικές επανορθώσεις (άρθρο μας), είναι πολύ περισσότερο «πλεονασματικός», από όλες τις άλλες χώρες – αρκεί φυσικά να υπάρξει μία υπερήφανη πολιτική ηγεσία, η οποία να έχει την ικανότητα/επάρκεια να τον απεικονίσει σωστά, διαπραγματευόμενη ορθολογικά με τους δανειστές μας.
Από την άλλη πλευρά, έχοντας ένα από τα μικρότερα συνολικά χρέη (δημόσιο και ιδιωτικό) στην Ευρωζώνη, όπως έχουμε τονίσει πάρα πολλές φορές στο παρελθόν (μεταξύ άλλων στο άρθρο μας από τον Ιανουάριο του 2011: Η επιλογή της χρεοκοπίας), είμαστε σε θέση να ανταπεξέλθουμε με όλες τις υποχρεώσεις μας – αφού το δημόσιο χρέος, αντίθετα με το ιδιωτικό, είναι πολύ εύκολα διαχειρίσιμο, όπως έχουμε συχνά τεκμηριώσει. Ο Πίνακας Ι που ακολουθεί, το αποδεικνύει ακόμη μία φορά:
ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Συνολικά χρέη 2011, δημόσια και ιδιωτικά, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ
Χώρα | Σύνολο | Τράπεζες | Επιχειρήσεις | Νοικοκυριά | Δημόσιο |
Ιρλανδία | 1.166 | 689 | 245 | 123 | 109 |
Μ. Βρετανία* | 847 | 547 | 118 | 101 | 81 |
Ιαπωνία | 641 | 188 | 143 | 77 | 233 |
Ισπανία | 457 | 111 | 192 | 87 | 67 |
Γαλλία | 449 | 151 | 150 | 61 | 87 |
Βέλγιο | 435 | 112 | 175 | 53 | 95 |
Πορτογαλία | 422 | 61 | 149 | 106 | 106 |
Ιταλία | 377 | 96 | 110 | 50 | 121 |
Η.Π.Α. | 376 | 94 | 90 | 92 | 100 |
Ελλάδα | 333 | 22 | 74 | 71 | 166 |
Γερμανία** | 321 | 98 | 80 | 60 | 83 |
Πηγή: MM (IMF)
Πίνακας: Β. ΒιλιάρδοςΣημείωση: Τα γερμανικά νοικοκυριά είναι χρεωμένα κατά μέσον όρο με 13.800 €, τα ελληνικά με 10.200 € και τα ιρλανδικά με 30.200 € (πηγή: Creditreform Γερμανίας). Πρόκειται λοιπόν για ένα τεράστιο πλεονέκτημα της Ελλάδας, το οποίο δεν μπορεί δυστυχώς να χειριστεί σωστά η κυβέρνηση. Το γεγονός αυτό τεκμηριώνει πόσο ικανοί είναι οι Έλληνες, μοναδικό πρόβλημα των οποίων είναι η διεφθαρμένη, ανίκανη και ανεπαρκής Πολιτική τους.
Το πλεονέκτημα εδώ των χωρών με χαμηλό ιδιωτικό χρέος, όπως η Ελλάδα και η Γερμανία, είναι η δυνατότητα του ιδιωτικού τομέα να χρεωθεί - μεταξύ άλλων για να δανείσει (τράπεζες), για να επενδύσει (επιχειρήσεις) και για να καταναλώσει (νοικοκυριά). Στα πλαίσια αυτά, εάν για παράδειγμα χρεωνόταν (δανειζόταν) ο ιδιωτικός τομέας της Ελλάδας (167% του ΑΕΠ χρέος), κατά 100%, φτάνοντας στο ύψος του ιταλικού ιδιωτικού χρέους (257%), τότε θα μειωνόταν μακροπρόθεσμα, με τις κατάλληλες κινήσεις (επενδύοντας στις επιχειρήσεις και τα ακίνητα του δημοσίου, για παράδειγμα), το δημόσιο χρέος στα 66% - με το συνολικό να παραμένει ως έχει.
Είναι λοιπόν ένα μεγάλο πλεονέκτημα της χώρας μας, το οποίο δεν πρέπει να χαθεί από την εγκληματική πολιτική του ΔΝΤ και της Γερμανίας – στόχος των οποίων είναι η λεηλασία τόσο του δημόσιου, όσο και του ιδιωτικού τομέα.
