Για εκείνους... που ακόµη τρέφουν αυταπάτες

Για εκείνους...
... που ακόµη τρέφουν αυταπάτες. Για να δουν πόσο είναι µάταιο να ελπίζουν ότι αυτοί που την ανέλαβαν εργολαβικά θα µπορέσουν κάποτε να τους χαρίσουν τη σωτηρία τους.

Μονάχα επαίνους...
... είχε να δώσει µόλις πριν από δύο εβδοµάδες το εκτελεστικό συµβούλιο του ∆ιεθνούς Νοµισµατικού ταµείου στην κυβέρνηση αφρικανικής χώρας για το «φιλόδοξο µεταρρυθµιστικό πρόγραµµά» της και την οικονοµία της. την ενθάρρυνε µάλιστα να εξακολουθήσει να βαδίζει σε αυτόν τον πολλά υποσχόµενο δρόµο. ∆υστυχώς, αυτή η χώρα ήταν η Λιβύη. Κατά κάποιον τρόπο, η αποστολή του ∆Ντ είχε παραλείψει να εξετάσει αν αυτό το φιλόδοξο µεταρρυθµιστικό πρόγραµµα είχε την αποδοχή του λιβυκού λαού. οµως, η Λιβύη δεν αποτελεί µια µεµονωµένη εξαίρεση. το ∆Ντ σίγουρα δεν κέρδισε σε αξιοπιστία, µοιράζοντας επαίνους και θετικές εκθέσεις σε πολλές χώρες που µέχρι σήµερα συγκλονίζονται από εκτεταµένες και φονικές λαϊκές εξεγέρσεις. οπως στην τυνησία, που τον περασµένο Σεπτέµβριο το ∆Ντ εκτιµούσε πως είχε κάνει «ευρύτατες διαρθρωτικές µεταρρυθµίσεις» και «συνετή µακροοικονοµική διαχείριση». ∆ύο µήνες αργότερα πίστωνε το Μπαχρέιν µε µια «ευνοϊκή βραχυπρόθεσµη εικόνα», σε µια οικονοµία που τα είχε καταφέρει καλά στην παγκόσµια οικονοµική κρίση. οσο για την αλγερία, η «συνετή µακροοικονοµική πολιτική της» συνετέλεσε στη δηµιουργία µιας «ισχυρής χρηµατοπιστωτικής θέσης», µε πολύ χαµηλό επίπεδο χρέους. Και στην αίγυπτο, οι διευθυντές του ∆Ντ εξυµνούσαν τον περασµένο απρίλιο την αντίδραση των αρχών στην κρίση και τη σωστή µακροοικονοµική τους διαχείριση.

Ο ενθουσιασµός...
... των διευθυντών του ∆Ντ αποδείχτηκε χωρίς αντίκρυσµα. Πίσω από οικονοµικούς δείκτες και στατιστικούς αριθµούς, δεν µπόρεσαν – ή δεν ήταν ποτέ στις προθέσεις τους, πέρα από την είσπραξη των χρωστούµενων – να διαβλέψουν πόσο εφήµερα µπορεί να αποδειχτούν τα προγράµµατα σκληρής λιτότητας σε χώρες που κυβερνώνται από ηγέτες που δεν έχουν πραγµατική νοµιµοποίηση από τους λαούς τους. το βέβαιο είναι πως η ανατροπή αυτών των αντιλαϊκών καθεστώτων θα κάνει πολύ δύσκολη την υιοθέτηση παρόµοιων πολιτικών από τις ηγεσίες που θα τα διαδεχτούν. οπως ακριβώς συνέβη στη Βενεζουέλα. ο ανταποκριτής των «τάιµς της Νέας υόρκης» έγραφε στις 9 Μαρτίου 1989: «ο γενικός διευθυντής του ∆Ντ Μισέλ Καµντεσί υποστηρίζει πως τα µέτρα οικονοµικής σταθεροποίησης στη Βενεζουέλα “αποδεικνύονται περισσότερο επώδυνα” επειδή εφαρµόστηκαν “πάρα πολύ καθυστερηµένα”. το σχόλιό του έρχεται µόλις λίγες ηµέρες µετά την εξέγερση που προκάλεσαν τα σκληρά οικονοµικά µέτρα, κατά την οποία έχασαν τη ζωή τους 375 άνθρωποι. ο κύριος Καντεσί απέρριψε τις κατηγορίες του νέου προέδρου της χώρας αντρες Πέρες ότι το ∆Ντ έχει τουλάχιστον µέρος της ευθύνης για τις ταραχές της περασµένης εβδοµάδας, επειδή πρότεινε αυτά τα µέτρα». Ετσι γίνεται πάντα.


