...εικόνα το ευρωπαϊκό διευθυντήριο επιχειρεί να θεµελιώσει το πρόσχηµα µε το οποίο, αν χρειαστεί, αύριο, µεθαύριο θα αποβάλει σαν ξένο σώµα από πάνω του τις ίδιες εκείνες χώρες που για πολλά χρόνια αποµυζούσε: µε τον µύθο των τεµπέλικων και διεφθαρµένων νοτιοευρωπαϊκών χωρών, σε αντιδιαστολή µε τις φιλόπονες και ενάρετες βορειοευρωπαϊκές χώρες.
Ας παίξουµε λοιπόν το παιχνίδι των ορισµών.
Στο πολιτικό και οικονοµικό σύστηµα στο οποίο ζούµε, όταν µια επιχείρηση που θέλει να πάρει ένα κρατικό έργο δωροδοκεί έναν κυβερνητικό υπάλληλο, αυτό λέγεται διαφθορά. Οταν δωροδοκεί µια ολόκληρη κυβέρνηση, αυτό λέγεται πολιτική. Οµως και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει διαφθορά. Από την Ιταλία του Μπετίνο Κράξι µέχρι τη Γαλλία του Φρανσουά Μιτεράν και τη Γερµανία του Χέλµουτ Κολ, ένα σωρό ιστορικά παραδείγµατα δείχνουν ότι το κακό χρήµα µπορεί να διαφθείρει ακόµη και την πιο καλή δηµοκρατία. Ακόµη και χώρες τις οποίες νοµίζαµε πολύ πιο ενάρετες από τη δική µας, όπως η Γερµανία και η Βρετανία, συγκλονίστηκαν πρόσφατα από µεγάλα οικονοµικά και πολιτικά σκάνδαλα: τα µπαχτσίσια της Ζίµενς, τη δωροδοκία των συνδικαλιστών της Φολκσβάγκεν, τις µίζες για τη µεταβίβαση της Μάνεσµαν στην οποία είχε εµπλακεί και το όνοµα του νυν προέδρου της Ντόιτσε Μπανκ Ακερµαν, τη φοροδιαφυγή του αφεντικού της Ντόιτσε Ποστ στο Λιχτενστάιν, τις µίζες της Μπρίτις Αεροσπέις. Τα ίδια και στην Αµερική. Στις ΗΠΑ Α.Ε., έγραφε ο αρθρογράφος Ουίλιαµ Πφαφ, ο θεσµός του προέδρου έχει µετατραπεί σε εργαλείο επιχειρηµατικών συµφερόντων. Είναι γνωστό πως ο Μπιλ Κλίντον στηριζόταν από τις επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας της νέας οικονοµίας και ο Τζορτζ Μπους από την πολεµική και πετρελαϊκή βιοµηχανία. Μάλιστα, οι ανώτατοι δικαστές των ΗΠΑ έχουν αποφασίσει πως η χρηµατοδότηση ενός υποψηφίου στις εκλογές από επιχειρήσεις αποτελεί µια µορφή ελευθερίας που είναι συνταγµατικά κατοχυρωµένη.
Στο σύστηµα...
...στο οποίο ζούµε είναι ξεκάθαρο πως οι κυβερνώντες δεν ελέγχουν πια την οικονοµία, αλλά πως η οικονοµία ελέγχει τους κυβερνώντες.
- Σε πολύ πιο αθώους καιρούς από τους σηµερινούς, πριν από έναν αιώνα και κάτι, ο άγγλος πολιτικός λόρδος Ακτον έλεγε πως όταν το βουλευτήριο ψηφίζει για αγορές και πωλήσεις, το πρώτο πράγµα που αγοράζεται και πουλιέται είναι οι βουλευτές. Σίγουρα αδικούσε όσους από αυτούς επέλεγαν τον δύσκολο δρόµο της αντίστασης, αλλά πάντως ελάχιστοι από εµάς θα βάζαµε το χέρι µας στη φωτιά, αν σήµερα πια είναι αυτοί οι λιγότεροι ή οι περισσότεροι.
Ο πειρασµός...
...να ξεχωρίζουµε τις χώρες σε φαύλες και ενάρετες είναι µεγάλος. Οµως, όσοι πολιτικοί κι αν εκτελεστούν τελετουργικά, οι «ενάρετες» χώρες θα εξακολουθούν να πωλούν τα όπλα τους στις φαύλες µέχρι χρεοκοπίας και οι παρατράπεζες να µετατρέπουν τους λαούς σε υπόδουλους του χρέους. Και οι λαοί θα εξακολουθούν να ζουν στην αυταπάτη αυτού του νοσηρού συστήµατος ότι η δηµοκρατία του γίνεται τόσο πιο ιερή όσο περισσότερο επιδίδεται σε τελετουργικές ανθρωποφαγίες.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=4577807
Σχόλια