Σάββατο 24 Ιουλίου 2010
«Αγαπητοί προσκεκλημένοι,
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να τιμήσουμε τους πρωταγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα. Τους οφείλουμε πολλά για τη συμβολή τους στην αποκατάσταση της δημοκρατίας και για την προσφορά ενός προτύπου στάσης ζωής και σκέψης. Εκφράζουμε όλοι την αλληλεγγύη μας στον κυπριακό ελληνισμό, που αγωνίζεται για την επανένωση της Κύπρου. Για να πέσει το τελευταίο τείχος της Ευρώπης, για να αρθούν τα τετελεσμένα της τουρκικής εισβολής και κατοχής, για να μπει οριστικό τέλος στη διχοτόμηση που προσβάλλει τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.
Αγαπητοί προσκεκλημένοι,
Με το βίαιο ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης έκλεισε ένας ιστορικός κύκλος για την ελληνική δημοκρατία. Αυτός που ξεκίνησε το 1974. Στη διάρκειά του, η Ελλάδα γνώρισε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη, οι κοινωνικές ανισότητες αμβλύνθηκαν, οι δημοκρατικοί θεσμοί στερεώθηκαν και βάθυναν.
Κατακτήσεις αυτονόητες για τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όχι όμως για την πατρίδα μας, λόγω της ταραγμένης ιστορικής της πορείας στον 20ό αιώνα.
Παρά την άνοδο του βιοτικού επιπέδου, η διοίκηση δεν εκσυγχρονίστηκε, οι σχέσεις πολιτών και πολιτικού συστήματος παρέμειναν πελατειακές, το κράτος δικαίου δεν αναπτύχθηκε επαρκώς. Στην ελληνική κοινωνία επικράτησαν νοοτροπίες κοντόθωρες και τελικά καταστροφικές.
Η Ελλάδα έγινε δημοκρατία, αλλά όχι σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία. Και για πολλά χρόνια πορεύτηκε με αυτή την αντίφαση.
Δεν μπορέσαμε, παρά τις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις, να φτιάξουμε μία υγιή και ευρεία παραγωγική βάση για τη χώρα. Ούτε δομές διαφανούς διαχείρισης της δημόσιας περιουσίας. Παρακολουθήσαμε την πορεία των δημοσίων οικονομικών άβουλα.
Δεν ήταν στο χέρι μας να επηρεάσουμε τις παγκόσμιες οικονομικές εξελίξεις. Αλλά η κατεδάφιση του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου δεν είναι η απάντηση. Είναι κίνηση πανικού απέναντι στην ανεξέλεγκτη ισχύ των χρηματαγορών και των κερδοσκόπων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πληρώσει τη μέχρι τώρα αδιαφορία της για την πορεία του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος. Θα ξεπεράσει, όμως, την κρίση γιατί οι οικονομικές και κοινωνικές αντοχές της είναι επαρκείς και τα κοινά συμφέροντα των λαών της ισχυρά.
Αγαπητοί προσκεκλημένοι,
Παρά τη διεθνή συγκυρία, αν είμαστε ειλικρινείς, θα αναγνωρίσουμε ότι η ευθύνη για την ελληνική παρακμή βαραίνει κυρίως την πολιτική τάξη, που έχει την υποχρέωση να καθοδηγεί τις εξελίξεις. Η αποδοκιμασία που δέχεται σήμερα το πολιτικό σύστημα είναι πολλές φορές ακατέργαστη μέσα στη γενίκευσή της, είναι όμως – στον πυρήνα της – δίκαιη.
Η κρίση δεν είναι ίδια για όλους. Κάποιοι χάνουν κέρδη, για πολλούς μειώνονται μισθοί και συντάξεις, άλλοι χάνουν τις δουλειές τους, δηλαδή τα πάντα.
Η μεσαία τάξη, η οποία ήταν για δεκαετίες ο κοινωνικός χώρος της ελληνικής ευημερίας, κλονίζεται και βιώνει συναισθήματα πρωτοφανούς ανασφάλειας. Οι πιο αδύναμοι φτάνουν στα όρια της επιβίωσης.
Η διαμαρτυρία είναι δίκαιη και δικαιολογημένη, όχι όμως όταν εκφράζεται με συντεχνιακό αυτισμό και αδιαφορία για την κοινωνική πλειοψηφία.
