Μίζες και για τα υποβρύχια
«Χρήσιμες πληρωμές» που ξεπερνούσαν και το 5% της σύμβασης δόθηκαν για προμήθεια
«Χρήσιμες πληρωμές» που ξεπερνούσαν και το 5% της σύμβασης δόθηκαν για προμήθεια Η γερμανική εταιρεία Ferrostaal AG, με παρουσία σε πάνω από 60 χώρες και 4.500 εργαζομένους, «λάδωσε» για να αναλάβει την κατασκευή 4 υποβρυχίων στην Ελλάδα στο πλαίσιο της σύμβασης 012Β/00. Μόνο για το «Παπανικολής», σύμφωνα με τις καταθέσεις που έγιναν στην Εισαγγελία του Μονάχου, δόθηκαν 10-12 εκατομμύρια ευρώ, ενώ γενικά οι προμήθειες-ρεκόρ που καταβάλλονταν από τους Γερμανούς ξεπερνούσαν το 5% του κόστους της παραγγελίας. Αυτά προκύπτουν, σύμφωνα με πληροφορίες της «Καθημερινής», από στοιχεία και μαρτυρικές καταθέσεις που έχει συγκεντρώσει η Εισαγγελία-1 του Μονάχου στο πλαίσιο έρευνας που πραγματοποίησε στα γραφεία της Ferrostaal στο Εσσεν.
Την Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010, άνδρες της Εισαγγελίας του Μονάχου έκαναν έφοδο στα γραφεία της εταιρείας για την οποία υπήρχαν ήδη ενδείξεις ότι «λάδωνε» συστηματικά για να κερδίζει παραγγελίες εργοστασίων παραγωγής και υποβρυχίων σε ολόκληρο τον κόσμο (Αργεντινή, Πορτογαλία, Πακιστάν, Ελλάδα, Τουρκία). Η Εισαγγελία του Μονάχου διενεργεί ανάκριση εναντίον 4 πρώην στελεχών της εταιρείας στον τομέα των πωλήσεων στο εξωτερικό, ενώ δύο μέλη του Δ.Σ. έχουν προφυλακιστεί. Η εταιρεία παραδέχθηκε ότι διενεργείται έρευνα, αλλά «κατά συγκεκριμένων προσώπων και για συγκεκριμένα εγχειρήματα».
- Ομως, όπως προκύπτει από στοιχεία που είναι στη διάθεση της Sueddeutsche Zeitung και της «Καθημερινής», οι δωροδοκίες στο εξωτερικό ήταν «σύστημα» για τη γερμανική εταιρεία. Οι Γερμανοί εισαγγελείς βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις παράνομες πληρωμές της Ferrostaal κατά την έρευνά τους στην εταιρεία ΜΑΝ, που κατείχε την εταιρεία Ferrostaal, έως ότου αγοράσει την πλειοψηφία των μετοχών η International Investment Company του Αμπου Ντάμπι, την 1η Ιανουαρίου του 2008. Μία κρατική εταιρεία του Αμπου Ντάμπι, η Αμπου Ντάμπι Μαρ, αγόρασε πρόσφατα και τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, που επίσης εμπλέκονται στην κατασκευή των υποβρυχίων. Η ΜΑΝ κράτησε το 30% της Ferrostaal. Της εφόδου στα γραφεία της Ferrostaal προηγήθηκαν καταθέσεις στελεχών της εταιρείας, που περιέγραφαν το σύστημα δωροδοκιών σε ολόκληρο τον κόσμο.
- Στην περίπτωση της Ελλάδας, σύμφωνα με τις ενδείξεις της Εισαγγελίας του Μονάχου, τα χρήματα έφευγαν από την MFI και υπό την υψηλή εποπτεία ενός 60χρονου Ελληνα μοιράζονταν «χρήσιμες (σ.σ. παράνομες) πληρωμές», για τη σύμβαση των 1,8 δισ. ευρώ που αφορούσαν την κατασκευή των υποβρυχίων 214, οι οποίες αποτελούν ακόμα το «μήλον της Εριδος» μεταξύ του ελληνικού και του γερμανικού Δημοσίου. Ολα τα παραπάνω προκύπτουν από κατάθεση που δόθηκε στην Εισαγγελία του Μονάχου, πριν από την έφοδο στο Εσσεν.
