«Γουρλώνουν τα μάτια, λέει ο Τζόζεφ Στίγκλιτς, αναφερόμενος στους ηγέτες των κρατών που συναινούν στο ξεπούλημα, με την προοπτική της προμήθειας του 10%, ποσό που καταβάλλεται σε λογαριασμούς στην Ελβετία».
Σύμφωνα με το Βιβλίο Τhe best democracy money can buy που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα με τίτλο: Δημοκρατία σε τιμη ευκαρίας τουΓΚΡΕΓΚ ΠΑΛΑΣΤ
Η βία, οι ταραχές και το πολιτικό πρόβλημα είναι ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΕΣ και ΠΡΟΒΛΕΨΙΜΕΣ και επιδιώκονται απο το ΔΝΤ και τους κυβερνώντες. Αποτελούν το Τρίτο Βήμα του ΔΝΤ.
- Το πρώτο Βήμα του μηχανισμού -πάντα συμφωνα με το βιβλίο- είναι ο missing statistician!!! Κάποια στατιστικά στοιχεία εμφανίζονται ή εξαφανίζονται ξαφνικά “παραποιημένα” και έτσι ακριβώς έγινε στην Φλωριδα.
Δείτε σχετικά: “First, there’s the matter of the missing statistician.”
Μετά το Βιβλίο που γράφτηκε το 2003, περνά στο δεύτερο κεφάλαιο το οποίο τιτλοφορείται: Πουλήστε το Lexus κάψτε την Ελιά
Σχετικά: [Chapter] 2/ Sell the Lexus, Burn the Olive Tree:Την αποκάλυψη των στατιστικών στοιχείων ακολουθεί το
- Δεύτερο Βήμα. Το χάος και ο πανικός και τελικά επιβάλλεται μια διάσωση και μια σειρά καταστροφικά μέτρα τα οποία οδηγούν την κοινωνία στα όρια της και φέρνουν βαθιά ύφεση. (σ.σ Υπενθυμίζω ότι το βιβλίο γράφτηκε το 2003 οποιαδοίποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναιεχμ..! συμπτωματική)
- Το Τρίτο Βήμα του ΔΝΤ είναι διαφήμιση της αποτυχίας του Δευτέρου Βηματος η καλιέργεια πανικού και τα ακόμη πιο βαθιά μέτρα. Όλα αυτά φέρνουν την ΠΟΛΥ ΑΝΑΜΕΝΩΜΕΝΗ κοινωνική εξέγερση, την ένταση και την πολιτική κρίση. Το βιβλίο αναφέρει τα παραδείγματα της Αργεντινής και της Βολιβίας.
- Ακολουθεί το τέταρτο Βήμα που ειναι το Χάος και η εξαγορά των πάντων σε εξευτελιστικές τιμές.
Σχετικά η Ελευθεροτυπία θα γράψει στις 30 Μαΐου 2011
Εχει όμως σημασία να καταλάβουμε γιατί οι ινστρούκτορες του Μαξίμου επιλέγουν, όπως λένε, να σώσουν τη χώρα από τη χρεοκοπία με ένα απολύτως χρεοκοπημένο μοντέλο, μια συνταγή η οποία όπου δοκιμάστηκε οδήγησε στην καταστροφή.
Απαντήσεις έχει δώσει σχεδόν 10 χρόνια πριν ο Γκρεγκ Πάλαστ, στο βιβλίο του «Δημοκρατία σε τιμή ευκαιρίας» (κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το 2003 από τις εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες- μτφ. Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος). Γράφει λοιπόν ο πολυβραβευμένος δημοσιογράφος-ειδικός στον έλεγχο των μεγάλων εταιρειών διεθνούς δράσης:
«Σε φτωχότερα κράτη του Νότιου Ημισφαιρίου η ιδιωτικοποίηση και η κατάργηση των κανόνων της αγοράς επικράτησαν με τον παλιό τρόπο: απειλές, εξαναγκασμούς και μετρητά σε τραπεζικούς λογαριασμούς offshore εταιρειών.
»Κάθε προσπάθεια αντίστασης ήταν καταδικασμένη. Το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα επέβαλαν την πώληση των συστημάτων ηλεκτρισμού, ύδρευσης, τηλεφώνου και φυσικού αερίου ως όρο δανειοδότησης σε κάθε αναπτυσσόμενη χώρα. Από τη στιγμή που η άρνηση δανειοδότησης σήμαινε οικονομικό θάνατο, το δίλημμα ήταν ή πουλάς ή πεθαίνεις.
