Το κεντρικό...
... δημοσιογραφικό όργανο του παγκόσμιου νεοφιλελεύθερου κόμματος, το «Εκόνομιστ», έγραφε πέρυσι σε μια σειρά «βαρυσήμαντων άρθρων πως είναι επιτακτική ανάγκη να περιοριστούν οι εξουσίες των πολιτικών, ώστε να επιβληθεί και να κυριαρχήσει η παντοδυναμία των αγορών. Ποτέ άλλοτε αυτό το όραμα δεν ήταν τόσο κοντά όσο σήμερα.

Με πρόσχημα...
... τα ελλείμματα, σε απέραντα εργαστήρια μετατρέπουν η μία μετά την άλλη τις χώρες τους οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, με στόχο την υλοποίηση της παγερής ουτοπίας μιας αιώνιας λιτότητας. «Πανίσχυρα ιδιωτικά συμφέροντα συγκλίνουν με κόμματα και μέσα ενημέρωσης στον δρόμο του ευρωφιλελευθερισμού» λέει ο ιστορικός Ντομινίκ Γκιγιεμέν στο περιοδικό «Ρεβί Ρεπουμπλικέν». «Και με την έκπτωση των εθνικών κρατών αποκτούν το πλεονέκτημα και το μέσον για να αυξήσουν την επιρροή τους εις βάρος των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών». 

• Ομως, αυτό ακριβώς είναι που ο οικονομολόγος Μάικλ Χάντσον αποκαλεί δημοσιονομική αυτοκτονία της Ευρώπης. Γιατί ο εξαναγκασμός μιας κυβέρνησης να διατηρεί έναν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό (δηλαδή χωρίς ελλείμματα) σε περίοδο οικονομικής ύφεσης, δεν σημαίνει συρρίκνωση μόνο του δημόσιου αλλά και του ιδιωτικού τομέα. «Η πολιτική εσωτερικής υποτίμησης που ακολουθούν οι δυτικές κυβερνήσεις σημαίνει συρρίκνωση των αγορών αγαθών και υπηρεσιών» γράφει ο αμερικανός οικονομολόγος. «Και όλα αυτά, μόνο και μόνο για να ικανοποιηθούν οι αξιώσεις των τραπεζιτών από την πραγματική οικονομία». Ομως πέρα από τη συρρίκνωση της οικονομίας, το ζητούμενο είναι να αλλάξει εντελώς η πορεία που ακολούθησε ο δυτικός πολιτισμός τους δύο τελευταίους αιώνες: να γυρίσει πίσω ο κόσμος όπως ήταν πριν από τις κατακτήσεις της κοινωνικής ασφάλισης, της δημόσιας υγείας για όλους, της δωρεάν παιδείας, του κοινωνικού κράτους, πριν ακόμη και από τον κλασικό φιλελευθερισμό.

Οι άνθρωποι...

• ... των τραπεζιτών προωθούν τον μύθο πως το πρόβλημα είναι δημογραφικό: οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις κοινωνικές δαπάνες, επειδή γερνάει ο πληθυσμός. Αντί λοιπόν να τις πληρώνουν, όπως είναι εντεταλμένες από τον λαό, οι κυβερνήσεις διατάσσονται από τους τραπεζίτες να διαθέτουν τα φορολογικά έσοδά τους για να ικανοποιούν τις αξιώσεις των τραπεζών.  
• Σήμερα, στις ευρωπαϊκές δημοκρατίες, οι κυβερνήσεις εκλέγονται για να εφαρμόσουν προγράμματα λιτότητας που στρέφονται εναντίον των συμφερόντων των ψηφοφόρων, ακόμη και εναντίον των συμφερόντων ενός μεγάλου μέρους του επιχειρηματικού κόσμου που θυσιάζεται για να ικανοποιηθούν οι αξιώσεις των τραπεζιτών: το όποιο οικονομικό πλεόνασμα πρέπει να καταλήξει στις τσέπες των τραπεζιτών και όχι σε νέες επενδύσεις, απασχόληση ή κοινωνικές δαπάνες.

Η θυσία...
... της οικονομίας στον βωμό των τραπεζιτών παραβιάζει παραδοσιακές αρχές της οικονομικής και κοινωνικής φιλοσοφίας του αστικού καθεστώτος. Γι΄ αυτό δεν βρίσκει αντίθετο μόνο τον κόσμο της εργασίας, αλλά και την πολυπληθή τάξη των μικρομεσαίων επιχειρηματιών η ζωή των οποίων εξαρτάται από την πραγματική οικονομία. Δεν είναι τυχαίο ότι συχνά τους βρίσκουμε στο πλευρό των εργαζομένων στις κινητοποιήσεις που παρατηρούμε τον τελευταίο καιρό στην Ευρώπη.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=4582722