ΟΙ ΕΚΒΙΑΣΜΟΙ
Όσον αφορά την «τρομοκρατία», σε σχέση με τους κινδύνους της επιλογής της αναβολής πληρωμών (εντός ευρώ πάντοτε, αφού κανείς δεν μπορεί να μας υποχρεώσει να εγκαταλείψουμε το κοινό νόμισμα, ενώ η χρεοκοπία με εθνικό νόμισμα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό – άρθρο μας), τα εξής:
(α) Τα περισσότερα κράτη συνήθως χρεοκοπούν (αναγκάζονται να κηρύξουν στάση πληρωμών καλύτερα, αφού ένα κράτος δεν μπορεί να χρεοκοπήσει, όπως συμβαίνει σε μία επιχείρηση), επειδή δεν έχουν στη διάθεση τους συνάλλαγμα - με το οποίο να μπορούν να πληρώνουν τις εξωτερικές υποχρεώσεις τους, να εισάγουν εμπορεύματα, πρώτες ύλες, ενέργεια κλπ. Η Ελλάδα όμως έχει συνάλλαγμα στη διάθεση της – αφού το Ευρώ είναι συνάλλαγμα.
- (β) Η Ελλάδα δεν είναι κομμουνιστική χώρα, οπότε οι εισαγωγές φαρμάκων, πετρελαίου κλπ. δεν γίνονται από το δημόσιο τομέα, αλλά από τον ιδιωτικό – επομένως, δεν εμποδίζονται από τυχόν έλλειψη χρημάτων του δημοσίου.
- (γ) Το πρωτογενές έλλειμμα του προϋπολογισμού μας είναι «μόλις» 5 δις €. Επομένως, η μείωση του κατά το ποσόν αυτό (κάτι που μας υποχρεώνει επίσης η δανειακή σύμβαση), δεν θα προκαλούσε «σεισμό» στην Ελλάδα.
- (δ) Τα έσοδα του δημοσίου ξεπερνούν τα 50 δις €, οπότε καλύπτονται πλήρως οι μισθοί και οι συντάξεις – ενώ περισσεύουν αρκετά χρήματα. Η εσωτερική χρεοκοπία, η οποία επιχειρείται, έχει ήδη αναφερθεί εκ μέρους μας (άρθρο).
- (ε) Πρόβλημα στις τράπεζες και επομένως στις καταθέσεις, θα μπορούσε θεωρητικά να συμβεί ανά πάσα στιγμή – εάν τυχόν τρομοκρατούταν οι καταθέτες, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει επίθεση (Bank run) στις τράπεζες. Εάν δεν κάνουμε λάθος δε, ο πρωθυπουργός τρομοκράτησε επαρκώς τους Πολίτες, καθώς επίσης τους βουλευτές την Κυριακή – αν και μάλλον δεν τα κατάφερε, με όλους όσους τοποθετούν τη χώρα υπεράνω των «προνομίων» τους.
- (στ) Οι κοινωνικές αναταραχές (ένα «δείγμα» τους μας δόθηκε παραδόξως την Κυριακή, με την οργανωμένη επίθεση εναντίον της Αθήνας, καθώς επίσης πολλών άλλων πόλεων της πατρίδας μας), όπως επίσης οι επιθέσεις (bank run) εναντίον των τραπεζών ή των supermarkets, θα μπορούσαν σε κάθε περίπτωση να αποφευχθούν, εάν υπήρχε σωστή προστασία και ενημέρωση των Πολιτών.
- (ζ) Στην Αργεντινή (άρθρο μας), αν και κήρυξε στάση πληρωμών μετά από πολλά χρόνια στο ζυγό του ΔΝΤ (λόγω κάποιων προδοτών πολιτικών «ανδρών» της), δεν χρεοκόπησαν όλες οι τράπεζες, παρά το ότι έκλεισαν για λίγες ημέρες - ενώ οι καταθέτες δεν έχασαν τα χρήματα τους (μόνο από τον πληθωρισμό που ακολούθησε, επειδή η χώρα είχε εθνικό νόμισμα).
Ολοκληρώνοντας, όπως φαίνεται, με μέτρα που μάλλον δεν εφαρμόζονται, όχι τουλάχιστον μέσα σε τόσο στενά χρονικά περιθώρια και εν μέσω ύφεσης, δεν πείθουμε κανέναν – φυσικά ούτε τις αγορές, οι οποίες απαιτούν καθαρές, βιώσιμες λύσεις. Επομένως οδηγούμαστε όλο και πιο κοντά σε μία πραγματικά ανεξέλεγκτη, σε μία «άτακτη» καλύτερα χρεοκοπία (αθέτηση πληρωμών ομολόγων χωρίς καμία προειδοποίηση, κατάρρευση του κράτους κλπ.), με όλο και λιγότερα διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα – με αποτελέσματα που είναι εξαιρετικά δύσκολο πλέον να προβλεφθούν.
