... και ποια είναι τα μαθήματα που πρέπει να πάρουμε;
«Υπάρχουν πολλά επίπεδα παρέμβασης: παγκόσμιο, ευρωπαϊκό, εθνικό. Στο παγκόσμιο πρέπει προφανώς να εισαχθούν κανόνες στο σύστημα.
- Η βασική αιτία της κρίσης ήταν ότι υπήρχε μία απαίτηση για ποσοστά κερδοφορίας 15%, 20%, 25% ετησίως που δεν είχαν καμία σχέση με τα ποσοστά ανάπτυξης, 3%, 4%.
- Οπότε αναγκαστήκαμε να εφεύρουμε κερδοσκοπικά χρηματοοικονομικά εργαλεία, με αποτέλεσμα το οικοδόμημα να καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος όταν κατέρρευσε ένα στοιχείο του.
- Το μάθημα είναι ότι πρέπει να εισαγάγουμε ένα ρυθμιστικό πλαίσιο ώστε να μην υπάρχουν «μαύρες τρύπες», όπως τα hedge funds, οι φορολογικοί παράδεισοι, η μαζική κερδοσκοπία. Στο ευρωπαϊκό επίπεδο, το μάθημα είναι ότι πρέπει να συντονίσουμε καλύτερα τις οικονομίες μας. Στο σχεδιασμό των προϋπολογισμών δεν είχαμε αρκετό συντονισμό, πρέπει να εναρμονίσουμε τα δημοσιονομικά μας, την κοινωνική πολιτική μας. Έχουμε ένα κοινό νόμισμα, το ευρώ [EUR=X]
, που αποτελεί επιτυχία και μας προστάτευσε στην κρίση, αλλά δεν μπορούμε να έχουμε μακροπρόθεσμα κοινό νόμισα εάν οι πολιτικές μας είναι τελείως διαφορετικές. Σε εθνικό επίπεδο, αναγκαστήκαμε να συγκεντρώσουμε μεγάλο χρέος, θα χρειαστεί σιγά-σιγά να ανακάμψει η οικονομία, να διαφοροποιήσουμε τη δημοσιονομική πολιτική μας, να επανέλθουμε σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο χρέους και να βρούμε νέα εργαλεία για την ανάπτυξη, κάτι που αποτελεί μέλημα και της ελληνικής κυβέρνησης, ώστε να έχουμε μία βιώσιμη ανάπτυξη.
- Το κυριότερο μάθημα είναι ότι η οικονομία πρέπει να υπηρετεί την κοινωνία και η χρηματοοικονομία να υπηρετεί την οικονομία. Δεν πρέπει να καθορίζει τα πάντα η χρηματοοικονομία».
Σχόλια