Με λίγα λόγια, αυτό που ονομάζουμε κοινωνική συνοχή κινδυνεύει σοβαρά.
Η ιστορία μας έχει δώσει αρκετά παραδείγματα άσχημων εξελίξεων, κάτω από τέτοιες ή παρόμοιες συνθήκες κρίσης. Στον αντίποδα των κοινωνικών αγώνων, στο έδαφος της απελπισίας και του οικονομικού αδιεξόδου, μπορεί να ανθίσει η βία, ο ρατσισμός, η μισαλλοδοξία, η οπισθοδρόμηση. Έχουμε δει στην Ιστορία, κράτη να παραλύουν μπροστά σε τέτοιες εξελίξεις και αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο από την ελληνική πολιτική τάξη σήμερα: Να κάνει τη δημοκρατία να λειτουργήσει μέσα στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης.
Αυτό απαιτεί να γίνουν αλλαγές που δεν έγιναν για δεκαετίες. Στις οικονομικές και διοικητικές δομές, στη σκέψη και στις στάσεις ζωής.
Η ανάγκη είναι το ισχυρότερο κίνητρο. Αν η κοινωνία, οι πολίτες πειστούν ότι το κράτος, ο μέχρι τώρα μεγαλύτερος παραβάτης, εφαρμόζει πρώτα το ίδιο τους νόμους, ότι η ισονομία ισχύει για όλους, χωρίς εξαιρέσεις για τους ισχυρούς, ότι οι προβλέψεις του Συντάγματος δεν είναι κενό γράμμα, ότι τα οικονομικά βάρη κατανέμονται δίκαια, ότι η παιδεία και η υγεία δεν προσφέρονται μόνο στους προνομιούχους, τότε, παρά την κρίση, παρά τη φτώχεια, που αναπόφευκτα πλήττει μεγαλύτερα στρώματα του πληθυσμού, μπορούμε να περιμένουμε διέξοδο.
Αγαπητοί προσκεκλημένοι,
Ό,τι αρνητικό έγινε τις τελευταίες δεκαετίες σ’αυτόν τον τόπο, ας μην ξεχνάμε ότι έγινε εις βάρος της νέας γενιάς. Σε αυτούς παραδίνουμε μία χώρα που έφτασε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, μία χώρα που για πολλά χρόνια ακόμη θα πρέπει να πληρώνει το δυσβάστακτο δημόσιο χρέος. Δεν έχουν ευθύνη οι νέοι άνθρωποι γι’αυτή την πορεία, υφίστανται όμως τις συνέπειές της. Το λιγότερο που τους οφείλουμε είναι να τους διασφαλίσουμε καλύτερη παιδεία, την ένταξή τους στην παραγωγή, να τους δώσουμε δηλαδή προοπτική και επομένως, να δώσουμε προοπτική και στη χώρα.
Σας ευχαριστώ όλους για την παρουσία σας σήμερα, εδώ.-
http://www.newsblog.gr/?p=45595
blogger:
Ψυχοφθόρο το πολιτικό κλίμα στη χώρα. Ενας λαός ολόκληρος βυθισμένος στην οργή, στην ανησυχία, στον φόβο, στην κατάθλιψη. Eνας λαός που έχει δεχτεί ένα βίαιο χτύπημα που τον πέταξε προς τα πίσω και προς τα κάτω. Μαύρες σκέψεις προκαλεί η χθεσινή επέτειος της κατάρρευσης της χούντας. Τριάντα έξι χρόνια τώρα, ποτέ άλλοτε η επέτειος της Μεταπολίτευσης δεν είχε «γιορταστεί» μέσα σε τόσο πένθιμη ατμόσφαιρα. Τίποτα πλέον δεν έχει απομείνει από την αισιοδοξία και τις ελπίδες που είχε γεννήσει πριν από εννέα μόλις μήνες η σαρωτική εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ στην τεράστια πλειοψηφία του ελληνικού λαού - και όχι μόνο στους ψηφοφόρους του κυβερνώντος κόμματος.
