Με την «ασπόνδυλη» κυβέρνηση της χώρας του τα βάζει ο Μόργκαν Κέλι, καθηγητής των Οικονοµικών στο Πανεπιστηµιακό Κολέγιο του ∆ουβλίνου,την τέως και τηνυν, την οποία κατηγορεί πως «ψεύδεται ασύστολα και περιφέρεται µε το τενεκεδάκι του ζητιάνου, µε την ελπίδα πως κάποιος θα µας λυπηθεί».
- Η λύση που προτείνει ο διακεκριµένος καθηγητής, µέσα από τις σελίδες της εφηµερίδας «Τάιµς της Ιρλανδίας», είναι να αποδεσµευτεί ηχώρα του από τη δανειακή συµφωνία και να µηδενίσει αµέσως τα ελλείµµατά της. Γνωρίζε ικαλά πως αυτό δεν θα είναι κάτι ανώδυνο, αλλά πιστεύει πως είναιο µοναδικός τρόπος για να γλιτώσει από τους «καρχαρίες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας» που απειλούν τις υπερχρεωµένες περιφερειακέςχώρες τηςευρωζώνης µεπαραδειγµατική τιµωρία,ώστε να τροµάξουν την Ισπανία και να την αποτρέψουν να ακολουθήσει κιαυτή τον δικό τους δρόµο.
Αρθρογράφοι στις µεγαλύτερες ιρλανδικές εφηµερίδες διατυπώνουν παρόµοιες απόψεις. Η λογική τους είναι απλή. Η Ευρωπαϊκή ΚεντρικήΤράπεζα είναι καιρός να πάρει κι αυτή το µάθηµά της και να δεχτεί µια βασική οικονοµική αλήθεια: Πως όταν δανείζεις 160 δισ. ευρώ σε αφερέγγυες τράπεζες που στηρίζονται από ένα αφερέγγυο κράτος,τότε παύεις πια να είσαιδανειστής. Γίνεσαι ιδιοκτήτηςτου χρέους τους. Κάποια στιγµή, λοιπόν, η Ευρωπαϊκή ΚεντρικήΤράπεζα θα αναγκαστεί να πάρει µια γοµολάστιχα και να σβήσειστα λογιστικά βιβλίατης εκεί πουγράφει «Χρέη».Και τότε δεν θα µπορεί να κάνει τίποτα σε αντίποινα, χωρίς να προκαλέσει πανικό στηνΙσπανία και σε άλλεςευρωπαϊκές χώρες. Μπορεί βέβαια η Ευρώπη να κόψει τις πιστώσεις στις κυβερνήσεις. Γι’ αυτό οι κυβερνήσεις πρέπει ναµηδενίσουν αµέσως τα ελλείµµατά τους. Είναι προτιµότερο από το να σέρνονται στα τυφλά µε τη θηλιά στον λαιµό και να οδηγούνται από την πίσω πόρτα στη χρεοκοπία. Τέτοια θηλιά είναι ο δανεισµός. Και γι’ αυτό αµφισβητείται ακόµη και νοµικά. Επειδή δεν µπορείς να φορτώνεις συνεχώς µε νέα χρέη µια αφερέγγυα χώρα, που δεν έχει καµιά ελπίδα να τα ξεπληρώσει ώστε να ξαναβγείστις αγορές.
- Για σύνδροµο της Στοκχόλµης µιλάει ο καθηγητής Κέλι. Ησχέση των κυβερνώντωνµε τους κεντρικούςτραπεζίτες της Ευρώπης του θυµίζει τη συναισθηµατική εξάρτηση των απαχθέντων από τους απαγωγείς τους. Και αν αυτή η σχέση συνεχιστεί, τότε η καταστροφή της Ιρλανδίας δεν θα είναι µόνο οικονοµική αλλά και πολιτική. Η οικονοµική κρίση ανάλωσε όλα τα µεγάλα συνταγµατικά κόµµατα της χώρας, λέει ο καθηγητής. Αν όµως επέλθειένα ακόµη τραύµα και ηχώρα οδηγηθεί στη χρεοκοπία,τότε δεν θα αποµείνει τίποτα όρθιο από το πολιτικό σύστηµα
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=4630084
Σχόλια