Όταν το γερµανικό διευθυντήριο επιχειρεί σήµερα να επιβάλει έναν δηµοσιονοµικό ναζισµό σε ολόκληρη την Ευρώπη

Οι σοσιαλδηµοκράτες...
...της Γερµανίας ήταν κάποτε το µεγαλύτερο σοσιαλιστικό κόµµα στον κόσµο. Χρεώθηκαν όµως µε τη µεγαλύτερη παγκόσµια καταστροφή, όταν το σύστηµά τους έγινε ένας µηχανισµός καταστροφής της εργασίας. Στις βουλευτικές εκλογές του 1932, οι ναζί και οι κοµµουνιστές απέσπασαν περισσότερες από τις µισές έδρες του Ράιχσταγκ. Ο ιστορικός Σάιµον Σάµα έγραφε προχθές στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιµς»: «Ο κόσµος παραπαίει στο χείλος µιας νέας εποχής οργής».

• Σχεδόν πάντα.οι οικονοµικές κρίσεις φέρνουν την κοινωνική οργή. Ευτυχώς δεν υπάρχουν ναζί αυτή τη φορά. Αυτή που θα βγει κερδισµένη θα είναι η Αριστερά, προβλέπει ο αρθρογράφος Ιβανς-Πρίτσαρντ στην εφηµερίδα «Ντέιλι Τέλεγκραφ». Κερδισµένη και απενοχοποιηµένη. Γιατί δεν υπάρχει σήµερα πια κανένα από τα αµαρτήµατα που της καταλόγιζε το κυρίαρχο πολιτικό και κοινωνικό καθεστώς στο οποίο να µην έχει υποπέσει το ίδιο. Οι αριστεροί καταργούν τον πολυκοµµατισµό, έλεγαν οι αντίπαλοί τους, αλλά σήµερα πια παρατηρούµε πως όλα τα κόµµατα εξουσίας έχουν υποκύψει στην ενιαία σκέψη. Οι αριστερές οικονοµικές θεωρίες καταστρέφουν την οικονοµία, έλεγαν οι αντίπαλοί τους, αλλά σήµερα πια πιστοποιούµε την καταστροφή της από τις ακριβώς αντίθετες θεωρίες. Οι αριστεροί περιφρονούν τα ανθρώπινα δικαιώµατα, έλεγαν οι αντίπαλοί τους, αλλά σήµερα πια βλέπουµε τους επικριτές τους να καταπατούν οι ίδιοι ένα από τα πιο θεµελιώδη, το δικαίωµα της εργασίας. Οι αριστεροί δεν σέβονται την ατοµική ιδιοκτησία, έλεγαν οι αντίπαλοί τους, αλλά σήµερα πια διαπιστώνουµε πως αυτή ακριβώς η ιδιοκτησία περνάει στα χέρια των τραπεζιτών µε τη συνεργασία των «υπερασπιστών» της. Οι αριστεροί καταλύουν τον ιερό δεσµό της οικογένειας, έλεγαν οι αντίπαλοί τους, αλλά σήµερα πια ξέρουµε πως εκείνοι ακριβώς που τη λιβάνιζαν την έχουν παραδώσει στα σκλαβοπάζαρα της µισθωτής δουλείας.

Το βέβαιο είναι πως δεν θα υπάρξει άφεση ύστερα από αυτή την κρίση. Το κυρίαρχο πολιτικό και κοινωνικό σύστηµα αποδείχτηκε ψευδεπίγραφο. Υπέπεσε το ίδιο σε εκείνα ακριβώς τα αµαρτήµατα που καταλόγιζε στην Αριστερά. Γι' αυτό, σε αυτό το σύστηµα δεν θα υπάρξουν πια παρθένες. Ο Ιβανς-Πρίτσαρντ διακρίνει ήδη τα πρώτα σηµάδια µεταστροφής του λαϊκού αισθήµατος. «Στην Πορτογαλία, το Κοµµουνιστικό Κόµµα και οι µαοϊκοί και οι τροτσκιστές του Αριστερού Μπλοκ απέσπασαν συνολικά το 18% των ψήφων στις πρόσφατες εκλογές», γράφει στην εφηµερίδα «Ντέιλι Τέλεγκραφ». «Κι άφησαν στον πρωθυπουργό Ζοζέ Σόκρατες τη µοναχική αποστολή να επιβάλει ακόµη αυστηρότερη λιτότητα µε µια κυβέρνηση µειοψηφίας. Η Πορτογαλία δεν είναι όµως µοναδική». Στην Ιταλία, στην Ισπανία, στη Γαλλία, στη Γερµανία, συνεχίζει ο βρετανός αρθρογράφος, η Αριστερά αρθρώνει τη µοναδική συγκροτηµένη κριτική του ευρωπαϊκού συστήµατος.

Η Αριστερά. προειδοποιούσε πάντα πως το κοινό ευρωπαϊκό νόµισµα δεν είναι παρά ένα «εφαλτήριο των τραπεζιτών», ένας µηχανισµός ελέγχου των δανεισµένων που οδηγεί σε αντιδραστικές πολιτικές. Οι φόβοι της τώρα δικαιώνονται. Και µε το παραπάνω, καθώς το γερµανικό διευθυντήριο επιχειρεί σήµερα να επιβάλει έναν δηµοσιονοµικό ναζισµό σε ολόκληρη την Ευρώπη. 

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=4576175