Tα θεσμικά ψεύδη.

 

Το ψέμα
στις ημέρες μας μεσουρανεί στο πολιτικό σύστημα. Η αλήθεια έχει ξεπέσει στα αζήτητα.

• Οι ίδιοι εκείνοι ηγέτες που σήμερα σκύβουν πάνω από το αρρωστημένο οικονομικό σύστημα και αναζητούν γιατροσόφια για τη θεραπεία του, ήταν αυτοί που προκάλεσαν την αρρώστια του. Οι ίδιοι αυτοί που κάποτε έψεγαν τις χώρες που οι πολίτες τους έβαζαν κάτι από τα έσοδά τους στην άκρη, σήμερα λένε πως αυτές οι χώρες είναι σε καλύτερη μοίρα από άλλες που είναι υπερχρεωμένα τα νοικοκυριά τους. Οι ίδιοι αυτοί που κάποτε παρότρυναν τους πολίτες να κολυμπήσουν στη φουσκονεριά των χρηματιστηρίων, πλέκουν σήμερα το εγκώμιο εκείνων που δεν ενέδωσαν στον πρόσκαιρο χρηματιστηριακό παροξυσμό. 
• Και όμως, μόλις χθες, πριν ακόμη ξεσπάσει η κρίση, όπως παρατηρεί ο Γάλλος αρθρογράφος ΖανΚλοντ Γκιγιεμπό, οι ίδιοι αυτοί έκαναν το άσπρο μαύρο και παρουσίαζαν την επιφύλαξη των ανθρώπων μπροστά στις υποσχέσεις για γρήγορο και ανέξοδο πλουτισμό σαν οπισθοδρόμηση και πρωτογονισμό. Δεν έχουν σβήσει ακόμη από τα αυτιά μας οι σαρκασμοί των απανταχού εκσυγχρονιστών, που παρουσίαζαν κάθε εργασιακό κεκτημένο και κάθε κοινωνική προστασία σαν μηχανισμούς κοινωνικής και οικονομικής ακινησίας. Καλούσαν τότε τους πολίτες να ενδώσουν στον καταναλωτισμό, να δανειστούν παραπάνω από τα εισοδήματά τους, να παίξουν τις συντάξεις τους στο χρηματιστήριο. Κι όσους αντιστέκονταν σε αυτά τα κελεύσματα, τους θεωρούσαν οπισθοδρομικούς, επειδή δίσταζαν να παραδοθούν απερίσκεπτα στο ρεύμα του εκσυγχρονισμού, που υποσχόταν έναν παράδεισο για όλους στον δανεισμό και στα χρηματιστήρια. 
• Οι ίδιοι αυτοί ιεροκήρυκες του ψεύδους εγκαλούν σήμερα αυτούς ακριβώς τους πολίτες που υπέστησαν τις συνέπειες από τα κηρύγματά τους και τους φορτώνουν στις πλάτες τα βάρη που δημιούργησαν οι πολιτικές τους. Οι ίδιοι αυτοί που παρέσυραν τις μικρομεσαίες τάξεις στις φούσκες του δανεισμού και του χρέους, τις καλούν σήμερα να αλλάξουν και να βολευτούν με μια φτωχότερη ζωή, ομολογώντας επαίσχυντα πως τα αγαθά της υπεσχημένης ευημερίας ήταν απατηλά.

Το παράδειγμα της Ισλανδίας είναι προς αποφυγήν. Η Ισλανδία ήταν κάποτε πρώτη στον κατάλογο των προηγμένων χωρών που συντάσσει κάθε χρόνο ο ΟΗΕ (βάσει του δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης). 

• Η ισλανδική κοινωνία κινδυνεύει σήμερα να διαλυθεί. Κατέρρευσε όταν, πριν από μερικά χρόνια, η ηγεσία της χώρας αποφάσισε να την κάνει παγκόσμιο επενδυτικό κέντρο, με τράπεζες που προσέφεραν απλόχερα κίνητρα στους επενδυτές και δάνεια τους πολίτες. Όπως ήταν φυσικό, όταν ξέσπασε η κρίση, αυτές οι τράπεζες χρεοκόπησαν. 

• Το ένα τρίτο των Ισλανδών έχασαν τις οικονομίες τους. Άλλοι τόσοι έχουν πάρει τους δρόμους της ξενιτιάς. Και οι υπόλοιποι διαδηλώνουν. Και όμως, η Ισλανδία ήταν κάποτε το υπόδειγμα του εκσυγχρονισμού.

Ένα ιστορικό στέλεχος της ιταλικής Αριστεράς, η Ροσάνα Ροσάντα, είχε πει σε ανύποπτο χρόνο για τις κυβερνήσεις των εκσυγχρονιστών: «Μοιάζουν με διοικητικά συμβούλια που λειτουργούν σαν επιχειρήσεις». Πράγμα που δεν αποκλείει οι κυβερνήσεις να χρεοκοπήσουν κι αυτές, όπως οι επιχειρήσεις.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4563369&ct=2