Την προηγούμενη εβδομάδα συνέβη κάτι ασυνήθιστο. Η διεθνής κοινότητα προσήλθε στα Ηνωμένα Εθνη για να συζητήσει τις συνέπειες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης στον αναπτυσσόμενο κόσμο, και κατέληξε ομόφωνα σε συμφωνία. Κάποιοι θεωρούσαν ότι θα ήταν δύσκολο για 192 χώρες να συμφωνήσουν. Στην πραγματικότητα, η συμφωνία των Ηνωμένων Εθνών ήταν πιο ισχυρή και δυναμική από το ανακοινωθέν του G20.
Κατέδειξε, επίσης, γιατί είναι σημαντικό να υπάρχει μία ολοκληρωμένη διαδικασία. Tο «G192» ήταν πρόθυμο να θέσει βασικά ζητήματα, τα οποία θεωρούνται πολύ ευαίσθητα για το G20.
- Το G20 αναγνώρισε την ανάγκη ολοκληρωμένης απάντησης στην παγκόσμια ύφεση. Αλλά τα μέτρα περιορίζονταν σε εθνικό επίπεδο. Δεσμεύτηκε για την παροχή γενναιόδωρης στήριξης στις αναπτυσσόμενες χώρες, κυρίως μέσω του ΔΝΤ. Ωστόσο, δεν έλαβε υπ’ όψιν τους κινδύνους της ανάληψης επιπλέον χρέους από τις φτωχές χώρες, αλλά και την απροθυμία αρκετών να απευθυνθούν για στήριξη στο ΔΝΤ. Οι συμμετέχοντες στη συνάντηση των Ηνωμένων Εθνών τόνισαν τη σημασία της χρηματοδότησης. Τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια που δαπανήθηκαν για τη διάσωση των τραπεζών θέτουν υπό νέα προοπτική τις δημόσιες δαπάνες και καθιστούν ρηχούς τους ισχυρισμούς ότι δεν υπάρχουν αρκετά κεφάλαια για τη χρηματοδότηση της αναπτυξιακής βοήθειας.
Οι επίμονες παγκόσμιες ανισορροπίες αποτελούν έναν από τους παράγοντες που συνέβαλαν στην κρίση και οφείλονται σε σημαντικό βαθμό στο παγκόσμιο σύστημα αποθεματικών που βασίζεται στο δολάριο. Αυτό συμβάλλει στην ανεπάρκεια της συνολικής παγκόσμιας ζήτησης, καθώς οι χώρες εκτρέπουν αγοραστική δύναμη σε αμυντικές αποταμιεύσεις. Μία τέτοιου είδους ανεπάρκεια μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο στην ικανότητα του κόσμου να επιστρέψει στην ακμαία ανάπτυξη. Στη συνάντηση ακούσθηκαν εκκλήσεις για «περαιτέρω μελέτη της δυνατότητας και σκοπιμότητας ενός πιο αποτελεσματικού συστήματος αποθεματικών».
Η συνεδρίαση επιβεβαίωσε την ανάγκη μεταρρυθμίσεων των διεθνών οικονομικών οργανισμών - κάποιοι από τους οποίους είναι μερικώς υπεύθυνοι για την εξάπλωση της κρίσης, καθώς προώθησαν πολιτικές απελευθέρωσης των χρηματοοικονομικών και κεφαλαιακών αγορών. Επίσης τονίστηκαν αμφιλεγόμενα θέματα τεράστιας σημασίας για τις αναπτυσσόμενες χώρες, όπως η μετανάστευση.
Η συνάντηση αντικατόπτρισε αυτό που είναι πλέον κοινά αποδεκτό παγκοσμίως: «Η σημερινή κρίση γενικεύτηκε από την αρχική αποτυχία αναγνώρισης των κινδύνων που συσσωρεύονταν στις χρηματοπιστωτικές αγορές, καθώς και της προοπτικής τους να αποσταθεροποιήσουν το διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα και την παγκόσμια οικονομία». Αλλά η συζήτηση τόνισε και τις ελλείψεις των προτεινόμενων μεταρρυθμίσεων - όπως για παράδειγμα την απροθυμία ορισμένων χωρών να κάνουν αρκετά για τις «πολύ μεγάλες για να αποτύχουν» τράπεζες.
- Ισως το πιο σημαντικό συμπέρασμα ήταν και το πιο προφανές: «Η συνεχιζόμενη κρίση έχει αναδείξει τον βαθμό αλληλεξάρτησης των οικονομιών μας, το αδιαίρετο της συλλογικής μας ευημερίας και τη μη βιωσιμότητα της εστίασης σε βραχυπρόθεσμα οφέλη». Εχουμε επιτρέψει στην οικονομική παγκοσμιοποίηση να ξεπεράσει την πολιτική παγκοσμιοποίηση - δεν έχουμε τα θεσμικά όργανα ή τη νοοτροπία να ανταποκριθούμε συλλογικά με τρόπους που προάγουν την ευημερία όλων. Η συνεδρίαση των Ηνωμένων Εθνών αποτέλεσε ένα μικρό, αλλά σημαντικό, βήμα προς τα εμπρός
Σχόλια