Και µία και δύο. Και τρεις.Μακρύς είναι ο κατάλογος των κυβερνήσεων που άλλαξαν οι χώρες οι οποίες έπεσαν στην ανάγκη του ∆ιεθνούς Νοµισµατικού Ταµείου. Επειδή η προτεραιότητά του δεν είναι η πολιτική σταθερότητα σε αυτές τις χώρες αλλά η σταθερότητα στις πληρωµές τους προς τους τραπεζίτες τους οποίους υπηρετεί.
- Η Αργεντινή λίγο πριν τα χαλάσει µε το ∆ΝΤ και κηρύξει στάση πληρωµών το 2002, άλλαξε έξι προέδρους µέσα σε πέντε εβδοµάδες. Η οικονοµία της είχε ολοσχερώς καταστραφεί. Ο λαός της είχε γονατίσει από τους φόρους. Η δηµόσια περιουσία της είχε ξεπουληθεί. Και οι πολιτικοί της είχαν λογαριασµούς δισεκατοµµυρίων στην Ελβετία. Τρία χρόνια αργότερα, ο νέος πρόεδρος της χώρας Νέστωρ Κίρχνερ, που γινόταν θερµά δεκτός από τον καγκελάριο Σρέντερ στο Μόναχο, δήλωνε: «Υπάρχει ζωή και µετά το ∆ΝΤ. Και είναι µια καλή ζωή. ∆εν είναι παράδεισος να βρίσκεται µια χώρα στην αγκαλιά του ∆ΝΤ».
Χολωµένο που το αψήφησε, το ∆ΝΤ ήταν τότε αποφασισµένο να συντρίψει την Αργεντινή, εµποδίζοντάς την να επιστρέψει στιςαγορές.
«Παρέλαβα µια Αργεντινή κατεστραµµένη από ένα εισαγόµενο οικονοµικό πρόγραµµα που επιβλήθηκε από το ∆ΝΤ», είχε πει ο πρόεδρος Κίρχνερ, µιλώντας στο Ιδρυµα Φρίντριχ Εµπερτ, στο Βερολίνο. «Οι κυβερνώντες τη χώρα περιφέρονταν τότε από το ∆ΝΤ ως παράδειγµα προς µίµηση και για άλλες χώρες. Και όµως, δεκάδες κυβερνήσεις έπεσαν επειδή ακριβώς απέτυχαν οι επιβληθείσες συνταγές, αφού η προτεραιότητα του ∆ΝΤ δεν ήταν η οικονοµική ανάπτυξη αλλά η είσπραξη των χρεών.
- Η προτεραιότητα των ιδιωτικών συµφερόντων έναντι του κοινού συµφέροντος ήταν η συνέπεια ενός κοινωνικού µοντέλου που οδήγησε σε γενικευµένη φτώχεια, αβεβαιότητα, αποµόνωση και εξαθλίωση σε όλα τα επίπεδα».
Η άρνηση της Αργεντινής να υποταχθεί στις υπαγορεύσεις του ∆ΝΤ ήταν για τους διεθνείς δανειστές ένα κακό προηγούµενο που θα µπορούσαν νατο µιµηθούν και άλλες χώρες (συγκεκριµένα η Βραζιλία, που τότε το χρέος της ανερχόταν σε µισό τρισεκατοµµύριο δολάρια). Ο ίδιος φόβος επικρατεί σήµερα και στην Ευρώπη. Τι θα συµβεί αν µια υπερχρεωµένη ευρωπαϊκή χώρα χάσει την υποµονή της καθώς, ενώ βιώνει την πιο σκληρή λιτότητα και την πιο άτεγκτη δηµοσιονοµική πειθαρχία, δεν βλέπει ακόµη κανένα από τα υπεσχηµένα πλεονεκτήµατα αυτής της πολιτικής; Στην τριετίαµέχρι το 2001, η οικονοµία της Αργεντινής συρρικνώθηκε κατά 8,4% γράφει η «Γουόλ Στριτ Τζόρναλ». Η ύφεση συνεχίστηκε µε 11% το 2002.Οµως από τότε αναπτύσσεται µε µέσο ρυθµό 7,4% ετησίως,σύµφωνα µε στοιχεία του ∆ΝΤ.
- Τι θα συµβεί λοιπόν αν µια ευρωπαϊκή χώρα αποφασίσει ξαφνικά πως δεν θέλει να «σωθεί» άλλο; (blogger:
Αν οι Έλληνες επιλέξουν τη χρεοκοπία;)
Ετσι κι αλλιώς, δεν µιλάµε εδώ για σωτηρία χωρών, ξεκαθαρίζει η αµερικανική εφηµερίδα, αλλά για σωτηρία τραπεζιτών.
Ο δρόµος που οδηγεί στην Κόλαση, ακόµη κι αυτός δεν είναι ποτέ ένας. Κι αν το µαρτύριο είναι οπωσδήποτε αναπόφευκτο, τότε δεν είναι πιο λογικό ο δρόµος που επιλέγει κανείς να είναι τουλάχιστον ο συντοµότερος; (blogger: βλέπε σχετικά το επιμύθιο αυτού εδώ του άρθρου)
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=4636368
Σχόλια