... αντήχησαν σαν παραφωνία, την ώρα που η ιρλανδική κυβέρνηση παλεύει να καταστρώσει ένα σχέδιο που θα φέρει το διογκούµενο έλλειµµα της χώρας κάτω του 3% του ΑΕΠ µέχρι το 2014. Αψηφώντας όµως τα κελεύσµατα των Βρυξελλών, ο Μάικ Σόντεν, ανώτατο στέλεχος της ιρλανδικής κεντρικής τράπεζας, µοιάζει µε πρόβατο που έχει ξεφύγει από το µαντρί.
- Η Ιρλανδία θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόµενο να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ενωση, αν αυτή µας εµποδίσει να λάβουµε τις δικές αποφάσεις για τη διαχείριση της οικονοµίας µας, είπε το µέλος της επιτροπής της ιρλανδικής κεντρικής τράπεζας, που έχει διατελέσει διευθυντικό στέλεχός της. Και αµφισβήτησε έτσι την «ορθοδοξία» που πρεσβεύει πως οι περιφερειακές χώρες είναι αδύνατον να επιβιώσουν χωρίς την Ευρωπαϊκή Ενωση. «Ας αναρωτηθούµε για λίγο γιατί τα χέρια µας είναι δεµένα τώρα που είµαστε µέλη της Ενωσης», γράφει ο Μάικ Σόντεν στο βιβλίο του «Ανοιχτή διαφωνία», που αναφέρεται στην οικονοµική κρίση.
- «Αν η Ευρωπαϊκή Ενωση δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στις ανάγκες µας τώρα που αναζητούµε µια λύση, µήπως θα έπρεπε να την αναζητήσουµε αλλού;». Και προχωρώντας τα επιχειρήµατά του ακόµη παραπέρα, καταλήγει: «Η συµµετοχή µας στην Ευρωπαϊκή Ενωση πρέπει να είναι ισορροπηµένη από κάθε άποψη, ιδιαίτερα σε σχέση µε τον πολιτισµό µας, µε την κυριαρχία µας και µε το τίµηµα που πληρώνουµε. Μήπως έχουµε ασύνετα παραδώσει όλες αυτές τις αξίες της κοινωνίας µας ως τίµηµα για τη συµµετοχή µας στην Ευρωπαϊκή Ενωση;».
Ο αποστάτης τραπεζίτης γνωρίζει καλά πως οι απόψεις του θα αποδοκιµαστούν ζωηρά, τόσο από τους Ευρωπαίους όσο και από την κυβέρνηση της χώρας του. Αν και η ιρλανδική «Ιντιπέντεντ» αποκαλύπτει πως είχε ενηµερώσει τον υπουργό Οικονοµίας γι' αυτές τις απόψεις του προτού ακόµη αυτός τον διορίσει µέλος της νεοσύστατης επιτροπής της κεντρικής τράπεζας. Οµως, η κρίση των περιφερειακών ευρωπαϊκών χωρών είναι τόσο βαθιά, που οδηγεί ακόµη και στους πιο παρακινδυνευµένους αναπροσανατολισµούς
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=4601220
===============================
Μεταγεννέστερη προσθήκη (31/10/2010)
Ελλάδα: το πειραματόζωο της Ευρώπης
Ιούνιος του 1979, υπογράφεται η Πράξη Προσχώρησης της Ελλάδας στην Ε.Ο.Κ. , για να τεθεί σε ισχύ από την 1 Ιανουαρίου του 1981. Κύρια αιτήματα:
1) Σταθεροποίηση της δημοκρατίας και των θεσμών.
2) Ενίσχυση της πολιτικής θέσης
3) Εδραίωση της εθνικής ασφάλειας.
4) Αναδιάρθρωση της εθνικής οικονομίας
5) Δημιουργία περιφερειακών αναπτυξιακών κοινωνικών υποδομών.
6) Νέες προοπτικές ανάπτυξης για την οικονομία.
7) Ισότιμη συμμετοχή στις αποφάσεις για το μέλλον της Ευρώπης.