Το όραμα της Μεταπολίτευσης ήταν η δημοκρατία, η εθνική ανεξαρτησία, η κοινωνική δικαιοσύνη και ευημερία όλου του ελληνικού λαού. Μέχρι την αρχή αυτού του «δίσεκτου» 2010 η πρόοδος ήταν συνεχής λίγο - πολύ και στους τρεις προαναφερθέντες τομείς. Ξαφνικά, με την υπογραφή από την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου του μνημονίου με το ΔΝΤ, η οπισθοχώρηση και στα τρία αυτά μέτωπα είναι ραγδαία.
Οι? «Φον Φούφουτοι» της τρόικας ΔΝΤ, ΕΕ και Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οι οποίοι επιδιώκουν «να συμπεριφέρονται σαν πρωθυπουργοί και να κάνουν μίνι υπουργικά συμβούλια» κατά τον πάντα γλαφυρό στις εκφράσεις αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Θόδωρο Πάγκαλο, έχουν ήδη καταρρακώσει κάθε έννοια εθνικής ανεξαρτησίας της πατρίδας μας. Εχουν υποκαταστήσει την κυβέρνηση στην οικονομική διακυβέρνηση της Ελλάδας, η οποία πλέον λοιδορείται ανοιχτά από όλες τις ευρωπαϊκές εφημερίδες ως χώρα που στερείται εθνικής κυριαρχίας. Τέτοια ταπείνωση και αίσθημα εθνικής υποτέλειας έχει να αισθανθεί ο ελληνικός λαός από τη δεκαετία του 1950... Και τότε, τουλάχιστον, δεν το έγραφαν όλες οι ξένες εφημερίδες...
Ρίγη φρίκης προκάλεσε η σχεδόν αλλόφρων απόφαση του υπουργού Εργασίας, Ανδρέα Λοβέρδου, να καταργήσει με νομοθετική παρέμβαση αποφάσεις του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας για αυξήσεις της τάξης του 1% ή 1,5% για το 2010. Σόκαρε ιδιαιτέρως ο ισχυρισμός του υπουργού στη Βουλή ότι τις καταργεί επειδή «οι αποφάσεις αυτές είναι ξεκάθαρα εκτός πλαισίου» του μνημονίου του ΔΝΤ! Υπουργός αναιρεί δικαστικές αποφάσεις γιατί δεν συμφωνούν με τις απαιτήσεις των ξένων δυναστών!
«Υποδουλώνετε τους εργαζόμενους, δεν κυβερνάτε τον τόπο», κατηγόρησε την κυβέρνηση Παπανδρέου ο εκπρόσωπος της ΝΔ στη Βουλή, προσάπτοντάς της και την κατηγορία του «πραξικοπήματος». Στο ίδιο μήκος κύματος και ο αντιπρόεδρος της ΓΣΕΕ, ανέσυρε μια έκφραση από την εποχή της δικτατορίας: «Η κυβέρνηση βάζει τους εργαζόμενους στον γύψο» δήλωσε. «Ηρθατε στο όνομα του σοσιαλισμού να φέρετε τη χειρότερη βαρβαρότητα» κατηγόρησε την κυβέρνηση ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ.
Συρρίκνωση της δημοκρατίας, περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού ως αποτέλεσμα της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας προσάπτει η αντιπολίτευση στην κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Οι κατηγορίες αυτές ακούγονται πολύ πιο βαριές τέτοιες μέρες, μέσα σε αυτό το κλίμα καθολικής απογοήτευσης και ανυπαρξίας οποιασδήποτε αχτίδας φωτός και ελπίδας. Μόνο ο πρωθυπουργός δήλωσε στο Ισραήλ που βρέθηκε αυτή την εβδομάδα πως «ευελπιστούμε ότι περνούμε σε μια ευνοϊκή περίοδο αλλαγών», αλλά ελάχιστοι είναι πια όσοι συμμερίζονται τη φραστική αισιοδοξία του...
Το ΠΑΣΟΚ εκπροσώπησε πιστότερα από οποιοδήποτε άλλο κόμμα την περίοδο της Μεταπολίτευσης. Υπήρξε ο πρωταγωνιστής των τεράστιων επιτευγμάτων της μεταπολιτευτικής περιόδου και των σκοτεινών πλευρών της. Αυτό έβαλε την καθοριστική σφραγίδα στην εποχή της Μεταπολίτευσης, την οποία ακριβώς για αυτό μισούν τόσο πολύ οι παράγοντες της πολιτικής και κοινωνικής Δεξιάς.
