Το DEBTOCRACY αναζητά τα αίτια της κρίσης χρέους και προτείνει λύσεις που αποκρύπτονται από την κυβέρνηση και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Το ντοκιμαντέρ θα διανέμεται δωρεάν από τα τέλη Μαρτίου χωρίς δικαιώματα χρήσης και αναμετάδοσης και θα υποτιτλιστεί σε τουλάχιστον τρεις γλώσσες.
Ο Αρης Χατζηστεφάνου και η Κατερίνα Κιτίδη μιλούν με οικονομολόγους, δημοσιογράφους και προσωπικότητες από όλο τον κόσμο περιγράφοντας τα βήματα που οδήγησαν την Ελλάδα στην παγίδα του χρέους- τη χρεοκρατία. Το DEBTOCRACY παρακολουθεί την πορεία χωρών όπως ο Ισημερινός, που δημιούργησαν Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου αλλά και την αντίστοιχη προσπάθεια που ξεκίνησε στην Ελλάδα.
Τη μουσική επένδυση προσφέρει ο Γιάννης Αγγελάκας και επιστημονική επιμέλεια έχει ο δημοσιογράφος και οικονομολόγος Λεωνίδας Βατικιώτης.
Την παραγωγή του DEBTOCRACY ανέλαβε η εταιρεία BitsnBytes. Το μοντάζ υπογράφει ο Άρης Τριανταφύλλου.
Σε αυτή την προσπάθειά ζητάμε τη βοήθειά σου. Οι δημιουργοί του DEBTOCRACY εργάστηκαν αφιλοκερδώς αλλά τα έξοδα ανέρχονται ήδη σε χιλιάδες ευρώ. Προκειμένου να αποφύγουμε κάθε είδους εξαρτήσεις απευθυνόμαστε σε συνδικάτα και εργατικές ενώσεις. Κυρίως όμως απευθυνόμαστε σε πολίτες που θέλουν να γίνουν συμπαραγωγοί. Ενίσχυσε και εσύ την παραγωγή ενός ανεξάρτητου ντοκιμαντέρ, καταθέτοντας όσα χρήματα επιθυμείς μέσω Paypal ή σε τραπεζικό λογαριασμό. Όσοι το επιθυμούν θα αναφέρονται ως συμπαραγωγοί.
btocracy from ThePressProject on Vimeo.
---
Μια προσωπική παρατήρηση: Δε μπορώ προφανώς να γνωρίζω προκαταβολικά το πόσο καλό θα είναι το ντοκιμαντέρ. Πιθανόν να είναι και λίγο "ακαδημαικό", πιθανότατα δε θα μιλά ιδιαίτερα για το πετρέλαιο, το χρυσό ή για τις εξελίξεις σε ΗΠΑ και Κίνα, κάτι που είναι γενικότερη αδυναμία των οικονομικών αναλυτών της αριστεράς στην Ελλάδα. Και τέλος πάντων, ίσως η ανάλυση τους να μην είναι και τέλεια.
Ωστόσο, έστω και έτσι, είναι μια πρώτη συγκροτημένη προσπάθεια (στο χώρο των ντοκιμαντέρ τουλάχιστον) να δημιουργηθεί κάτι το μαζικό και αξιόλογο, που θα προβάλλει προφανώς την αναγκαιότητα της διαγραφής του χρέους, θα δίνει τις θέσεις της αριστεράς για έξοδο από την ευρωζώνη, θα αναφέρει ιστορικά παραδείγματα στάσεων πληρωμών, κτλ. Τουλάχιστον κάπως έτσι το φαντάζομαι εγώ, γι' αυτό και έδωσε κάτι λεφτά που είχα στο paypal ώστε οι άνθρωποι να βγάλουν τα λεφτά τους.
Προσωπικά, ξεκίνησα να γράφω το 2006 για την -επερχόμενη τότε- κρίση σε ένα φόρουμ, παρά το ότι ελάχιστοι έδιναν τότε στοιχειώδη σημασία στα λεγόμενα κάποιου που μιλούσε για καπιταλιστική κρίση. Πλέον γράφω σε περισσότερα μέσα, με μεγαλύτερο κοινό, κτλ. Πριν κανά χρόνο περίπου έβαλα και ένα paypal κουμπάκι στο άλλο blog μου, ώστε όσοι αναγνώστες μπορούσαν, να στηρίξουν και οικονομικά την προσπάθεια, που απαιτεί χρόνο και κόπο σε καθημερινή βάση.