Κανείς όμως δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως τρεις δεκαετίες αργότερα το βιωτικό επίπεδο της χώρας θα θύμιζε… Λατινική Αμερική! Μαζικές απολύσεις, στρατιές ανέργων, αυξήσεις στα όρια συνταξιοδότησης, η ακρίβεια και η αισχροκέρδεια να καλπάζουν, αργοί ρυθμοί ανάπτυξης και υποβάθμιση περιοχών…
Πολλοί λένε το εξής: «Αυτού του είδους τα προβλήματα δεν έχουν να κάνουν με την Ευρωπαϊκή Ένωση καθ’ αυτή αλλά είναι αποτέλεσμα δικών μας επιλογών. Δεν θα έπρεπε να ανεχτούμε πολιτικούς που φανερά ζημίωναν την χώρα με γνώμονα και μόνο το προσωπικό μας συμφέρον (τις γνωστές πελατειακές σχέσεις)». Δεν διαφωνώ πως εν μέρη κι εμείς φέρουμε μεγάλο μερίδιο ευθύνης για αυτήν την κατάσταση, όπως έχω ήδη αναφέρει. Όλοι γνωρίζαμε πως κάποια στιγμη το ποτήρι θα ξεχείλιζε. Δεν υπάρχουν περιθώρια για δικαιολογίες. Τα σημάδια της κατάρρευσης ήταν ορατά χρόνια πριν το μαύρο 2009 όπου επισήμως ανακοινώθηκε πως το χρέος της Ελλάδας είναι τριπλάσιο από αυτό της Αργεντινής του 2000! Κανείς όμως δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως όλα θα γίνονταν τόσο γρήγορα, πως άλλα κράτη μέλη της Ε.Ε θα έφταναν στο σημείο να προτείνουν ακόμα και έξοδο της χώρας από την Ευρωζωνη!
- Ποιος είναι ο πραγματικός όμως ρόλος της Ε.Ε; Μήπως τα ισχυρά κράτη-μέλη της έχουν και αυτά με την σειρά τους κάποιο ιδιαίτερο συμφέρον από την διαρκή οικονομική ύφεση των χωρών του νότου (Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία);
Γιατί Ευρωσκεπτικισμός, γιατί η Ευρώπη των αφεντικών δεν είναι μονόδρομος; Ποια είναι η πραγματική Ευρωπαϊκή Ένωση
1) Πλήρης καταρράκωση κάθε θεσμού που εξασφαλίζει την ελευθερία και λαϊκή κυριαρχία:
Καμία πολιτική ψήφος ή πρωτοβουλία πλέον δεν έχει ισχύ. Όλες οι αποφάσεις που αφορούν την οικονομία, την παιδεία, τις συντάξεις λαμβάνονται από τις Βρυξέλλες. Μέτρα που παίρνονται από εκλεγμένες κυβερνήσεις ή δημοψηφίσματα πρέπει πρώτα να εγκριθούν από την Ευρωβουλή στα πλαίσια του να τηρούνται όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται κοινοί κανόνες σε όλα τα κράτη-μέλη, αγνοώντας φυσικά τις ξέχωριστές και ιδιαίτερες ανάγκες του πληθυσμού μιας χώρας που μπορεί να πηγάζουν από διάφορους παράγοντες όπως η γεωγραφική έκταση και θέση, το κλήμα και το περιβάλον, ιστορικές συγκυρίες και πολιτισμικές διαφορές.
Ορισμένα παραδείγματα:
- 1) Το «όχι» των Ιρλανδών στην συνθήκη της Λισσαβόνας κατά την πρώτη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος. (Το referendum όμως αυτό ήταν αποτέλεσμα δεσμεύσεων που είχε η κυβέρνηση της Ιρλανδίας προς τον λαό. Στην Ιρλανδία, για κάθε σοβαρό ζήτημα εξωτερικής πολιτικής είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο να διεξάγεται δημοψήφισμα.) Προκειμένου όμως οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να εξαναγκάσουν τον Ιρλανδικό λαό να εγκρίνει την συνθήκη, πείθουν την Ιρλανδική κυβέρνηση να προσφύγει σε δεύτερο δημοψήφισμα κάτω από έντονες προπαγανδιστικές πιέσεις πως μια δεύτερη απόρριψη θα οδηγούσε την χώρα προς μια ολοκληρωτική οικονομική καταστροφή που οι συνέπειές της θα ήταν ιδιαίτερα επώδυνες κυρίως για την νέα γενιά. Το αποτέλεσμα του νέου δημοψηφίσματος είναι μόλις μετά βίας «ΝΑΙ». (Να ξεκαθαρίσω πως η προπαγάνδα ενάντια στην συνθήκη της Λισσαβόνας στην Ιρλανδία στηρίχθηκε από έντονους ακροδεξιούς-εθνικιστικούς κύκλους που δυστυχώς έχουν μεγάλη απήχηση κυρίως στους νέους. Το ΌΧΙ ωστόσο υποστήριξαν και πολλά αριστερά, αναρχικά, συνδικαλιστικά ρεύματα που δεν τυγχάνουν μεγάλης συμπάθειας προς το κοινό. Η τελική απάντηση των Ιρλανδών στο πρώτο τους δημοψήφισμα με βρίσκει ομόφωνο, όμως τα ακροδεξιά τους κίνητρα κάθετα αντίθετο).
