Ειναι η κριση "αποτελεσμα" ψυχολογικων πειραματων;!
Ολοι γνωρίζουν ότι ο Καναδάς είναι μια από τις πιο ανεπτυγμένες οικονομίες του κόσμου, που δεν έχει ανεργία και συνεχίζει, ακόμη και σήμερα, με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν όμως ότι
εκεί έχουν γίνει τα μεγαλύτερα πειράματα που αφορούν την ανθρώπινη ψυχολογία και την μεταφυσική. Πάντα, βέβαια, με βιτρίνα διάφορες έρευνες μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και επιστημονικών ομάδων αλλά και πάντα με συμμετοχή των μυστικών υπηρεσιών των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ.
Αυτή η ανακάλυψη της επιστημονικής ομάδας ήταν εννοείται μια ανοησία, ένα συνειδητό ψέμα. Αλλά μιλάμε πάντα για το 1961 που οι άνθρωποι ήταν πολύ πιο ευκολόπιστοι και δεν υπήρχε ούτε η τεχνολογία για να ελέγξει κανείς κάτι τέτοιο. Και φυσικά οι 24 αυτοί άνθρωποι κατατρόμαξαν, όταν εξειδικευμένοι επιστήμονες τους είπαν ότι είναι πολύ πιθανόν να χάσουν την ζωή τους πολύ σύντομα. Και αυτό έκανε το επόμενο διάστημα της ζωής τους σκέτη κόλαση.
Σύμφωνα με τα στοιχεία των επιστημόνων μόνο το 1% των ανθρώπων μεταξύ 30 και 50 ετών πεθαίνουν ξαφνικά από τροχαία, καρδιακά επεισόδια, άγνωστες ασθένειες κλπ. Αυτό επαληθεύτηκε και στους ''76'' που είχαν μία ανθρώπινη απώλεια από έμφραγμα, στατιστικά κανονικό. Όσον αφορά όμως τους 24 που απάντησαν ''λάθος'' δεν ίσχυσε το ίδιο.Εννέα από αυτούς έχασαν την ζωή τους, πράγμα που εντυπωσίασε την ομάδα που μελέτησε το πως και το γιατί έγινε αυτό.
Αυτή η διαπίστωση εξέπληξε τα μέλη της ερευνητικής ομάδας και τους πολιτικούς προϊσταμένους τους. Δεν φαντάζονταν ότι ο εγκέφαλος θα επιτεθεί με τόση σφοδρότητα στο σώμα μόνο με την βεβαιότητα ενός μελλοντικού αρνητικού γεγονότος και θα επηρέαζε τους συμμετέχοντες ακόμη και στην πιο μικρή καθημερινή τους πράξη. Είναι σαν να βάζεις, έλεγαν, ένα ζευγάρι κόκκινο γυαλιά στα μάτια κάποιου και όλα να αποκτούν γύρω του αυτή την κοκκινωπή απόχρωση. Τίποτα δεν έχει αλλάξει πραγματικά, παρά μόνο ο τρόπος που τα βλέπει.
Μόνο που στο πείραμα, το φίλτρο ήταν ‘’θανατηφόρο’’. Κάποιο μελλοντικό φίλτρο, σκέφτηκαν, μπορεί να περιέχει εξάπλωση ασθενειών, οικονομικές κρίσεις κλπ. Να χρησιμοποιηθεί σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία, που δεν θα κάνει τίποτε άλλο, από το να ωθεί την πραγματοποίηση σε οτιδήποτε εμείς επιλέξουμε. Και διαβίβασαν το πόρισμα τους στους πολιτικούς παράγοντες των χωρών τους.
Τα χρόνια πέρασαν από τότε και πολλά φίλτρα εφαρμόστηκαν στην ανθρωπότητα. Η εξάπλωση της τεχνολογίας βοήθησε πολύπλευρα την απορρόφηση τους από τον πληθυσμό και η αποτελεσματικότητα τους αποδείχθηκε πολύτιμη. Στην Ελλάδα την εξάπλωση των φίλτρων έχουν αναλάβει κυρίως τα media και τα τελευταία χρόνια το ίντερνετ.
