- Πολλοί αναλυτές εκφράζουν ανησυχίες ότι οι ΗΠΑ ίσως να βρίσκονται αντιμέτωπες με μία «χαμένη δεκαετία» ιαπωνικού τύπου. Μετά την έκρηξη της «φούσκας» στο real estate και στην αγορά μετοχών, η Ιαπωνία γνώρισε χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης καθ' όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990. Και στο τέλος της δεκαετίας, εξήλθε σε δεινή κατάσταση, με ελάχιστο ενδιαφέρον για μεγάλες κυβερνητικές δαπάνες και με επιτόκια κοντά στο μηδέν.
Αυτό όμως δεν ισχύει για τις ΗΠΑ, όπως εκτιμά ο οικονομολόγος και συγγραφέας Ντάνιελ Γκρος, επειδή η πολιτική και χρηματοοικονομική ηγεσία αντέδρασε πολύ πιο γρήγορα απ' ό,τι στην Ιαπωνία. Αλλωστε, ήδη οι ΗΠΑ είχαν μία χαμένη δεκαετία. Εάν ρίξει κάποιος μία ματιά στην αγορά εργασίας, θα διαπιστώσει ότι, την τελευταία δεκαετία, η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα ήταν υπερβολικά περιορισμένη. Επίδοση ιδιαίτερα αρνητική, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο πληθυσμός των ΗΠΑ αυξήθηκε 9% στη διάρκεια της ίδιας δεκαετίας, από 282 εκατ. το 2000 σε 308 εκατ. σήμερα.
Την ίδια στιγμή, οι Αμερικανοί φαίνεται να έχασαν το ενδιαφέρον τους για επενδύσεις. Την περίοδο 1992-2000, το ποσοστό των νοικοκυριών που διέθεταν αμοιβαία κεφάλαια διπλασιάστηκε, από 24,4% σε 49%. Επίσης, από 1992 έως 1999, το ποσοστό των Αμερικανών, που διέθεταν μετοχές, αυξήθηκε από 36,7% σε 47,9%.
Για να στηρίξει την εντυπωσιακή ανάπτυξη στη διάρκεια της εν λόγω δεκαετίας, ο τότε Αμερικανός πρόεδρος, Τζορτζ Μπους, συνέστησε ότι οι επενδύσεις σε χρεόγραφα θα μπορούσε να είναι η λύση για όλα, από τη μακροχρόνια αφερεγγυότητα του συστήματος κοινωνικής ασφαλείας έως την κρίση στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης. Ομως, οι Αμερικανοί αγνόησαν τις εκκλήσεις αυτές.
Ετσι, η αναλογία του πληθυσμού που διέθετε μετοχές ή ομόλογα μειώθηκε από το 57% το 2001 στο 48% το 2008. Οι επενδυτές έκαναν στροφή λόγω της χαμηλής επίδοσης της αγοράς. Ομως, σε αυτήν την τελευταία δεκαετία, οι Αμερικανοί δεν διέθεταν και πολύ ρευστό για να το τοποθετήσουν στη χρηματιστηριακή αγορά.
Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που μπορούν να εξηγήσουν τις χαμηλές επιδόσεις: Η παγκοσμιοποίηση, η συνεχιζόμενη επανάσταση της τεχνολογίας πληροφορικής και η φυγή θέσεων εργασίας από τη μεταποίηση και τον τομέα παροχής υπηρεσιών, κράτησε υπό έλεγχο την αγορά εργασίας. Στη «ρίζα» του προβλήματος βρίσκεται ο κακός χειρισμός πολιτικών. Σήμερα όμως διαφαίνονται κάποια πενιχρά σημάδια βελτίωσης.
Σχόλια