Σήμερα όμως, λες και πρόκειται για παράσταση αρχαίας τραγωδίας, μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και πάλι εκφράζει με την πολιτική της τη σήψη της Μεταπολίτευσης, υποστέλλοντας τις σημαίες της εθνικής ανεξαρτησίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, ακόμη και ορισμένων δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών που είχαν κατακτήσει οι εργαζόμενοι. Θλιβερό τέλος εποχής...
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11826&subid=2&pubid=22330956
«Αγαπητοί προσκεκλημένοι,
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να τιμήσουμε τους πρωταγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα. Τους οφείλουμε πολλά για τη συμβολή τους στην αποκατάσταση της δημοκρατίας και για την προσφορά ενός προτύπου στάσης ζωής και σκέψης. Εκφράζουμε όλοι την αλληλεγγύη μας στον κυπριακό ελληνισμό, που αγωνίζεται για την επανένωση της Κύπρου. Για να πέσει το τελευταίο τείχος της Ευρώπης, για να αρθούν τα τετελεσμένα της τουρκικής εισβολής και κατοχής, για να μπει οριστικό τέλος στη διχοτόμηση που προσβάλλει τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.
Αγαπητοί προσκεκλημένοι,
Με το βίαιο ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης έκλεισε ένας ιστορικός κύκλος για την ελληνική δημοκρατία. Αυτός που ξεκίνησε το 1974. Στη διάρκειά του, η Ελλάδα γνώρισε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη, οι κοινωνικές ανισότητες αμβλύνθηκαν, οι δημοκρατικοί θεσμοί στερεώθηκαν και βάθυναν.
Κατακτήσεις αυτονόητες για τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όχι όμως για την πατρίδα μας, λόγω της ταραγμένης ιστορικής της πορείας στον 20ό αιώνα.
Παρά την άνοδο του βιοτικού επιπέδου, η διοίκηση δεν εκσυγχρονίστηκε, οι σχέσεις πολιτών και πολιτικού συστήματος παρέμειναν πελατειακές, το κράτος δικαίου δεν αναπτύχθηκε επαρκώς. Στην ελληνική κοινωνία επικράτησαν νοοτροπίες κοντόθωρες και τελικά καταστροφικές.
Η Ελλάδα έγινε δημοκρατία, αλλά όχι σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία. Και για πολλά χρόνια πορεύτηκε με αυτή την αντίφαση.
Δεν μπορέσαμε, παρά τις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις, να φτιάξουμε μία υγιή και ευρεία παραγωγική βάση για τη χώρα. Ούτε δομές διαφανούς διαχείρισης της δημόσιας περιουσίας. Παρακολουθήσαμε την πορεία των δημοσίων οικονομικών άβουλα.
Δεν ήταν στο χέρι μας να επηρεάσουμε τις παγκόσμιες οικονομικές εξελίξεις. Αλλά η κατεδάφιση του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου δεν είναι η απάντηση. Είναι κίνηση πανικού απέναντι στην ανεξέλεγκτη ισχύ των χρηματαγορών και των κερδοσκόπων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πληρώσει τη μέχρι τώρα αδιαφορία της για την πορεία του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος. Θα ξεπεράσει, όμως, την κρίση γιατί οι οικονομικές και κοινωνικές αντοχές της είναι επαρκείς και τα κοινά συμφέροντα των λαών της ισχυρά.
Αγαπητοί προσκεκλημένοι,
Παρά τη διεθνή συγκυρία, αν είμαστε ειλικρινείς, θα αναγνωρίσουμε ότι η ευθύνη για την ελληνική παρακμή βαραίνει κυρίως την πολιτική τάξη, που έχει την υποχρέωση να καθοδηγεί τις εξελίξεις. Η αποδοκιμασία που δέχεται σήμερα το πολιτικό σύστημα είναι πολλές φορές ακατέργαστη μέσα στη γενίκευσή της, είναι όμως – στον πυρήνα της – δίκαιη.
Η κρίση δεν είναι ίδια για όλους. Κάποιοι χάνουν κέρδη, για πολλούς μειώνονται μισθοί και συντάξεις, άλλοι χάνουν τις δουλειές τους, δηλαδή τα πάντα.