Θυμηθείτε μόνο την ελληνική οικονομική κρίση. Το 2008 άρχισε, με αφορμή την παγκόσμια οικονομική κρίση, ένας ακήρυχτος πόλεμος στους Έλληνες πολίτες για την οικονομική κρίση που ζούσαμε, από τα κανάλια και το διαδίκτυο. Αλλά, για μια στιγμη! Το 2008 στην Ελλάδα δεν ζούσαμε καμία κρίση. Είχε σκάσει η Lehman Brothers και το αμερικάνικο τραπεζικό σύστημα αλλά οι ελληνικές τράπεζες και επιχειρήσεις ήταν ανέγγιχτες. Δεν είχαν το παραμικρό πρόβλημα. Και όμως οι Έλληνες,χωρίς καμία μείωση στο εισόδημα τους, άρχισαν να ζούνε την κρίση ένα χρόνο πριν αυτή εμφανιστεί. Δεν έβλεπαν καμιά κρίση αλλά τα δελτία ειδήσεων τους διαβεβαίωναν ότι ήταν εκεί και τους απειλούσε.
Προσοχή, λοιπον, στα γυαλιά που φοράτε!....
http://nataliakalou.blogspot.com/2011/12/blog-post.html
------------------------------------
Μάης του '68 εναντίον του Ντε Γκώλ.
Σε ένα άρθρο του,
Δεν θα προσπαθήσω να το μεταφέρω, αλλά ορμώμενος από αυτό να σχολιάσω.
Η χρήση και χειραγώγηση των «δυνάμεων του λαού», είναι ένα γεωπολιτικό όπλο (σε μεγάλο βαθμό με συμμετοχή ανθρώπων που δεν αντιλαμβάνονται τις συνέπειες) που το έχουμε δει από την Χιλή μέχρι την Κίνα και από τις ΗΠΑ μέχρι την Μέση Ανατολή πρόσφατα. Το είδαμε στην Ευρώπη (Μάης 68), αλλά και στην χώρα μας (Δεκεμβριανά του 08). Για την ώρα, η ιστορία ακόμη παρατηρεί τις εξελίξεις αυτού του τελευταίου, και ενδεχόμενα να καταγράψει στο μέλλον. Ας εξετάσουμε κάτι που η ιστορία ξεκάθαρα έγραψε για το τι συνέβει και φθάσαμε στον Μάι του 68 και ας προβληματιστούμε για το τί θα συμβεί αν συνεχίσουμε να είμαστε απαθείς.
Από το μακρυνό 1967, ο Δρ. Fred Emery, τότε διευθυντής του Tavistock Institute, αναφερότανε στην «υπνωτική δράση» της τηλεόρασης και των μέσων, που δυνητικά θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά για να να μειωθεί το έθνος-κράτος μέχρι το 2000. Αυτή χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από το Tavistock Institute (πού είχε ρόλο ψυχολογικού βραχίονα υποστήριξης στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο) και ήταν ο πρόδρομος του συγκεκριμένου στρατηγικού σχεδιασμού στην περίπτωση "εξάπλωση των εφήβων" στην ανατροπή του Ντε Γκωλ το 1967. Ας αναζητήσουμε το κίνητρο για αυτό και ας το προβάλουμε σε όσα μας συμβαίνουν σήμερα.
Το κίνητρο πίσω από την αποσταθεροποίηση του ντε Γκωλ έχει σχετισθεί με την συνεχή μάχη για τις διεθνείς νομισματικές σχέσεις και την κόντρα της Γαλλίας με τις ΗΠΑ και την Αγγλία. Η αρχή έγινε από τη στιγμή που οι ΗΠΑ ήταν οι μόνες που μπορούσαν να πληρώνουν τους πιστωτές του με εθνικό νόμισμα σε αντίθεση με τον υπόλοιπο κόσμο. Η Γαλλία πρότεινε να ισχύει ένα καλάθι νομισμάτων (πρόταση που επανέρχεται και σήμερα). Οι ΗΠΑ απέκτησαν αυτό το προνόμιο από τον πόλεμο και εν συνεχεία με τη δικαιολογία της Αμερικανικής βοήθειας το μετέτρεψαν σε προνόμιο. Από το 1973 επί Νίξον το επένδυσαν και με μακροοικονομικά θεωρητικά χαρακτηριστικά. Έτσι παραβιάστηκε το Διεθνές Νομισματικό Σύστημα που έχει συσταθεί στο Bretton Woods και που είχε σχεδιαστεί έτσι ώστε τα διάφορα εθνικά νομίσματα να συνδέονται με την τιμή του χρυσού εκφρασμένη σε δολάρια. Μια πτώση της αξίας του δολαρίου έναντι των άλλων νομισμάτων θα μπορούσε επομένως να κατασκευαστεί με την αύξηση της τιμής του χρυσού σε δολάρια.