- 2) Σχετικά με τις αυξήσεις των ορίων συνταξιοδότησης. Καταπατούνται νομοθεσίες που εξασφαλίζουν εργατικές ελευθερίες που κατακτήθηκαν με αγώνες. Αγνοείται το γεγονός όπου το θερμό κλήμα και η γεωγραφική έκταση της Ελλάδα επιβάλουν διαφορετικές συνθήκες εργασίας από ότι άλλες χώρες της Ε.Ε!
- Κανένας λαός καμίας Ευρωπαϊκής χώρας δεν μπορεί πλέον να αντιταχθεί στις πολιτικές των Βρυξελλών. Μόνο οι πρόεδροι των 25 έχουν το δικαίωμα να αλλάξουν το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα οποιαδήποτε στιγμη θέλουν. Οι αρμόδιοι εθνικοί οργανισμοί (το Κοινοβούλιο, το Κογκρέσο, και τα εθνικά δικαστικά μέγαρα) σύντομα δεν θα έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν στις αλλαγές των κανονισμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
- Η έλλειψη λαϊκής κυριαρχίας γίνεται κάθε μέρα όλο και ποιο έντονη καθώς η αδικία, το μίσος, η γκετοποίηση μαστίζουν την κοινωνία. Η ΕΕ δεν προωθεί και δεν πρόκειται να προωθήσει ποτέ αλληλεγγύη, γιατί οι εξουσιαστές ενδιαφέρονται μόνο για την επικύρωση συμφωνιών που σκοπό έχουν την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων και της πλουτοκρατίας.
2) Η οικονομία στα χέρια της ντόπιας και εξωτερικής ολιγαρχίας:
Η είσοδος της Ελλάδας στο Ευρώ συμπίεσε την εγχώρια οικονομία κάνοντας την παίγνιο στα χέρια των ισχυρών Ευρωπαϊκών κέντρων. Βάση νόμου όλα τα κράτη-μέλη έχουν το καθήκον του επανεξοπλισμού – όσο καλύτερα μπορούν. Το κόστος πρέπει να καλυφθεί από τους φόρους του εργαζόμενου πολίτη. Η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να υπακούει σ΄αυτούς νόμους που προϋποθέτουν την δαπάνη εκατομμυρίων Ευρώ σε εξοπλιστικά προγράμματα ενώ ασκείται πίεση για συμμετοχή της χώρας στις επιχειρήσεις της Μέσης Ανατολής. Όλα αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να δαπανηθούν με σκοπό την αναβάθμιση της παιδείας, της υγείας, την κατασκευή δρόμων και την γενικότερη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, όσο τουλάχιστον αυτό είναι εφικτό στα πλαίσια της διεφθαρμένης καπιταλιστικής κοινωνίας.
Η Ελλάδα κατέστη η χώρα με τις μεγαλύτερες αυξήσεις στην Ευρώπη των 15. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η τιμη της μπύρας την εποχή της δραχμης κόστιζε όσο σήμερα ένα μισόλιτρο μπουκάλι νερό. Αν και στην προκειμένη περίπτωση δεν ευθύνεται η πολιτική της Ε.Ε αλλά οι ντόπιοι μεσάζοντες που επωφελούμενοι από την αλλαγή του νομίσματος προκάλεσαν ραγδαία αύξηση των τιμών στην αγορά, ωστόσο όμως η μη είσοδος της χώρας στο Ευρώ θα μπορούσε να αποτρέψει την έκρηξη της ακρίβειας.
