Του Κωστα Ιορδανιδη
Ουδείς υπεύθυνος πολίτης μπορεί να επιχαίρει για το ναυάγιο του ενεργειακού επενδυτικού προγράμματος του Κατάρ στον Αστακό. Οι πάντες όμως έχουν δικαίωμα να οικτίρουν τον αγοραίο χειρισμό του θέματος από την ερασιτεχνική ομάδα της κυβερνήσεως του κ. Γιώργου Παπανδρέου.
Το επενδυτικό πρόγραμμα του Κατάρ στην Ελλάδα ανακοινώθηκε, πριν καν οριστικοποιηθεί, από το υπουργό Επικρατείας, κ. Χάρη Παμπούκη, ενώ βρισκόταν στο Παρίσι, με στόχο να διασκεδάσει τις δυσμενείς εντυπώσεις από την επικείμενη υπαγωγή της χώρας στον έλεγχο της τρόικας.
Η στιγμή της ανακοινώσεως εξυπηρετούσε επικοινωνιακές σκοπιμότητες. Δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει κανείς και με αυτήν την τακτική, εάν μία απίστευτη προχειρότης δεν χαρακτήριζε το σύνολο της ερασιτεχνικής ομάδος, που πιστεύει ότι διαθέτει την τεχνογνωσία και την αναγκαία διεθνή διαπραγματευτική εμπειρία, διά την σωτηρία της Ελλάδος.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_21/10/2010_1293016
===========================
Blogger: ερασιτεχνισμών συνέχεια.
Πολλές φορές στις σελίδες του «Π», πριν ακόμη από την εκδήλωση της κρίσης στην ελληνική οικονομία και μέχρι και σήμερα, έχουν γίνει αναφορές στη γεωπολιτική της διάσταση. Οι συστηματικοί αναγνώστες μας λοιπόν είναι ψυλλιασμένοι για τους κινδύνους που διατρέχουν τα βατράχια όταν θέλουν να «παίξουν» εκεί που φιλονικούν οι ελέφαντες.
Ο Γιώργος Παπανδρέου θέλησε να «παίξει» και το έκανε πριν ακόμη κερδίσει τις εκλογές. Οι προεκλογικές του δηλώσεις για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη ήταν εκνευριστικές, όχι μόνο για τη Ρωσία, αλλά και για τη Γερμανία, η οποία είναι ενεργειακά αναπόσπαστα δεμένη με τη Μόσχα. Ο πρωθυπουργός είχε στείλει από τότε το σινιάλο στην Ουάσιγκτον... Από τότε τον περίμεναν στη γωνία οι Γερμανοί. Και δεν χρειάστηκε να περιμένουν πολύ...
Σε μια οικονομική κρίση παγκόσμιας εμβέλειας, η διαμόρφωση συμμαχιών - συνασπισμών παραμένει νομοτελειακή διαδικασία. Η ελληνική κυβέρνηση φλέρταρε έντονα με την Ουάσιγκτον και η Βόννη μάς τιμώρησε άγρια. Κάπως έτσι η χώρα έγινε το σημείο τριβής της αμερικανο-γερμανικής διαμάχης.
Πρόκειται για μια διαμάχη η οποία δεν αποτυπώνεται – προς το παρόν – στα πρώτα πλάνα της επικαιρότητας, αλλά υπάρχει και εξελίσσεται έντονη. Όσο η Γερμανία «κοιτάζει» προς Ανατολάς (Ρωσία - Κίνα) τόσο οι ΗΠΑ προσπαθούν να τη φρενάρουν και να την επαναφέρουν στην τάξη χρησιμοποιώντας «πιόνια» σαν την Τσεχία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Ελλάδα...
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ως αμερικάνικος οικονομικός μηχανισμός) αποτελεί το εργαλείο με το οποίο η Ουάσιγκτον επιχειρεί «μανιπουλάρει» το ευρώ. Η ελληνική οικονομία προσφέρει στην Ουάσιγκτον την ανοιχτή κερκόπορτα.
Όμως, απ’ ό,τι μαθαίνουμε, η Γερμανία διεμήνυσε στην ελληνική κυβέρνηση ότι, εάν συνεχίσει να προσφέρει στο ΔΝΤ (την Ουάσιγκτον) έδαφος για πίεση στο ευρώ, τότε θα εισηγηθεί προσωρινή έξοδό της από την ευρωζώνη και απείλησε ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα σταματήσει να αγοράζει κυβερνητικά ομόλογα. Αν πραγματοποιηθεί αυτή η απειλή, απλώς ο γερμανικός... ελέφαντας θα έχει πατήσει το βατράχι.
http://www.topontiki.gr/article/10491
Ουδείς υπεύθυνος πολίτης μπορεί να επιχαίρει για το ναυάγιο του ενεργειακού επενδυτικού προγράμματος του Κατάρ στον Αστακό. Οι πάντες όμως έχουν δικαίωμα να οικτίρουν τον αγοραίο χειρισμό του θέματος από την ερασιτεχνική ομάδα της κυβερνήσεως του κ. Γιώργου Παπανδρέου.
Το επενδυτικό πρόγραμμα του Κατάρ στην Ελλάδα ανακοινώθηκε, πριν καν οριστικοποιηθεί, από το υπουργό Επικρατείας, κ. Χάρη Παμπούκη, ενώ βρισκόταν στο Παρίσι, με στόχο να διασκεδάσει τις δυσμενείς εντυπώσεις από την επικείμενη υπαγωγή της χώρας στον έλεγχο της τρόικας.