Η ανισότητα του συστήματος είχε επισημανθεί από πολλούς οικονομολόγους. Η κριτική του συστήματος απέκτησε πολιτική διάσταση από τον Ντε Γκωλ. Αρχικά, δεν ήταν σε αντίθεση με την πρόταση δημιουργίας ενός μηχανισμού επίλυσης πληρωμών, κατά τα πρότιμα της Ευρωπαικής Ένωσης, το οποίο θα βασίζεται και στο χρυσό και σε ένα «καλάθι» των βασικών νομισμάτων. Αφού όμως δεν κατέστει δυνατό να επιτευχθεί συμφωνία ο Ντε Γκώλ σκλήρυνε την θέση του στην περίφημη συνέντευξη Τύπου της 4ης Φεβρουαρίου 1965 και πρότεινε την επιστροφή στο αρχές του κανόνα του χρυσού. Η άποψή του σχετικά με τα προνόμια του δολαρίου κέρδισε γενική έγκριση, αλλά η ανάγκη να συμπληρωθεί ο χρυσός με ένα πλήρες σύστημα των πιστωτικών διευκολύνσεων απαιτούσε τη δημιουργία ενός φορέα που να έχει σχεδιαστεί από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Άρα από τις ΗΠΑ.
Η Γαλλία δεν ήταν υπέρ αυτής της λύσης, αλλά η διαπραγματευτική θέση της είχε υπονομεύεται σοβαρά από τα γεγονότα του Μάη του 1968.
Κατά τη δεκαετία του 1960 η Αγγλίας και η Αμερική, ήταν καθαροί εξαγωγοί κεφαλαίων προς τον υπόλοιπο κόσμο. Μέσω αυτών, παρά τη στασιμότητα της βιομηχανικής της βάσης, δημιούργησε την αύξηση των εμπορικών ελλειμμάτων. Και ενώ η Ευρώπη αναπτυσόταν βιομηχανικά, οι Άγγλοι προτίμησαν να επικεντρωθούν αποκλειστικά στην κατάρτιση χρηματοδοτικών ροών στις δικές τους τράπεζες, διατηρώντας υψηλά επιτόκια. Η βιομηχανία της υπέστη καθίζηση, λόγω και επιτοκίων, αλλά αυτό λίγο ενδιέφερε το City.
Αγγλοσαξωνικό παιχνίδι:
Τον Ιανουάριο του 1967 ο Ντε Γκώλ πρότεινε την αύξηση της επίσημης τιμής του χρυσού που κατέχουν τα βιομηχανικά κράτη (ή οποία ήταν σταθερή πάνω από 15 χρόνια). Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρετανία αρνήθηκαν γιατί θα σήμαινε de facto υποτίμηση των νομισμάτων τους. Αμέσως, η Γαλλία αποσύρθηκε από την ομάδα των δέκα (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Σουηδία, Καναδά και Ιαπωνία). Η Ομάδα των Δέκα είχε συμφωνήσει να διατηρεί ασφάλεια χρυσού σε ένα ειδικό ταμείο, το Pool Gold. Όπως αποκαλύφθηκε, οι ΗΠΑ συνέβαλαν μόνο κατά το ήμισυ στις υποχρεώσεις τους, για να διατηρηθεί η παγκόσμια τιμή του χρυσού σε τεχνητά χαμηλό $ 35/ounce.
Και αρχίζει το πανηγύρι. Ο Αμερικανικός και βρετανικός οικονομικός τύπος, υπό την καθοδήγηση του Economist, ξεκίνησε μια αυξημένη επίθεση εναντίον της γαλλικής πολιτικής.
