Του Γιαννη Kοτοφωλου
- Στη σημερινή περίεργη μορφή του πολυ–πολικού διεθνούς οικονομικού συστήματος, η πιθανότητα εξόδου από την κρίση είναι αμφίρροπη και εν πολλοίς αμφίβολη, με βάση τα έως τώρα οικονομικά και κυρίως πολιτικά δεδομένα. Εάν μέσα στον επόμενο ή μεθεπόμενο χρόνο, δεν καταφέρει η παγκόσμια κοινότητα να ξεπεράσει την κρίση αυτή, που ξεκίνησε ουσιαστικά πριν από δυόμισι – τρία χρόνια, τότε είναι πολύ πιθανό η Δύση να υποστεί μια παρατεταμένη ύφεση και ο κόσμος όλος να γυρίσει σε έναν νέου τύπου οικονομικό προστατευτισμό, προβάλλοντας εθνικές προτεραιότητες.
- Πρώτον, το G20, που είναι η πιο διευρυμένη πλατφόρμα διεθνών δια-οικονομικών σχέσεων, δεν έχει αποδώσει τίποτε ουσιαστικό έως τώρα, ενάμισι ή κοντά δύο χρόνια από τη λειτουργία του για την αντιμετώπιση της κρίσης. Παρατηρείται ακόμη ανυπαρξία δομών και συνεννόησης στο παγκόσμιο σύστημα. Απόδειξη και ο πόλεμος των νομισμάτων, ο οποίος αναδεικνύει τις μεγάλες δυσκολίες στην επίτευξη μιας παγκόσμιας συναλλαγματικής συμφωνίας.
- Δεύτερον, οι ελίτ των δυτικών οικονομιών, στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, εξακολουθούν να διακατέχονται από τα σύνδρομα απληστίας του παρελθόντος και να αντικρίζουν τα πράγματα σαν πολιτικά μύωπες. Κρίνοντας από τις αντιδράσεις τους στις αλλαγές, θεωρούν ότι η κρίση αργά ή γρήγορα θα περάσει και οι αγορές θα ξαναγυρίσουν στις υψηλές τους αποδώσεις. Δηλαδή, ότι λίγο - πολύ θα ξαναγυρίσουμε στην εποχή των παχιών αγελάδων, με τους ίδιους όρους. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι η κρίση συντάραξε τις δομές του προηγούμενου συστήματος και κατάστρεψε θεμέλια. Δεν μπορείς να συνεχίσεις με το μοντέλο που χτίστηκε σε ένα κλειστό τότε διεθνές οικονομικό περιβάλλον, πριν από 60 και πλέον χρόνια, μετά τον πόλεμο. Εξού και η κρίση!
- Τρίτον, η προοπτική των δυτικών οικονομιών, έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, δεν παράγει ανάπτυξη και κυρίως θέσεις εργασίας που είναι το ζητούμενο. Δεν μπορείς να προσβλέπεις λοιπόν σε ένα νέο κύκλο ευημερίας στο μέλλον, έστω και με σταδιακή προσέγγιση, έχοντας κόψει τις κοινωνίες στα δύο. Οι κοινωνικές αναταράξεις θα είναι φοβερές.
- Τέταρτον, οι νέοι παίκτες του διεθνούς συστήματος, Κίνα, Ρωσία, Ινδία, Αραβες, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, εμφανίζονται απρόθυμοι να διευθετήσουν θέματα και να επιδιώξουν από κοινού με τη Δύση νέες ισορροπίες. Δεν μπορεί να σχηματιστεί έτσι μία θεσμική νέα τάξη πραγμάτων, ένας παγκόσμιος πολιτικός έλεγχος, σε ένα τόσο ανοιχτό, άγρια ανταγωνιστικό και κερδοσκοπικό διεθνές παιχνίδι. Το γεγονός ότι αυτήν τη στιγμή διεξάγεται ένας σοβαρός εμπορικός πόλεμος (συνδεδεμένος και με τον συναλλαγματικό), αποτελεί τρανή απόδειξη. Ολα αυτά, και κυρίως η πλήρης ελευθερία των χρηματαγορών, εξακολουθούν να δημιουργούν τρομακτικούς κινδύνους, πράγμα που πολύ πιθανόν να οδηγήσει και σε εθνική «περιφρούρηση» των οικονομιών.
Σχόλια