ΟΙ ΕΚΒΙΑΣΤΕΣ
Σε κείμενο μας τον Απρίλιο του 2009, στο οποίο «κατηγορούσαμε» τη Γερμανία, γράφοντας ότι θέλει να χρησιμοποιήσει την Ελλάδα, θεωρώντας την ως την ιδανική υποψήφια χώρα για τον παραδειγματισμό των υπολοίπων «εταίρων» της Ευρωζώνης (Link), αναφέραμε μεταξύ άλλων τα παρακάτω:
“Μπορούμε όμως, αδιαφορώντας εντελώς για όλα αυτά, να αντιπαρατεθούμε με επιτυχία στην άδικη επίθεση που δεχόμαστε, αντιστρέφοντας το «παιχνίδι» και εξερχόμενοι με σοβαρά κέρδη από την οικονομική κρίση; Σε τελική ανάλυση, μπορούμε μήπως να τεκμηριώσουμε ότι, τουλάχιστον στην περίπτωση της χώρας μας, η Γερμανία κάνει κατάχρηση της δεσπόζουσας θέσης της στην Ευρώπη, εάν υποθέσουμε ότι δεν μας συκοφαντεί, δυσφημίζοντας μας;
Μία τέτοιας έκτασης δυσφήμιση, ακόμη και αν δεχθούμε ότι δεν είναι κακοπροαίρετη, μπορεί να μας κοστίσει πάνω από 10 δις € σε ετήσιους τόκους (δυσανάλογη αύξηση του επιτοκίου δανεισμού μας), καθώς επίσης να καταστρέψει πολλούς τομείς της οικονομίας μας, μέσα σε μία νύχτα. Μπορούμε να το επιτρέψουμε, χωρίς να αντισταθούμε συλλογικά; Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να προστατεύσουμε το Δίκαιο και την Ελλάδα;”
ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Είμαστε απολύτως πεπεισμένοι ότι, όλοι σχεδόν οι Ευρωπαίοι Πολίτες, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, αντιμετωπίζουν ανάλογα προβλήματα με εμάς – αφού όλοι υποφέρουμε από την κατάλυση της Δημοκρατίας, από τη δικτατορία των αγορών, από τις επεκτατικές βλέψεις της πρωσικής Γερμανίας, από την ανεπάρκεια των πολιτικών, από τη διαφθορά, από τη διαπλοκή κοκ.
Αν και θεωρούμε λοιπόν ότι, δεν είμαστε οι μοναδικοί, οι οποίοι αντιμετωπίζουν προβλήματα, ενώ πιστεύαμε ανέκαθεν στην Ευρωπαϊκή Ιδέα, είμαστε παράλληλα υποχρεωμένοι να λάβουμε τα μέτρα μας – να μην επιτρέψουμε δηλαδή τον περαιτέρω εξευτελισμό ή/και το διασυρμό μας, την άσκοπη κατάλυση της εθνικής μας κυριαρχίας, τη λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής μας περιουσίας, καθώς επίσης την καταδίκη της πατρίδας μας σε μία «κυλιόμενη χρεοκοπία». Στα πλαίσια αυτά, η έγκαιρη αναζήτηση πραγματικών, πρακτικών και εφαρμόσιμων λύσεων, ακόμη και ανατρεπτικών, είναι ίσως η μεγαλύτερη υποχρέωση μας.
Οι λύσεις αυτές οφείλουν να είναι αρχικά μέσα στα πλαίσια της Ενωμένης Ευρώπης και του κοινού νομίσματος – σημαντικότατα επιτεύγματα, τα οποία δεν πρέπει σε καμία απολύτως περίπτωση να θυσιάσουμε, επειδή μία και μόνο χώρα δημιουργεί προβλήματα. Εν τούτοις, οφείλουμε να ερευνήσουμε και άλλες δυνατότητες, οι οποίες θα εξαρτώνται αποκλειστικά και μόνο από εμάς – αφού δεν μπορούμε να επιβάλλουμε τις απόψεις μας, όσο και αν το επιθυμούμε.
Σε κάθε περίπτωση φυσικά, θα ήταν προτιμότερο όλων το να αποβληθεί η Γερμανία, εάν συνεχίσει να παραμένει αδιάλλακτη και μη συνεργάσιμη – αφού, εάν καθυστερήσει η πολιτική, καθώς επίσης η δημοσιονομική ένωση, με την παράλληλη «ενεργοποίηση» της ΕΚΤ (Ευρωομόλογα κλπ.), η ήδη «παραπαίουσα» Ευρωζώνη θα καταδικαστεί αμετάκλητα.
Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)
Αθήνα, 14. Φεβρουαρίου 2012
πηγή
Σχόλια