Ο Γάλλος πρωθυπουργός Ζορζ Πομπιντού, σε δημόσια ομιλία του τον Φεβρουάριο του 1967, επιβεβαίωσε τη γαλλική προσκόλληση σε ένα χρυσό καλάθι νομισμάτων σαν τον μόνος τρόπος για την αποφυγή αδικιών. Ο Αμερικανός πρόεδρος Johnson συνεπικοιρούμενος από τη Federal Reserve αντιδρούσαν, γιατί απλά οι ΗΠΑ έστελναν χαρτιά (δολλάρια) στη θέση του χρυσού. Στη διάρκεια του 1967 τα πράγματα εκτραχύνθηκαν, Η Κεντρική τράπεζα της Γαλλίας καθόριζε την ισοτιμία του δολαρίου και από τα αποθέματα για το χρυσό, ξεπερνόντας το εθελοντικό pool gold του 1961. Πανικός. 80 τόνοι χρυσού πωλήθηκαν στο Λονδίνο σε μία περίοδο πέντε ημερών, σε μια αποτυχημένη προσπάθεια να σταματήσει η κερδοσκοπική επίθεση. Ο φόβος μεγάλωσε ότι ολόκληρο το οικοδόμημα του Bretton Woods ήταν έτοιμο να σπάσει στον πιο αδύναμο κρίκο, τη στερλίνα. Η στερλίνα υποτιμήθηκε για πρώτη φορά από το 1949. Με την κρίση στην αγγλική λίρα να έχει κοπάσει, ξεκίνησε η κρίση του δολαρίου. Κάτοχοι δολαρίων απευθύνθηκαν στο New York Federal Reserve και απαίτησαν το νόμιμη χρυσό τους σε αντάλλαγμα. Οι αμερικανοί αυθαίρετα υπολόγιζαν την τιμή του χρυσού με ισοτιμία το 1934.
Ανατροπή Ντε Γκώλ.
Το Απρίλιο του 1968, συναντώνται στη Σουηδία οι χώρες των δέκα, όπου οι Αμερικανοί απλά προσπαθούν να τη διαλύσουν, με το φόβο της κατά 50% υποτίμησης του δολαρίου. Οι ΗΠΑ πρότειναν μία διαδικασία SDR. Η Γαλλία (και άλλοι από τους δέκα) αρνήθηκαν.
Μέσα σε λίγες μέρες από τη γαλλική άρνηση στο σχέδιο της Ουάσιγκτον άρχισαν τα επεισόδια με αριστερούς φοιτητές στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου. Αφορμή, η δυσπραγία ρευστού που δημιουργήθηκε στις Γαλλικές Τράπεζες.
Δυστυχώς, η αντεπίθεση των Αγγλο-Αμερικανών πέτυχε. Και πέτυχε κυρίως γιατί χρησιμοποιήθηκε η εκ των έσω προπαγάνδα πάντα υπό την καθοδήγηση της Tavistock Institute.
http://nikosletter.blogspot.com/2011/12/may-68-vs-charles-de-gaulle.html
Ολοι γνωρίζουν ότι ο Καναδάς είναι μια από τις πιο ανεπτυγμένες οικονομίες του κόσμου, που δεν έχει ανεργία και συνεχίζει, ακόμη και σήμερα, με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν όμως ότι
εκεί έχουν γίνει τα μεγαλύτερα πειράματα που αφορούν την ανθρώπινη ψυχολογία και την μεταφυσική. Πάντα, βέβαια, με βιτρίνα διάφορες έρευνες μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και επιστημονικών ομάδων αλλά και πάντα με συμμετοχή των μυστικών υπηρεσιών των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ.
- Τον Μάιο του 1961 συνέβη το εξής απίστευτο πείραμα με τα συνταρακτικά για τις Μυστικές υπηρεσίες αποτελέσματα: Σε 100 εθελοντές, μεταξύ 30 και 50 ετών τέθηκε μεταξύ άλλων και το ερώτημα: ''Επειδή οι αριθμοί και τα χρονικά διαστήματα είναι σχετικά για κάθε άνθρωπο, θέλουμε να μας πεις εάν το διάστημα των έξι μηνών είναι μεγάλο ή μικρό για εσένα.'' Απλό το ερώτημα απλή και η απάντηση. Από τους 100 οι 76 απάντησαν ότι το διάστημα είναι μεγάλο και οι υπόλοιποι 24 ότι είναι μικρό.