Μέσα σε αυτό το χρόνο, μάζεψα όλα και όλα..15 ευρώ, τα οποία και τα έδωσα τώρα στους συντελεστές του ντοκιμαντέρ. Τα αναφέρω όλα αυτά για να δείξω το εξής: Δεν φαίνεται να υπάρχει στην Ελλάδα η συνειδητοποίηση ότι για να δωθεί ο αγώνας χρειάζεται [και] οικονομική ενίσχυση. Είναι κρίμα να "πεθαίνουν" προσπάθειες λόγω έλλειψης πόρων. Βέβαια, αν μια προσπάθεια δεν αξίζει, τότε προφανώς και δεν πρέπει να τη στηρίζουμε. Αν όμως αξίζει, τότε θα πρέπει να στηριχθεί απ' όσους έχουν τη δυνατότητα, στο βαθμό που μπορεί ο καθένας.
Πώς να κάνεις μια σχετικά σοβαρή δημοσιοεγραφική έστω έρευνα, πώς να γράψεις βιβλία, πώς να γυρίσεις ντοοκιμαντέρ χωρίς να σε στηρίζει κανένας; Είναι προφανώς αδύνατο. Ίσως βέβαια λόγω μεγαλύτερης αναγνωρισιμότητας (ίσως και να τα λένε και καλύτερα), ο Χατζηστεφάνου, Βατικιώτης, κτλ μπορεί να βρουν επαρκή χρηματοδότηση οι σύντροφοι.
Αν όμως δε βρουν, απλά δε θα μπορέσουν να συνεχίσουν, και να κάνουν περισσότερα πράγματα. Εμένα στο μυαλό μου ήρθε μια παλιά "cult" ταινία για την αριστερά, που λέγεται "Salt of the earth". Η ταινία είχε απαγορευτεί επί μακαρθισμού, διότι περιέγραφε την απερ΄για εργατών σε ορυχεία στις ΗΠΑ, και είχε σημαντική επίδραση στην εποχή της. Τα λεφτά για τη χρηματοδότηση της προήλθαν από εργατικά συνδικάτα. Δηλαδή οι εργάτες εκείνης της εποχής όχι μόνο οργανώνονταν σε συνδικάτα, αλλά έδιναν και χρήματα σε αυτά, προκειμένου συλλογικά να δημιουργήσουν "το κάτι παραπάνω" (πχ στην συγκεκριμένη περίπτωση μια ταινία).
Αυτό σήμερα δεν υπάρχει. Υπάρχει άρνηση σε μεγάλο κομμάτι της αριστεράς να ενεργήσει με συλλογικότητα και να στηρίξει τέτοιου είδους προσπάθειες, με αποτέλεσμα αυτές να έχουν σχεδόν εκλείψει, άσχετα με το πόσο αξιόλογες ή μή είναι. Και καλά αυτές που δεν είναι αξιόλογες, αλλά αυτές που αξίζουν πρέπει να βοηθηθούν, διότι τα πράγματα είναι "ζόρικα" και δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια για ατομίστικες νοοτροπίες, ούτε για "πολυτέλειες" του στιλ "ας το κάνει κάποιος άλλος αντί για εμένα".
Ο Αρης Χατζηστεφάνου και η Κατερίνα Κιτίδη μιλούν με οικονομολόγους, δημοσιογράφους και προσωπικότητες από όλο τον κόσμο περιγράφοντας τα βήματα που οδήγησαν την Ελλάδα στην παγίδα του χρέους- τη χρεοκρατία. Το DEBTOCRACY παρακολουθεί την πορεία χωρών όπως ο Ισημερινός, που δημιούργησαν Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου αλλά και την αντίστοιχη προσπάθεια που ξεκίνησε στην Ελλάδα.