»Το πλιάτσικο ήταν τεράστιο: εκποίηση δημοσίων εταιρειών αξίας 4.000.000.000.000 δολαρίων (ναι, τρισεκατομμυρίων).
»Ενώ ήταν εξαιρετικά κερδοφόρα η ένταξη της ηλεκτρικής ενέργειας στην “ελεύθερη” αγορά, η λεηλασία των συστημάτων ύδρευσης ήταν σκέτο χρυσάφι: οι κυβερνήσεις είχαν καταβάλει το κόστος για τις σωλήνες του δικτύου και η αγορά είναι μονοπωλιακή και οι πελάτες διψασμένοι. Η Αγγλία της Θάτσερ ήταν και πάλι εκείνη που άνοιξε το δρόμο στις ιδιωτικοποιήσεις. Στη Βρετανία οι λογαριασμοί νερού εκτοξεύτηκαν μέχρι και 250% πάνω από την τιμή του νερού στις ΗΠΑ, οι τιμές των μετοχών των εταιρειών ύδατος πενταπλασιάστηκαν, και το 1995 το σύστημα κατέρρευσε: σε ορισμένα μέρη της Αγγλίας συλλαμβανόσουν επειδή πότιζες το γκαζόν σου».
Στην περίπτωση του νερού μάλιστα, σύμφωνα με τον Πάλαστ, σχεδόν 1.000 στελέχη είχαν συγκεντρωθεί στη Χάγη, τον Μάρτιο του 2000, για να επανεξετάσουν και να βελτιώσουν ένα πρόγραμμα ιδιωτικοποίησης των συστημάτων ύδρευσης σε όλο τον κόσμο.
Πολλές και συγκλονιστικές οι αναφορές του Αμερικανού δημοσιογράφου για το ρόλο του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, των πολυεθνικών, των κερδοσκόπων και για τα «επιτεύγματά» τους. Είναι ανατριχιαστικές όμως οι ομοιότητες του ελληνικού προβλήματος και οι «λύσεις» που προτείνονται, με εκείνες του Ισημερινού και της Αργεντινής. Ιδού τι γράφει για το μνημόνιο του Ισημερινού:
«Η κυβέρνηση αυτής της χώρας της Λατινικής Αμερικής λάμβανε την εντολή να αυξήσει ώς την 1η Νοεμβρίου του 2000 την τιμή του φυσικού αερίου για οικιακή χρήση κατά 80%.
»Επίσης έπρεπε να μειώσει τις θέσεις εργασίας κατά 26.000 και να περικόψει τους μισθούς των υπολοίπων εργαζομένων κατά 50% σε τέσσερα στάδια και σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα του ΔΝΤ. Ως τον Ιούλιο του 2000, έπρεπε να πουλήσει σε ξένες επιχειρήσεις το μεγαλύτερο δίκτυο ύδρευσης της χώρας.
»Συνολικά οι 167 δανειακοί όροι του ΔΝΤ έμοιαζαν λιγότερο με Σχέδιο Βοήθειας και περισσότερο με προσχέδιο οικονομικού πραξικοπήματος. Και όταν οι λύσεις αυτές δεν απέδωσαν, επέβαλαν νέο Σχέδιο Βοήθειας στο κράτος: να προχωρήσει στη μείωση των θέσεων εργασίας κατά 120.000».
Μέτρα-καρμπόν και στην Αργεντινή: «Το μνημόνιο απαιτούσε από την Αργεντινή να μειώσει το έλλειμμα του προϋπολογισμού, από 5.300.000.000 δολάρια το έτος 2000, σε 4.100.000.000 δολάρια το 2001. Σκεφτείτε λίγο την απαίτηση αυτή. Εκείνο τον Σεπτέμβριο, που συντάχθηκε το μνημόνιο, η Αργεντινή βρισκόταν ήδη στην άκρη του γκρεμού μιας βαθιάς ύφεσης. Ο ένας στους πέντε εργαζομένους ήταν άνεργος. Ακόμα και κάποιοι άπειροι οικονομολόγοι στο ΔΝΤ θα έπρεπε να ξέρουν ότι η περικοπή κρατικών δαπανών σε μια τέτοια οικονομία θα ισοδυναμούσε με το σβήσιμο των μηχανών ενός αεροπλάνου εν πτήσει.