Η μεσαία τάξη, η οποία ήταν για δεκαετίες ο κοινωνικός χώρος της ελληνικής ευημερίας, κλονίζεται και βιώνει συναισθήματα πρωτοφανούς ανασφάλειας. Οι πιο αδύναμοι φτάνουν στα όρια της επιβίωσης.
Η διαμαρτυρία είναι δίκαιη και δικαιολογημένη, όχι όμως όταν εκφράζεται με συντεχνιακό αυτισμό και αδιαφορία για την κοινωνική πλειοψηφία.
Με λίγα λόγια, αυτό που ονομάζουμε κοινωνική συνοχή κινδυνεύει σοβαρά.
Η ιστορία μας έχει δώσει αρκετά παραδείγματα άσχημων εξελίξεων, κάτω από τέτοιες ή παρόμοιες συνθήκες κρίσης. Στον αντίποδα των κοινωνικών αγώνων, στο έδαφος της απελπισίας και του οικονομικού αδιεξόδου, μπορεί να ανθίσει η βία, ο ρατσισμός, η μισαλλοδοξία, η οπισθοδρόμηση. Έχουμε δει στην Ιστορία, κράτη να παραλύουν μπροστά σε τέτοιες εξελίξεις και αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο από την ελληνική πολιτική τάξη σήμερα: Να κάνει τη δημοκρατία να λειτουργήσει μέσα στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης.
Αυτό απαιτεί να γίνουν αλλαγές που δεν έγιναν για δεκαετίες. Στις οικονομικές και διοικητικές δομές, στη σκέψη και στις στάσεις ζωής.
Η ανάγκη είναι το ισχυρότερο κίνητρο. Αν η κοινωνία, οι πολίτες πειστούν ότι το κράτος, ο μέχρι τώρα μεγαλύτερος παραβάτης, εφαρμόζει πρώτα το ίδιο τους νόμους, ότι η ισονομία ισχύει για όλους, χωρίς εξαιρέσεις για τους ισχυρούς, ότι οι προβλέψεις του Συντάγματος δεν είναι κενό γράμμα, ότι τα οικονομικά βάρη κατανέμονται δίκαια, ότι η παιδεία και η υγεία δεν προσφέρονται μόνο στους προνομιούχους, τότε, παρά την κρίση, παρά τη φτώχεια, που αναπόφευκτα πλήττει μεγαλύτερα στρώματα του πληθυσμού, μπορούμε να περιμένουμε διέξοδο.
Αγαπητοί προσκεκλημένοι,
Ό,τι αρνητικό έγινε τις τελευταίες δεκαετίες σ’αυτόν τον τόπο, ας μην ξεχνάμε ότι έγινε εις βάρος της νέας γενιάς. Σε αυτούς παραδίνουμε μία χώρα που έφτασε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, μία χώρα που για πολλά χρόνια ακόμη θα πρέπει να πληρώνει το δυσβάστακτο δημόσιο χρέος. Δεν έχουν ευθύνη οι νέοι άνθρωποι γι’αυτή την πορεία, υφίστανται όμως τις συνέπειές της. Το λιγότερο που τους οφείλουμε είναι να τους διασφαλίσουμε καλύτερη παιδεία, την ένταξή τους στην παραγωγή, να τους δώσουμε δηλαδή προοπτική και επομένως, να δώσουμε προοπτική και στη χώρα.
Σας ευχαριστώ όλους για την παρουσία σας σήμερα, εδώ.-
http://www.newsblog.gr/?p=45595
blogger:
- δείτε κι' αυτό σχετικά---->>>>>
- αλλά κι' αυτό----->>>
- =========
- Δευτέρα, 26 Ιουλίου 2010 Δικτατορία ΕΕ-ΔΝΤ
Καλά έκανε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας και κατάργησε τον κοσμικό χαρακτήρα της επετείου της κατάρρευσης της χούντας των συνταγματαρχών και τη μετέτρεψε σε μια κατά το δυνατόν συνάθροιση αγωνιστών του αντιδικτατορικού αγώνα εκείνης της εποχής. Πέρα από τους λόγους που ώθησαν τον Κ. Παπούλια στην κίνηση αυτή, η κατάργηση της πανηγυρικής δεξίωσης ήρθε την κατάλληλη ώρα από πλευράς συμβολισμού: Την ώρα που στην Ελλάδα έχει πάρει την εξουσία μια νέα δικτατορία, η χούντα της ΕΕ και του ΔΝΤ με όργανο την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ!
