... που είναι προϊόντα τερατογένεσης είναι συνήθως θνησιγενή. Τέτοια πλάσµατα που κυοφορήθηκαν in vitro στα πολιτικά εργαστήρια του νεοφιλελευθερισµού τα βλέπουµε σήµερα να ολοκληρώνουν τον σύντοµο κύκλο της ζωής τους.
Η στέψη...
... του Βάλτερ Βελτρόνι, πριν από τρία χρόνια, ως αρχηγού του νεοσύστατου Δηµοκρατικού Κόµµατος, είχε γίνει πανηγυρικά, µε ποσοστό άνω του 75%, ξεπερνώντας ακόµη και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις. Ετσι, οι κληρονόµοι της ιταλικής Αριστεράς ξέκοβαν από την ιστορία της. Ξεµπέρδευαν οριστικά µε τη φιλοδοξία µιας ριζικής αλλαγής του πολιτικού και κοινωνικού συστήµατος, ιδρύοντας ένα κόµµα διαχείρισης της εξουσίας που υποσχόταν ότι θα χωρούσαν σε αυτό όλοι ανεξαιρέτως, αφού η πολιτική του θα συµβίβαζε τα υπερκέρδη των επιχειρήσεων µε αυξήσεις στους µισθούς και τις συντάξεις. Τι απέµεινε σήµερα από αυτό το πολιτικό και ιδεολογικό τέρας; Το πολιτικό του πρόγραµµα συνετρίβη κάτω από το βάρος της παγκόσµιας οικονοµικής κρίσης. Σήµερα πια, ο Βελτρόνι δεν είναι καν αρχηγός του. Και ο Μπερλουσκόνι εξακολουθεί να κυβερνά την Ιταλία. Παρόµοιες τερατογενέσεις δοκιµάστηκαν και αλλού.
Με εξαµβλωµατικά πολιτικά προγράµµατα και συνασπισµούς. Και µοιραία κατάληξη για τα πειραµατόζωα. Στη Βρετανία, οι Εργατικοί αναστήθηκαν όταν ασπάστηκαν το νεοφιλελεύθερο πρόγραµµα της Θάτσερ για να κερδίσουν τις εκλογές, αλλά καταδικάστηκαν σε εκλογικό θάνατο όταν ξέσπασε η κρίση. Στη Γερµανία, η Μέρκελ ανέλαβε να κυβερνήσει µε τους σοσιαλδηµοκράτες εφαρµόζοντας τις δικές τους νεοφιλελεύθερες µεταρρυθµίσεις, αλλά σήµερα που δυσκολεύεται να κυβερνήσει µε τους Ελεύθερους Δηµοκράτες, οι σοσιαλδηµοκράτες δεν εισπράττουν τη δυσαρέσκεια από τις αποτυχίες της. Στις ΗΠΑ, η πολιτική του Οµπάµα υπονοµεύτηκε επειδή δεν θέλησε να τα χαλάσει ούτε µε τον χωροφύλαξ ούτε µε τον αστυφύλαξ. Ενας από τους πρώτους που απόρησε για τις κεντρώες γέφυρες που έριξε ο Οµπάµα όταν ανέλαβε την εξουσία, ήταν ο νοµπελίστας οικονοµολόγος Πολ Κρούγκµαν. Εγραφε στη «Χέραλντ Τρίµπιουν»: «Για όλα φταίει η πεποίθηση του Οµπάµα πως µπορεί να γεφυρώσει το χάσµα ανάµεσα στα δύο κόµµατα. Αυτή η πεποίθηση διαπνέει την οικονοµική στρατηγική του. Γι’ αυτό δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των ψηφοφόρων του».
- Σε περιόδους οµαλές µπορούν και ευδοκιµούν πολλοί κατεργαραίοι. Σε περιόδους κρίσης, όµως, όταν όλα είναι συναινετικά και στρογγυλεµένα, ο λαός δεν έχει τίποτα πια να ελπίζει από τους υπαλλήλους της συναίνεσης και του στρογγυλέµατος: τους βλέπει όλους ίδιους. Γιατί η κρίση βάζει ξεκάθαρα τον τραπεζίτη απέναντι στον πολίτη, το αφεντικό απέναντι στον εργάτη, την κυβέρνηση απέναντι στον άνεργο. Και τότε καταρρέουν τα στρογγυλέµατα και οι συναινέσεις. Οι συνασπισµοί του «ναι και όχι». Αποµένει µονάχα το «ναι ή όχι». Και ο λαός απολύει τους υπαλλήλους της συναίνεσης και προσλαµβάνει τους προφήτες της ρήξης.
... της φύσης απεχθάνεται το κέντρο. Δεν γνωρίζει παρά µονάχα δύο κατευθύνσεις: τη δεξιά και την αριστερά. Και η φυσική επιστήµη λέει πως όποιος στέκεται στο κέντρο µιας γέφυρας που καταρρέει, θα είναι ο πρώτος που θα γκρεµιστεί.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=4578264
Σχόλια