Προς απογραφή του χρέους του Δημοσίου

Το τελευταίο διάστημα δημιουργείται δυναμική στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό υπέρ της πλήρους απογραφής του χρέους του ελληνικού Δημοσίου. Το θέμα έθεσε πρώτος ο πρόεδρος του ΣΥΝ κ. Τσίπρας, ο οποίος ανακοίνωσε ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα αναλάβει πρωτοβουλία για τη σύσταση επιτροπής της Βουλής για τον έλεγχο του δημόσιου χρέους. Παράλληλα, 200 προσωπικότητες από την Ελλάδα και το εξωτερικό υπέγραψαν έκκληση για σύσταση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ).
Την έκκληση παρουσίασαν σε συνέντευξη Τύπου, την περασμένη Πέμπτη, η ανεξάρτητη βουλευτής Σοφία Σακοράφα, ο καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου Κώστας Λαπαβίτσας, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ Σπύρος Παπασπύρος, η συγγραφέας Νάντια Βαλαβάνη, ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γιώργος Κατρούγκαλος και ο μουσικοσυνθέτης Διονύσης Τσακνής. Μεταξύ των προσωπικοτήτων που υπογράφουν είναι ο γνωστός διανοητής Νόαμ Τσόμσκι, ο σκηνοθέτης Κεν Λόουτς και ο Μανώλης Γλέζος. Ορισμένοι από αυτούς που στηρίζουν τη δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου για το χρέος του ελληνικού Δημοσίου αναφέρονται στο προηγούμενο του Ισημερινού, που μπόρεσε να απαλλαγεί από ένα μέρος των οφειλών του αφού πρώτα απέδειξε ότι προέκυψαν από καταχρηστικό, διαπλεκόμενο και ασύμφορο για τη χώρα δανεισμό.

Η άλλη διάσταση
Με βάση τα επίσημα στοιχεία, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας θα φτάσει στα τέλη του 2012 στο 160% του ΑΕΠ και θα χρειαστούν προγράμματα σκληρής λιτότητας με παράλληλες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες για να υποχωρήσει κάτω από το 100% του ΑΕΠ –στα επίπεδα του 2007– μέχρι το… 2025. Αυτό είναι το αισιόδοξο σενάριο, γιατί, αν κρίνουμε από τις μέχρι τώρα εξελίξεις, το ελληνικό Δημόσιο βρίσκεται 1-2 χρόνια πριν από την ελεγχόμενη χρεοκοπία. Ανεξάρτητα από το ποιο σενάριο θα πραγματοποιηθεί, είναι φανερό ότι έχουμε μπροστά μας οικονομικές δυσκολίες που θα διαρκέσουν 15-30 χρόνια, ανάλογα με τη δυνατότητα διαχείρισης των συσσωρευμένων προβλημάτων.

• Αυτόματα δημιουργείται πρόβλημα πολιτικής νομιμοποίησης του δημοκρατικού μας συστήματος. Δεν είναι δυνατόν να θυσιάσουμε το οικονομικό και κοινωνικό μέλλον μιας-δύο γενεών για να πληρώσουμε τις «χρυσές» υπογραφές διαφόρων επιτηδείων της πολιτικής και του κρατικού μηχανισμού, οι περισσότεροι από τους οποίους συνδυάζουν την έλλειψη επαγγελματικής σταδιοδρομίας με τον εντυπωσιακό οικογενειακό και ατομικό πλουτισμό.

