περί νόμων και απείθειας

Κρέων: Εσύ τώρα πες. Όχι πολλά. Σύντομα πες.Ήξερες την απαγόρευση;
Αντιγόνη: Την ήξερα βέβαια. Τη διακήρυξες.
Κρέοντας: Και τόλμησες τότε; Παρανόμησες;
Αντιγόνη: Δεν ήταν του Δία το Μη ούτε τέτοιους νόμους ορίζει η Δίκη του Άδη ούτε οι διαταγές σου, νόμιζα, μπορούν όντας θνητός να πατήσουν τους νόμους των θεών τους αιώνιους.
Δεν είναι τωρινοί αυτοί ούτε χθεσινοί. Από πάντα ισχύουν και από πότε κανένας δεν ξέρει.  Δεν είμαι εγώ να φοβηθώ τον άνθρωπο-Κρέοντα, να παραβώ τους θείους νόμους από φόβο και μετά να κριθώ σε δικαστήριο θεών. Όχι.
Ήξερα θα πεθάνω και χωρίς τους νόμους σου.
Κι αν τώρα πεθαίνω πριν απ’ το χρόνο μου κέρδος το λέω.
Και όποιος ζει σε συμφορές όσες εγώ κερδίζει πεθαίνοντας.
Σοφοκλέους, «Αντιγόνη» 
πηγή