«Συμβόλαια συμβούλων»
Ο Ελληνας μεσάζων προετοίμαζε για τον σκοπό αυτό «συμβόλαια συμβούλων», αλλά στην πραγματικότητα ήταν «αχυράνθρωπος». Το κεντρικό διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας γνώριζε για τις πληρωμές αυτές, που σε κάποιες περιπτώσεις προσέγγιζαν το 2,5-3% της σύμβασης. Στην Ελλάδα, ωστόσο, ξεπέρασαν το 5% ή τα 50 εκατομμύρια ευρώ και φαίνεται ότι δόθηκαν για προμήθεια σε συγκεκριμένη εταιρία απ’ όπου, σύμφωνα με τις πρώτες καταθέσεις, κατευθύνθηκαν σε κρατικούς αξιωματούχους. Πάντως, σύμφωνα με πληροφορίες, δεν έχει αναφερθεί έως τώρα ακριβές ποσό για τις «χρήσιμες πληρωμές» στην Ελλάδα.
- Για το «Παπανικολής», το πρώτο από τα υποβρύχια που παρελήφθησαν από το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, κατεβλήθη από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας το 75% του τιμήματος, κάπου 250 εκατομμύρια ευρώ. Καθώς οι «μίζες» δίνονταν pro rata, δηλαδή ανάλογα με το ύψος της πληρωμής από τον πελάτη προς τις κατασκευάστριες εταιρείες, για το υποβρύχιο που «έγερνε» κατεβλήθησαν, σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις της έρευνας, περίπου 10-12 εκατομμύρια ευρώ σε «χρήσιμες πληρωμές». Οι συνολικές πληρωμές, και ενόψει του γεγονότος ότι η κοινοπραξία Ferrostaal/HDW αγόρασε το 2001 τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, «πρέπει να ήταν πολύ υψηλότερες», σύμφωνα με μία κατάθεση που δόθηκε στο Μόναχο.
===============
Πού πήγαν τα λεφτά;
Καθημερινά τα λαϊκά πρωινά προγράμματα της τηλεόρασής μας θέτουν το εύλογο ερώτημα «πού πήγαν τα λεφτά;». Δυστυχώς, μια εύλογη απάντηση θα ήταν «σε όλους», με πολλές βεβαίως διαβαθμίσεις και διαφοροποιήσεις.
Ας ξεκινήσουμε κατ’ αρχήν με τα λεφτά που πήγαν σε αυτούς που έκλεψαν, έτσι απλά. Οι άνθρωποι που κρύβονται πίσω από τις παραγγελίες πανάκριβων χόβερκραφτ για το ναυτικό τα οποία ουδέποτε λειτούργησαν, ανεξήγητα μεγάλου αριθμού τανκς τα οποία ποτέ δεν απέκτησαν τα πυρομαχικά που συνήδαν με τις προδιαγραφές τους, αεροσκαφών έγκαιρης προειδοποίησης τα οποία «βλέπουν» μόνο από τη μία πλευρά, πρωτότυπων υποβρυχίων που υποτίθεται ότι θα ήταν αόρατα αλλά τελικώς δεν ήταν κ. λπ. κ. λπ., είναι υπεύθυνοι για την απώλεια τεράστιων ποσών που εγκλώβισαν την Ελλάδα στον φαύλο κύκλο του χρέους. Δυστυχώς, σταθήκαμε ως κοινωνία, πολιτικό σύστημα και δημοσιογράφοι ανίκανοι να ανακαλύψουμε τις πρακτικές λεπτομέρειες αυτών των μεγάλων σκανδάλων.
Τα λεφτά πήγαν επίσης σε ένα σύστημα διαπλοκής το οποίο θεωρήθηκε απαραίτητο για την ανάπτυξη της χώρας. Θέριεψε και υπαγόρευε τους όρους κάθε σύμβασης με την απειλή ενός χοντρού εκβιασμού. Και εκεί πήγαν πολλά λεφτά. Και δεν μιλάμε μόνο για την υψηλή διαπλοκή. Μιλάμε για τους συγγενείς και φίλους μας σε πολεοδομίες, εφορίες, δημοτικές υπηρεσίες κ. λπ. κ. λπ. οι οποίοι έφτιαξαν εξοχικά και αγόρασαν τζιπ εκβιάζοντας κάθε επιχειρηματία που ήθελε να κάνει μια μικρή ή μεγάλη επένδυση.