  • Οι ηγέτες που ανοίγουν τις πόρτες των χωρών τους στα αρπακτικά του ∆Ντ αποσπούν στην αρχή πολλούς επαίνους. οταν όµως αρχίζει η σφαγή, µένουν πάντα απελπιστικά µόνοι απέναντι στη λαϊκή κατακραυγή, όπως επιβεβαιώνεται σήµερα από τα κοσµογονικά γεγονότα στη Βόρεια αφρική. 
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=4620577 
===============

Κατώτερος των περιστάσεων
Έχει αρχίσει η μεγάλη δημοσκοπική πτώση του πρωθυπουργού κ. Παπανδρέου, η οποία, κατά την άποψή μας, είναι προμήνυμα της πολιτικής του πτώσης. Κάνοντας έξυπνους επικοινωνιακούς και πολιτικούς ελιγμούς, ο κ. Παπανδρέου κατάφερε να παραμείνει στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μετά την εκλογική ήττα του 2007, να κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές του
2009 και να αυτοπροβληθεί ως ο εγγυητής της αποτροπής της χρεοκοπίας του ελληνικού Δημοσίου.
Σήμερα πληρώνει τα λάθη και τις παραλείψεις του και διαπιστώνει ότι στενεύουν συνεχώς τα χρονικά και πολιτικά περιθώρια. Δεν είναι δύσκολο να προβλέψουμε επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων και απομάκρυνση του κ. Παπανδρέου από την πρωθυπουργία.
Ο κ. Παπανδρέου αποδεικνύεται καλός εκπρόσωπος ενός πανίσχυρου διεθνούς οικονο-μικού, πολιτικού κυκλώματος, αλλά πολύ κακός ηγέτης για τη χώρα μας. Δεν έχει στοιχειώδεις διοικητικές ικανότητες, με αποτέλεσμα η κυβέρνησή του να έχει μετατραπεί σε μια πολιτική αρένα στην οποία συγκρούονται στελέχη που συνδυάζουν την αδυναμία να αντιμετωπίσουν συγκεκριμένα προβλήματα με την υπερβολική φιλοδοξία. Η χώρα πληρώνει ακριβά τη χαοτική μέθοδο διακυβέρνησης που έχει επιλέξει ο κ. Παπανδρέου και την αδυναμία του να υιοθετήσει ένα πιο συγκροτημένο και αποτελεσματικό μοντέλο εξουσίας.
Το μεγάλο στοίχημα του κ. Παπανδρέου, το πολυσυζητημένο μνημόνιο, έχει μετατραπεί τώρα σε πολιτικό βαρίδι για τον ίδιο και τους συνεργάτες του. Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η πλειονότητα των πολιτών θεωρεί λάθος την περσινή προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης και πως στην αντίληψή τους το μνημόνιο οδηγεί σε οικονομικό
και κοινωνικό αδιέξοδο.
Οι πολίτες κρίνουν την πολιτική του μνημονίου με βάση τα αποτελέσματα και την προοπτική που δημιουργεί. Γι’ αυτό κρατάνε ολοένα μεγαλύτερες αποστάσεις από τον πρωθυπουργό και όσους μας έβαλαν σε αυτή τη φοβερή κοινωνική και εθνική περιπέτεια. Οι αποκαλύψεις για στημένο παιχνίδι από τον κ. Παπανδρέου και τον διεθνή παράγοντα για να εγκαταλείψει η Ελλάδα την παραδοσιακή στρατηγική του ευρωπαϊσμού που εφάρμοσε τιςτελευταίες δεκαετίες επιταχύνουν τη δημοσκοπική και πολιτική πτώση του πρωθυπουργού.
Ρόλο στην επικοινωνιακή και πολιτική αποδυνάμωση του κ. Παπανδρέου παίζει η ταύτιση του ίδιου και της οικογένειάς του με το καθεστώς Καντάφι. Μόλις προ ημερών βρήκε το κουράγιο ο κ. Παπανδρέου να παραιτηθεί από μέλος του διοικητικού συμβουλίου του «φιλανθρωπικού» ιδρύματος Καντάφι. Ο λαλίστατος για τα διεθνή ζητήματα κ. Παπανδρέου αντιμετωπίζει με εντυπωσιακή διακριτικότητα τη σφαγή των πολιτών της Λιβύης από τους κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς της οικογένειας Καντάφι, γνωρίζοντας ότι ενδεχόμενες αποκαλύψεις από τον Λίβυο ηγέτη για συνεννοήσεις και συναλλαγές με την οικογένεια Παπανδρέου και τον ίδιο τον πρωθυπουργό μπορεί να οδηγήσουν την πολιτική σταδιοδρομία του σε ένα γρήγορο και ταπεινωτικό τέλος.
Ο κ. Παπανδρέου μετατράπηκε σε διάστημα 16 μηνών από μεγάλο πολιτικό ατού της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ σε μέρος του προβλήματος. Αυτό εξηγεί και τις συνεχείς διαφοροποιήσεις και συγκρούσεις υπουργών που θεωρούν ότι μπορεί να παίξουν ηγετικό ρόλο στη μετά Παπανδρέου εποχή.
πηγή

Σχόλια