»Αργότερα, καθώς τα φτερά της οικονομίας έπεφταν, οι εγκέφαλοι του ΔΝΤ διέταξαν την πλήρη εξάλειψη του ελλείμματος, προκαλώντας ασφυξία στην οικονομία της χώρας».
Αλλά όταν οι περικοπές δεν έφτασαν για να πληρωθούν οι πιστωτές, δόθηκε εντολή να πουληθούν «τα κοσμήματα της γιαγιάς». Γαλλικές πολυεθνικές απέκτησαν ένα μεγάλο μέρος του συστήματος ύδρευσης κι αμέσως αύξησαν τα τιμολόγια σε μερικές πόλεις κατά 400%.
Ολοι ξέρουμε ότι το ΔΝΤ και η συνταγή του απέτυχαν παταγωδώς σε όσες χώρες δοκιμάστηκαν. Οπως ξέρουμε ότι ενώ ήδη εδώ και χρόνια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. έχουν ξεπουλήσει την Ολυμπιακή, τα λιμάνια, τη διώρυγα, τους δρόμους, τις τράπεζες, τον Σκαραμαγκά, το αεροδρόμιο, τον ΟΤΕ, τη ΔΕΗ, τον ΟΠΑΠ, την ΕΥΔΑΠ, τα Ελληνικά Πετρέλαια, η χώρα μας βρίσκεται και πάλι στο χείλος του γκρεμού.
Γιατί λοιπόν επιμένουν σε αυτή την καταστροφική λογική; Απάντηση και σε αυτό το ερώτημα δίνει ο Πάλαστ παραθέτοντας δηλώσεις του βραβευμένου με Νομπέλ τώρα πια οικονομολόγου, Τζόζεφ Στίγκλιτς, ο οποίος αποκαλεί την ιδιωτικοποίηση δωροδοκιοποίηση.
«Γουρλώνουν τα μάτια, λέει, αναφερόμενος στους ηγέτες των κρατών που συναινούν στο ξεπούλημα, στην προοπτική της προμήθειας του 10%, ποσό που καταβάλλεται σε λογαριασμούς στην Ελβετία».
Φοβάμαι πως η Ιστορία, και στην ελληνική περίπτωση, θα τον επιβεβαιώσει.
Σχόλιο papaioannou: Η αποκάλυψη βρίσκεται στο ότι ίσως εξελίσσεται Βήμα βήμα ένα σχέδιο σε βάρος της χώρας από το οποίο κάποιος οι κάποιοι θα λάβουν 10% προμήθεια στην Ελβετία. Και αυτό το λέει σε ασχετο χρόνο και για άλλη περιπτωση ο J. Stiglitz.
Ίσως πάλι οποιαδοίποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις να είναι συμπτωματική.
πηγήΒlogger: τώρα δες κι' αυτά:
- http://moulari.blogspot.com/2011/06/bilderberg.html
- http://moulari.blogspot.com/2011/06/blog-post_06.html
- Γιατί ο ΓΑΠ δεν απάντησε ποτέ στις καταγγελίες του Καμενου, ότι "ενεργεί σαν μεσάζοντας ξένων συμφερόντων;"
Κυριακή, 12 Ιουνίου 2011
Τι πραγματικά φοβάται το δωσιλογικό μπλοκ εξουσίας, ή... κάποιες απλές εφαρμογές Ποινικού και Συνταγματικού Δικαίου
«Με τον τρόπο, τον οποίο κερδίζουμε εμείς τα χρήματά μας, κινδυνεύει πλέον η δημοκρατία και ο κόσμος. Αισθάνομαι άσεμνος - που μπορώ και κερδίζω τόσα δισεκατομμύρια εύκολα, μόνο σε μία βραδιά».
Τζ. Σόρος, «Atlantic Review».
Τζ. Σόρος, «Atlantic Review».
