Aναλυση: Η «αριστοκρατία των συντάξεων» στη Βρετανία απειλεί τα Tαμεία

Blogger: Διαβάστε με προσοχή την παρακάτω ανάλυση. Οσονούπω το ίδιο θέμα θα αντιμετωπίσουμε και εδώ...(Αυτό που κανένα παλληκάρι οικονομολόγος δεν τολμάει να θίξει είναι το ερώτημα: Μπορείς να αντιμετωπίσεις τοπικά, σε μικροκλίμακα, προβλήματα που είναι ευρύτερα και έχει δημιουργήσει η παγκοσμιοποίηση; Η απάντηση είναι προφανής, ΟΧΙ! απλά τα διαχειρίζεσαι, δεν μπορείς να τα αντιμετωπίσεις ουσιαστικά! Τώρα γιατί δεν τίθεται το θέμα μ' αυτόν τον τρόπο, η εξήγηση μπορεί να είναι η εξής: Ο πολιτικός (οικονομολόγος) δεν θέλει να πάει κόντρα στην παγκοσμιοποίηση και στις δυνάμεις - συμφέροντα που την υπερασπίζονται - τα οποία είναι και τα μόνα που κερδίζουν. Αν δεν μπουν κανόνες στην παγκοσμιοποίηση, οι τοπικές οικονομίες - κράτη - θα συνεχίσουν το στριπτίζ και το αίτημα για μείωση συντάξεων - μισθών και η εξίσωση μισθών ενός ευρωπαίου με ένα ινδό (κινέζο) θα ακούγεται σιγά - σιγά σαν ένα λογικό επιχείρημα! Επειδή είμαι σίγουρος ότι δεν έχετε καταλάβει: Οι νεοπροσλαμβανόμενοι έχουν μισθό περί τα 700 ευρώ και αντίστοιχες κρατήσεις. Που είναι εκείνες οι κρατήσεις που θα συνεισφέρουν ώστε να δοθούν συντάξεις των 2000 ευρώ και άνω που αρκετοί ήδη έχουν; Στο συλλογισμό μας δεν έχουμε βάλλει τη μεγάλη ανεργία και εισφοροδιαφυγή που επιτείνει το πρόβλημα πόρων των ταμείων...

• Βέβαια σε ότι αφορά την Ελλάδα, η όποια συζήτηση για το ασφαλιστικό πρέπει να περιλάβει τα εξής:

1. Μεγάλη σύνταξη σημαίνει κατά κανόνα μεγάλη δυνατότητα πίεσης - παρέμβασης του συγκεκριμένου φορέα στην εκάστοτε πολιτική εξουσία. Η εκάστοτε εξουσία εξαγόραζε κατά καιρούς πολιτική υποταγή από διάφορες ομάδες δίνοντας παχυλές συντάξεις έξω από κάθε έννοια ανταποδοτικότητας. Είναι εύκολο εξ' άλλου να μοιράζεις χρήματα ...άλλων. (Βλ. υπόθεση του ΝΑΤ που μετατράπηκε σε μια νύχτα προβληματικό παίρνοντας τις εισφορές των ναυτικών και δίνοντας συντάξεις σε κάθε αναξιοπαθούντα...)
   
2. Τα όποια κεφάλαια των ασφαλιστικών ταμείων μέχρι πρόσφατα - αρχές του 1990 - ήταν κατατεθημένα άτοκα στην τράπεζα της Ελλάδος (για να δίνει με τη σειρά της φτηνό χρήμα στη βιομηχανία....Να ένας άξιος εκρόσωπός της ----> )
3. Τα ασφαλιστικά ταμεία ποτέ δεν είχαν πραγματικά σοβαρές - ανεξάρτητες διοικήσεις που θα διασφάλιζαν το συμφέρον και τα χρήματα των εργαζομένων. Με διοικήσεις ανδρείκελα να υπηρετούν μεσοπρόθεσμους στόχους της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας με ορίζοντα άντε τις επόμενες εκλογές, τα ασφαλιστικά ταμεία δεν αφέθηκαν να ασχοληθούν ποτέ σοβαρά με την διασφάλιση των συμφερόντων ασφαλισμέων τους.
   