Ο μεσαίωνας του “Herkunftslandprinzip” (Foreign Country Principle): Μετά την επίσημη επικύρωση της συνθήκης της Λισαβόνας ειδική νομοθεσία δίνει το δικαίωμα σε εταιρείες που μεταναστεύουν να αμείβουν τους εργαζόμενους που απασχολούν όχι της με βάση τον βασικό μισθό της χώρας στην οποία βρίσκονται αλλά με βάση την χώρα προέλευσής τους. Για παράδειγμα, αν μια εταιρεία από την Ουκρανία αποφασίσει να μετακομίσει στην Γαλλία, έχει το δικαίωμα να πληρώνει το προσωπικό της όχι με τον βασικό μισθό που προβλέπει η Γαλλική νομοθεσία αλλά με τον Ουκρανικό, κάτι που συνεπάγεται την εκτίναξη της ανεργίας στα ύψη σε παγκοσμίως! (Πηγή Wikipedia, AntiLisbon Treaty Campaign, Germany)
3) Ο μύθος της εδαφικής ακεραιότητας και προστασίας:
Ποια ήταν η στάση των Ευρωπαίων κατά την διάρκεια της μικρασιατικής καταστροφής; Ποιους υποστήριξαν, τους Έλληνες στρατιώτες ή τους αγοραστές όπλων; Ποια είναι η στάση των Ευρωπαϊκών μέσων ενημέρωσης απέναντι στα PIGS όταν βλέπουμε υβριστικά άρθρα το ένα μετά το άλλο να δημοσιεύονται στα Ευρωπαϊκά περιοδικά και εφημερίδες με αποκορύφωμα αυτό του Γερμανικού περιοδικού Focus;
4) Ναρκωτικά, μεταναστευτικό, η Ευρώπη το φρούριο της καπιταλιστικής ολιγαρχίας και η Ελλάδα σε ρόλο σύγχρονου Ennis Island.:
Κάποιες ενδιαφέρουσες αναλύσεις και προσεγγίσεις σχετικά με το θέμα των ναρκωτικών και του μεταναστευτικού, ποιος είναι ο ρόλος της Ε.Ε και πως λειτουργούν οι μηχανισμοί της, συναντάμε στο παρακάνω playlist που συμπεριλαμβάνει σχεδόν ολόκληρη την εκπομπή “Έρευνα – Πέντε Λεπτά από την Ομόνοια”.
Η ΕΕ προσπαθεί να μετατρέψει χώρες όπως την Ελλάδα και την Ισπανία σε αποθήκες μεταναστών. Αναφορικά απο w2eu.info (Independent information for refugees and migrants coming to Europe), “Στην Αυστρία η κατάσταση των προσφύγων βάση της συνθήκης του DublinII είναι εξαιρετικά άσχημες. Απελάσεις στην Ελλάδα λαμβάνουν χώρα συνεχώς μέχρι σήμερα.” Βέλγιο: “Οι περισσότεροι αιτούντες άσυλο λαμβάνουν διαταγή απέλασης στην Ελλάδα.” Ουγγαρία: “Επισήμως, δεν υπάρχει κανένας περιορισμός για την επιστροφή των προσφύγων στην Ελλάδα.” Ολλανδία: “Στις Κάτω Χώρες, απελάσεις στην Ελλάδα συμβαίνουν τακτικά.” Η Ευρώπη μετατρέπεται σε φρούριο για λίγους προνομιούχους. Όσοι δεν εμπίπτουν σε αυτήν την κατηγορία, είτε θα βρεθούν αντιμέτωποι με την κρατική βία (εγκλεισμό σε προσωρινές φυλακές, ξυλοδαρμοί), είτε με τα ξενοφοβικά ένστικτά των Ευρωπαίων ζωντας σαν πολίτες δεύτερης κλάσης. Ελάχιστες είναι οι χώρες που υιοθετούν διαφορετική πολιτική γεγονός που ωστόσο δεν οφείλεται στο ότι οι μάζες εκεί είναι αποφασισμένες να δείξουν την αλληλεγγύη τους προς τους εξαθλιωμένους μετανάστες αλλά γιατί πολλές επιχειρήσεις αναζητούν εργατικά χέρια για δουλειές που οι περισσότεροι ντόπιοι αποφεύγουν.
