Το Focus και οι γερμανικές αποζημιώσεις

Aναμφίβολα, το εξώφυλλο του περιοδικού Focus ήταν και προσβλητικό και κιτς. Αναμφίβολα, το κείμενο ήταν θλιβερό δείγμα δημοσιογραφίας, περισσότερο συρραφή στερεότυπων προκαταλήψεων με σκοπό την εντυπωσιοθηρία παρά έρευνα ή ανάλυση της ελληνικής κρίσης.
Ακόμα και το πιο κακοπροαίρετο δημοσίευμα, όμως, δεν είναι ικανό από μόνο του να προκαλέσει τόσο εκτεταμένες αντιδράσεις. Στην πραγματικότητα, το δημοσίευμα του Focus ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Τους τελευταίους μήνες, η Ελλάδα δεν πληρώνει μόνο τοκογλυφικά επιτόκια. Δέχθηκε μπαράζ επιθέσεων. Ορισμένες εξ αυτών υπηρέτησαν κερδοσκοπικά παιχνίδια. Οι άλλες ήταν αποτέλεσμα του συνδρόμου της αγέλης, που χαρακτηρίζει όχι μόνο τις Αγορές, αλλά και τα ΜΜΕ και εν μέρει τις πολιτικές ελίτ.
Μακριά από εμάς η βολική θεωρία ότι η καλή Ελλάδα δέχεται επίθεση από κακούς ξένους. Εχουμε επανειλημμένως ασκήσει καταλυτική κριτική στο πολιτικό σύστημα για το μοντέλο που εξέθρεψε. Ενα μοντέλο αντιπαραγωγικό, κλεπτοκρατικό, ανορθολογικό, σπάταλο και αυθαίρετο. Αυτή η κριτική ασκείται εδώ και χρόνια, από την εποχή που κυριαρχούσε ο μύθος της «ισχυρής οικονομίας».
  • Η Ελλάδα, λοιπόν, ευθύνεται για την κατάντια της και αξίζει επικρίσεις. Το γεγονός αυτό, ωστόσο, δεν δικαιολογεί τις εύκολες επιθέσεις. Πολύ περισσότερο δεν αθωώνει την προσπάθεια ευρωπαϊκών ελίτ να αποδώσουν στο ελληνικό πρόβλημα τις δυσκολίες της Ευρωζώνης και να μετατρέψουν την Ελλάδα σε αποδιοπομπαίο τράγο. Στην πραγματικότητα, η κρίση της Ευρωζώνης συνδέεται αφενός με τη δογματική δομή της κι αφετέρου με την απώλεια ανταγωνιστικότητας σε διεθνές επίπεδο.
  • Συναισθανόμενη τις ντόπιες ευθύνες, η ελληνική κοινή γνώμη υπέμεινε το μπαράζ κατηγοριών. Το δημοσίευμα του Focus ξεχείλισε το ποτήρι και ενεργοποίησε ένα μηχανισμό αντίδρασης για τις αλλεπάλληλες και εν μέρει άδικες «κατραπακιές». Σε αυτό το κλίμα, έπεσε στο τραπέζι το ζήτημα της επιστροφής του κατοχικού δανείου κι άλλων γερμανικών αποζημιώσεων από εκείνη την περίοδο.

Εάν, όπως φαίνεται, οι εν λόγω διεκδικήσεις έχουν ισχυρό νομικό έρεισμα, είναι εγκληματικό λάθος οι ελληνικές κυβερνήσεις να τις βάζουν στο ράφι και να τις κατεβάζουν όποτε προκύπτουν τριβές στις ελληνογερμανικές σχέσεις. Για να απορρίψει τις ελληνικές διεκδικήσεις, το Βερολίνο ασκεί παρασκηνιακές πιέσεις και επικαλείται τα κοινοτικά κονδύλια που εισέπραξε η Ελλάδα!
Πρόκειται για γελοιότητες. Τα κοινοτικά κονδύλια εξυπηρετούν την ανάγκη σύγκλισης των ευρωπαϊκών οικονομιών και βεβαίως είναι άσχετα από τις αποζημιώσεις. Γι’ αυτό τα παίρνει π. χ. και η Πορτογαλία, που δεν υπέστη γερμανική κατοχή.
  • Εάν το Βερολίνο έχει στα χέρια του συμφωνία με την οποία η Αθήνα παραιτείται από τις διεκδικήσεις της, ας την προσκομίσει. Επειδή, όμως, τέτοια συμφωνία δεν υπάρχει, μόλις εξομαλυνθεί η κατάσταση, η Αθήνα πρέπει με τον πιο επίσημο και σταθερό τρόπο να προωθήσει νομικά τις διεκδικήσεις της. Διαφορετικά, το αμαρτωλό πολιτικό σύστημα θα έχει διαπράξει ένα ακόμα διά παραλείψεως έγκλημα.
Tου Σταυρου Λυγερου 
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_20_02/03/2010_392564  
=========
Aκολουθούν κάποια σχόλια σχετικά με την συμπεριφορά του  κ. Πετσάλνικου και άλλων "πατριωτών" σχετικά με το εξώφυλλο  του  Fokus.