Αυτή η ανακάλυψη της επιστημονικής ομάδας ήταν εννοείται μια ανοησία, ένα συνειδητό ψέμα. Αλλά μιλάμε πάντα για το 1961 που οι άνθρωποι ήταν πολύ πιο ευκολόπιστοι και δεν υπήρχε ούτε η τεχνολογία για να ελέγξει κανείς κάτι τέτοιο. Και φυσικά οι 24 αυτοί άνθρωποι κατατρόμαξαν, όταν εξειδικευμένοι επιστήμονες τους είπαν ότι είναι πολύ πιθανόν να χάσουν την ζωή τους πολύ σύντομα. Και αυτό έκανε το επόμενο διάστημα της ζωής τους σκέτη κόλαση.
Σύμφωνα με τα στοιχεία των επιστημόνων μόνο το 1% των ανθρώπων μεταξύ 30 και 50 ετών πεθαίνουν ξαφνικά από τροχαία, καρδιακά επεισόδια, άγνωστες ασθένειες κλπ. Αυτό επαληθεύτηκε και στους ''76'' που είχαν μία ανθρώπινη απώλεια από έμφραγμα, στατιστικά κανονικό. Όσον αφορά όμως τους 24 που απάντησαν ''λάθος'' δεν ίσχυσε το ίδιο.Εννέα από αυτούς έχασαν την ζωή τους, πράγμα που εντυπωσίασε την ομάδα που μελέτησε το πως και το γιατί έγινε αυτό.
- Το πόρισμα τους; Η γνώση ότι είναι πολύ πιθανόν να πεθάνουν τους συνέτριψε. Οι δικοι τους, ανέφεραν στα μέλη της ομάδας που τους πλησίασε μετά τον θάνατο των ‘’πειραματόζωων’’, ότι το μυαλό τους τον τελευταίο καιρό φαινόταν συνέχεια κολλημένο κάπου και κάτι έμοιαζε να τους απασχολεί. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μειωμένη απόδοση στον χώρο εργασίας, εκδήλωση παραβατικής συμπεριφοράς και κατάθλιψη. Επτά από αυτούς απολύθηκαν από την δουλειά τους και μετά τους πήρε η κατηφόρα. Δύο από αυτούς φυλακίστηκαν, ο ένας για ληστεία και άλλος ένας για απάτη. Τέσσερις σκοτώθηκαν σε τροχαίο, οι δύο εξ’ αυτών υπό την επήρεια αλκοόλ, τρεις πέθαναν από άγνωστα καρδιακά προβλήματα που αναζωπυρώθηκαν και που προκάλεσαν έμφραγμα του μυοκαρδίου και δύο από ραγδαία και απότομη εξάπλωση κακοήθους καρκίνου.
Αυτή η διαπίστωση εξέπληξε τα μέλη της ερευνητικής ομάδας και τους πολιτικούς προϊσταμένους τους. Δεν φαντάζονταν ότι ο εγκέφαλος θα επιτεθεί με τόση σφοδρότητα στο σώμα μόνο με την βεβαιότητα ενός μελλοντικού αρνητικού γεγονότος και θα επηρέαζε τους συμμετέχοντες ακόμη και στην πιο μικρή καθημερινή τους πράξη. Είναι σαν να βάζεις, έλεγαν, ένα ζευγάρι κόκκινο γυαλιά στα μάτια κάποιου και όλα να αποκτούν γύρω του αυτή την κοκκινωπή απόχρωση. Τίποτα δεν έχει αλλάξει πραγματικά, παρά μόνο ο τρόπος που τα βλέπει.
Μόνο που στο πείραμα, το φίλτρο ήταν ‘’θανατηφόρο’’. Κάποιο μελλοντικό φίλτρο, σκέφτηκαν, μπορεί να περιέχει εξάπλωση ασθενειών, οικονομικές κρίσεις κλπ. Να χρησιμοποιηθεί σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία, που δεν θα κάνει τίποτε άλλο, από το να ωθεί την πραγματοποίηση σε οτιδήποτε εμείς επιλέξουμε. Και διαβίβασαν το πόρισμα τους στους πολιτικούς παράγοντες των χωρών τους.
Τα χρόνια πέρασαν από τότε και πολλά φίλτρα εφαρμόστηκαν στην ανθρωπότητα. Η εξάπλωση της τεχνολογίας βοήθησε πολύπλευρα την απορρόφηση τους από τον πληθυσμό και η αποτελεσματικότητα τους αποδείχθηκε πολύτιμη. Στην Ελλάδα την εξάπλωση των φίλτρων έχουν αναλάβει κυρίως τα media και τα τελευταία χρόνια το ίντερνετ.
