2005, 2008, 2009... ... τα δημοψηφίσματα διαδέχονται το ένα το άλλο, ο τίτλος του κειμένου αλλάζει, αλλά το περιεχόμενο παραμένει το ίδιο. Δημοψηφίσματα για τα μάτια του κόσμου.
Ο ιρλανδικός...
... λαός απέρριπτε πριν από έναν χρόνο με ποσοστό 53,4% τη Συνθήκη της Λισαβώνας. Αύριο καλείται να ξαναψηφίσει το ίδιο εκείνο κείμενο, χωρίς να έχει αλλάξει σε αυτό ούτε ένα κόμμα. Πρόκειται απλώς για μια αναδιατύπωση της ίδιας ευρωπαϊκής συνταγματικής συνθήκης που είχαν απορρίψει με δημοψηφίσματα οι λαοί της Γαλλίας και της Ολλανδίας το 2005. Όποιο κι αν θα είναι το αποτέλεσμα, το δεύτερο ιρλανδικό δημοψήφισμα δείχνει άλλη μία φορά πόσο είναι προβληματική η νομιμοποίηση των ευρωπαϊκών θεσμών. Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν ένα δημοκρατικό σύστημαπράγμα που δεν είναι και ούτε ξέρουμε αν θα γίνει ποτέ-, θα της ήταν αδιανόητο να υποχρεώσει έναν κυρίαρχο λαό να ξαναψηφίσει για το ίδιο ζήτημα το οποίο με την ψήφο του είχε προηγουμένως απορρίψει.
- «Όμως, οι ευρωπαϊκοί λαοί ζουν σε μια παρωδία δημοκρατίας» λένε ο δημοσιογράφος Λοράν Ντορ και ο ιστορικός Ντομινίκ Γκιγιεμέν στο γαλλικό περιοδικό «Ρεβί Ρεπουμπλικέν». «Η έκφραση της λαϊκής βούλησης μέσω της κάλπης, που μόνο αυτή της δίνει εγκυρότητα, έχει πάψει πια να είναι πολιτικά δεσμευτική. Έτσι, τα “όχι” του γαλλικού και του ολλανδικού λαού στην ευρωπαϊκή συνταγματική συνθήκη απλώς ακυρώνονται. Και ο μοναδικός λαός που, χάρη στο Σύνταγμα της χώρας του, έχει τη δυνατότητα να εκφραστεί για τη Συνθήκη της Λισαβώνας στερείται το δικαίωμα να πει “όχι”». Έχει το δικαίωμα να πει μόνο «ναι» και μάλιστα στο ίδιο ακριβώς κείμενο.
Οι αρχές...
... που περιλαμβάνονται στη Συνθήκη της Λισαβώνας, όπως η αρχή του ελεύθερου και ανεμπόδιστου ανταγωνισμού, έχουν μείνει απαράλλαχτες. Δεν είναι προσαρμόσιμες. Και δεν είναι διαπραγματεύσιμες. Δεν είναι λοιπόν κάπως ουτοπικό να ελπίζουμε πως αυτές οι αρχές που έχουν σήμερα αναχθεί στην πεμπτουσία της «ευρωπαϊκής ιδέας», θα μπορούσαν κάποτε να τροποποιηθούν από το εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Ή τις αποδέχεσαι ή σου επιβάλλονται. Ας αφήσουμε λοιπόν κατά μέρος τη δημοκρατία. Δεν είναι τυχαίο που η αποχή από τις ευρωεκλογές και οι αμφιβολίες για τις δημοκρατικές αρετές της Ευρωπαϊκής Ένωσης ποτέ δεν ήταν τόσο ισχυρές όσο είναι σήμερα. «Πανίσχυρα ιδιωτικά συμφέροντα συγκλίνουν με κόμματα και μέσα ενημέρωσης στον δρόμο του ευρωφιλελευθερισμού», λένε οι Λοράν Ντορ και Ντομινίκ Γκιγιεμέν, «αποκτώντας με την έκπτωση των εθνικών κρατών το πλεονέκτημα και το μέσον για να αυξήσουν την επιρροή τους εις βάρος των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών». Παρ΄ όλα αυτά, η Ευρωπαϊκή Ένωση χαίρει ασυλίας.
Ποια θα ήταν...
... άραγε η αντίδραση της διεθνούς κοινότητας και των μεγάλων μέσων ενημέρωσης, αν η κυβέρνηση της Ρωσίας, του Ιράν ή της Βενεζουέλας ακύρωνε ή αγνοούσε το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος το οποίο δεν θα της ήταν αρεστό;
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4538969&ct=2
Σχόλια