Το άκρως εμπεριστατωμένο-από νομικής πλευράς τουλάχιστον-και αποκαλυπτικό κείμενο τηςΟμάδας Νομικών και Οικονομολόγων της Λαϊκής Συνέλευσης της Πλατείας Συντάγματος, όπως αυτό παρουσιάστηκε στις 5 Ιουνίου, αλλά και οι πρώτες νομικές ενέργειες (κοινοποίηση Εξωδίκων Δηλώσεων, Προσκλήσεων και Διαμαρτυριών σε βουλευτές) εκ μέρους κάποιων πολιτών της Κρήτης και της Πιερίας, αρχίζει «δειλά-δειλά» ν’ αναδεικνύει μια άκρως ενδιαφέρουσα διάσταση του ζητήματος «ΧΡΕΟΣ-ΜΝΗΜΟΝΙΟ-ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ»: Tη ΝΟΜΙΚΗ.
Να θυμίσουμε, ότι είχαμε κι εμείς απ’ την πλευρά μας εγκαίρως τονίσει την εν λόγω διάσταση, η οποία δεν είναι λιγότερο σοβαρή απ’ την πολιτική, την οικονομική, ή την κοινωνική. Αυτή η διάσταση του μνημονίου λοιπόν, είναι που φοβίζει ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ απ’ όλα το πολιτικό, επιχειρηματικό και δημοσιογραφικό αληταριό. Τους φοβίζει περισσότερο κι απ’ τα γιαούρτια και τις πέτρες, διότι τα γιαούρτια και οι πέτρες, ουδόλως ενοχλούν τα πιο πολλά χοντρόπετσα και τυχοδιωκτικά καθάρματα, που συγκροτούν τον πολιτικό βραχίωνα της τρόικα στην Ελλάδα. Ίσα-ίσα, που οι περισσότεροι από αυτούς θεωρούν τίτλο τιμής να τους χλευάζει ο...λαουτζίκος, διότι αυτό τους επιβεβαιώνει την οίηση, ότι ανήκουν κι αυτοί στον...αριστοκρατικό τομέα της κοινωνίας.
Ως γνωστόν, η μόνες αξίες που υπηρετούν τέτοιου είδους υποκείμενα (Πεταλωτής, Μητσοτάκης, Λοβέρδος, Καψής, Κώνστας, Δασκαλόπουλος, Σάλας κλπ) είναι ο ΦΙΛΟΤΟΜΑΡΙΣΜΟΣ, τα ΛΕΦΤΑ κι η ΕΞΟΥΣΙΑ. Οι εν λόγω αξίες λοιπόν, δεν κινδυνεύουν τόσο πολύ από τα γιαούρτια, το κυνήγι και τις πέτρες (ενέργειες, που βέβαια είναι θετικές κι επιβάλεται να μαζικοποιηθούν περισσότερο), όσο ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΜΙΑΣ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΗΣ ΚΑΘΕΙΡΞΗΣ! Ειδικότερα:
Το κόλπο της κατοχικής κλίκας, από νομική άποψη, είναι ιδιαίτερα σοβαρό κι εδώ δεν μπορεί κανείς να διαφωνήσει με τον Δ. Καζάκη: Θέλουν να περάσει και το Β’ μνημόνιο στην Ελλάδα, ώστε να ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ και να προχωρήσουν σε εφαρμογή ανάλογων μνημονίων ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ της Ευρώπης (και όχι μόνο)! Η ανατροπή των μέτρων και η ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ των εφαρμοστών του στο σκαμνί, είναι ένα επιρόσθετο χρέος για τον Ελληνικό λαό, ένα πραγματικό ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΚΑΘΗΚΟΝ απέναντι στους λαούς του κόσμου.
Κι αυτό είναι, κατά την ταπεινή προσωπική γνώμη του γράφοντος, το οποίο ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΙ την εξουσιαστική συμμορία σχετικά με τις κινητοποιήσεις των αγανακτισμένων στο Σύνταγμα: Η ΑΣΦΥΚΤΙΚΗ ΛΑΙΚΗ ΠΙΕΣΗ- στο πολιτικό και δικαστικό σύστημα-για αναζήτηση ποινικών ευθυνών (θυμηθείτε το –φάτσα κάρτα στη Βουλή- πανό περί ΓΟΥΔΙΟΥ)!