Ωμά, αδίστακτα και ασταμάτητα καταλύει η νέα χούντα εκείνες τις δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα που μπορούν να αξιοποιηθούν από τους εργαζόμενους για να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο ή να υπερασπιστούν τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις τους. Οι δοσίλογοι του ΔΝΤ και της ΕΕ άρχισαν το έργο τους με την κατάλυση της εθνικής ανεξαρτησίας και την εγκαθίδρυση καθεστώτος υποτέλειας. Αυτή τη φορά όχι απλώς προς τις ΗΠΑ, όπως είχαν κάνει οι πράκτορες της CIA που ηγούνταν του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου 1967, αλλά προς την ΕΕ και το ΔΝΤ, με βαθύτερο ταξικό περιεχόμενο. Η νέα χούντα υπηρετεί πιο άμεσα και χωρίς προσχήματα τις ανάγκες του ξένου και του ελληνικού κεφαλαίου παρά γεωπολιτικές σκοπιμότητες. Όχι ότι φυσικά δεν θα επιχειρήσει, όπως και η χούντα των συνταγματαρχών, να πουλήσει την Κύπρο στους Τούρκους ή να κάνει υποχωρήσεις στα ελληνοτουρκικά, αλλά αυτά είναι δευτερεύοντα σε αυτή τη φάση καθήκοντα που της έχουν ανατεθεί. Κύριο καθήκον έχει την κατάλυση όσο το δυνατόν περισσότερων εργασιακών δικαιωμάτων ώστε αφενός να πετύχει όσο μεγαλύτερη αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου μπορέσει λεηλατώντας τα εισοδήματα των εργαζομένων και δίνοντάς τα στους πλούσιους και αφετέρου μέσω της θεσμικής κατάργησης των εργασιακών κατακτήσεων να διευκολύνεται η συνέχιση αυτής της λεηλασίας των εργατικών εισοδημάτων για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Σε... υστερική μαινάδα του κεφαλαίου έχει μεταβληθεί ο υπουργός Εργασίας Ανδρέας Λοβέρδος στο πλαίσιο της πολιτικής αυτής. Αδίστακτα κατάργησε και τυπικά τη δυνατότητα της δικαιοσύνης να εκδίδει αποφάσεις που αντιστρατεύονται την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, την οποία κυβέρνηση ταύτισε με το... έθνος! "Δεν μπορεί κάποιοι να κοροϊδεύουν τους υπόλοιπους. Δεν μπορεί να γίνεται μια εθνική προσπάθεια και κάποιοι να μη στοιχίζονται!" δήλωσε με ύφος και θράσος χιλίων πιθήκων ο επίδοξος δικτατορίσκος στη Βουλή την Πέμπτη, αναγορεύοντας σε... "εθνική προσπάθεια" τη λεηλασία των εισοδημάτων των μισθωτών και των συνταξιούχων και κατηγορώντας ότι "κοροϊδεύουν τους υπόλοιπους" και "δεν στοιχίζονται" τους δικαστές της διαιτησίας (του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας) επειδή "τόλμησαν" να αποφασίσουν τη χορήγηση για το 2010 σε ορισμένες περιπτώσεις αυξήσεων 1% ή 1,5%(!) και όχι 0%, όπως διατάζουν το ΔΝΤ και η ΕΕ και συμφωνούν και εκτελούν οι "Τσολάκογλου" της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Δεν ανέχονται επ' ουδενί ούτε καν τις συμβολικού χαρακτήρα αποφάσεις δικαστηρίων για τις αυξήσεις επειδή σηματοδοτούν διάθεση ανάστασης στην οικονομική πολιτική της νέας χούντας.