Πολλά όμως είναι και τα λεφτά που πήγαν σε μεγάλα τμήματα του ελληνικού λαού. Ας θυμηθούμε τι πήραν στο χέρι οι αγρότες από την προηγούμενη κυβέρνηση μεσούσης της διεθνούς κρίσης και με τρεις μόνο ημέρες κινητοποιήσεων. Οι χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι που προστέθηκαν στο μισθολόγιο τα τελευταία χρόνια δίνουν και αυτοί μια απάντηση στο «πού πήγαν τα χρήματα;», όπως και το τρομακτικό φαινόμενο κακοδιαχείρισης και διαφθοράς στους 1.800 «αναπτυξιακούς» φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης. Τα λεφτά πήγαν ακόμη σε μερίδα των επιχειρηματιών του φαρμάκου, οι οποίοι οργάνωσαν ένα εξαιρετικά ισχυρό λόμπι που ανέβασε χωρίς να καταλάβει κανείς πώς και γιατί τις δαπάνες της δημόσιας υγείας, προφανώς με το αζημίωτο για πολιτικούς και «μάνατζερ» του κρίσιμου αυτού τομέα.
Τα λεφτά πήγαν παντού λοιπόν, γιατί είχαμε αποφασίσει ότι θα συνεχίσουμε το πάρτι με δανεικά χωρίς να μας νοιάζει το αύριο. Κάπου είχαμε υποσυνείδητα πιστέψει και εμείς πως «λεφτά υπάρχουν διεθνώς», από τη μια γιατί οι κουτόφραγκοι μας επιδοτούσαν χωρίς να δίνουμε λογαριασμό και από την άλλη γιατί μπορούσαμε και δανειζόμασταν χωρίς τέλος. Τα ψέματα έχουν όμως τελειώσει τώρα. Οι ξένοι μάς πήραν χαμπάρι και οι δανειστές μάς ζητάνε πιο ακριβά επιτόκια, γιατί όποιος και αν βάλει τα νούμερα κάτω αντιλαμβάνεται πως ακόμη και με ετήσιο πλεόνασμα και 5% ανάπτυξη τον χρόνο, το χρέος των 320 δισ. ευρώ δεν βγαίνει πέρα.
«Και τώρα τι γίνεται;» θα ρωτήσετε. Ο μόνος τρόπος να επιβιώσουμε είναι να φτωχύνουμε όλοι, να επιβληθούν μέτρα σοκ ως προς τον περιορισμό του Δημοσίου και τα διαρθρωτικά μέτρα, να ανοίξουν οι ευκαιρίες για επενδύσεις και να λειτουργήσει το περίφημο παραδοσιακό ελληνικό ένστικτο επιβίωσης. Εδώ υπάρχουν δύο μεγάλα προβλήματα. Το πρώτο είναι το κατά πόσον το πολιτικό προσωπικό σήμερα μπορεί να αντέξει μια τέτοια ατζέντα και ένα τόσο μεγάλο βάρος. Το δεύτερο είναι πως τα μεγάλα θύματα αυτής της περιπέτειας θα είναι αυτοί που δεν έκλεψαν, αυτοί που δεν βολεύτηκαν, αυτοί που δεν προστατεύονται από καμία μονιμότητα και εκείνοι που έκαναν το λάθος να δουλεύουν σκληρά, να πληρώνουν φόρους και να παίρνουν ρίσκα στη ζωή τους. Τα μεγαλύτερα όμως θύματα θα είναι οι αδύναμοι της ελληνικής κοινωνίας, που δεν έχουν κανέναν «νταβατζή» με τη μορφή πολιτικού, συνδικαλιστή ή άλλου ισχυρού παράγοντα να τους φροντίζει.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_29/03/2010_1291291
Σχόλια