Θυμηθείτε μόνο την ελληνική οικονομική κρίση. Το 2008 άρχισε, με αφορμή την παγκόσμια οικονομική κρίση, ένας ακήρυχτος πόλεμος στους Έλληνες πολίτες για την οικονομική κρίση που ζούσαμε, από τα κανάλια και το διαδίκτυο. Αλλά, για μια στιγμη! Το 2008 στην Ελλάδα δεν ζούσαμε καμία κρίση. Είχε σκάσει η Lehman Brothers και το αμερικάνικο τραπεζικό σύστημα αλλά οι ελληνικές τράπεζες και επιχειρήσεις ήταν ανέγγιχτες. Δεν είχαν το παραμικρό πρόβλημα. Και όμως οι Έλληνες,χωρίς καμία μείωση στο εισόδημα τους, άρχισαν να ζούνε την κρίση ένα χρόνο πριν αυτή εμφανιστεί. Δεν έβλεπαν καμιά κρίση αλλά τα δελτία ειδήσεων τους διαβεβαίωναν ότι ήταν εκεί και τους απειλούσε.
- Τι συμβαίνει σε έναν άνθρωπο όταν τον βεβαιώνεις ότι θα πεθάνει; Πεθαίνει. Έτσι και αυτόν που βεβαιώνεις ότι θα πτωχεύσει, πτωχεύει και ούτω κάθε εξής. Φυσικά η όλη διαδικασία δεν γίνεται αυτόματα, είναι δυναμική, δηλ. σταδιακά τρομοκρατείς τον καταναλωτή ότι η κρίση παραφυλά, αυτός σταματά να καταναλώνει, τα δημόσια έσοδα μειώνονται, τα κέρδη των επιχειρήσεων μειώνονται, οι επιχειρήσεις απολύουν κόσμο και σε ένα εξάμηνο μπαίνεις στην αδιέξοδη ύφεση. Εάν έχεις και έναν "καταλληλο" Πρωθυπουργό αποκλείεσαι και από τις αγορές και έτσι προτρέχεις στο ΔΝΤ.
Προσοχή, λοιπον, στα γυαλιά που φοράτε!....
http://nataliakalou.blogspot.com/2011/12/blog-post.html
------------------------------------
Μάης του '68 εναντίον του Ντε Γκώλ.
Σε ένα άρθρο του,
"Μεταμφιεσμένο Πραξικόπημα: Νέα Τάξη Πραγμάτων"
ο συγγραφέας Jonathan Mowat ασχολείται με την προέλευση του ¨Post Modern Coup", τακτική που χαρακτηρίζεται από την ανάμιξη των ΗΠΑ και των ευρωπαίων συμμάχων τους στις «Πορτοκαλί Επαναστάσεις».Δεν θα προσπαθήσω να το μεταφέρω, αλλά ορμώμενος από αυτό να σχολιάσω.
Η χρήση και χειραγώγηση των «δυνάμεων του λαού», είναι ένα γεωπολιτικό όπλο (σε μεγάλο βαθμό με συμμετοχή ανθρώπων που δεν αντιλαμβάνονται τις συνέπειες) που το έχουμε δει από την Χιλή μέχρι την Κίνα και από τις ΗΠΑ μέχρι την Μέση Ανατολή πρόσφατα. Το είδαμε στην Ευρώπη (Μάης 68), αλλά και στην χώρα μας (Δεκεμβριανά του 08). Για την ώρα, η ιστορία ακόμη παρατηρεί τις εξελίξεις αυτού του τελευταίου, και ενδεχόμενα να καταγράψει στο μέλλον. Ας εξετάσουμε κάτι που η ιστορία ξεκάθαρα έγραψε για το τι συνέβει και φθάσαμε στον Μάι του 68 και ας προβληματιστούμε για το τί θα συμβεί αν συνεχίσουμε να είμαστε απαθείς.