Σε πρώτη φάση η υιοθέτηση σκληρής αντιμεταναστευτικής στριμώχνει γεωγραφικά έναν αριθμό ανθρώπων που “υπογείως” θα εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα μιας ελίτ. Τι εννοώ μ’αυτό; Η αντιμεταναστευτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης (συνθήκη του Δουβλίνου ΙΙ) ωθεί πολλούς μετανάστες προς τις περιοχές της Νότιας Ευρώπης. Η αναχρονιστική πολιτική της Ελλάδας στερεί την χορήγηση των απαραίτητων δικαιολογητικών που χρειάζονται με σκοπό την φυγή τους πίσω σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες ή την νόμιμη παραμονή τους με αποτέλεσμα να εγκλωβίζονται στην Ελληνική επικράτεια και μην έχοντας άλλη επιλογή επιβίωσης να καταφεύγουν στην μαύρη εργασία, το σύγχρονο δουλεμπόριο, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και του κεφαλαίου.
Οι πρόσφυγες είτε αυτοί που έρχονται στην Ελλάδα “παράνομα”, είτε αυτοί που τυγχάνουν να απελαθούν από άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, δεν απολαμβάνουν καμία κοινωνική πρόνοια (παρά το γεγονός όπου θα έπρεπε να τους χορηγηθεί άσυλο μιας και στις στατιστικές η χώρας μας έρχεται απο τις τελευταίες στην παροχή ασύλου σε σύγκριση με τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες), με αποτέλεσμα να ζούν υπό τον φόβο των “επιχειρήσεων σκούπα” της ΕΛ.ΑΣ. Συνεπώς θα πρέπει να καταφύγουν στην “παρανομία” προκειμένου να επιβιώσουν. Είναι γνωστό πως οι Ελληνικές αρχές εκπληρώνοντας το σχέδιο της Ε.Ε και με την βοήθεια της φασιστικής Frontex κρατούν μια υπερβολικά εχθρική στάση προς τους μετανάστες. Από την άλλη έχουμε, το πανευρωπαϊκό πλέον φαινόμενο, την άνοδο της ακροδεξιάς και του παρακράτους στους οποίους έχει ανατεθεί η δουλειά των αρχών, η εξολόθρευση των μεταναστών και ο εκφοβισμός των μαζων με σκοπό την απόλυτη κυριαρχία της επιβολής του νόμου. Η κρατική αδιαφορία συμβάλλει επίσης και στην εξαθλίωση μιας μερίδας του γηγενούς πληθυσμού και οδηγεί στην αύξηση της εγκληματικότητας καλλιεργώντας τον φόβο και την “ανάγκη για περισσότερη αστυνομοκρατία”. Ο μέσος πολίτης νοιώθει την αυστηρή επιβολή του νόμου αυτονόητη και την αστυνομική αυθαιρεσία δικαιολογημένη. Στην περίπτωση που ο θύτης είναι αλλοδαπός η “ανάγκη για απελάσεις” καταντά κοινή λογική που σταδιακά εξελίσσεται σε μόνιμη ρατσιστική εμμονή.