Tου Phillip Inman / The Guardian

Μια «αριστοκρατία των συντάξεων», που ανέκυψε την τελευταία δεκαετία, υφαρπάζει τη μερίδα του λέοντος από τα χρήματα που αποταμιεύουν οι Βρετανοί εργαζόμενοι για τη σύνταξή τους. Σύμφωνα με όλο και περισσότερους ειδικούς στα συνταξιοδοτικά, η περίφημη γενιά των «baby boomers» –η πρώτη μεταπολεμική γενιά, της οποίας τα μέλη είναι σήμερα ηλικίας άνω των 50 ετών και απασχολούνται ως υπάλληλοι γραφείου ή διοικητικά στελέχη– όχι μόνο είδε τα εισοδήματά της να αυξάνονται δραστικά τα τελευταία 15 χρόνια, κυρίως χάρη στην έκρηξη της αγοράς ακινήτων, αλλά εμφανίζεται να δικαιούται και τις μεγαλύτερες συντάξεις.

Κάποιες από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της Βρετανίας υφίστανται τεράστιο βάρος από το κόστος τήρησης των συνταξιοδοτικών υποσχέσεων σ’ αυτήν την ομάδα εύπορων διευθυντών και καλοπληρωμένων συνδικαλισμένων υπαλλήλων.

• Η απόφαση που έλαβε η ΒΡ, αυτή την εβδομάδα, να αποκλείσει τα νέα στελέχη της από το συνταξιοδοτικό πρόγραμμα τελευταίου μισθού (με βάση τον οποίο ορίζεται το επίπεδο της σύνταξης) και εκείνη της Barclays να αποκλείσει όλο το προσωπικό από το δικό της αντίστοιχο συνταξιοδοτικό πρόγραμμα δείχνουν όχι μόνον ότι οι υποσχέσεις για γενναιόδωρες συντάξεις του ιδιωτικού τομέα φθίνουν ταχέως, αλλά και πως μια ολόκληρη γενιά ουσιαστικά φρόντισε τα δικά της κεκτημένα εις βάρος των επομένων. (Blogger: Προσθέσατε ότι αυτή η γεννιά έχει την πολιτική εξουσία να επιβάλλει τις απόψεις της, ενώ η νέα γεννιά με μειωμένη πολιτική εκπροσώπιση υπομένει, τι άλλο να κάνει. Σ' αυτό το πλαίσιο δείτε και τις εκκρήξεις---->)
  

Το συνταξιοδοτικό έλλειμμα του ιδιωτικού τομέα της Βρετανίας οδεύει προς το 1 τρισ. στερλίνες. Παρ’ ότι επισήμως το έλλειμμα χρηματοδότησης τοποθετείται στα 200 δισ. στερλίνες για τα 7.200 μεγαλύτερα προγράμματα τελευταίου μισθού, πρόσφατοι υπολογισμοί με πιο συντηρητικές μεθόδους τοποθετούν το συλλογικό έλλειμμα χρηματοδότησης του ιδιωτικού τομέα σε άνω των 600 δισ. στερλινών. Σύμφωνα με αναλυτές, «όλες οι εταιρείες θα εξετάσουν κάποια στιγμή φέτος το κλείσιμο των προγραμμάτων τους. Το κόστος παροχής συντάξεων βάσει του τελευταίου μισθού έχει εκτιναχθεί, σε μία εποχή που επείγει η μείωση του κόστους». Τα προγράμματα τελευταίου μισθού συνήθως καταβάλλουν τα δύο τρίτα της τελικής αμοιβής του εργαζομένου έπειτα από 40 χρόνια υπηρεσίας. Οι εργοδότες παρακρατούν το 20%-25% του μισθού για τη χρηματοδότηση της σύνταξης, ενώ για τους πολύ υψηλούς μισθούς παρακρατείται επιπλέον 10%.