Άλλο πράγμα να φύγεις κυνηγημένος και με ελικόπτερο, αλλά με όλη την...μπάζα σου και χωρίς καμία ευθύνη για να τα ξεκοκκαλίσεις κάπου στην αλλοδαπή κι άλλο πράγμα να σε αναζητούν οι διωκτικές αρχές με το ενδεχόμενο να κάνεις παίρνεις το τσαί σου παρέα με το σύντροφο Αραβαντινό στον Κορυδαλλό. Σημειώστε δε, ότι το λαικό μίσος για τους τωρινούς φλούφληδες της παρέας του Γιωργάκη και της τρόικα, γίνεται μέρα με την ημέρα ΟΛΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ, γεγονός που θα αποτελέσει τη βάση της λαικής πίεσης για ν’ αρχίσει το στήσιμο της κρεμάλας. Ιδού λοιπόν, τα προβλήματα που οι ίδιοι οι αστικοί (με την πολιτική σημασία της λέξης) νόμοι ενδέχεται να δημιουργήσουν στον πολιτικο-οικονομικό βραχίωνα των ξένων τοκογλύφων:
ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ
Άρθρο 390
«Όποιος με γνώση ζημιώνει την περιουσία άλλου, της οποίας βάσει του νόμου ή δικαιοπραξίας έχει την επιμέλεια ή διαχείριση (ολική ή μερική ή μόνο για ορισμένη πράξη), τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) μηνών. Εάν η περιουσιακή ζημία υπερβαίνει το ποσόν των δεκαπέντε χιλιάδων (15.000) ευρώ, ο δράστης τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα (10) ετών.»
ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ
ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ: ΕΙΔΙΚΟ ΜΕΡΟΣ
ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ
Άρθρο 137
1. Τιμωρείται με την ποινή της ισόβιας ή πρόσκαιρης κάθειρξης: Α) όποιος αποπειράται να αποστερήσει με οποιονδήποτε τρόπο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας** ή αυτόν που ασκεί την προεδρική εξουσία** από την εξουσία που έχουν κατά το Σύνταγμα,* Β) όποιος αποπειράται με σωματική βία ή με απειλές σωματικής βίας:
α) να παρεμποδίσει κάποιoν απ' αυτούς από την άσκηση της συνταγματικής εξουσίας του ή να τον εξαναγκάσει να επιχειρήσει πράξη που απορρέει από αυτή την εξουσία και β) να μεταβάλλει το πολίτευμα του Κράτους.
2. Με ισόβια ή πρόσκαιρη κάθειρξη τιμωρείται όποιος, εκτός από την περίπτωση της προηγούμενης παραγράφου: α) επιχειρεί με βία ή απειλή βίας ή με σφετερισμό της ιδιότητάς του ως οργάνου του Κράτους να καταλύσει ή να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό, διαρκώς ή προσκαίρως, το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία ή θεμελιώδεις αρχές ή θεσμούς του πολιτεύματος αυτού, β) επιχειρεί με τα μέσα που αναφέρονται στο προηγούμενο εδάφιο και με τρόπο πρόσφορο να διαταράξει την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος, να αποστερήσει ή να παρακωλύσει τη Βουλή, την Κυβέρνηση ή τον Πρωθυπουργό από την ενάσκηση της εξουσίας που τους παρέχει το Σύνταγμα ή να τους εξαναγκάσει να εκτελέσουν ή να παραλείψουν πράξεις που απορρέουν από την εξουσία αυτή,*
γ) ασκεί ή άσκησε την εξουσία που ο ίδιος ή άλλος κατέβαλε με τους τρόπους και με τα μέσα που προβλέπει το άρθρο αυτό.
3. Οποιος αποπειράται να θανατώσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή εκείνον που ασκεί την προεδρική εξουσία τιμωρείται με [θάνατο ή]*** ισόβια κάθειρξη.
Άρθρο 138
Θεμελιώδεις αρχές και θεσμοί του πολιτεύματος θεωρούνται στο πλαίσιο
του προηγούμενου άρθρου: α) η ανάδειξη του Αρχηγού του Κράτους με
εκλογή,* β) το δικαίωμα του λαού να εκλέγει τη Βουλή με γενικές, άμεσες,
ελεύθερες, ίσες και μυστικές ψηφοφορίες μέσα στα συνταγματικά χρονικά
πλαίσια,* γ) το κοινοβουλευτικό σύστημα διακυβέρνησης,* δ) η αρχή του
πολυκομματισμού,* ε) η αρχή της διάκρισης των εξουσιών, όπως προβλέπεται
στο Σύνταγμα,* στ) η αρχή της δέσμευσης του νομοθέτη από το Σύνταγμα και
της εκτελεστικής και της δικαστικής εξουσίας από το Σύνταγμα και τους
νόμους,* ζ) η αρχή της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης, και η) η γενική ισχύς και προστασία των ατομικών δικαιωμάτων που προβλέπει το Σύνταγμα.