 Τα δικά μας Νομπέλ μετράνε περισσότερο

«Εμείς τα τελευταία σαράντα χρόνια πήραμε δύο Νομπέλ Λογοτεχνίας», καυχήθηκε ο πρόεδρος της Βουλής, ο πάντα αγέρωχος Φίλιππος Πετσάλνικος. Ευτυχώς, όταν το έλεγε ήταν στην τηλεόραση, οπότε η περίσταση δεν του επέτρεπε να έχει περασμένη από τον ώμο την κόκκινη ταινία με τον Grosses Verdienstkreuz mit Stern (Μεγαλόσταυρο της Αξίας μετά Αστέρος), που του απενεμήθη τον Απρίλιο του 2009 από τον εδώ Γερμανό πρεσβευτή.

Στην αρχή μπερδεύτηκα με τα δύο Νομπέλ του κυρίου προέδρου. Ο Ελύτης είναι το ένα, του 1979. Oμως το άλλο ποιο είναι και δεν το ξέρω; Γιατί ο Σεφέρης το πήρε το 1963 και, έκτοτε, έχουν περάσει σαράντα επτά χρόνια, όχι σαράντα. Τέλος πάντων, τι σαράντα και τι σαράντα επτά. Eπιασα το μέτρημα από το 1963 και διεπίστωσα ότι, στο ίδιο διάστημα, οι Γερμανοί έχουν πάρει τέσσερα Νομπέλ Λογοτεχνίας: Χέρτα Μίλερ (2009), Γκίντερ Γκρας (1999), Χάινριχ Μπελ (1972) και Νέλι Ζαξ (1966). Τα διπλά από τα δικά μας.

Θέλετε να πάμε και στις άλλες κατηγορίες του βραβείου; Να σας προετοιμάσω ότι θα είναι σκληρό, διότι στο συγκεκριμένο διάστημα οι Γερμανοί έχουν πάρει ακόμη σαράντα! Τα περισσότερα στην Ιατρική, τη Φυσική και τη Χημεία. Δύο στην Ειρήνη (βλέπετε, ο Κίσινγκερ γεννήθηκε στη Γερμανία...) και ένα στην Οικονομία. Δυστυχώς, για τον γερμανοτραφή και παρασημοφορημένο από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κύριο πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, το σκορ είναι (φευ!) 44-2 εις βάρος της γλυκιάς πατρίδας μας, που όλοι τη φθονούν.

Επομένως, την παραίνεση «σταματήστε να ομφαλοσκοπείτε», την οποία η Γερμανίδα σύζυγος του κυρίου προέδρου θα ήθελε να απευθύνει στην καγκελάριο της πατρίδας της, όπως δηλώνει η ίδια σε κυριακάτικη εφημερίδα, θα ήταν καλύτερα να την απευθύνει στον σύζυγό της, τον ευσταλή και γερμανοσπουδαγμένο...

Ταμείο Στήριξης
Ο Φίλιππος Πετσάλνικος κατάφερε να ανελιχθεί ώς τα ύπατα αξιώματα, σιωπώντας. Τι τον έπιασε τώρα και πάει να τα γκρεμίσει όλα ανοίγοντας το στόμα του;

  • Μετά το διάβημα στον Γερμανό πρεσβευτή, ο πρόεδρος της Βουλής είχε μία ακόμη λαμπρή ιδέα. (Hταν να μην πάρει μπροστά...) Να γίνει, είπε, Ταμείο Στήριξης της Ελλάδας, στο οποίο θα εισφέρουν εκουσίως Ελληνες του εσωτερικού και του εξωτερικού. Μεγαλοφυές -δεν λέω. Δυσκολεύομαι, ωστόσο, να δω πώς θα λειτουργήσει στην πράξη, όταν ο πατριωτισμός των Ελλήνων απεδείχθη προσφάτως από τη μαζική διαρροή καταθέσεων στο εξωτερικό. (Θυμίζω εδώ ότι, επισήμως, οι τραπεζίτες μιλούν για 3,5 δισ. στο διάστημα Νοεμβρίου - Δεκεμβρίου. Ανεπισήμως, παραδέχονται ότι πλησιάζει τα 8 δισ.) Ας μου επιτραπεί, λοιπόν, να αντιπροτείνω κάτι ταπεινότερο, αλλά ασφαλέστερο: έναν «τηλεμαραθώνιο αγάπης», όπως ο πρόσφατος για την Αϊτή...

