Το φράγμα... ... έσπασε. Και πανηγυρίστηκε ζωηρά, όταν η Γουόλ Στριτ ξεπέρασε τις 10.000 μονάδες την περασμένη εβδομάδα. Πανηγυρίστηκε ώς το τέλος της κρίσης.
Την ίδια ώρα...
... που οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» έγραφαν για «ορόσημο που δείχνει την ανάκαμψη της αγοράς από τα βάθη της οικονομικής κρίσης», την ίδια ώρα που μία από τις μεγαλύτερες τράπεζες του κόσμου, η JΡ Μorgan Chase, ανακοίνωνε κέρδη 3,6 δισ. δολαρίων, την ίδια ώρα που η Γουόλ Στριτ κατέγραφε κέρδη 50% μέσα σε μόλις επτά εβδομάδες- τα περισσότερα από το 1987-, ο αριθμός των εξώσεων στις ΗΠΑ σημείωνε νέο υψηλό ρεκόρ, η επίσημη ανεργία άγγιζε το 10% και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού βούλιαζε πιο βαθιά στην ανέχεια και την κρίση. Για να επιβεβαιωθεί, για άλλη μια φορά, αυτό που είναι από καιρό γνωστό: πως οι τύχες των χρηματιστηρίων και του λαού ακολουθούν πάντα διαφορετικούς δρόμους. Πόσες φορές, σε βιβλικές καταστροφές ύστερα από φονικούς σεισμούς και θεομηνίες, δεν βρεθήκαμε μπροστά σε αυτό το θλιβερό και μακάβριο φαινόμενο: την άλλη κιόλας μέρα να ανεβαίνουν στα χρηματιστήρια οι μετοχές των εργολάβων που αναλάμβαναν να ανοικοδομήσουν τα ερείπια και των τραπεζών που ετοιμάζονταν να δανείσουν τα θύματα; Στην οικονομική θεομηνία που ζούμε, τα χρηματιστήρια βγάζουν πάλι το ψωμί τους από τη δυστυχία των λαών.
Το χάσμα...
... είναι μεγάλο ακόμη κι ανάμεσα στις μεγάλες επιχειρήσεις της Γουόλ Στριτ και τις εκατοντάδες χιλιάδες μικρότερες επιχειρήσεις των ΗΠΑ. Το διάστημα που η Γουόλ Στριτ σημείωνε άνοδο 50%, ο δείκτης που δείχνει την πρόοδο 350.000 μικρών αμερικανικών επιχειρήσεων μόλις άγγιζε το 10%. «Η υγεία των μεγάλων επιχειρήσεων κάνει κακό στην υγεία των μικρών», σχολιάζει ο Μπιλ Βαν Όικεν στο «World Socialist». Η άνοδος με την οποία τροφοδοτήθηκαν τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια από τη Γουόλ Στριτ ίσως να τυφλώνει μερικούς που δεν μπορούν να δουν πόσο είναι άθλια η κατάσταση των οικονομιών.
- Το γεγονός ότι η άνοδος της Γουόλ Στριτ συμπίπτει με την αύξηση της ανεργίας και της κοινωνικής αθλιότητας ίσως να μοιάζει παράδοξο. Όμως, αυτές οι δύο αντίστροφες τάσεις είναι στην ουσία αδιαχώριστες. Η άνοδος των μετοχών δεν θα ήταν εφικτή αν δεν είχε προηγηθεί η μεγαλύτερη μεταβίβαση κοινωνικού πλούτου από τους εργαζόμενους στην οικονομική ολιγαρχία. Μόνο στις ΗΠΑ, γράφει ο Βαν Όικεν, 12 τρισ. δολάρια δαπανήθηκαν από την κυβέρνηση για να διασωθούν οι μεγάλες τράπεζες και οι επενδυτικοί οίκοι της Γουόλ Στριτ.
Τα κέρδη...
... των μετόχων δεν προήλθαν από μια αύξηση της παραγωγής, αλλά από αυτό το τεράστιο δώρο, από τον περιορισμό του κόστους και από τις απολύσεις. Αυτό ακριβώς πανηγύρισε τις προάλλες η Γουόλ Στριτ.
- Στον κλασικό καπιταλισμό, τα χρηματιστήρια ήταν κάποτε ένα εργαλείο δανεισμού για τις παραγωγικές επιχειρήσεις.
- Σήμερα πια, τα χρηματιστήρια δεν είναι παρά παρασιτικοί οργανισμοί, που αποκομίζουν κέρδη ακόμη κι όταν η οικονομία είναι σε πτωματική κατάσταση.
Σχόλια