Και για να μην ξεχνάμε και την...εμβληματική φυσιογνωμία του...θεματοφύλακα της (αστικής) Συνταγματικής νομιμότητας, Κ. Παπούλια, καλό θα ήταν οι νομικοί του σύμβουλοι να του αναγνώσουν τα κάτωθι άρθρο του Συντάγματος:
ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Άρθρο 47
1. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν ευθύνεται οπωσδήποτε για πράξεις που έχει ενεργήσει κατά την άσκηση των καθηκόντων του, παρά μόνο για έσχατη προδοσία ή παραβίαση, με πρόθεση, του Συντάγματος. Για πράξεις που δεν σχετίζονται με την άσκηση των καθηκόντων του η δίωξη αναστέλλεται εωσότου λήξει η προεδρική θητεία.
2. Η πρόταση για κατηγορία και παραπομπή του Προέδρου της Δημοκρατίας σε δίκη υποβάλλεται στη Βουλή υπογραμμένη από το ένα τρίτο τουλάχιστον των μελών της και γίνεται αποδεκτή με απόφαση που λαμβάνεται με πλειοψηφία των δύο τρίτων του συνόλου των μελών της. 3. Αν η πρόταση γίνει αποδεκτή, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παραπέμπεται στο δικαστήριο του άρθρου 86 οι σχετικές μ'αυτό εφαρμόζονται αναλόγως και στην περίπτωση αυτή.
4. Αφότου παραπεμφθεί, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απέχει από την άσκηση των καθηκόντων του και αναπληρώνεται, σύμφωνα με όσα ορίζονται στο άρθρο 34 αναλαμβάνει πάλι τα καθήκοντά του, αφότου το δικαστήριο του άρθρου 86 εκδώσει απαλλακτική απόφαση, εφόσον δεν εξαντλήθηκε η θητεία του.
5. Νόμος που ψηφίζεται από την Ολομέλεια της Βουλής ρυθμίζει τα σχετικά με την εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου αυτού.
Μια απλή αντιπαράθεση του ανωτέρω κειμένου της Ομάδας Νομικών και Οικονομολόγων της Λαϊκής Συνέλευσης της Πλατείας Συντάγματος και των παραπάνω νομικών διατάξεων, ίσως δώσει μιαν εξήγηση για τον πρόσφατο αναβρασμό στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, καθώς και για τις ξαφνικές ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΕΙΕΣ και ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΕΙΕΣ κωλοτούμπες!
askordoulakos
Να θυμίσουμε, ότι είχαμε κι εμείς απ’ την πλευρά μας εγκαίρως τονίσει την εν λόγω διάσταση, η οποία δεν είναι λιγότερο σοβαρή απ’ την πολιτική, την οικονομική, ή την κοινωνική. Αυτή η διάσταση του μνημονίου λοιπόν, είναι που φοβίζει ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ απ’ όλα το πολιτικό, επιχειρηματικό και δημοσιογραφικό αληταριό. Τους φοβίζει περισσότερο κι απ’ τα γιαούρτια και τις πέτρες, διότι τα γιαούρτια και οι πέτρες, ουδόλως ενοχλούν τα πιο πολλά χοντρόπετσα και τυχοδιωκτικά καθάρματα, που συγκροτούν τον πολιτικό βραχίωνα της τρόικα στην Ελλάδα. Ίσα-ίσα, που οι περισσότεροι από αυτούς θεωρούν τίτλο τιμής να τους χλευάζει ο...λαουτζίκος, διότι αυτό τους επιβεβαιώνει την οίηση, ότι ανήκουν κι αυτοί στον...αριστοκρατικό τομέα της κοινωνίας.