- Στο Debtocracy μιλούν, μεταξύ άλλων, οι ακαδημαϊκοί Ντέιβιντ Χάρβεϊ, Σαμίρ Αμίν, Κώστας Λαπαβίτσας και Ζεράρ Ντιμενίλ, ο φιλόσοφος Αλέν Μπαντιού, ο επικεφαλής της επιτροπής λογιστικού ελέγχου του Ισημερινού Ούγκο Αρίας, ο πρόεδρος του CADTM Ερίκ Τουσέν, ο Αργεντίνος σκηνοθέτης Φερνάντο Σολάνας, δημοσιογράφοι όπως o Άβι Λιούις (συγγραφέας/σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ The Take – Η κατάληψη) και ο Ζαν Κατρμέρ (Liberation). Ακόμη προσωπικότητες όπως ο Μανώλης Γλέζος και η αντιπρόεδρος του γερμανικού κόμματος Die Linke Ζάρα Βάγκενκνεχτ.
Τη μουσική επένδυση προσφέρει ο Γιάννης Αγγελάκας και επιστημονική επιμέλεια έχει ο δημοσιογράφος και οικονομολόγος Λεωνίδας Βατικιώτης.
Την παραγωγή του DEBTOCRACY ανέλαβε η εταιρεία BitsnBytes. Το μοντάζ υπογράφει ο Άρης Τριανταφύλλου.
Σε αυτή την προσπάθειά ζητάμε τη βοήθειά σου. Οι δημιουργοί του DEBTOCRACY εργάστηκαν αφιλοκερδώς αλλά τα έξοδα ανέρχονται ήδη σε χιλιάδες ευρώ. Προκειμένου να αποφύγουμε κάθε είδους εξαρτήσεις απευθυνόμαστε σε συνδικάτα και εργατικές ενώσεις. Κυρίως όμως απευθυνόμαστε σε πολίτες που θέλουν να γίνουν συμπαραγωγοί. Ενίσχυσε και εσύ την παραγωγή ενός ανεξάρτητου ντοκιμαντέρ, καταθέτοντας όσα χρήματα επιθυμείς μέσω Paypal ή σε τραπεζικό λογαριασμό. Όσοι το επιθυμούν θα αναφέρονται ως συμπαραγωγοί.
O Αρης Χατζηστεφάνου είναι δημιουργός της εκπομπής Infowar στο Ρ/Σ Σκάι και αρχισυντάκτης του Thepressproject.gr
H Κατερίνα Κιτίδη είναι αρχισυντάκτρια του tvxs.gr και του τηλεοπτικού Infowar.
Η ιστοσελίδα του όλου εγχειρήματος, όπου μπορείτε να ενισχύσετε την προσπάθεια, είναι η debtocracy.gr. Εδώ και το σχετικό trailer:
H Κατερίνα Κιτίδη είναι αρχισυντάκτρια του tvxs.gr και του τηλεοπτικού Infowar.
Η ιστοσελίδα του όλου εγχειρήματος, όπου μπορείτε να ενισχύσετε την προσπάθεια, είναι η debtocracy.gr. Εδώ και το σχετικό trailer:
btocracy from ThePressProject on Vimeo.
---
Μια προσωπική παρατήρηση: Δε μπορώ προφανώς να γνωρίζω προκαταβολικά το πόσο καλό θα είναι το ντοκιμαντέρ. Πιθανόν να είναι και λίγο "ακαδημαικό", πιθανότατα δε θα μιλά ιδιαίτερα για το πετρέλαιο, το χρυσό ή για τις εξελίξεις σε ΗΠΑ και Κίνα, κάτι που είναι γενικότερη αδυναμία των οικονομικών αναλυτών της αριστεράς στην Ελλάδα. Και τέλος πάντων, ίσως η ανάλυση τους να μην είναι και τέλεια.
Ωστόσο, έστω και έτσι, είναι μια πρώτη συγκροτημένη προσπάθεια (στο χώρο των ντοκιμαντέρ τουλάχιστον) να δημιουργηθεί κάτι το μαζικό και αξιόλογο, που θα προβάλλει προφανώς την αναγκαιότητα της διαγραφής του χρέους, θα δίνει τις θέσεις της αριστεράς για έξοδο από την ευρωζώνη, θα αναφέρει ιστορικά παραδείγματα στάσεων πληρωμών, κτλ. Τουλάχιστον κάπως έτσι το φαντάζομαι εγώ, γι' αυτό και έδωσε κάτι λεφτά που είχα στο paypal ώστε οι άνθρωποι να βγάλουν τα λεφτά τους.