Η στιγμή της ανακοινώσεως εξυπηρετούσε επικοινωνιακές σκοπιμότητες. Δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει κανείς και με αυτήν την τακτική, εάν μία απίστευτη προχειρότης δεν χαρακτήριζε το σύνολο της ερασιτεχνικής ομάδος, που πιστεύει ότι διαθέτει την τεχνογνωσία και την αναγκαία διεθνή διαπραγματευτική εμπειρία, διά την σωτηρία της Ελλάδος.
- Πολιτικά ερασιτεχνικός ο τρόπος με την οποία ο υπουργός επί των Οικονομικών «συνομολόγησε» το Μνημόνιο. Ιδιόρρυθμος ο τρόπος με τον οποίο ο κ. Χάρης Παμπούκης –και κάποιοι άλλοι– ανέλαβαν να «φέρουν» ξένες μεγάλες επενδύσεις στην Ελλάδα.
- Μόνη ελπίς ότι και η «επένδυση» του Κατάρ στο Ελληνικό δεν θα αποδειχθεί τραγέλαφος όπως το ενεργειακό πρόγραμμα του ίδιου αραβικού κράτους στον Αστακό – ανεξαρτήτως εάν οι ευθύνες αποδίδονται από την κυβέρνηση στις εμπλεκόμενες εταιρείες.
- Το όπλο της «εκσυγχρονιστικής» ομάδος ήταν η θρυλούμενη τεχνοκρατική δεινότης τους έναντι των γηγενών στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Αλλά τα ιδιαιτέρως προσοντούχα στελέχη της κυβερνήσεως του κ. Παπανδρέου αποδεικνύονται σταδιακώς ανεπαρκή και ως τεχνοκράτες. Το αποτρόπαιο είναι ότι οι εμφορούμενοι με νεωτερικές δήθεν απόψεις υπουργοί, όχι μόνον δεν αντιλαμβάνονται το πολιτικό τους έλλειμμα, αλλά αυταπατώνται ότι ενώ οι ίδιοι «θριαμβεύουν» στη διεθνή σκηνή, αυτό δεν γίνεται αντιληπτό από τους «υπανάπτυκτους» συναδέλφους τους ή συμπολίτες.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_21/10/2010_1293016
===========================
Blogger: ερασιτεχνισμών συνέχεια.
Ο ελέφαντας
Πολλές φορές στις σελίδες του «Π», πριν ακόμη από την εκδήλωση της κρίσης στην ελληνική οικονομία και μέχρι και σήμερα, έχουν γίνει αναφορές στη γεωπολιτική της διάσταση. Οι συστηματικοί αναγνώστες μας λοιπόν είναι ψυλλιασμένοι για τους κινδύνους που διατρέχουν τα βατράχια όταν θέλουν να «παίξουν» εκεί που φιλονικούν οι ελέφαντες.
Ο Γιώργος Παπανδρέου θέλησε να «παίξει» και το έκανε πριν ακόμη κερδίσει τις εκλογές. Οι προεκλογικές του δηλώσεις για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη ήταν εκνευριστικές, όχι μόνο για τη Ρωσία, αλλά και για τη Γερμανία, η οποία είναι ενεργειακά αναπόσπαστα δεμένη με τη Μόσχα. Ο πρωθυπουργός είχε στείλει από τότε το σινιάλο στην Ουάσιγκτον... Από τότε τον περίμεναν στη γωνία οι Γερμανοί. Και δεν χρειάστηκε να περιμένουν πολύ...
Σε μια οικονομική κρίση παγκόσμιας εμβέλειας, η διαμόρφωση συμμαχιών - συνασπισμών παραμένει νομοτελειακή διαδικασία. Η ελληνική κυβέρνηση φλέρταρε έντονα με την Ουάσιγκτον και η Βόννη μάς τιμώρησε άγρια. Κάπως έτσι η χώρα έγινε το σημείο τριβής της αμερικανο-γερμανικής διαμάχης.
Πρόκειται για μια διαμάχη η οποία δεν αποτυπώνεται – προς το παρόν – στα πρώτα πλάνα της επικαιρότητας, αλλά υπάρχει και εξελίσσεται έντονη. Όσο η Γερμανία «κοιτάζει» προς Ανατολάς (Ρωσία - Κίνα) τόσο οι ΗΠΑ προσπαθούν να τη φρενάρουν και να την επαναφέρουν στην τάξη χρησιμοποιώντας «πιόνια» σαν την Τσεχία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Ελλάδα...
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ως αμερικάνικος οικονομικός μηχανισμός) αποτελεί το εργαλείο με το οποίο η Ουάσιγκτον επιχειρεί «μανιπουλάρει» το ευρώ. Η ελληνική οικονομία προσφέρει στην Ουάσιγκτον την ανοιχτή κερκόπορτα.
Όμως, απ’ ό,τι μαθαίνουμε, η Γερμανία διεμήνυσε στην ελληνική κυβέρνηση ότι, εάν συνεχίσει να προσφέρει στο ΔΝΤ (την Ουάσιγκτον) έδαφος για πίεση στο ευρώ, τότε θα εισηγηθεί προσωρινή έξοδό της από την ευρωζώνη και απείλησε ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα σταματήσει να αγοράζει κυβερνητικά ομόλογα. Αν πραγματοποιηθεί αυτή η απειλή, απλώς ο γερμανικός... ελέφαντας θα έχει πατήσει το βατράχι.
http://www.topontiki.gr/article/10491
Σχόλια