Η απογραφή του χρέους του ελληνικού Δημοσίου μπορεί να οδηγήσει αρκετά εύκολα στον προσδιορισμό των δανειακών συμβάσεων που χρηματοδότησαν κυκλώματα μαύρου πολιτικού χρήματος, ήταν προκλητικά ασύμφορες για το ελληνικό Δημόσιο και δεν συνδυάστηκαν με την κατασκευή ολοκληρωμένων έργων υποδομής ή τη σωστή εκτέλεση προμηθειών. Υπάρχουν επίσης δανειακές συμβάσεις ή και πολιτικές αποφάσεις που οδήγησαν στην υπερχρέωση του ελληνικού Δημοσίου για καθαρά κομματικούς, πελατειακούς λόγους. Πίσω από κάθε «χρυσή» υπογραφή υπάρχουν διευθύνσεις και ονόματα πολιτικών και κρατικών παραγόντων. Αυτοί πρέπει να αναλάβουν τις οικονομικές, πολιτικές, ακόμη και ποινικές ευθύνες τους για να αποκατασταθεί η ισορροπία του πολιτικού συστήματος και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για δημιουργική προσπάθεια και έξοδο από την πολυδιάστατη κρίση το συντομότερο δυνατόν.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα
Με βάση την επικαιρότητα, μπορούμε να αναφέρουμε συγκεκριμένα παραδείγματα σκανδαλωδών δανειακών συμβάσεων που ζημίωσαν το ελληνικό Δημόσιο και συνέβαλαν στην υπερχρέωσή του.

• Η κυβέρνηση Σημίτη προχώρησε την περίοδο 2000-2001, με πρωτοβουλία του τότε υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Τσοχατζόπουλου, στην κατεπείγουσα παραγγελία 4 γερμανικών υποβρυχίων τύπου 214. Το ελληνικό Δημόσιο υποχρεώθηκε να καταβάλει ένα ποσό της τάξης των 2 δισ. ευρώ, το 75% προκαταβολικά, για 4 υποβρύχια, εκ των οποίων μόλις πρόσφατα παρέλαβε το ένα, το οποίο μάλιστα θεωρείται προβληματικό και χαρακτηρίζεται από κύκλους του Πολεμικού Ναυτικου ως «υποβρύχιο που γέρνει». Αποκαλύψεις των αρμόδιων γερμανικών αρχών και των ΜΜΕ ενισχύουν την εντύπωση ότι η βλαπτική για τα συμφέροντα του ελληνικού Δημοσίου παραγγελία συνοδεύτηκε από την καταβολή μιζών ύψους 90 εκατ. ευρώ.
• Σαν να μην έφτανε αυτό, η κυβέρνηση Παπανδρέου βρήκε (δανεικό κι αυτό) άλλο 1 δισ. ευρώ για να παραγγείλει άλλα 2 υποβρύχια τύπου 214 από την ίδια γερμανική κατασκευάστρια εταιρεία. Δανειακές υποχρώσεις 3 δισ. ευρώ δημιουργήθηκαν από ένα σκάνδαλο των κυβερνήσεων Σημίτη και Παπανδρέου.
• Μεγαλύτερων διαστάσεων είναι το οικονομικό σκάνδαλο με τον υπερδανεισμό του ΟΣΕ. Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ πέρασαν το κόστος υποδομής του σιδηροδρομικού δικτύου στις οικονομικές πλάτες του ΟΣΕ, οδηγώντας τον στη χρεοκοπία. Επρόκειτο για μια μεθόδευση των δύο κομμάτων εξουσίας που αποσκοπούσε στην ανάθεση κατασκευαστικών έργων σε συγκεκριμένες κοινοπραξίες, χωρίς να υπάρχει άμεση επιβάρυνση του δημοσιονομικού ελλείμματος ή του δημόσιου χρέους. Με πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση το Δημόσιο ανέλαβε να εξυπηρετήσει τα χρέη ύψους 10 δισ. ευρώ που βαρύνουν τον ΟΣΕ, με αποτέλεσμα να σημειωθεί νέα, μεγάλη αύξηση του δημόσιου χρέους και να αντιδράσουν αρνητικά οι αγορές, επιβάλλοντας δυσμενέστερους όρους δανεισμού στο ελληνικό Δημόσιο. Από αυτά τα 10 δισ., τουλάχιστον τα 5 πήγαν σε έργα σιδηροδρομικής υποδομής που εγκαταλείφθηκαν ως ασύμφορα ή έμειναν ημιτελή λόγω έλλειψης αναγκαίων πόρων. Με αυτά τα χρήματα θα είχε ολοκληρωθεί, προ πολλού, ένα σύγχρονο εθνικό οδικό δίκτυο, χωρίς μάλιστα τα προκλητικά υψηλά διόδια που καλούνται να πληρώσουν οι οδηγοί. Και σε αυτή την περίπτωση, λοιπόν, είναι εύκολο να μάθουμε ποιοι ακριβώς μας «φέσωσαν» με 5 δισ. ευρώ εξυπηρετώντας συγκεκριμένα συμφέροντα και τη σκοτεινή τους ιδιοτέλεια.