Γι' αυτό και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κατέθεσε νομοθετική ρύθμιση που καταργεί οποιαδήποτε δικαστική απόφαση χορηγεί αυξήσεις ή καθ' οιονδήποτε τρόπο αντιστρατεύεται οποιαδήποτε εντολή του μνημονίου υποτέλειας! "Βάζετε στο γύψο τους εργαζόμενους, καταργείτε τις συλλογικές συμβάσεις" κατηγόρησε στη Βουλή την κυβέρνηση ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θ. Παφίλης. "Ήρθατε στο όνομα του σοσιαλισμού να φέρετε τη χειρότερη βαρβαρότητα! Ακυρώνετε τη δημοκρατία, το Σύνταγμα, κατακτήσεις και δικαιώματα αιώνια, καθώς και το συνδικαλιστικό κίνημα, αυτό κάνετε!" τόνισε στην ίδια συνεδρίαση ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Π. Λαφαζάνης. "Υποδουλώνετε τους εργαζόμενους! Δεν κυβερνάτε τον τόπο. Θα απολογηθείτε και εσείς και τα εξαπτέρυγά σας που ψήφισαν το μνημόνιο με αυτούς τους όρους" δήλωσε ακόμη και ο εκπρόσωπος της ΝΔ Κ. Μαρκόπουλος, υπογραμμίζοντας ότι "είναι αντικοινωνικό, αντεργατικό και αντισυνταγματικό να απαγορεύετε σε ιδιώτες να δίνουν αυξήσεις στους εργαζόμενους με τη θέλησή τους". - Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι ο εκφραστής στη χώρα μας ενός πανευρωπαϊκού κοινωνικού, οικονομικού αλλά και πολιτικού πραξικοπήματος που συντελείται κάτω από την καθοδήγηση της ΕΕ σε ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο και στην Ελλάδα, με την άμεση συνενοχή του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος τοποθετεί σε θέσεις - κλειδιά του κρατικού μηχανισμού "πολιτικούς γενίτσαρους". Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και στη Στατιστική Υπηρεσία διόρισε ως νέο επικεφαλής ένα άτομο που έχει εργαστεί επί δεκαετίες στο εξωτερικό και έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του ως υπάλληλος του... ΔΝΤ! Οι κατακτητές δεν έχουν εμπιστοσύνη παρά μόνο στους ανθρώπους τους. Ο Παπανδρέου το γνωρίζει πολύ καλά αυτό εξ ιδίας πείρας γι' αυτό και φροντίζει να ικανοποιεί και αυτή την επιθυμία τους.
- http://www.prin.gr/2010/07/dictatorship.html
- Blogger: άλλη μια έγγραφή που "δένει" με την ομιλία Παπούλια... (ειρίσθω εν παρόδω, ο κ. Πρόεδρος μόνο αθώως δεν είναι. Είναι ο ίδιος τμήμα μιας εποχής που ...σάπισε. Έχει μια ευκαιρία να μείνει στην ιστορία αν σταματήσει το κατήφορο και με τη στάση του οδηγηθούμε σε εκλογές και πιθανά σε νέα εποχή...)
Ψυχοφθόρο το πολιτικό κλίμα στη χώρα. Ενας λαός ολόκληρος βυθισμένος στην οργή, στην ανησυχία, στον φόβο, στην κατάθλιψη. Eνας λαός που έχει δεχτεί ένα βίαιο χτύπημα που τον πέταξε προς τα πίσω και προς τα κάτω. Μαύρες σκέψεις προκαλεί η χθεσινή επέτειος της κατάρρευσης της χούντας. Τριάντα έξι χρόνια τώρα, ποτέ άλλοτε η επέτειος της Μεταπολίτευσης δεν είχε «γιορταστεί» μέσα σε τόσο πένθιμη ατμόσφαιρα. Τίποτα πλέον δεν έχει απομείνει από την αισιοδοξία και τις ελπίδες που είχε γεννήσει πριν από εννέα μόλις μήνες η σαρωτική εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ στην τεράστια πλειοψηφία του ελληνικού λαού - και όχι μόνο στους ψηφοφόρους του κυβερνώντος κόμματος.
Το όραμα της Μεταπολίτευσης ήταν η δημοκρατία, η εθνική ανεξαρτησία, η κοινωνική δικαιοσύνη και ευημερία όλου του ελληνικού λαού. Μέχρι την αρχή αυτού του «δίσεκτου» 2010 η πρόοδος ήταν συνεχής λίγο - πολύ και στους τρεις προαναφερθέντες τομείς. Ξαφνικά, με την υπογραφή από την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου του μνημονίου με το ΔΝΤ, η οπισθοχώρηση και στα τρία αυτά μέτωπα είναι ραγδαία.
