Έχοντας εμμονή με τη Household, (ο Έισμαν) παρευρέθηκε σε γεύμα που είχε διοργανώσει μια μεγάλη εταιρεία της Γουόλ Στριτ. Προσκεκλημένος ομιλητής ήταν ο Χερμπ Σάντλερ, διευθύνων σύμβουλος του κολοσσιαίου στεγαστικού ταμιευτηρίου Golden West Financial Corporation. «Κάποιος τον ρώτησε αν πίστευε στο μοντέλο του δωρεάν λογαριασμού επιταγών», θυμάται ο Έισμαν. «Κι εκείνος είπε “σβήστε τα κασετόφωνά σας”. Όλοι έσβησαν τα κασετόφωνά τους. Κι εκείνος εξήγησε ότι η εταιρεία του απέφευγε τους δωρεάν λογαριασμούς επιταγών, επειδή ουσιαστικά ήταν σαν να φορολογείς τους φτωχούς – με τη μορφή προστίμων για τις υπεραναλήψεις στους λογαριασμούς όψεώς τους. Και ότι στην πραγματικότητα όσες τράπεζες τους χρησιμοποιούσαν απλώς υπολόγισαν ότι έτσι θα μπορούσαν να γδέρνουν τους φτωχούς ακόμα περισσότερο απ’ ό,τι θα τους έγδερναν αν τους χρέωναν για τις επιταγές τους».
«Ενδιαφέρεται καμιά ρυθμιστική αρχή γι’ αυτό;», ρώτησε ο Έισμαν.
«Όχι», απάντησε ο Σάντλερ.
Και τότε αποφάσισα ότι η ουσία του συστήματος ήταν “γαμήστε τους φτωχούς”».
Michael Lewis, «Το μεγάλο σορτάρισμα»
πηγή
(Βlogger:
Κάποτε - πάει καιρός - έπαιρνα τον "ΚΟΣΜΟ του ΕΠΕΝΔΥΤΗ" μόνο για διαβάσω τον ΚΙΒΙ - από το blog του οποίου είναι το παραπάνω κείμενο. Στη συνέχεια έμαθα - γαμώ το φελέκι μου - τα κολλητιλίκια του διευθυντή του με τον μακροβιότερο υπουργό δημοσίων έργων. Δεν ήταν μόνο αυτό, ακολούθησε η πληροφορία ότι η γυναίκα του ίδιου κοπ(ι)ά- ζει στην ευρωβουλή - κάτι σαν αντίδωρο για τις υπηρεσίες της οικογένειας και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι είναι αρκετά πλούσιοι που δεν χρειάζονται τα δικά μου λεφτά ...και δεν ξαναπήρα την εφημερίδα τους...)
«Ενδιαφέρεται καμιά ρυθμιστική αρχή γι’ αυτό;», ρώτησε ο Έισμαν.
«Όχι», απάντησε ο Σάντλερ.
Και τότε αποφάσισα ότι η ουσία του συστήματος ήταν “γαμήστε τους φτωχούς”».
Michael Lewis, «Το μεγάλο σορτάρισμα»
πηγή
(Βlogger:
Κάποτε - πάει καιρός - έπαιρνα τον "ΚΟΣΜΟ του ΕΠΕΝΔΥΤΗ" μόνο για διαβάσω τον ΚΙΒΙ - από το blog του οποίου είναι το παραπάνω κείμενο. Στη συνέχεια έμαθα - γαμώ το φελέκι μου - τα κολλητιλίκια του διευθυντή του με τον μακροβιότερο υπουργό δημοσίων έργων. Δεν ήταν μόνο αυτό, ακολούθησε η πληροφορία ότι η γυναίκα του ίδιου κοπ(ι)ά- ζει στην ευρωβουλή - κάτι σαν αντίδωρο για τις υπηρεσίες της οικογένειας και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι είναι αρκετά πλούσιοι που δεν χρειάζονται τα δικά μου λεφτά ...και δεν ξαναπήρα την εφημερίδα τους...)
Σχόλια