Μικρότερης οικονομικής κλίμακας αλλά μεγάλου πολιτικού συμβολισμού είναι η μεθόδευση που ακολουθήθηκε από τις κυβερνήσεις Καραμανλή και Παπανδρέου για να περάσουν οι οφειλές του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών στις πλάτες των φορολογουμένων. Η κυβέρνηση Καραμανλή χορήγησε, μέσω της Εθνικής Τράπεζας, το 2007, δάνειο ύψους 95 εκατ. ευρώ στον ΟΜΜΑ για να επεκτείνει τις κτιριακές του εγκαταστάσεις. Το συγκεκριμένο δάνειο καλύφθηκε από την εγγύηση του Δημοσίου, ο ΟΜΜΑ –το πολυσυζητημένο δημιούργημα του Χρήστου Λαμπράκη– δεν εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις του, και τώρα η κυβέρνηση Παπανδρέου περνάει τα 95 εκατ. ευρώ στο δημόσιο χρέος και στις πλάτες των φορολογούμενων πολιτών, χωρίς μάλιστα να εγείρει οποιαδήποτε απαίτηση έναντι του Μεγάρου. Η εξυπηρέτηση των συγκεκριμένων συμφερόντων γίνεται με τη σύμφωνη γνώμη της ΝΔ, ενώ στη σχετική συζήτηση που έγινε στη Βουλή αποκαλύφθηκε ότι έχουν δοθεί κι άλλα δάνεια στον ΟΜΜΑ, με εγγύηση του Δημοσίου, χωρίς να ειναι σε θέση το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης να διευκρινήσει ποιοι ακριβώς τα πληρώνουν.

Οι κυρώσεις

• Από τα 350 δισ. ευρώ που χρωστάει σήμερα το ελληνικό Δημόσιο και δεσμεύουν τις δύο επόμενες γενιές είναι αρκετά εύκολο να προσδιοριστούν δάνεια ύψους 80 έως 100 δισ. τα οποία απλώς εξυπηρέτησαν συγκεκριμένα συμφέροντα με τρόπο που προκάλεσε μεγάλη βλάβη στο δημόσιο συμφέρον. Οι πολιτικοί και κρατικοί παράγοντες που έβαλαν τις σχετικές υπογραφές πρέπει να βρεθούν αντιμέτωποι με τις ευθύνες τους. Το Δημόσιο –αφού πρώτα εξυγιανθεί– θα πρέπει να στραφεί εναντίον τους διεκδικώντας αστικές αποζημιώσεις, ενώ θα πρέπει να υπάρξουν νομοθετικές ρυθμίσεις με τις οποίες θα στερηθούν όλοι οι εμπλεκόμενοι βουλευτικές αποζημιώσεις, συντάξεις, ασφαλιστικά προνόμια κτλ., προκειμένου να περιοριστεί κάπως η οικονομική ζημιά για την πατρίδα μας.
• Προς το παρόν, τιμωρούμε την κοινωνία για να επιδοτήσουμε την ατιμωρησια των υπευθύνων της χρεοκοπίας. Η απογραφή του χρέους του ελληνικού Δημοσίου, εάν γίνει σωστά, θα συμβάλει στον προσδιορισμό των υπευθύνων για τη χρεοκοπία, στην απόδοση ευθυνών, στην αποκατάσταση της δημοκρατικής ομαλότητας και στο αναγκαίο νέο οικονομικό ξεκίνημα.

http://www.citypress.gr/freesunday/index.html?action=article&article=778