Στο μεταξύ, οι νεότεροι εργαζόμενοι έχουν «χάσει το τρένο». Οι εργοδοτικές εισφορές ανέρχονται γι’ αυτούς κατά μέσο όρο στο 7%-8% του μισθού σε σχήματα money purchase, κεφαλαιοποιητικά δηλαδή, όπου οι συντάξεις είναι συνδεδεμένες με την απόδοση του χρηματιστηρίου. Οι συντάξεις μπορεί να ποικίλλουν δραστικά, στις περισσότερες περιπτώσεις όμως ανέρχονται στο 20%-30% του μισθού μετά 30 ή 40 χρόνια εργασίας.

Οι διοικήσεις συνήθως είναι λακωνικές σε ό, τι αφορά τους λόγους των δραστικών περικοπών στα ποσοστά εισφοράς, παραδεχόμενες μόνον ότι γίνονται στο πλαίσιο ευρύτερων προγραμμάτων μείωσης κόστους. Κατ’ ιδίαν, όμως, ομολογούν ότι οι νεότεροι πληρώνουν το κόστος διατήρησης των συντάξεων των μεγαλύτερων, που δίδονται με βάση τον τελευταίο μισθό.

Οσο για τον δημόσιο τομέα, ένα έλλειμμα της τάξης του 1 τρισ. στερλινών έχει ανακύψει τα τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω του κόστους παροχής εισοδήματος σε εκατομμύρια εργαζομένους στην Υγεία, στην Παιδεία και στους δήμους. Οπως και στον ιδιωτικό τομέα, έτσι κι εδώ κερδισμένοι είναι οι χιλιάδες μέσης βαθμίδας διευθυντές, που συνταξιοδοτούνται με τη μερίδα του λέοντος της πίτας των συντάξεων.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_05/06/2009_317325

Μεταγεννέστερη εγγραφή (10/6/2009)... πριν αλέκτωρ λαλήσει, ιδού μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση του ίδιου θέματος από τον πάντα σοβαρό Σ. ΡΟΜΠΟΛΗ.

Η κρίση σε ΗΠΑ και Ευρώπη

Δεν μπορεί να ξεπεραστεί με μείωση μισθών και εισοδημάτων

Η οικονομική κρίση κατά την πορεία εξέλιξης του τρέχοντος έτους βαθαίνει τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ιδιαίτερα οι 630.000 απολύσεις τον μήνα στις ΗΠΑ και οι 8,5 εκατ. θέσεις εργασίας που θα χαθούν στην Ε.Ε. τη διετία 2009-2010, σύμφωνα με εκτιμήσεις τις Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σε σύγκριση με τα 9,5 εκατ. νέες θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν την περίοδο 2006-2008, σηματοδοτούν τις ανησυχίες των φορέων άσκησης της οικονομικής πολιτικής για την οικονομική πορεία των δύο αυτών οικονομικών σχηματισμών. Ταυτόχρονα, οι προβλέψεις για αρνητικούς ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ, αύξησης των ελλειμμάτων και του χρέους, παράλληλα με την έκρηξη της ανεργίας, αποδεικνύουν τις σοβαρές επιφυλάξεις που διατυπώνονται για την πρόβλεψη εξόδου από την κρίση σε ΗΠΑ και Ευρώπη στις αρχές του 2010 μετά τη σταθεροποίηση των οικονομιών κατά το δεύτερο εξάμηνο του τρέχοντος έτους.
Έτσι, η δέσμη των μέτρων αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης αναφέρεται κυρίως στην ενίσχυση της ρευστότητας των οικονομιών και των επιχειρήσεων (ΗΠΑ), καθώς και στη δημοσιονομική- εισοδηματική πειθαρχία και τη συνολική απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων με την αλλαγή του συστήματος των συλλογικών συμβάσεων εργασίας (Ευρωπαϊκή Ένωση).
Συγκεκριμένα, η ένταση της εφαρμοζόμενης επεκτατικής πολιτικής στις ΗΠΑ για