Από το μακρυνό 1967, ο Δρ. Fred Emery, τότε διευθυντής του Tavistock Institute, αναφερότανε στην «υπνωτική δράση» της τηλεόρασης και των μέσων, που δυνητικά θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά για να να μειωθεί το έθνος-κράτος μέχρι το 2000. Αυτή χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από το Tavistock Institute (πού είχε ρόλο ψυχολογικού βραχίονα υποστήριξης στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο) και ήταν ο πρόδρομος του συγκεκριμένου στρατηγικού σχεδιασμού στην περίπτωση "εξάπλωση των εφήβων" στην ανατροπή του Ντε Γκωλ το 1967. Ας αναζητήσουμε το κίνητρο για αυτό και ας το προβάλουμε σε όσα μας συμβαίνουν σήμερα.
Το κίνητρο πίσω από την αποσταθεροποίηση του ντε Γκωλ έχει σχετισθεί με την συνεχή μάχη για τις διεθνείς νομισματικές σχέσεις και την κόντρα της Γαλλίας με τις ΗΠΑ και την Αγγλία. Η αρχή έγινε από τη στιγμή που οι ΗΠΑ ήταν οι μόνες που μπορούσαν να πληρώνουν τους πιστωτές του με εθνικό νόμισμα σε αντίθεση με τον υπόλοιπο κόσμο. Η Γαλλία πρότεινε να ισχύει ένα καλάθι νομισμάτων (πρόταση που επανέρχεται και σήμερα). Οι ΗΠΑ απέκτησαν αυτό το προνόμιο από τον πόλεμο και εν συνεχεία με τη δικαιολογία της Αμερικανικής βοήθειας το μετέτρεψαν σε προνόμιο. Από το 1973 επί Νίξον το επένδυσαν και με μακροοικονομικά θεωρητικά χαρακτηριστικά. Έτσι παραβιάστηκε το Διεθνές Νομισματικό Σύστημα που έχει συσταθεί στο Bretton Woods και που είχε σχεδιαστεί έτσι ώστε τα διάφορα εθνικά νομίσματα να συνδέονται με την τιμή του χρυσού εκφρασμένη σε δολάρια. Μια πτώση της αξίας του δολαρίου έναντι των άλλων νομισμάτων θα μπορούσε επομένως να κατασκευαστεί με την αύξηση της τιμής του χρυσού σε δολάρια.
Η ανισότητα του συστήματος είχε επισημανθεί από πολλούς οικονομολόγους. Η κριτική του συστήματος απέκτησε πολιτική διάσταση από τον Ντε Γκωλ. Αρχικά, δεν ήταν σε αντίθεση με την πρόταση δημιουργίας ενός μηχανισμού επίλυσης πληρωμών, κατά τα πρότιμα της Ευρωπαικής Ένωσης, το οποίο θα βασίζεται και στο χρυσό και σε ένα «καλάθι» των βασικών νομισμάτων. Αφού όμως δεν κατέστει δυνατό να επιτευχθεί συμφωνία ο Ντε Γκώλ σκλήρυνε την θέση του στην περίφημη συνέντευξη Τύπου της 4ης Φεβρουαρίου 1965 και πρότεινε την επιστροφή στο αρχές του κανόνα του χρυσού. Η άποψή του σχετικά με τα προνόμια του δολαρίου κέρδισε γενική έγκριση, αλλά η ανάγκη να συμπληρωθεί ο χρυσός με ένα πλήρες σύστημα των πιστωτικών διευκολύνσεων απαιτούσε τη δημιουργία ενός φορέα που να έχει σχεδιαστεί από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Άρα από τις ΗΠΑ.
Η Γαλλία δεν ήταν υπέρ αυτής της λύσης, αλλά η διαπραγματευτική θέση της είχε υπονομεύεται σοβαρά από τα γεγονότα του Μάη του 1968.
Κατά τη δεκαετία του 1960 η Αγγλίας και η Αμερική, ήταν καθαροί εξαγωγοί κεφαλαίων προς τον υπόλοιπο κόσμο. Μέσω αυτών, παρά τη στασιμότητα της βιομηχανικής της βάσης, δημιούργησε την αύξηση των εμπορικών ελλειμμάτων. Και ενώ η Ευρώπη αναπτυσόταν βιομηχανικά, οι Άγγλοι προτίμησαν να επικεντρωθούν αποκλειστικά στην κατάρτιση χρηματοδοτικών ροών στις δικές τους τράπεζες, διατηρώντας υψηλά επιτόκια. Η βιομηχανία της υπέστη καθίζηση, λόγω και επιτοκίων, αλλά αυτό λίγο ενδιέφερε το City.