Η γνώμη της ηλικιωμένης γυναίκας δείχνει ξεκάθαρα πως οι μετανάστες μπορούν να ενσωματωθούν πλήρως στην Ελληνική κοινωνία. Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους της γείτονες που αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την περιοχή όπου σύμφωνα με τους ακροδεξιούς “παρατηρούνται φαινόμενα εθνοκάθαρσης” η ίδια νίκησε τον “φόβο του διαφορετικού” επενδύοντας στο ισχυρότερο όπλο συμφιλίωσης των λαών, την αλληλεγγύη, γεγονός που αρκετά νεαρά άτομα όχι μόνο θα απέφευγαν αλλά θα πολεμούσαν υπερασπίζοντας αβάσιμες θεωρίες συνωμοσίας περί “άλωσης της Ελλάδας από αλλοδαπούς”. Παρόλα αυτά όμως η ενσωμάτωση των αλλοδαπών δεν είναι εύκολη σε μια κοινωνία όπου η πρόνοια αφορά μόνο τους ισχυρούς. Περιστατικά φιλονικίας μεταξύ τους, αναμείξεις με κυκλώματα ναρκωτικών δεν απουσιάζουν. Το φαινόμενο της γκετοποίησης κυριαρχεί θυμίζοντας Νέα Υόρκη 100 χρόνια πριν, όπου δεν έλλειπαν οι συγκρούσεις και οι οδομαχίες όχι μόνο μεταξύ ακροδεξιών και μεταναστών αλλά και μεταξύ μεταναστών με διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο. Βασικός σκοπός, ο έλεγχος των περιοχών. Όποιος έχει ταξιδέψει εκεί μπορεί και να γνωρίζει πως οι “συνορογραμμές” μεταξύ των Ιταλικών και Κινέζικων συνοικιών είναι ακόμα ορατές στα πεζοδρόμια. Οι πολίτες εξοργίζονται βλέποντας την πόλη τους να αλλάζει πρόσωπο φιλοξενώντας χιλιάδες εξαθλιωμένους ανθρώπους. Ο φόβος του μετανάστης=εγκληματιάς που συστηματικά καλλιεργείται από τα Μ.Μ.Ε κυριαρχεί και οι ακροδεξιές αντιλήψεις βρίσκουν πρόσφορο έδαφος. Πολλοί δυστυχώς αγνοούν πως η Ελλάδα είναι από τις τελευταίες στην λίστα αυτών που δίνουν θετική απάντηση στους αιτούντες για άσυλο. Πολλοί αδιαφορούν για το γεγονός πως οι περισσότεροι αυτοί πρόσφυγες έρχονται από χώρες όπου ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος έχει εξαφανίσει κάθε ελπίδα επιβίωσης, και σε αυτόν τον πόλεμο η Ελλάδα δεν είναι αμέτοχη!
Η πραγματικότητα λίγο πολύ θυμίζει τους “Βρωμοέλληνες”, ένα άλλο ντοκιμαντέρ που έχουμε φιλοξενήσει στο ιστολόγιο, όπου αποκαλύπτει τις παρόμοιες συνθήκες διαβίωσης των Ελλήνων μεταναστών στις Η.Π.Α στις αρχές του περασμένου αιώνα. Η μοναδική ίσως διαφορά… οι συγκεκριμένοι μετανάστες βλέπουν την Ελλάδα ως πύλη εισόδου προς μια άλλη Ευρωπαϊκή χώρα.
Εκατοντάδες ίσως και χιλιάδες πρόσφυγες χάνονται κάθε χρόνο κατά την προσπάθειά τους να περάσουν τα σύνορα από την Ασία ή την Αφρική προς στην Ευρώπη. Πολλοί έχουν απαχθεί και μέχρι και σήμερα αγνοείται η τύχη τους. Συχνά τα πλοία τους εμβολίζονται είτε από άνδρες της Frontex, είτε από τις Τουρκικές αρχές είτε από τις Ελληνικές. Διαμελισμένα πτώματα προσφύγων από νάρκες του στρατού έχουν βρεθεί πολλές φορές σε περιοχές κοντά στα σύνορα με την Τουρκία ενώ τα κύματα ξεβράζουν νεκρά κορμιά ανθρώπων που πλήρωσαν με την ζωή τους το “όνειρο του καπιταλιστικού παραδείσου”!
5) Καταστολή
Περί Εξαρχείων ο λόγος (για ακόμα μιά φορά): Όπως αναφέρεται στο τέταρτο βίντεο του playlist “το πρόβλημα των ναρκωτικών μετατοπίστηκε προς τα Εξάρχεια”. Η προσπάθεια ταύτισης του αναρχικού κινήματος με τα ναρκωτικά και τον υπόκοσμο είναι παλιά δοκιμασμένη συνταγή από την Ελβετία και τις Η.Π.Α που αποσκοπεί στην έμμεση καταστολή του λαϊκού κινήματος. Δυσφήμιση και προπαγάνδα με σκοπό την κάμψη της αντίστασης και την μετατροπή της κοινωνίας σε καταναλωτική μάζα.