την αντιμετώπιση της κρίσης εξηγείται από το γεγονός της ανυπαρξίας κοινωνικού κράτους ικανού να εξασφαλίσει επαρκείς και μεσοπρόθεσμες συνθήκες προστασίας της ανεργίας. Η διαπίστωση αυτή σημαίνει ότι η αμερικανική οικονομία δεν μπορεί να συνυπάρξει εξ αυτού του λόγου με την ύπαρξη μαζικής ανεργίας. Γι΄ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι φορείς άσκησης της οικονομικής πολιτικής στις ΗΠΑ είναι κυρίως προσανατολισμένοι, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες της οικονομικής κρίσης, σε πολιτικές δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, μη αποδίδοντας ιδιαίτερη σημασία στην αύξηση των δημοσίων ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση η εφαρμογή πολιτικών δημοσιονομικής και εισοδηματικής πειθαρχίας για την αντιμετώπιση της κρίσης φιλοδοξεί μάταια την επίτευξη συνθηκών σταθεροποίησης της ευρωπαϊκής οικονομίας, αφού αυτή η στρατηγική επιλογή μπορεί να επιτευχθεί με προϋποθέσεις και δημόσιες πολιτικές ανάκαμψης και όχι με συνθήκες στασιμότητας και ενδεχόμενου αποπληθωρισμού στα κράτη- μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στην κατεύθυνση αυτή οι επιχειρήσεις και το κράτος σχεδιάζουν τρόπους μείωσης των μισθών και των εισοδημάτων γενικότερα των εργαζομένων οι οποίοι, για να διασώσουν τη θέση εργασίας τους, αποδέχονται χαμηλότερους μισθούς. Όμως, η μείωση των μισθών είναι σύμπτωμα μιας ασθενούς οικονομίας. Σύμπτωμα που μπορεί να επιδεινώσει περαιτέρω την υγεία της (Ρ. Κrugman, 2009).
Πράγματι, η μείωση των μισθών και των εισοδημάτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση επιφέρει μείωση της ζήτησης, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται συνθήκες περαιτέρω επιδείνωσης και ύφεσης της ευρωπαϊκής οικονομίας. Έτσι, οι τάσεις αυτές καθίζησης της οικονομικής δραστηριότητας στην ευρωπαϊκή οικονομία θα επιδεινώσουν τις συνθήκες στην αγορά εργασίας με την περαιτέρω αύξηση της ανεργίας. Η παρατήρηση αυτή σημαίνει ότι η προσδοκία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και των φορέων άσκησης της οικονομικής πολιτικής στις ΗΠΑ για σταθεροποίηση των οικονομιών και έξοδο από την κρίση στις αρχές του 2010 δεν μπορεί να επέλθει με μείωση των μισθών και των εισοδημάτων. Η προσδοκία αυτή επέρχεται με ουσιαστική ανάκαμψη των οικονομιών, διαμέσου της άσκησης δημόσιων πολιτικών αναδιανομής του εισοδήματος, ενίσχυσης της παραγωγικής δραστηριότητας των επιχειρήσεων, δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας και αύξησης του εισοδήματος των νοικοκυριών.
Του Σάββα Ρομπόλη

Ο Σάββας Ρομπόλης είναι καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και επιστημονικός διευθυντής Ινστιτούτου Εργασίας ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ.

http://digital.tanea.gr/Default.aspx?d=20090609&pn=1

===========

Μεταγεννέστερη εγγραφή (10/6/2009)

----------->>>>>>http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4508653

Από ΤΑ ΝΕΑ της 24/3/2009