Ως γνωστόν, η μόνες αξίες που υπηρετούν τέτοιου είδους υποκείμενα (Πεταλωτής, Μητσοτάκης, Λοβέρδος, Καψής, Κώνστας, Δασκαλόπουλος, Σάλας κλπ) είναι ο ΦΙΛΟΤΟΜΑΡΙΣΜΟΣ, τα ΛΕΦΤΑ κι η ΕΞΟΥΣΙΑ. Οι εν λόγω αξίες λοιπόν, δεν κινδυνεύουν τόσο πολύ από τα γιαούρτια, το κυνήγι και τις πέτρες (ενέργειες, που βέβαια είναι θετικές κι επιβάλεται να μαζικοποιηθούν περισσότερο), όσο ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΜΙΑΣ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΗΣ ΚΑΘΕΙΡΞΗΣ! Ειδικότερα:
Το κόλπο της κατοχικής κλίκας, από νομική άποψη, είναι ιδιαίτερα σοβαρό κι εδώ δεν μπορεί κανείς να διαφωνήσει με τον Δ. Καζάκη: Θέλουν να περάσει και το Β’ μνημόνιο στην Ελλάδα, ώστε να ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ και να προχωρήσουν σε εφαρμογή ανάλογων μνημονίων ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ της Ευρώπης (και όχι μόνο)! Η ανατροπή των μέτρων και η ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ των εφαρμοστών του στο σκαμνί, είναι ένα επιρόσθετο χρέος για τον Ελληνικό λαό, ένα πραγματικό ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΚΑΘΗΚΟΝ απέναντι στους λαούς του κόσμου.
Κι αυτό είναι, κατά την ταπεινή προσωπική γνώμη του γράφοντος, το οποίο ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΙ την εξουσιαστική συμμορία σχετικά με τις κινητοποιήσεις των αγανακτισμένων στο Σύνταγμα: Η ΑΣΦΥΚΤΙΚΗ ΛΑΙΚΗ ΠΙΕΣΗ- στο πολιτικό και δικαστικό σύστημα-για αναζήτηση ποινικών ευθυνών (θυμηθείτε το –φάτσα κάρτα στη Βουλή- πανό περί ΓΟΥΔΙΟΥ)!
Άλλο πράγμα να φύγεις κυνηγημένος και με ελικόπτερο, αλλά με όλη την...μπάζα σου και χωρίς καμία ευθύνη για να τα ξεκοκκαλίσεις κάπου στην αλλοδαπή κι άλλο πράγμα να σε αναζητούν οι διωκτικές αρχές με το ενδεχόμενο να κάνεις παίρνεις το τσαί σου παρέα με το σύντροφο Αραβαντινό στον Κορυδαλλό. Σημειώστε δε, ότι το λαικό μίσος για τους τωρινούς φλούφληδες της παρέας του Γιωργάκη και της τρόικα, γίνεται μέρα με την ημέρα ΟΛΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ, γεγονός που θα αποτελέσει τη βάση της λαικής πίεσης για ν’ αρχίσει το στήσιμο της κρεμάλας. Ιδού λοιπόν, τα προβλήματα που οι ίδιοι οι αστικοί (με την πολιτική σημασία της λέξης) νόμοι ενδέχεται να δημιουργήσουν στον πολιτικο-οικονομικό βραχίωνα των ξένων τοκογλύφων:
ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ
Άρθρο 390
«Όποιος με γνώση ζημιώνει την περιουσία άλλου, της οποίας βάσει του νόμου ή δικαιοπραξίας έχει την επιμέλεια ή διαχείριση (ολική ή μερική ή μόνο για ορισμένη πράξη), τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) μηνών. Εάν η περιουσιακή ζημία υπερβαίνει το ποσόν των δεκαπέντε χιλιάδων (15.000) ευρώ, ο δράστης τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα (10) ετών.»
ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ
ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ: ΕΙΔΙΚΟ ΜΕΡΟΣ
ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ
Άρθρο 137
1. Τιμωρείται με την ποινή της ισόβιας ή πρόσκαιρης κάθειρξης: Α) όποιος αποπειράται να αποστερήσει με οποιονδήποτε τρόπο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας** ή αυτόν που ασκεί την προεδρική εξουσία** από την εξουσία που έχουν κατά το Σύνταγμα,* Β) όποιος αποπειράται με σωματική βία ή με απειλές σωματικής βίας:
α) να παρεμποδίσει κάποιoν απ' αυτούς από την άσκηση της συνταγματικής εξουσίας του ή να τον εξαναγκάσει να επιχειρήσει πράξη που απορρέει από αυτή την εξουσία και β) να μεταβάλλει το πολίτευμα του Κράτους.