Προσωπικά, ξεκίνησα να γράφω το 2006 για την -επερχόμενη τότε- κρίση σε ένα φόρουμ, παρά το ότι ελάχιστοι έδιναν τότε στοιχειώδη σημασία στα λεγόμενα κάποιου που μιλούσε για καπιταλιστική κρίση. Πλέον γράφω σε περισσότερα μέσα, με μεγαλύτερο κοινό, κτλ. Πριν κανά χρόνο περίπου έβαλα και ένα paypal κουμπάκι στο άλλο blog μου, ώστε όσοι αναγνώστες μπορούσαν, να στηρίξουν και οικονομικά την προσπάθεια, που απαιτεί χρόνο και κόπο σε καθημερινή βάση.
Μέσα σε αυτό το χρόνο, μάζεψα όλα και όλα..15 ευρώ, τα οποία και τα έδωσα τώρα στους συντελεστές του ντοκιμαντέρ. Τα αναφέρω όλα αυτά για να δείξω το εξής: Δεν φαίνεται να υπάρχει στην Ελλάδα η συνειδητοποίηση ότι για να δωθεί ο αγώνας χρειάζεται [και] οικονομική ενίσχυση. Είναι κρίμα να "πεθαίνουν" προσπάθειες λόγω έλλειψης πόρων. Βέβαια, αν μια προσπάθεια δεν αξίζει, τότε προφανώς και δεν πρέπει να τη στηρίζουμε. Αν όμως αξίζει, τότε θα πρέπει να στηριχθεί απ' όσους έχουν τη δυνατότητα, στο βαθμό που μπορεί ο καθένας.
Πώς να κάνεις μια σχετικά σοβαρή δημοσιοεγραφική έστω έρευνα, πώς να γράψεις βιβλία, πώς να γυρίσεις ντοοκιμαντέρ χωρίς να σε στηρίζει κανένας; Είναι προφανώς αδύνατο. Ίσως βέβαια λόγω μεγαλύτερης αναγνωρισιμότητας (ίσως και να τα λένε και καλύτερα), ο Χατζηστεφάνου, Βατικιώτης, κτλ μπορεί να βρουν επαρκή χρηματοδότηση οι σύντροφοι.
Αν όμως δε βρουν, απλά δε θα μπορέσουν να συνεχίσουν, και να κάνουν περισσότερα πράγματα. Εμένα στο μυαλό μου ήρθε μια παλιά "cult" ταινία για την αριστερά, που λέγεται "Salt of the earth". Η ταινία είχε απαγορευτεί επί μακαρθισμού, διότι περιέγραφε την απερ΄για εργατών σε ορυχεία στις ΗΠΑ, και είχε σημαντική επίδραση στην εποχή της. Τα λεφτά για τη χρηματοδότηση της προήλθαν από εργατικά συνδικάτα. Δηλαδή οι εργάτες εκείνης της εποχής όχι μόνο οργανώνονταν σε συνδικάτα, αλλά έδιναν και χρήματα σε αυτά, προκειμένου συλλογικά να δημιουργήσουν "το κάτι παραπάνω" (πχ στην συγκεκριμένη περίπτωση μια ταινία).
Αυτό σήμερα δεν υπάρχει. Υπάρχει άρνηση σε μεγάλο κομμάτι της αριστεράς να ενεργήσει με συλλογικότητα και να στηρίξει τέτοιου είδους προσπάθειες, με αποτέλεσμα αυτές να έχουν σχεδόν εκλείψει, άσχετα με το πόσο αξιόλογες ή μή είναι. Και καλά αυτές που δεν είναι αξιόλογες, αλλά αυτές που αξίζουν πρέπει να βοηθηθούν, διότι τα πράγματα είναι "ζόρικα" και δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια για ατομίστικες νοοτροπίες, ούτε για "πολυτέλειες" του στιλ "ας το κάνει κάποιος άλλος αντί για εμένα".
Σχόλια