Αγγλοσαξωνικό παιχνίδι:
Τον Ιανουάριο του 1967 ο Ντε Γκώλ πρότεινε την αύξηση της επίσημης τιμής του χρυσού που κατέχουν τα βιομηχανικά κράτη (ή οποία ήταν σταθερή πάνω από 15 χρόνια). Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρετανία αρνήθηκαν γιατί θα σήμαινε de facto υποτίμηση των νομισμάτων τους. Αμέσως, η Γαλλία αποσύρθηκε από την ομάδα των δέκα (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Σουηδία, Καναδά και Ιαπωνία). Η Ομάδα των Δέκα είχε συμφωνήσει να διατηρεί ασφάλεια χρυσού σε ένα ειδικό ταμείο, το Pool Gold. Όπως αποκαλύφθηκε, οι ΗΠΑ συνέβαλαν μόνο κατά το ήμισυ στις υποχρεώσεις τους, για να διατηρηθεί η παγκόσμια τιμή του χρυσού σε τεχνητά χαμηλό $ 35/ounce.
Και αρχίζει το πανηγύρι. Ο Αμερικανικός και βρετανικός οικονομικός τύπος, υπό την καθοδήγηση του Economist, ξεκίνησε μια αυξημένη επίθεση εναντίον της γαλλικής πολιτικής.
Ο Γάλλος πρωθυπουργός Ζορζ Πομπιντού, σε δημόσια ομιλία του τον Φεβρουάριο του 1967, επιβεβαίωσε τη γαλλική προσκόλληση σε ένα χρυσό καλάθι νομισμάτων σαν τον μόνος τρόπος για την αποφυγή αδικιών. Ο Αμερικανός πρόεδρος Johnson συνεπικοιρούμενος από τη Federal Reserve αντιδρούσαν, γιατί απλά οι ΗΠΑ έστελναν χαρτιά (δολλάρια) στη θέση του χρυσού. Στη διάρκεια του 1967 τα πράγματα εκτραχύνθηκαν, Η Κεντρική τράπεζα της Γαλλίας καθόριζε την ισοτιμία του δολαρίου και από τα αποθέματα για το χρυσό, ξεπερνόντας το εθελοντικό pool gold του 1961. Πανικός. 80 τόνοι χρυσού πωλήθηκαν στο Λονδίνο σε μία περίοδο πέντε ημερών, σε μια αποτυχημένη προσπάθεια να σταματήσει η κερδοσκοπική επίθεση. Ο φόβος μεγάλωσε ότι ολόκληρο το οικοδόμημα του Bretton Woods ήταν έτοιμο να σπάσει στον πιο αδύναμο κρίκο, τη στερλίνα. Η στερλίνα υποτιμήθηκε για πρώτη φορά από το 1949. Με την κρίση στην αγγλική λίρα να έχει κοπάσει, ξεκίνησε η κρίση του δολαρίου. Κάτοχοι δολαρίων απευθύνθηκαν στο New York Federal Reserve και απαίτησαν το νόμιμη χρυσό τους σε αντάλλαγμα. Οι αμερικανοί αυθαίρετα υπολόγιζαν την τιμή του χρυσού με ισοτιμία το 1934.
Ανατροπή Ντε Γκώλ.
Το Απρίλιο του 1968, συναντώνται στη Σουηδία οι χώρες των δέκα, όπου οι Αμερικανοί απλά προσπαθούν να τη διαλύσουν, με το φόβο της κατά 50% υποτίμησης του δολαρίου. Οι ΗΠΑ πρότειναν μία διαδικασία SDR. Η Γαλλία (και άλλοι από τους δέκα) αρνήθηκαν.
Μέσα σε λίγες μέρες από τη γαλλική άρνηση στο σχέδιο της Ουάσιγκτον άρχισαν τα επεισόδια με αριστερούς φοιτητές στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου. Αφορμή, η δυσπραγία ρευστού που δημιουργήθηκε στις Γαλλικές Τράπεζες.
Δυστυχώς, η αντεπίθεση των Αγγλο-Αμερικανών πέτυχε. Και πέτυχε κυρίως γιατί χρησιμοποιήθηκε η εκ των έσω προπαγάνδα πάντα υπό την καθοδήγηση της Tavistock Institute.
http://nikosletter.blogspot.com/2011/12/may-68-vs-charles-de-gaulle.html
Σχόλια