2. Με ισόβια ή πρόσκαιρη κάθειρξη τιμωρείται όποιος, εκτός από την περίπτωση της προηγούμενης παραγράφου: α) επιχειρεί με βία ή απειλή βίας ή με σφετερισμό της ιδιότητάς του ως οργάνου του Κράτους να καταλύσει ή να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό, διαρκώς ή προσκαίρως, το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία ή θεμελιώδεις αρχές ή θεσμούς του πολιτεύματος αυτού, β) επιχειρεί με τα μέσα που αναφέρονται στο προηγούμενο εδάφιο και με τρόπο πρόσφορο να διαταράξει την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος, να αποστερήσει ή να παρακωλύσει τη Βουλή, την Κυβέρνηση ή τον Πρωθυπουργό από την ενάσκηση της εξουσίας που τους παρέχει το Σύνταγμα ή να τους εξαναγκάσει να εκτελέσουν ή να παραλείψουν πράξεις που απορρέουν από την εξουσία αυτή,*
γ) ασκεί ή άσκησε την εξουσία που ο ίδιος ή άλλος κατέβαλε με τους τρόπους και με τα μέσα που προβλέπει το άρθρο αυτό.
3. Οποιος αποπειράται να θανατώσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή εκείνον που ασκεί την προεδρική εξουσία τιμωρείται με [θάνατο ή]*** ισόβια κάθειρξη.
Άρθρο 138
Θεμελιώδεις αρχές και θεσμοί του πολιτεύματος θεωρούνται στο πλαίσιο
του προηγούμενου άρθρου: α) η ανάδειξη του Αρχηγού του Κράτους με
εκλογή,* β) το δικαίωμα του λαού να εκλέγει τη Βουλή με γενικές, άμεσες,
ελεύθερες, ίσες και μυστικές ψηφοφορίες μέσα στα συνταγματικά χρονικά
πλαίσια,* γ) το κοινοβουλευτικό σύστημα διακυβέρνησης,* δ) η αρχή του
πολυκομματισμού,* ε) η αρχή της διάκρισης των εξουσιών, όπως προβλέπεται
στο Σύνταγμα,* στ) η αρχή της δέσμευσης του νομοθέτη από το Σύνταγμα και
της εκτελεστικής και της δικαστικής εξουσίας από το Σύνταγμα και τους
νόμους,* ζ) η αρχή της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης, και η) η γενική ισχύς και προστασία των ατομικών δικαιωμάτων που προβλέπει το Σύνταγμα.
Και για να μην ξεχνάμε και την...εμβληματική φυσιογνωμία του...θεματοφύλακα της (αστικής) Συνταγματικής νομιμότητας, Κ. Παπούλια, καλό θα ήταν οι νομικοί του σύμβουλοι να του αναγνώσουν τα κάτωθι άρθρο του Συντάγματος:
ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Άρθρο 47
1. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν ευθύνεται οπωσδήποτε για πράξεις που έχει ενεργήσει κατά την άσκηση των καθηκόντων του, παρά μόνο για έσχατη προδοσία ή παραβίαση, με πρόθεση, του Συντάγματος. Για πράξεις που δεν σχετίζονται με την άσκηση των καθηκόντων του η δίωξη αναστέλλεται εωσότου λήξει η προεδρική θητεία.
2. Η πρόταση για κατηγορία και παραπομπή του Προέδρου της Δημοκρατίας σε δίκη υποβάλλεται στη Βουλή υπογραμμένη από το ένα τρίτο τουλάχιστον των μελών της και γίνεται αποδεκτή με απόφαση που λαμβάνεται με πλειοψηφία των δύο τρίτων του συνόλου των μελών της. 3. Αν η πρόταση γίνει αποδεκτή, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παραπέμπεται στο δικαστήριο του άρθρου 86 οι σχετικές μ'αυτό εφαρμόζονται αναλόγως και στην περίπτωση αυτή.
4. Αφότου παραπεμφθεί, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απέχει από την άσκηση των καθηκόντων του και αναπληρώνεται, σύμφωνα με όσα ορίζονται στο άρθρο 34 αναλαμβάνει πάλι τα καθήκοντά του, αφότου το δικαστήριο του άρθρου 86 εκδώσει απαλλακτική απόφαση, εφόσον δεν εξαντλήθηκε η θητεία του.
5. Νόμος που ψηφίζεται από την Ολομέλεια της Βουλής ρυθμίζει τα σχετικά με την εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου αυτού.
askordoulakos
Σχόλια