Tου Δημητρη Pηγοπουλου
Και ήρθε το φθινόπωρο, αυτό το σκοτεινό φθινόπωρο που μας «υποσχέθηκαν» και που δηλητηρίαζε λίγο λίγο το καλοκαίρι μας. Η ύφεση είναι εδώ και πίσω από την ύφεση υπάρχουν άνθρωποι και πίσω από τους ανθρώπους χιλιάδες δραματικές ιστορίες επιβίωσης. Καταστήματα κλείνουν, οικογενειακές επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο, δουλειές χάνονται, ζωές κλονίζονται. Αυτό είναι το τίμημα που πληρώνουμε για δύο λόγους.
Και ήρθε το φθινόπωρο, αυτό το σκοτεινό φθινόπωρο που μας «υποσχέθηκαν» και που δηλητηρίαζε λίγο λίγο το καλοκαίρι μας. Η ύφεση είναι εδώ και πίσω από την ύφεση υπάρχουν άνθρωποι και πίσω από τους ανθρώπους χιλιάδες δραματικές ιστορίες επιβίωσης. Καταστήματα κλείνουν, οικογενειακές επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο, δουλειές χάνονται, ζωές κλονίζονται. Αυτό είναι το τίμημα που πληρώνουμε για δύο λόγους.
- Αφήσαμε τη δουλειά σε ακατάλληλα χέρια και όταν υπήρξαν περιπτώσεις φωτισμένων πολιτικών που έκαναν το σωστό για τη χώρα, εμείς, η κοινωνία ή ακόμα χειρότερα αυτοί που χρίσαμε εκπροσώπους μας, αντέδρασαν με λύσσα. Ετσι, η σημερινή κυβέρνηση μπορεί να κορδώνεται δεξιά και αριστερά ότι προχώρησε σε κολοσσιαίες μεταρρυθμίσεις μέσα σε εννέα μήνες, μεταρρυθμίσεις που ήταν στην «αίθουσα αναμονής» για δεκαετίες. Λίγοι συνομιλητές της (κυβέρνησης) στο εξωτερικό έχουν την ετοιμότητα, την ενημέρωση ή την αγένεια να ανταπαντήσουν ότι σε περίπτωση που τα πράγματα είχαν έρθει διαφορετικά και το σημερινό κυβερνητικό κόμμα βρισκόταν στην αντιπολίτευση θα έβγαζε τους μισούς Ελληνες στους δρόμους.
- «Αν κοιτάξεις για πολλή ώρα την άβυσσο, στο τέλος και η άβυσσος θα κοιτάξει εσένα», έλεγε ο Νίτσε. Και τους τελευταίους μήνες υπάρχει μια ολόκληρη χώρα που κοιτάει προς τα εκεί. Είναι ευθύνη πρωτίστως της κυβέρνησης, αλλά όχι μόνο (υπάρχει ο περίφημος «πνευματικός κόσμος», οι οικονομικές ελίτ, οι πάσης φύσεως «ηγεσίες», εμείς οι δημοσιογράφοι), να στρέψει το βλέμμα της χώρας σε ένα νέο πατριωτικό όραμα που θα περιγράφει την Ελλάδα του 2020 και του 2030. Διαφορετικά, ο Νίτσε μάς περιμένει στη γωνία.
Σχόλια