Οι? «Φον Φούφουτοι» της τρόικας ΔΝΤ, ΕΕ και Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οι οποίοι επιδιώκουν «να συμπεριφέρονται σαν πρωθυπουργοί και να κάνουν μίνι υπουργικά συμβούλια» κατά τον πάντα γλαφυρό στις εκφράσεις αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Θόδωρο Πάγκαλο, έχουν ήδη καταρρακώσει κάθε έννοια εθνικής ανεξαρτησίας της πατρίδας μας. Εχουν υποκαταστήσει την κυβέρνηση στην οικονομική διακυβέρνηση της Ελλάδας, η οποία πλέον λοιδορείται ανοιχτά από όλες τις ευρωπαϊκές εφημερίδες ως χώρα που στερείται εθνικής κυριαρχίας. Τέτοια ταπείνωση και αίσθημα εθνικής υποτέλειας έχει να αισθανθεί ο ελληνικός λαός από τη δεκαετία του 1950... Και τότε, τουλάχιστον, δεν το έγραφαν όλες οι ξένες εφημερίδες...
Ρίγη φρίκης προκάλεσε η σχεδόν αλλόφρων απόφαση του υπουργού Εργασίας, Ανδρέα Λοβέρδου, να καταργήσει με νομοθετική παρέμβαση αποφάσεις του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας για αυξήσεις της τάξης του 1% ή 1,5% για το 2010. Σόκαρε ιδιαιτέρως ο ισχυρισμός του υπουργού στη Βουλή ότι τις καταργεί επειδή «οι αποφάσεις αυτές είναι ξεκάθαρα εκτός πλαισίου» του μνημονίου του ΔΝΤ! Υπουργός αναιρεί δικαστικές αποφάσεις γιατί δεν συμφωνούν με τις απαιτήσεις των ξένων δυναστών!
«Υποδουλώνετε τους εργαζόμενους, δεν κυβερνάτε τον τόπο», κατηγόρησε την κυβέρνηση Παπανδρέου ο εκπρόσωπος της ΝΔ στη Βουλή, προσάπτοντάς της και την κατηγορία του «πραξικοπήματος». Στο ίδιο μήκος κύματος και ο αντιπρόεδρος της ΓΣΕΕ, ανέσυρε μια έκφραση από την εποχή της δικτατορίας: «Η κυβέρνηση βάζει τους εργαζόμενους στον γύψο» δήλωσε. «Ηρθατε στο όνομα του σοσιαλισμού να φέρετε τη χειρότερη βαρβαρότητα» κατηγόρησε την κυβέρνηση ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ.
Συρρίκνωση της δημοκρατίας, περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού ως αποτέλεσμα της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας προσάπτει η αντιπολίτευση στην κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Οι κατηγορίες αυτές ακούγονται πολύ πιο βαριές τέτοιες μέρες, μέσα σε αυτό το κλίμα καθολικής απογοήτευσης και ανυπαρξίας οποιασδήποτε αχτίδας φωτός και ελπίδας. Μόνο ο πρωθυπουργός δήλωσε στο Ισραήλ που βρέθηκε αυτή την εβδομάδα πως «ευελπιστούμε ότι περνούμε σε μια ευνοϊκή περίοδο αλλαγών», αλλά ελάχιστοι είναι πια όσοι συμμερίζονται τη φραστική αισιοδοξία του...
Το ΠΑΣΟΚ εκπροσώπησε πιστότερα από οποιοδήποτε άλλο κόμμα την περίοδο της Μεταπολίτευσης. Υπήρξε ο πρωταγωνιστής των τεράστιων επιτευγμάτων της μεταπολιτευτικής περιόδου και των σκοτεινών πλευρών της. Αυτό έβαλε την καθοριστική σφραγίδα στην εποχή της Μεταπολίτευσης, την οποία ακριβώς για αυτό μισούν τόσο πολύ οι παράγοντες της πολιτικής και κοινωνικής Δεξιάς.
Σήμερα όμως, λες και πρόκειται για παράσταση αρχαίας τραγωδίας, μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και πάλι εκφράζει με την πολιτική της τη σήψη της Μεταπολίτευσης, υποστέλλοντας τις σημαίες της εθνικής ανεξαρτησίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, ακόμη και ορισμένων δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών που είχαν κατακτήσει οι εργαζόμενοι. Θλιβερό τέλος εποχής...
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11826&subid=2&pubid=22330956
Σχόλια