Εκτός οικονομικού ελέγχου

Η μνημειώδης αποτυχία του πρωθυπουργού κ. Γιώργου Παπανδρέου και του «οικονομικού επιτελείου» του ήταν ότι αποδέχθηκε σχέδιο «σωτήριας της Ελλάδος» που διαμόρφωσε η τρόικα, δίχως να διαπραγματευθεί αλλά και δίχως να διαβουλευθεί με τα πολιτικά κόμματα και ειδικότερα με το άλλο κόμμα εξουσίας, τη Νέα Δημοκρατία.

• Ηταν μία απόφαση αφροσύνης, μία εκδήλωση υπεροψίας, μία έκφραση εκσυγχρονιστικού επαρχιωτισμού που διακρίνει τη νέα κομματική ελίτ που περιβάλλει τον κ. Παπανδρέου.

• Τώρα ο πρωθυπουργός αποφάσισε να ζητήσει συναίνεση των κομμάτων της αντιπολιτεύσεως για ένα νέο «Μνημόνιο», που θα καλύπτει την περίοδο 2012 - 2015, αφού οι προβλέψεις περί επανόδου της Ελλάδος στις αγορές τον επόμενο χρόνο δεν φαίνεται να επαληθεύονται, αφού η ανάπτυξη λιμνάζει και οι ελπίδες εξαντλούνται στην αύξηση του τουρισμού.

Είναι αμφίβολο εάν η αξιωματική αντιπολίτευση συγκατανεύσει. Ο ερασιτεχνισμός με τον οποίο το «οικονομικό επιτελείο» χειρίστηκε το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισε η χώρα τα τελευταία πενήντα χρόνια, στον τομέα της οικονομίας, καθιστά ανέφικτη τη στήριξη της κυβερνητικής πολιτικής.

• Ηδη η κατάσταση κινείται προς κατευθύνσεις ανεξέλεγκτες, καθώς το μόνο πολιτικό παράγωγο της μεταρρυθμιστικής μέθης, από την οποία διακατέχεται το οικονομικό περιβάλλον της κυβερνήσεως, είναι η εκδήλωση άναρχων φαινομένων, που εάν συνεχιστούν θα πλήξουν ενδεχομένως αυτό καθ’ αυτό το αντιπροσωπευτικό σύστημα της χώρας.

Η Ελλάς βιώνει την απαρχή μίας εξεγέρσεως «μηδενιστών», αλλά το σοβαρότερο είναι η απαξίωση των ελίτ, που αποτελούσε το πλεονέκτημα υποτίθεται των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Στην παγκόσμια ακαδημαϊκή ελίτ ανήκε -ως καθηγητής του Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας- ο Ανδρέας Παπανδρέου και καθηγητής των Οικονομικών ήταν ο διάδοχός του κ. Κώστας Σημίτης, ενώ ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Γιώργος Παπανδρέου γεννήθηκε Αμερικανός υπήκοος.
Ομως, το αποτέλεσμα της εικοσαετούς και πλέον διακυβερνήσεως της χώρας από την ελίτ του ΠΑΣΟΚ όχι απλώς δεν είχε ως συνέπεια την αναδιάρθρωση των παραγωγικών δομών της χώρας, αλλά οδήγησε στην υπερχρέωση της Ελλάδος και στην εκδήλωση διαφθοράς μοναδικών διαστάσεων.

• Η ελληνική ελίτ ταυτίσθηκε κατά συνέπεια με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων ενός συστήματος εξουσίας και έχει μπει οριστικά στο στόχαστρο του αυτενεργούντος πολίτη, που έλκεται συνεχώς και περισσότερο από την αντίληψη μιας πολιτικής ανυπακοής.

• Στην προσπάθειά της να πείσει ότι αγωνίζεται για τη σωτηρία της Ελλάδος, η κυβέρνηση κατάφερε να υπονομεύσει στην ελληνική κοινή γνώμη και το ευρωπαϊκό σύστημα με τις άκριτες επιθέσεις της εναντίον της Γερμανίας και προσωπικώς της καγκελαρίου κ. Αγκελα Μέρκελ.

Αλλά όταν απαξιώνονται οι ελίτ αναδεικνύεται εκ των πραγμάτων ένας επικίνδυνος πολιτικός ριζοσπαστισμός -το «Πάρτι του Τσαγιού» στις ΗΠΑ και το αντίστοιχο που τείνει να διαμορφωθεί στην Ελλάδα. Κατά συνέπεια, το ζητούμενο είναι να οργανωθεί η κοινωνική δυσαρέσκεια με τρόπο που θα διασφαλίσει τη βελτίωση και όχι την κατάρρευση του συστήματος. Αλλά αυτό δεν είναι σε θέση πλέον να το εγγυηθεί η κυβερνητική πολιτική.
Tου Κωστα Iορδανιδη
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_13/02/2011_432485