Με μια παράξενη...
... ψυχραιμία παρακολουθούν πολλοί σχολιαστές τη διαρκή πτώση του δολαρίου. Όσο δε αυτό πέφτει τόσο υποστηρίζουν ότι η πτώση του είναι ευχής έργον και ότι είναι καλό να πέσει κι άλλο. Στο κύριο άρθρο τους, οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» έγραφαν τις προάλλες ότι «οι ισχυρές ΗΠΑ χρειάζονται ασθενές δολάριο». Άλλοι σχολιαστές, όμως, βλέπουν σε αυτή την υποτίμηση του δολαρίου τεράστιους κινδύνους όχι μόνο για τις ΗΠΑ, αλλά για ολόκληρο τον κόσμο.
Η μακροχρόνια...
... παρακμή του αμερικανικού καπιταλισμού και της αμερικανικής βιομηχανίας οδήγησε σε μεγάλες παγκόσμιες ανισορροπίες ανάμεσα στις οφειλέτριες χώρες, με πρώτη την Αμερική, και τις πιστώτριες χώρες, όπως την Κίνα, την Ιαπωνία και τη Γερμανία. Αυτές οι ανισορροπίες ξετίναξαν την παγκόσμια οικονομία πριν από έναν χρόνο. Και αυτός ο μετασχηματισμός των ΗΠΑ από βιομηχανική ατμομηχανή του κόσμου σε κέντρο παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κερδοσκοπίας και παρασιτισμού βρίσκεται πίσω από τη διάβρωση της διεθνούς θέσης του δολαρίου. Με την πολιτική τού ασθενούς δολαρίου, η Αμερική είναι σαν να παραδέχεται την παρακμή της. Αν όμως αναγκαστεί να αναζητήσει μια νέα παραγωγική βάση, άραγε τι θα σημάνει αυτό για τις κοινωνικές σχέσεις στις ΗΠΑ;
Οι αισιόδοξοι...
... γράφει ο Μπάρι Γκρέι, ένας από τους απαισιόδοξους σχολιαστές, θεωρούν ως δεδομένο πως η μετάβαση σε ακόμη φθηνότερο δολάριο θα γίνει με έναν συντεταγμένο και ομαλό τρόπο. Χωρίς δηλαδή ανταγωνιστικές υποτιμήσεις στην Ευρώπη και την Ασία, χωρίς τον σχηματισμό ανταγωνιστικών νομισματικών και εμπορικών μπλοκ, χωρίς το ενδεχόμενο να ξεσπάσουν εμπορικοί πόλεμοι ή ακόμη και στρατιωτικές συρράξεις ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις. Και κυρίως δεν παίρνουν υπόψη τους στα σοβαρά τις συνέπειες που θα μπορούσε να έχει η διαρκής πτώση του δολαρίου στις κοινωνικές σχέσεις στο εσωτερικό των ΗΠΑ.
- «Η πτώση του δολαρίου κάνει καλό στις αμερικανικές εξαγωγές», έγραφε στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» ένας από τους αισιόδοξους, ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν. «Μας βοηθάει να ξεφορτωθούμε τα τεράστια ελλείμματα και να σταθεροποιήσουμε τη διεθνή θέση μας». Αυτό όμως σημαίνει πως οι Αμερικανοί εργαζόμενοι θα χρειαστεί να υποβληθούν σε μια «θεραπεία με ηλεκτροσόκ», παρόμοια με αυτές στις οποίες υποβάλλει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο τις χώρες του Τρίτου Κόσμου. Γιατί, όπως επισημαίνει ο Μπάρι Γκρέι, μόνο με τον περιορισμό της αμοιβής της εργασίας θα μπορέσει η Αμερική να γίνει παραγωγός προϊόντων χαμηλού κόστους για τις παγκόσμιες αγορές.
Οι εργαζόμενοι...
... αναμένεται να αντιμετωπίσουν πρωτοφανή εκμετάλλευση, που όμοιά τους είχαν γνωρίσει οι πρόγονοί τους πριν από έναν αιώνα. Έτσι, τα ημερομίσθια και το βιοτικό τους επίπεδο θα συγκλίνουν προς τα κάτω με εκείνα των συναδέλφων τους που ζουν και εργάζονται στις πιο ανταγωνιστικές ασιατικές αγορές. Η Αμερική, δε, θα δώσει για άλλη μια φορά το παράδειγμα στον παγκόσμιο καπιταλισμό, σαν ένα μοντέλο για παρόμοιες επιθέσεις κατά των εργαζομένων και σε άλλες χώρες.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4541418&ct=2
Σχόλια