Σύσσωμη η Ευρωπαϊκή ελίτ καταδικάζει τους Ελληνικούς αγώνες, διαστρεβλώνει τα γεγονότα με σκοπό να κάμψει κάθε μορφής υποστήριξη προς τους αγωνιζόμενους Έλληνες που θα αντιμετωπιστούν ως οι “τεμπέληδες”, οι “απατεώνες”, το “μαύρο πρόβατο της Ε.Ε”, ο “καρκίνος της Ευρωπαϊκής ανάπτυξης”. Δεν λείπουν αναφορές στην Ελλάδα της “σοσιαλιστικής ουτοπίας”! Πολλοί Ευρωπαίοι πιστεύουν πως το ΠΑΣΟΚ είναι ένα τυπικό σοσιαλιστικό κόμμα και θεωρούν ολόκληρη την ιδεολογία του σοσιαλισμού υπεύθυνη για τον οικονομικό μαρασμό. Αγνοούν ωστόσο την “χείρα βοηθείας” από την ακροδεξιά και τα σκληρά νεοφιλελεύθερα μέτρα που ούτε καν κεντροδεξιά δεν θυμίζουν.
Η συνθήκη της Λισσαβόνας προβλέπει την δημιουργία της Ευρωπαϊκής Αστυνομίας. Οι αστυνομικές αρχές κάθε χώρας που ανήκει στην Ε.Ε έχουν τη δυνατότητα να αναλάβουν δράση σε οποιαδήποτε άλλη χώρα-μέλος! Συνεπώς οι Ελληνικές αρχές μπορούν να ζητήσουν αστυνομική ενίσχυση π.χ από την Γερμανία ή την Ισπανία με σκοπό την καταστολή “βίαιων” κινημάτων αν αυτό κριθεί απαραίτητο. Αν επίσης ο αρχηγός της αστυνομίας έχει την υποψία πως μια διαδήλωση είναι πιθανό να οδηγήσει σε “βίαιο ξέσπασμα” μπορεί να δώσει άδεια να χρησιμοποιηθούν όπλα κατά του λαού.
Οι νέοι νόμοι προβλέπουν την δημιουργία φυλακών παντού, χρηματοδοτούμενες από τους φόρους του πολίτη! Στο όνομα του “αγώνα ενάντια στην τρομοκρατία” κάθε μας κίνηση θα εξετάζεται από τις δυνάμεις ασφαλείας με βίντεο-κάμερες, RFID-τσιπ στα διαβατήρια ενώ θα γίνεται μυστικός έλεγχος στα τηλεφωνήματα μας, στην αλληλογραφία μας και στις σχέσεις μας με άλλους ανθρώπους! Λίγοι σχετικά έχουν αναγνωρίσει πως αυτές οι ρυθμίσεις δεν είναι τίποτα παραπάνω από κατασταλτικά μέτρα που στοχοποιούν τους λαϊκούς αγώνες και τα δημοκρατικά κεκτημένα των λαών, όπως την ελευθερία του λόγου και το δικαίωμα της σύγκρουσης με τις αντιλαϊκές πολιτικές αποφάσεις των μεγάλων Ευρωπαϊκών κέντρων. Στην γλώσσα τους “τρομοκράτες” είμαστε εμείς οι απλοί πολίτες που αντιδρούμε στον περιορισμό της ελευθερίας μας που ίσως θα πρέπει να την υπερασπιστούμε με κάθε μέσο.
Γιατί Ευρωσκεπτικισμός; Γιατί στην ουσία η Ευρωπαϊκή Ένωση εξελίσσεται σε μια μιλιταριστική υπερδύναμη, τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Γιατί δεν θέλουμε να δούμε τις κατακτήσεις μας να γίνονται θυσία στα σχέδια των λίγων ούτε να ξοδεύονται οι φόροι μας για στρατιωτικές επιχειρήσεις, γιατί δεν θέλουμε μια Ευρώπη φρούριο για λίγους, γιατί θέλουμε τους λαούς ενωμένους και αλληλέγγυους και όχι να πολεμούν ο ένας τον άλλον. Η αξιοπρέπεια, ο σεβασμός, η αρμονία και η αλληλεγγύη δεν έχουν καμία σχέση με αυτό το πανηγυράκι που μια χούφτα από εξουσιαστές έχει στήσει στον σβέρκο των λαών και ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πηγές
[1]Η Ευρωπαϊκή Ένωση στην Ελλάδα: Ελλάδα και ΕΕ
[2]Wikipedia: Ελλάδα και ΕΕ
=======================
METAΓΕΝΝΕΣΤΕΡΗ ΠΡΟΣΘΗΚΗ: 1/11/2010
Τώρα πια η πτώχευση;
Για όσους δεν κατάλαβαν τι ακριβώς μας προέκυψε στη σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα το πούμε όσο πιο απλά γίνεται: Διασώσαμε, προς το παρόν, το δικαίωμα της ψήφου, αλλά βρισκόμαστε ήδη σε διαδικασία ελεγχόμενης πτώχευσης. Δημιουργείται μία Ευρώπη πολλών ταχυτήτων και εμείς είμαστε σίγουρα στην τελευταία. Με το ίδιο ευρώ; Ιδού το ερώτημα...
