Ο Μαρξ είχε εστιάσει στο παράδοξο των κρίσεων υπερπαραγωγής και υποκατανάλωσης: όσο περισσότερο ο κόσμος βουλιάζει στη φτώχεια, τόσο λιγότερο είναι σε θέση να καταναλώσει όλα τα αγαθά και τις υπηρεσίες που παράγουν οι εταιρείες. Όταν μια εταιρεία μειώνει το εργατικό κόστος προκειμένου να αυξήσει τα κέρδη της, μπορεί να πράττει έξυπνα, αλλά όταν το κάνουν όλες μαζί υπονομεύουν τη βάση σχηματισμού των εισοδημάτων και της ζήτησης, από την οποία περιμένουν έσοδα και κέρδη.
Και αυτό το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα εμφανές στην Αμερική και στην Ευρωζώνη... Όπως το έθετε ο Μαρξ στο «Κεφάλαιο», «ο τελικός λόγος για όλες τις πραγματικές κρίσεις παραμένει η φτώχεια και η περιορισμένη κατανάλωση των μαζών». Επομένως, πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κρίση;
Και αυτό το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα εμφανές στην Αμερική και στην Ευρωζώνη... Όπως το έθετε ο Μαρξ στο «Κεφάλαιο», «ο τελικός λόγος για όλες τις πραγματικές κρίσεις παραμένει η φτώχεια και η περιορισμένη κατανάλωση των μαζών». Επομένως, πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κρίση;
- Αν λάβουμε σοβαρά υπόψη μας το αναλυτικό πνεύμα του Μαρξ, οι σχεδιαστές της πολιτικής θα πρέπει να θέσουν ως πρώτη προτεραιότητα της οικονομικής ατζέντας τους τη δημιουργία θέσεων εργασίας και να αρχίσουν να σκέφτονται μη ορθόδοξα μέτρα.
- Η παρούσα κρίση δεν είναι προσωρινή και δεν πρόκειται να ξεπεραστεί με το ιδεολογικό πάθος για δημοσιονομική λιτότητα.
Τζορτζ Μάγκνους (επικεφαλής οικονομολόγος της UBS), «Δώστε μια ευκαιρία στον Μαρξ να σώσει την παγκόσμια οικονομία» (άρθρο στο «Bloomberg»)
Σχόλια