Αμετάφραστο
Αναρωτηθήκατε γιατί, ενώ εξαγριωθήκαμε με το εξώφυλλο του «Focus», το άρθρο το σχετικό με την κατάσταση στην Ελλάδα δεν αναπαρήχθη μεταφρασμένο (αποσπάσματα έστω) από τον ελληνικό Τύπο; Επειδή, απλούστατα, δεν λέει τίποτε το καινούργιο. Λέει αυτά ακριβώς που συζητούμε μεταξύ μας. Οπότε ποιος ο λόγος;
Απάντηση
Η «Εθελοντική Ομάδα Δράσης του Νομού Πιερίας» ανέλαβε να απαντήσει στο εξώφυλλο του «Focus». Δημοσίευσε λοιπόν στο Διαδίκτυο (δεν ξέρω αν έχει τυπωθεί κιόλας) το εξώφυλλο ενός περιοδικού που λέγεται «Ο τόπος μου». Εικονίζεται αγαλματίδιο σατύρου, με τον φαλλό εν στύσει, και δίπλα γράφει «Το χρέος μας; Πάρτε το! Αφού όμως πρώτα πληρώσετε τις αποζημειώσεις (sic) του πολέμου που μας χρωστάτε!». Απάντηση ταιριαστή όχι μόνο με το πνεύμα του Καρατζαφέρη, αλλά και με το γράμμα, αφού είναι ανορθόγραφη...
Εθεάθη...
Βουκουρεστίου και Πανεπιστημίου, χθες περί ώρα 13.25, ο διαπρύσιος πρωινός τηλεοπτικός υπερασπιστής των πτωχών, με ένα ύφος εκνευρισμένο -ήταν ο εκνευρισμός του ανθρώπου που ετοιμάζεται να κάνει κάτι για το οποίο ντρέπεται-, μπήκε στο κοσμηματοπωλείο του Καίσαρη. Eτσι είναι! Οι τηλεοπτικοί αγώνες υπέρ των αδυνάτων θέλουν καλοπέραση...
Ποια κρίση;
Ο καιρός την περασμένη Κυριακή ήταν θαυμάσιος και ο φίλος (γνωστός καθηγητής Οικονομικών) είχε τη φαεινή ιδέα να πάνε με τη γυναίκα του μια ρομαντική εκδρομή ώς το Ναύπλιο. Ξεκίνησαν με το πάσο τους κατά το μεσημέρι και την ώρα του γεύματος είχαν φθάσει. Παρκάρισαν το αυτοκίνητο και άρχισαν να ψάχνουν για εστιατόριο. Γύρισαν όλη την πόλη, μπήκαν ώς και στο τελευταίο καπηλειό, ελεύθερο τραπέζι όμως δεν βρήκαν! Oλα κατειλημμένα από παρέες εκδρομέων. Χρειάστηκε να περιμένουν σχεδόν ώς τις 4, ώσπου να αρχίσουν να αδειάζουν τα εστιατόρια, για να γευματίσουν και αυτοί με ό,τι είχε απομείνει μετά το πέρασμα των βαρβάρων. Eκαναν τη βόλτα τους για τη χώνεψη και, το σούρουπο, πήραν τον δρόμο της επιστροφής. Το μποτιλιάρισμα ξεκίνησε στα 20 χιλιόμετρα πριν από την είσοδο στην Αθήνα. Κάπου εκεί με θυμήθηκε και με κάλεσε στο τηλέφωνο: «Αυτό που ζήσαμε εμείς σήμερα θα πρέπει να φέρουν να δει ο Ολι Ρεν! Μόνο έτσι θα καταλάβει την ελληνική πραγματικότητα».

PIGS
Δεν χρειάζεται να παίρνουμε κατάκαρδα ότι μαζί με την Πορτογαλία, την Ιταλία και την Ισπανία ο διεθνής Τύπος μάς αναφέρει με το ακρωνύμιο «PIGS». Ο Τσώρτσιλ λάτρευε τα γουρούνια και είχε εξηγήσει γιατί:
«Τα σκυλιά μάς κοιτούν με σεβασμό. Οι γάτες μάς περιφρονούν. Ομως, τα γουρούνια μάς αντιμετωπίζουν σaν ίσους!"

Tου Στεφανου Κασιματη 
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_02/03/2010_392574 

Σχόλια