Είναι γνωστό ότι τα ελληνικά ομόλογα γίνονται αποδεκτά από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα περίπου στο 75% της αξίας τους. Αν γίνουν οριστικά δεκτές οι προτάσεις της Συνόδου, τότε τα νέα ομόλογα που θα εκδοθούν στο μέλλον θα ενσωματώνουν αυτό το ποσοστό «κινδύνου».
Με άλλα λόγια, τα ελληνικά ομόλογα θα έχουν μεγαλύτερο κόστος από τα αντίστοιχα γερμανικά. Δηλαδή, η κρίση παγιώνεται και αποκτά μόνιμη στέγη στην Αθήνα. Το κόστος αυτό θα το επωμιστούν οι ελληνικές τράπεζες, επειδή είναι φορτωμένες με ελληνικά ομόλογα. Οι τράπεζες, με τη σειρά τους, θα το μετακυλήσουν στους πελάτες τους. Κι εδώ αρχίζουν και δημιουργούνται ερωτήματα. Όπως, για παράδειγμα, πόσο ανταγωνιστικές μπορούν να είναι οι ελληνικές τράπεζες, όταν θα είναι ακριβότερες στα προϊόντα τους από τις τράπεζες της Βόρειας Ευρώπης. Ή πόσα επιπλέον κεφάλαια χρειάζονται οι ελληνικές τράπεζες για να καλύψουν τις ζημίες τους από τα ελληνικά ομόλογα που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους, όταν αυτά θα έχουν χάσει (ή έχουν ήδη χάσει) αυτόματα το 25% της αξίας τους.
- Υπό αυτές τις συνθήκες είναι αμφίβολο αν μπορούμε να συμβιώσουμε με τους φίλτατους ισχυρούς μας συνεταίρους υπό την ίδια σκέπη και με το ίδιο κοινό νόμισμα. Το κόστος της συμβίωσης θα είναι τεράστιο, αν όχι δυσβάστακτο και θα αποτελεί μία μόνιμη απειλή για την ανάπτυξη.
- Οι Γερμανοί επιδιώκουν μία Ευρώπη που θα εξυπηρετεί απόλυτα τα δικά τους συμφέροντα, όπως αυτοί τα αντιλαμβάνονται. Ο νέος αυτός σχεδιασμός, όμως, δεν εξυπηρετεί την Ευρώπη. Αποτελεί νάρκη στα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι μία κοντόφθαλμη λογική που ανατρέπει πλήρως όλα όσα έχουν επιτευχθεί μέχρι σήμερα.
Στο όνομα της τιμωρίας των πτωχών δημιουργούνται τείχη που δύσκολα θα προσπελασθούν στο μέλλον. Η ρήξη είναι προ των πυλών με ανυπολόγιστες πολιτικές και οικονομικές συνέπειες.
Μπορεί ο κ. Παπανδρέου να δηλώνει ότι αποφύγαμε τα χειρότερα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τελειώσαμε με το θέμα της ψήφου. Δεν υπάρχει κάποια διαβεβαίωση ότι το θέμα αυτό δεν θα επανέλθει σε έξι ή δώδεκα μήνες.
- Ποιο είναι το μέλλον; Δεν το ξέρουμε, όπως δεν ξέρουμε αν τελικά το χειρότερο σενάριο είναι εντός ή εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό για το οποίο μπορούμε να είμαστε σίγουροι είναι ότι η Ευρώπη έχει ήδη μπει σε περιπέτειες…
Θανάσης Μαυρίδης
Πηγή:www.capital.gr
Σχόλια